Vanishing Point (1971)

Coole wagen, relaxed filmpje

Ik heb deze vandeweek mogen aanschouwen. Bij een vriend, op blu-ray via een beamer. Was echt prachtig, ik kan me volledig vinden in het mooie verhaal van Madecineman!

Mooi filmpje over een man op zoek naar vrijheid. Een mager script kan het misschien wel zijn, maar nietszeggend is Vanishing Point allerminst. Sterk portret over een gebroken man die weinig meer heeft om voor te leven. Verpakt in een stoere achtervolgingsfilm heb ik me geen seconde verveeld.

3,5*

De film blijft knagen. Kan me vooral de goede stukken herinneren. Halfje omhoog.

Ja, ja... 'Vanishing point' is dan een cultklassieker, heel geweldig vond ik de film helaas niet. Het idee is best goed, een man die zich door de wereld uitgespuugd voelt(hoewel hij genoeg vrienden heeft die de shit zien aankomen en hem willen helpen), gaat op één van zijn vele trips(in meerdere opzichten) net iets te hard uit zijn bol en rijdt zich te pletter, met een stuk of wat flashbacks en nog wat vreemdsoortige ontmoetingen.

De uitwerking is echter een beetje langdradig en saai, wat naast het spectaculaire racewerk en het mooie beeld van Amerika(van Colorado naar Californie) jammer is... De muziek gaat van ok naar geweldig, maar het acteerwerk vond ik weer minimaal.

Al met een wisselvallige rit. 3,0*.

Voor liefhebbers van Easy Rider (1969) (ook in deze film wordt vrijheid niet gewaardeerd) en Gone in 60 seconds (1974) is deze film een must. Ook voor liefhebbers van Tarantino, want in de film Death Proof wordt naar deze film en deze auto verwezen. Het is een aktie/road movie, ook wel in de stijl van Smokey and the Bandit.

De film (momenteel volgens mij alleen verkrijgbaar op blu-ray) is van heel mooie kwaliteit. Erg mooie beelden. Zit veel (soul) muziek in, wat de film een tweede keer vast nog aantrekkelijker maakt.

De film kijkt makkelijk weg. Neem gerust een biertje (of een paar), want echt heel scherp hoef je niet te zijn voor deze film.

Drugs, alcohol, hippies, goede hoge snelheids achtervolgings scenes... Het slot zie je wel aankomen.

Helaas is het allemaal wat sloom en voorspelbaar.

3 sterren vind ik 'm waard, niet meer, en ook niet minder!

Dubieuze cultklassieker.

Newman is übercool in deze achtervolgingsfilm met coole soundtrack en schitterende beelden. De inhoud varieert van onsamenhangende flashbacks, die de (anti-)held zijn motivatie moeten weergeven, en een overdreven zijplot met Little, tot leuke ontmoetingen met vreemde zielen.

Redelijk.

Deze in HD gezien en gewoon geschokt van het scherpe beeld.

Jawel hij is nu op Blu ray.

Blijft gewoon een klassieker.

Lekker scheuren met een man zonder voornaam, begeleid door een DJ zonder zicht die de film en passant voorziet van een fijn gevarieerde soundtrack. Veel roadfun met een gave muscle car, legio stofwolken, gierende banden, logge Amerikaanse bakken en een droge woestijn, terwijl Kowalski ondertussen een rits aan vreemde figuren tegenkomt.

Onder de motorkap speelt er meer, zowel bij Kowalski als bij het Amerika om hem heen, wat het nodige gewicht in de schaal legt. De scenery is wonderschoon en de glinstering in de ogen van Kowalski, wat die blik ook moge betekenen, is hartverwarmend. Kortom, een heerlijke speed-trip.

Insignificance omschrijft eigenlijk al heel goed wat ik ook voelde voor deze film.

Eigenlijk na het zien van Death Proof, was ik wel nieuwsgierig naar deze film. Gelukkig maakte de film al mijn verwachtingen ook waar. De eerste helft van de film is non-stop scheuren, terwijl het 2e gedeelte wat gas terug neemt en Kowalski diverse types ontmoet. Ik las hier ergens de vergelijking met Easy Rider en daar ben ik het mee eens. De film is meer dan enkel een roadmovie met actie, ook de Amerikaanse cultuur en misstanden als racisme worden onder de loep genomen. Daarnaast is het een film die een gevoel van vrijheid oproept en lak heeft aan autoriteit. Ben in het verleden al weleens in dat gedeelte van de VS geweest, maar het lijkt me heerlijk om door zo’n landschap te scheuren in zo’n wagen. Hulde ook voor de soundtrack.

Erg cool filmpje! 4*

Prachtige roadmovie,die een mooie reflectie van de tijdsgeest geeft. de sfeer is weemoedig en gedesillusioneerd, maar toch weer ergens optimistisch en vol vertrouwen in de mens. ik word niet gauw emotioneel geraakt door films, maar deze film beroerde me toch wel

Eenvoudig en minimaal qua script, maar 'less is more'... de aangebrachte boodschap is tijdloos!

Toffe oldie!

Erg vermakelijk filmpje met een fijne cinematografie. Ik verwachtte een gedateerd filmpje, maar dat viel me 100% mee: behoorlijk tijdloos! 7/10*

Trailer @ Youtube

Mwhe.. Mijn vriend zei: ja in deathproof verwijzen ze er na (dezelfde auto, het rijden)

Dus we hadden zo iets van we gaan hem kijken!

Ik vond hem wel leuk, alleen dat eind.. Mwhe! Ik vond dat wel jammer

“This radio station was named Kowalski, in honour of the last American hero to whom speed means freedom of the soul. The question is not when’s he gonna stop, but who is gonna stop him.” (Super Soul)

De stille, existentialistische, eenzame drifter en zijn sportbolide zijn New Hollywood handelsmerken die doorgestoten zijn tot in hedendaagse postmoderne films als Refn’s Drive (2011) en Tarantino’s Death Proof (2007). Kowalski moet zijn mooie kar brengen van punt A naar B en heeft maar een bepekt aantal tijd. Op zijn weg wordt hij omringd door cinematografische schoonheid. Toch wel weer een heerlijke cultfilm uit de jaren zeventig.

Voor meer details en een top 25 aan vergeten New Hollywood klassiekers:

New Hollywood's Lost Classics - The Filmtransition

Een vrij sterke hoofdrok, een grappige bijrol van Dean Jagger (een halve held van mij sinds zijn rollen in Twelve o'clock high en Bad day at Black Rock) als de "snake charmer" en een uitstekende soundtrack, maar het verhaal stelt uiteindelijk toch te weinig voor, en hoewel Kowalski in feite een heel gewoon iemand is (zoals ook duidelijk wordt als de ene agent aan de andere Kowalski's levensloop uit de doeken doet) krijg ik toch de hele tijd het idee dat hij voor iets groters (Jezus?) staat, vooral doordat die DJ zich zijn lot aantrekt en de hippies met Kowalski en zijn anti-autoritaire houding mee gaan leven. Zo doet het me ook sterk denken aan Easy rider, maar ja, die had dan weer geen naakte chick op een motor. Te geforceerd-betekenisvol voor mij. Leuk om weer eens gezien te hebben (via een overigens werkelijk schitterende Blu-ray-transfer), maar ik weet nu weer waarom ik me er van de eerste keer vrijwel niets meer van herinner (behalve dan dat ik er niet de indruk van "een echte klassieker" aan had overgehouden). (Jammer dat ik niet de iets langere versie met Charlotte Rampling heb kunnen zien.)

Ja!!! Ze bestaan nog!!! Cultfilms die ik nog niet heb gezien!!

Maar we kunnen er weer eentje afstrepen!

Iets meer puur actiefilm als het meesterlijke "Two-Lane Blacktop" uit hetzelfde jaar.

Maar toegegeven, de auto als het ultieme vrijheidsgevoel komt ook hier prima tot z'n recht...vergelijk dit maar eens even met een avondje "Blik op de Weg".

Schitterend camerawerk, hoofdrolspeler Barry Newman die hier even z'n klasse toont met 4 regels dialoog en wat een titel! en wat een slot!

Vanishing Point is een lekkere road movie met lekkere muziek begin jaren zeventig. De hippies waren bijna ten einde en peace jesus I love you nadert ook zijn einde. Toch zien we er nog iets van terug met als "hoogtepunt" een blote meid op een motor! De film is zeker geen topper, maar wel heel leuk om te zien. Hoorapparaten wel verplicht na het zien na ja na het horen van deze film. Vooral in het begin dacht ik nog dit gaat toch zeker geen 1,5 uur duren haha. Gelukkig zijn er genoeg zijplotjes al had die slangenman er van mij niet in gehoeven. Ehm wel erg toevallig in de middle of desert. De DJ deed het ook heel aardig. Iets te enthousiast, maar het past allemaal in deze film.

Vanishing point (1971) soundtrack,The J.B.Pickers-Super soul theme - YouTube

Het beeld van deze oude film is goed te noemen, maar niet vlekkeloos op blu ray. An sich scherp, maar de buitenopnames zijn iets te donker en natuurlijk veel grain. Binnen zijn de opnames zeer scherp en mooi. Zag helaas wel een behoorlijke vuiltje na zo'n 39 minuten, maar overall een goede transfer. Dat geldt zeker voor het geluid. Want muziek speelt ook een grote rol in deze aangename film!

Zo'n Dodge Challenger ziet er ongelooflijk vet uit. Maar het is toch vooral een heerlijk ding om naar te luisteren dankzij die V-weetikveel onder de motorkap (V8 wellicht).

Het is me dan ook een raadsel waarom de makers die heerlijke roffel grotendeels straal negeren en irritant 70s-gejengel boven de chases monteerden. Of hoe soul-muziek de ziel uit de film haalt. Ook de poser-DJ die de boel moest ophitsten had vooral een averechts effect. Nee, het zijplotje met het radiostation was niet zo'n strak plan.

Ook knullig: de flashbacks die de geteisterde geest van het hoofdpersonage moeten kaderen en natuurlijk de uptempo banjo-riedeltjes.

Gelukkig sloeg de film op een aantal vlakken wel de juiste richting in. De dialogen - of het gebrek eraan - kon ik wel smaken. Lekker no nonsense. Barry Newman had ook niet veel woorden nodig om de badass uit te hangen. De film eindigt ook verrassend met een stevige knaller.

Zeker een gaaf concept, jammer dat het ietwat op een circus is uitgedraaid. 2.5*

De rocksoundtrack was het mooiste en op filmtechnisch terrein zagen de actiescènes er prachtig uit. Maar ik miste vooral een clou in deze autorace (die dagenlang duurde) film, met een weddenschap en rebellie als belangrijke drijfveren. De productie was onderhoudend op een simpele wijze en kende weinig dialoog.

Zwaar overgewaardeerd wat mij betreft.

Het begint veelbelovend met aardige race-scenes, maar strandt later door het matige plot en de slappe intermezzo's en flashbacks. Het gevoel bekruipt me, dat een (film)inversteringsmaatschappij wilde cashen met het anti-establishment credo van de jaren zestig.

Afgezien van een paar leuke intermezzo’s, anderhalf uur lang vooral meer van hetzelfde: een man die op topsnelheid over veelal nagenoeg verlaten wegen racet en daarbij de politie keer op keer te grazen neemt. Eigenlijk is de bijdrage van Cleavon Little als de dj nog het leukst. De overige personages komen amper aan acteren toe en er is ook nauwelijks dialoog. Het gaat vooral om actie, waarbij de filmmakers zich niet druk maken over de geloofwaardigheid van het verhaal. Zo verschijnt plotseling midden in de snikhete woestijn van Nevada een hippiestel ten tonele, waarvan de vrouwelijke helft naakt rondrijdt op een motor. Dat hou je in die zonovergoten omgeving en bij die temperaturen echt geen tien minuten vol…

Doet me vooral denken aan Easy Rider, waar ik ook niet veel mee heb. Ik hoopte dat het wat meer Bullit of het latere Drive of Transporter zou zijn. Nu begrijp ik waarom dit geen klassieker, maar wel een cultfilm is. De setting is leuk en met de auto's zit er wel vaart in. Maar het komt ook wel verouderd over. En die radioDJ stoorde me toch wel. Het is verder ook wel vrij onsamenhangend. Niet mijn ding dus.

beetje rare film , als roadmovie levert hij wel mooie plaatjes op maar qua verhaal is het maar moeilijk om je in de hoofdpersoon zijn motivaties in te leven .

kon de fantasie niet uit mijn hoofd krijgen over een soortgelijke film maar dan eens met een Aventador of iets degelijks haha .

Sportscar met dikke motor racend door prachtige Amerikaanse landschappen onder begeleiding van swingende muziek. Whats not to like?

Wat een ijzersterke concept film over een grote autorace. Het verhaal is simpel. Een race driver sluit een weddenschap af op tijd in Californië te zijn. Het resulteert in een grote auto achtervolging becommentarieerd door een radio DJ en een heerlijke soundtrack. Ijzersterk!

Dukes of Hazard, Mad Max, The Warriors, Cannonball Run en Death Proof hadden nooit bestaan zonder deze weergaloze racefilm.

4,5

Lekker scheuren in die pracht bak, in dat geweldig mooie landschap. Op de vlucht. En daar zijn dus wat ontmoetinkjes aan vastgeplakt. Allemaal losse flodders. Hangt aan elkaar als los zand. Het acteerwerk van de cast is mager, en ook de hoofdrolspeler kan deze film lang niet 'dragen'. Een interessant gegeven, maar te weinig mee gedaan. Geen boeiend verhaal, geen spannende wendingen.

Prima filmpje. Gaat eigenlijk nergens over, maar hij kijkt lekker weg. Heerlijke muziek, mooie beelden en met een fijne dame op een motor als toetje.

Een meta-roadtrip.

Er zit toch meer interessants in dan ik me herinnerde, ongeveer beginnend bij de snake handler.

"We don't need the snakes anymore, we've got music now."

Toch nog es weer zien voor ik een cijfer geef, een zeker Dukes of Hazzard gehalte zat er nl. ook in en Barry Newman vind ik nog steeds een wat suffe (anti-)held.

In de jaren '70 was Richard C. Sarafian de zwager van Robert Altman . Qua thematiek lijkt deze film dan ook een beetje op de jaren '70 existentialistische films van Robert Altman .

Ik ben al jaren een groot liefhebber van deze klassieke roadmovie .

Ik zie er nu wel wat meer positieve dingen in, maar het lijkt of de film niet zo goed 'gelukt' is, zie mijn vorige bericht. Two-Lane Blacktop (1971) vind ik veruit superieur als we het hebben over roadmovies.

Dit kan geen toeval zijn :

1970 -> Zabriskie POINT, Antonioni

1971 -> Vanishing POINT

Zabriskie Point is vanzelfsprekend de betere van de twee ...

Wazige film met een grotendeels afwezig plot, maar qua sfeer en coole shots van auto's in het uitgestrekte amerikaanse landschap is dit top. Fijne soundtrack ook. De zoveelste film uit de jaren '70 waarin een eenzame loner in een tot de verbeelding sprekende auto centraal staat.