Vanwege de parapluprotesten in Hongkong kreeg ik spontaan zin om deze film weer eens te herzien.
De vorige keer bekeek ik deze film met enige spanning. De hoofdrolspelers zijn immers zakkenrollers, en vaak draait criminaliteit in films uit op veel drama. Maar nee, het bleek een ontzettend luchtig filmpje te zijn. Dit zat nog in mijn achterhoofd bij de herziening, waardoor ik nu helemaal onbevangen de film kon zien.
En dat valt nog steeds niet tegen. De beelden zijn erg mooi gestileerd, maar de muziek is vooral de grootste kracht van de film. Heerlijk sfeervol jazzy bij de opening met de spreeuw, waarbij de muziek af en toe synchroon loopt met wat er op beeld gebeurt, zoals in de vroege Disney films veelvuldig werd gedaan. Verder bijzonder opwindend bij de scène met de ballon in de lift. En af en toe zit er een vleugje traditionele Chinees bij. Ik ben geneigd om bij veel films de muziek als het belangrijkste sfeeringrediënt te zien, hier is dat zeker in versterkte mate het geval.
De eindscène met de paraplu's blijft fantastisch. Erg origineel om zo een wedstrijd wie het beste kan zakkenrollen uit te beelden, en ook erg mooi uitgevoerd. Mijn favoriete martial arts films bevatten eerder ballet dan geweld, en hoewel dit geen martial arts film is, kan over deze scène eenzelfde iets gezegd worden: een prachtig waterballet.
Verder een aardig en luchtig verhaaltje. Het gaat niet al te diep, maar dat hoeft helemaal niet. Sterker nog, voor mijn gevoel had het deze film juist verzwakt als er meer drama in had gezeten. Het is volgens mij stukken moeilijker om een geslaagde feelgood film te maken dan een zwaar drama, maar To slaagt daar met vlag en wimpel in. De 4,5* blijven in ieder geval stevig staan.