La Piscine (1969)

Romy Schneider, Alain Delon en een zwembad. Meer heb je niet nodig in het leven

Een zwembad, het blijft blijkbaar toch een interessant thema in de wereld van de cinema. In 1968 had je The Swimmer van Frank Perry met Burt Lancaster en in 2003 zette François Ozon de jonge Ludivine Sagnier op de kaart met Swimming Pool. Het was echter Jacques Deray die de meest interessante film van de 3 wist te maken. Een broeierig drama dat kan rekenen op twee van de beste acteurs in de hele filmgeschiedenis: Romy Schneider en Alain Delon.

La Piscine is één van de vele samenwerkingen tussen het voormalig koppel (ze gingen uit elkaar in 1963 maar bleven wel goede vrienden) en juist het feit dat het ex-geliefden zijn zorgt ervoor dat La Piscine zo dreigend en broeierig is. Schneider is hier misschien wel op haar aantrekkelijkst en de combinatie met Delon spat van het scherm af. Toch mag ook Maurice Ronet niet vergeten worden in deze driehoeksrelatie. De Fransen zijn sowieso het best in het verfilmen van dit soort relationele kluwen (het oeuvre van François Truffaut steekt er vol mee) maar dit is toch wel erg knap gedaan. Je voelt dat er iets zit aan te komen en hoewel de dood van Harry misschien net iets te voorspelbaar is, is het wel uitstekend uitgevoerd. Gedurende heel de moord zat ik echt te twijfelen of Jean-Paul nu effectief zijn goede kameraad ging vermoorden. Vanaf dan lijkt het een beetje mis te gaan lopen met die toevoeging van de agent, maar gelukkig weet regisseur Jacques Deray het nog wel tot een mooie climax te brengen.

Een interessante climax trouwens, want eigenlijk kun je het zo niet echt noemen. De film kent geen afgerond geheel en toch blijf je met een voldaan gevoel af. Knap! Soit, de cast bestaat maar uit een handvol aan acteurs/actrices en hoewel de meesten al gerenommeerde en gekende namen in de cinema waren, kwam er ook een jong veulen eens piepen. In één van haar eerste rolletjes speelt Jane Birkin met een dik Engels accent de Franstalige Pénélope - die eigenlijk alles in gang zet - en dat is toch wel de grootste smet aan deze voor de rest uitstekende film. Birkin weet zich geen houding eigen te maken ten opzichte van zo'n acteerkanon als Delon en moet er echt doorheen gesleurd worden. Interessant genoeg is de Engelstalige versie (de film werd in 2 versies opgenomen, niet gedubt trouwens!) waar Birkin veel meer naturel toont. Probleem daarbij is dat Delon en Schneider dan weer niet meer zo goed ogen.

Dan liever de Franse versie natuurlijk. Had op zich niet meer zo veel verwacht van Deray als regisseur aangezien ik met Le Solitaire bijzonder weinig kon, maar dit heeft me erg aangenaam verrast. Hij weet als geen ander sfeer te creëren en Schneider/Delon en co zitten op de top van hun kunnen. Maar eens op zoek gaan naar eventuele andere samenwerkingen

Dikke 4*

Afgelopen zaterdag voor een eurotje op dvd gekocht en hij zou wat dat betreft ook wel 25 euro waard zijn.......romy Schneider en Jane berkin mooi,heel mooi....de sfeer in de film ondanks dat het zich grotendeels in en rond de villa met zwembad afspeelt.het einde had wat minder suf mogen wezen,maar ok dat mag de pret niet drukken.3.5 stars.

Goede evocatie van een sfeertje van luxe, verveling en ook een zekere decadentie en dat houdt wel enige tijd aan waarbij ge best aanvoelt dat er onvermijdelijk iets ergs te gebeuren valt.

De tragische realiteit die er op volgt verloopt met een beklemmend thrillerallure.

De acteurs passen best in het plaatje.

Ik ga hier niet beginnen schrijven over saaiheid of andere ergerlijke dingen die mij weigeren om bepaalde films tot vervelens toe beginnen uit te kijken, als we het dan nog niet hebben gehad over acteurs die hun rol invullen alsof vulling niks is en diezelfde vullling uit veel meer dan niks bestaat, want dat is op ieder schrijfkundig gebied veel te ingewikkeld weggelegd voor mij en ga ik mijn reactie dus ook maar eens geven bij deze oude film zoals het ook hoort en dat zíjn de beste commentaren, zonder reacties achteraf, want een piscine is geen transformer:

Canvas in België (2) heeft vorig jaar deze film uitgezonden en belicht, dusdanig heb ik samen met mijn vrouw deze fijne zomerfilm bekeken en wij hebben genoten. Zonder diepzinnige wederbeantwoording, dat zou fijn zijn, want wederbeantwoording is zoals een vlieg in een zwembad.

Niet ok.

Wat een vrouw was Romy Schneider toch. Hoewel ze ouder oogt dan ze is - ik had haar toch wel eind 30 geschat en ook ouder dan Delon- is ze prachtig. De cameraman moet het daarmee eens zijn geweest want die streelt met zijn instrument haar fraaie rug, zonder te vervallen in ongecontroleerde wellust. Zij krijgt meer dan prima weerwerk van co-star Delon die ondanks de zomerse setting een magnifieke melancholie uitstraalt. De twee andere acteurs, Harry en Birkin, worden enigszins ondergesneeuwd maar doen het naar kunnen.

Van de personages komen we maar sporadisch iets te weten. Ze zijn duidelijk well to do, en hebben al dan niet gefnuikte carrières in de muziek, de literatuur, journalistiek.

De scenes spelen zich grotendeels af in en bij het enorme zwembad, dat nog dienst zou kunnen doen als Olympisch bad en zich ook prima zou lenen voor een potje waterpolo, en dat een heel palet aan stemmingen oproept: romantisch, feestelijk, eenzaam, dreigend, doods, al naar gelang de gebeurtenissen rondom de personages. Er broeit wat: achter een sluikse blik schuilt een onbekend verleden van bedrog en begeerte, en het gebrek aan uitleg versterkt dat sfeertje van een alle kanten uitstralend wantrouwen. Dat culmineert in de bruuske doodslag, en wordt gevolgd door een immense leegte, slechts onderbroken door een stijfkoppige politie-inspecteur.

Het begint gek, met natuurbeelden die ondersteboven staan tijdens de credits. Je wordt meteen opgezogen door de Provençaalse sfeer. Zonlicht en water zijn effectief gebruikt, bijvoorbeeld wanneer een gordijn opengerukt wordt om het licht binnen te laten. Het was de tijd van hippies, minirokjes en economische bloei. Jean-Paul is een verwend rijkeluiszoontje dat zich laat omringen door mooie vrouwen, snelle auto's en een groot zwembad. Zonnebaden gaat hem beter af dan werken. Luie jazzmuziek met vibrafoon versterkt dit gevoel van dolce far niente.

Tussen de twee mannen bestaat een rivaliteit. Het zijn twee playboys, ze vertonen haantjesgedrag. Ook tussen de twee vrouwen bestaat rivaliteit. Marianne is bang dat haar plaats ingenomen kan worden door een jongere vrouw als Pénélope. Deze moet opgegroeid zijn in Engeland, wat het accent van Jane Birkin aannemelijk maakt.

In de openingsscène gooit Alain Delon al lachend Romy Schneider in het zwembad. Dit is een voorafschaduwing van de moord, de grote ommekeer. Hierna wordt de toon veel donkerder. De poging om de moord te verdoezelen is klungelachtig. Het is dan ook geen thriller over de bijna perfecte moord, maar een realistisch verhaal over wat zo'n daad teweegbrengt tussen twee mensen. Marianne heeft plots de macht om te beslissen over z'n lot: al dan niet bewijs leveren aan de politie, al dan niet bij hem blijven. Wat begint met een zorgeloze vakantiestemming, loopt uit op een schimmig spel van wantrouwen.

Vandaag te zien op ARTE TV > 22:15 uur

Toch wel een (Franse) miniklassieker. Al vaak om ongekende redenen naast me neergelegd. Een film die zich grotendeels afspeelt op en naast dezelfde locatie, namelijk het zwembad. Lekker luieren, relaxen, vrijen, genieten van elkaar, de zon, het mooie leven en de verfrissende duik in het zwembad. Meer moet dat niet zijn ... Deze sfeer loopt als een rode draad doorheen de film.

Hoewel er op zich weinig gebeurt tot de climax, blijft de film toch onderhoudend. Echt saai wordt het nooit en langdradig evenmin. Dat komt de chemie die er heerst tussen de bevallige Romy Schneider en playboy Alain Delon. En ook wanneer Maurice Ronet ten tonele verschijnt, wordt het alleen maar beter want de spanningen borrelen dan op. Zoals zo vaak ervaar je dan dat de uiterlijke vriendschap louter verguld is en wacht tot de etterende buil openbarst.

Wat ik wel niet zo goed begreep is het feit waarom Jean-Paul Harry ontdoet van zijn kleren toen hij werd verdronken. Waarom was dit nodig? De vakantiestemming kreeg alvast met deze gebeurtenis een onomkeerbaar ranzig effect. Leuk!

Een film die het moet hebben van onderhuidse spanning en on uitgesproken gevoelens (liefde, jaloezie, frustratie, haat & minachting) ...

Film over een koppel Jean-Paul & Marianne die hun zomervakantie neemt in een villa net buiten Saint-Tropez. Ze zijn al 2 jaar samen en gelukkig. Dan komt een oude vriend Harry van het koppel met zijn 18 jarige dochter langs, blijkbaar had hij in het verleden een relatie met Marianne, waar Jean-Paul niet veel v weet. Marianne bied Harry aan om een tijdje bij hen te logeren. Al vlug word duidelijk dat Harry probeert Marianne opnieuw voor zich te winnen en Jean-Paul te vernederen, Jean-Paul neemt hierop wraak door met Harry's dochter op te trekken...

Heb deze al puber eens gezien, maar zoveel jaar later, kan ik deze film beter waarderen hoe subtiel de spanning stijgt.

Lijkt wat dat betreft op het schitterende La Femme Infidèle.

Ik ben weer begonnen met roken door Alain Delon. Kan je hem aanklagen daarvoor? Hoeveel longkanker heeft deze man wereldwijd verspreid? Wat kan die man goed een peuk roken zeg! Er is niemand beter in peuken roken dan Alain Delon. Is er iets beters dan roken in de warme zon met een koud drankje? Nope maar goed ik ben nog steeds gestopt maar misschien is het beter om geen Franse films te kijken als je bezig bent met stoppen met roken.

Dit is best wel een fijne relatiethriller als zoiets bestaat dat zich afspeelt in een villa met een zwembad met hete zomerse dagen waarin je de hele dag kan roken bij het zwembad. Ik heb zin om te roken! De vrouwen zijn ook wel mooi in deze film maar niet zo mooi als Alain Delon die een peuk rookt. Er is trouwens een Frans sigarettenmerk dat Alain Delon heet, vernoemd naar Alain Delon omdat hij zo goed peuken kan roken.

In deze zomerse relatiethriller waarin eigenlijk niet heel veel gebeurd heb je verschillende karakters en die hebben weer geheimen. Dit voelt als een relatie die best wel goed is totdat er andere mensen bijkomen, dan kan de relatie snel in elkaar storten. De daadwerkelijke moord in deze film is wel matig. Ik geloof niet dat je iemand zo kan verdrinken, waarom zwemt hij niet naar de andere kant van het zwembad, waarom zwemt hij niet weg en schreeuwt hij om hulp? Dit is een sullige moord. Daarna komt de detective en dat was ook allemaal niet echt spannend.

De zomerse sfeer en onderlinge verhoudingen en het goede overtuigende acteerwerk maakt dit een goede film.

In memoriam : Alain Delon

Wat zit er onder het (water)oppervlak ? Generiek en voorlaatste shot suggereren iets maar wat precies ? Eind jaren '60 : verveling als tijdsgeest, personages zijn lui, richtingloos, geen doel, (mislukte boek, geen job, Delon als marketing executive heeft geen ideeën, etc). Dit is de generatie van rijkeluiskinderen. Weinig dialoog om de spanning te bevorderen, veel blikken, gestes maar er wordt weinig duidelijk getoond (is er een affaire tussen Delon en Birkin ? is er iets gebeurd tussen Schneider en Ronet ?).

Wat zien we boven het oppervlak ? Zinderende hitte in St Tropez, luxe villa, Delon en Schneider bewegen zich in de jet set, zwemmen, zonnen, strelingen, liefkozen en intussen is er haat, nijd, afgunst. Regisseur Deray maakt perfect gebruik van de glamour en stijl van Delon en Schneider waarin ze stijlvol in badpak en kledij doorheen de film slenteren, beiden brengen een geladen erotische spanning (de openingsscene aan het zwembad is meesterlijk) dat een kortsluiting veroorzaakt na de moord. Als thriller plot dun maar door de huis clos set up (1 locatie, 3 personages) is er steeds die onbehaaglijkheid en de nasleep tussen Delon en Schneider is spannend.

Ik zag de film vorige week. Het leek me een perfecte film om de 30 graden te verduren. Net voor ik het commentaar wou posten, hoorde ik het nieuws van het overlijden van Alain Delon. De acteur was reeds een icoon toen ik hem ontdekte als tiener met de film Zorro op een zaterdagnamiddag op TV. Pas in de jaren '90 kwamen de films als Borsalino, Le clan des Siciliens, Red sun en Le samourai zodat ik toen al Delon een beetje beschouwde als een dinosaurus van de Franse cinema. Toch heeft zijn overlijden mij beroerd. Omdat ik Delon altijd heb gezien (of het nu jaren '70, '80, '90 of 2000 was) zoals zijn rol in La Piscine nl koel, mysterieus, arrogant en poster boy. Dat Alain Delon een gewone sterveling was die ouder werd, kwam nooit bij me op. Ook nu nog niet.

Roeleert weer door 't land in 4k restauratie.

Gisteren gezien op groot doek.

Ik ga geen hele analyse schrijven, maar wil toch even mijn idee geven over datgene dat sommigen storen. Dat er op het eind een inspecteur komt die opeens de sfeer van de film verandert.

Die hele inspecteur is volgens mij niet belangrijk. Het is een verhaaltechnisch instrument om Jean Paul te verleiden zijn daad op te biechten aan Marianne. En hoe dat uitwerkt op de personages.
De uitwerking kunnen we dan weer allemaal zien. Ik vind het geweldig, je kunt er echt alle kanten mee uit, zonder dat het banaal is.

Mag je je er aan ergeren dan? Zo'n film die best wel heftig is, dat die dan gewoon een kutwhisky laat zien? Want komop zeg, Johnny Walker, red label...dan ben je ook gewoon een pauper.

Verrassend sterke film. In de beeldvorming - zoals die mij bereikte althans - was het succes vooral te danken aan de 'mooie mensen bij een zwembad'-premisse. En misschien is dat ook zo, maar ik zag vooral een ontzettend subtiele film, waarin je als kijker voortdurend gedwongen wordt mee te denken (en te voelen) over motieven, gevoelens, huichelarij, liefde, getreiter, vriendschap, bedrog en trots.

Niks is wat het lijkt, of misschien ook wel, je weet het niet, je doet je best maar. Zo heb ik mijn films het liefst. Zeker als ze zich afspelen bij een zwembad.

Mja.

Een klassieker en ik begrijp wel waarom. Broeierig sfeertje waarin twee topacteurs uit de Franse filmwereld elkaar tegenspel mogen bieden. Dat vakantiegevoel is best tof. Alain Delon die in z'n zwembroek een beetje rondlummelt en Romy Schneider die in een iets te klein broekje rond flaneert. Erg veel om het lijf hebben ze niet.

Maar het verhaal ook niet. Tuurlijk kan je een hoop analyses maken over hoe de personages zich verhouden tot elkaar en wat de rol is van verleiding en wat nog meer. Maar ik heb toch ook 4 personages gezien die allesbehalve logisch handelen en zich stijf voortbewegen, allemaal om het mysterie en de spanning er proberen in te krijgen. Dat lukt wat mij betreft niet.

Na het zomerse eerste uur is de pret er wel af. Ik mis spanning. Die moord doet het 'm ook niet en als nadien de inspecteur is langs geweest krijg je een ietwat veranderd spanningsveld tussen Delon en Schneider, maar dat is het dan ook. Het blijft me te stijf en te onlogisch. Ik had meer verwacht.

2,5