Man Jeuk (2008)

Wederom een zeer elegante worp van To, die onder meer de stad weer eens in de schijnwerpers zet. Een ander terugkerend element is de ontspannen aanpak en het plezier dat hij daarmee in z'n films weet te stoppen. Zo'n momentje als die van de fiets die bezwijkt onder het gewicht van de vier, wil elders nog wel eens verzanden in een flauwe poging tot humor.

Met To aan het roer komt het over als pure improvisatie en levert dat een sympathieke scène op. De dartele muziek speelt wat dat betreft ook een grote rol. To speelt met de onderdelen van z'n film, tilt het naar een hogere realiteit en vertelt z'n verhaal met een soort nonchalance. Het fladdert net zo heen en weer als het figuurlijke vogeltje, maar wel met een doel.

Op dat vlak mist het met z'n luchtige toon wel wat stootkracht. Het is soms zo vrijblijvend dat het bijna ongrijpbaar wordt, maar To's regie strijkt de meeste plooien glad. Zo staan personages niet bol van inhoud, maar voorziet hij ze vooral met uitstraling. Kelly Lin wordt een klassieke schoonheid wanneer haar lippenstift op een rokende sigaret blijft plakken.

De scène waarbij de zakkenrollers voor het eerst aan de slag gaan, heeft zo'n natuurlijke flow dat je je te midden van de actie waant. Het scoort hier en daar wel een grijns, maar het zijn dat soort specifieke momenten, wanneer To z'n visuele kunsten met verve etaleert, die me het meest aanspreken. Dan is het dus kwijlen wanneer de kletterende regen de paraplu's raakt.

Goeie genade, deze zag ik dus echt niet aankomen. Een gestileerde To, dat kon niet misgaan. De stilering bevalt me wel, maar had van To niet zo'n flauw niemandalletje verwacht. Ook de zeer speelse tenenkrommende score maakt het geheel er niet beter op.


To verspeelt hiermee nogal zijn talent voor de misdaadfilm, en ook dat had ik hier verwacht. Dat was echt een prima mix geweest met de visuele flair die Man Jeuk bezit. Ik ben een groot liefhebber van stijl boven inhoud maar als de inhoud zo kinderlijke flauwe niet leuke lolligheden bevatten wordt het wel een heel pijnlijk verhaal. De paraplu scene is dan weer zeer de moeite waard.


dat wordt het dan ook, want een LOTR marathon lijkt sneller voorbij te gaan dan deze 80 minuten. Lastig uit te zitten, ondanks de uitstekende gestileerde vorm. Dan moet je er toch wel echt niets van bakken. Tegenvaller.

Goede film.

Leuk verhaal, leuke scenes, goed acteerwerk, mooi camerawerk, mooie urban scenery. Kortom een heel aardige film.

3.5*

Vanwege de parapluprotesten in Hongkong kreeg ik spontaan zin om deze film weer eens te herzien.

De vorige keer bekeek ik deze film met enige spanning. De hoofdrolspelers zijn immers zakkenrollers, en vaak draait criminaliteit in films uit op veel drama. Maar nee, het bleek een ontzettend luchtig filmpje te zijn. Dit zat nog in mijn achterhoofd bij de herziening, waardoor ik nu helemaal onbevangen de film kon zien.

En dat valt nog steeds niet tegen. De beelden zijn erg mooi gestileerd, maar de muziek is vooral de grootste kracht van de film. Heerlijk sfeervol jazzy bij de opening met de spreeuw, waarbij de muziek af en toe synchroon loopt met wat er op beeld gebeurt, zoals in de vroege Disney films veelvuldig werd gedaan. Verder bijzonder opwindend bij de scène met de ballon in de lift. En af en toe zit er een vleugje traditionele Chinees bij. Ik ben geneigd om bij veel films de muziek als het belangrijkste sfeeringrediënt te zien, hier is dat zeker in versterkte mate het geval.

De eindscène met de paraplu's blijft fantastisch. Erg origineel om zo een wedstrijd wie het beste kan zakkenrollen uit te beelden, en ook erg mooi uitgevoerd. Mijn favoriete martial arts films bevatten eerder ballet dan geweld, en hoewel dit geen martial arts film is, kan over deze scène eenzelfde iets gezegd worden: een prachtig waterballet.

Verder een aardig en luchtig verhaaltje. Het gaat niet al te diep, maar dat hoeft helemaal niet. Sterker nog, voor mijn gevoel had het deze film juist verzwakt als er meer drama in had gezeten. Het is volgens mij stukken moeilijker om een geslaagde feelgood film te maken dan een zwaar drama, maar To slaagt daar met vlag en wimpel in. De 4,5* blijven in ieder geval stevig staan.

Ik kan niet zeggen dat ik aan het scherm gekluisterd zat bij het zien van deze misdaadkomedie. Een slap verhaal met bij tijd en wijle een flauwe grap en welgeteld één opvallende scène, die met de paraplus. Ook de beelden van Hongkong waren in vergelijking met andere films niet erg bijzonder. Al met al voortkabbelende middelmatigheid.