The Ugly Truth (2009)

Dit vond ik nou een leuk, romantisch filmpje. Natuurlijk was het allemaal voorspelbaar, niet origineel, geen heel sterk acteerwerk etc. etc. Daar ben ik het helemaal mee eens. Maar voor mij persoonlijk hoeft dat eigenlijk ook niet bij een romcom. Bij dit soort films wil ik alleen maar veel romantiek zien, leuke humor en een goede klik tussen de twee hoofdrolspelers. En op deze punten scoort de film gewoon goed.

Het leukste gedeelte van de film vond ik toch wel de periode dat het karakter van Butler de taak op zich nam om het karakter van Heigl te leren hoe ze een man moest versieren. Je ziet natuurlijk van verre al aankomen dat hij haar opeens helemaal ziet zitten en dat zij stiekem gaandeweg ook gevoelens voor hem begint te krijgen terwijl ze daar natuurlijk in het begin absoluut niet aan wil. Maar goed, ook al weet je gelijk al dat het zo gaat lopen toch is het leuk uitgewerkt en vermakelijk om naar te kijken.

Heigl zet het betreffende karakter wel goed neer. De transformatie van tuthola tot leuke vlotte meid is heel goed weergegeven. Ook Butler doet het heel erg leuk als onbeschofte hork. Wat ik wel apart vond is dat bijna de gehele film door zie je een hele sterke chemie tussen de twee en als we dan op het einde komen en ze elkaar de liefde verklaren in die luchtballon, komt het opeens heel stijfjes over. Dat vond ik wel jammer. Maar verder vond ik het zeker wel een vermakelijke film om naar te kijken.

Heerlijke film !!! Van dit soort romantische/komische films zijn er weinig. Hier klopte alles aan. Goed geacteerd, vooral Gerald Butler komt verrassend goed uit de hoek in dit genre.

Domme dialogen/ monologen van beide seksen zijn kansloos clichematig en irritant. Net als hem, maar voornamelijk haar.

Aan dit soort voorspelbaar formulewerk ga ik niet teveel woorden aan vuil maken . Dit was in alle opzichten een bijzonder matige film.

Vrij vermakelijke komedie. Af en toe wel eens moeten lachen en dat gebeurt niet meer zo vaak bij dit soort films.

Zowaar geslaagde romantische komedie over de verschillen van man-vrouw waarbij de controle

neurotische en verstandige Abby door een goeroe wordt getransformeerd in het dellerig zijn, zoals

hij De Waarheid spreekt ook al is die soms heel vuil. De Manslut. Heel direct met een vibrerend slipje en een stadion misverstand die hilarisch zijn.

Een romantische komedie die je zonder enig schuldgevoel kan uitkijken maken ze tegenwoordig niet veel meer ... toch is The Ugly Truth daar met een meer dan voldoende in geslaagd, vooral door de chemie tussen Gerard Butler en Katherine Heigl. Al zie je het plot van kilometers ver aankomen, zo gaat dat in romcoms, en worden de clichés tussen mannen (alfamacho's) en vrouwen (romantisch geloven in de prins) stevig benadrukt, toch is de film grappig en fris en af en toe op (en over) het randje

Voor een film die meer gericht is naar vrouwen was The Ugly Truth een hele onderhoudende zit, afhangend met wie je kijkt en in welke bui je bent. Ik kon, na te horen waar de film over ging, voorspellen hoe het hele verhaal ging verlopen: een vrijgezelle vrouw moet samenwerken met een vrijgezelle man die ze helemaal niet mag. Ik zal niet verraden hoe dit afloopt, maar luister naar het concept en doe een gok. Het valt in vele voorspelbare romcom-clichés die ervoor zorgde dat het verhaal geen verrassingen bood, maar de kracht van The Ugly Truth ligt niet in het verhaal, het ligt bij de personages. Zowel Abby als Mike hebben een duidelijk onderbouwd karakter die op leuke wijze met elkaar omgaan. Een vriendin van me kon hard lachen om het enthousiasme waarmee Abby met de mannen omging die ze leuk vond. Ikzelf kon goed lachen om de flauwe, ietwat cynische opmerkingen van Mike. Deze verschillende persoonlijkheden zorgde voor vele leuke scenes. Zelfs al is het verhaal cliché, het voelde niet onlogisch uitgewerkt.

The Ugly Truth weet wat voor genre het is: een feel-good romcom die mensen aanzetten voor een paar lachmomenten, en het weet plezier met zichzelf te hebben. Het probeert niet onnodig groots te doen, zichzelf te serieus te nemen of het verhaal uit te rekken. Als gevolg is The Ugly Truth een hele onderhoudende zit die onschuldig vermaak bied.

Het verhaal biedt niets nieuws, maar de leuke personages maken het goed. Het hangt af van waar je om kan lachen en met wie je bent, maar voor het genre staat het prima in zijn schoenen.

3,5*

Echt wel een leuke film en een prachtvrouw ook.

Ik wilde de film 3.5* geven. Maar achteraf gezien... Ik heb zoveel gelachen tijdens deze film dat ik het toch als een 4* waardeer. Uiteindelijk draait het daar toch om met een komedie.

Leuke film, waarin beide sekse leuk in beeld worden gebracht.

Mooie wegkijker. Het flinterdunne verhaallijntje was perfect om er met je verstand op 0 in te duiken. Het was dan ook niet erg als je om de haverklap een nieuw biertje, wijntje of bakje chips wilde halen, je miste niks.

Het vermaakgehalte lag daarentegen aardig aan de hoge kant, en er kon hier en daar best even goed gelachen worden. Prima!

The Ugly Truth biedt niets nieuws onder de zon, maar dat had ik ook niet verwacht. Je kijkt een film als deze wetende dat je je niet te veel hoeft te concentreren en dat het als belangrijkste missie heeft niet vervelend te zijn en hier en daar grappig uit de hoek te komen. Vervelend is de film gelukkig niet, maar veel gelachen heb ik ook niet. Inderdaad een echte 'wegkijker' dus.

Waar de film jammer genoeg punten laat liggen is bij de opbloeiende romance tussen de twee hoofdpersonages, Abby en Mike. Natuurlijk voel je al vanaf de eerste minuut dat de film daarnaartoe wil, maar echt (romantische) chemie zag ik niet tussen de twee. De eindscène in de luchtballon vond ik dan ook vrij geforceerd overkomen. Ondanks dat doen Katherine Heigl en Gerard Butler het overigens absoluut niet verkeerd; het is eerder het scenario waar iets in dat opzicht mis gaat. Wat de film vooral leuk en onderscheidend maakt is de niet-alledaagse insteek binnen het genre. Meestal moet een man aan de vrouw geholpen worden, maar hier worden die rollen omgedraaid en dat levert een aantal leuke momenten op. Deze aanpak weet toch nog een verfrissend resultaat op te leveren.

3*

96 minuten cliché na cliché.

Als dan de humor ook nog niet te pruimen is (dat zoveel mensen uitgekauwde pubergrapjes kennelijk nog steeds zo grappig vinden?) dan is mijn waardering net zo voorspelbaar als de film zelf.

*