Dom na Trubnoy (1928)

Deze film draait 10 november in het filmmuseum Amsterdam vanwege het Nederland-Rusland jaar (in een retrospectief van een aantal Russische films: Ruskino).

Goh wat een leuke film. Echt een volbloed komedie. Met name in het begin. Echt de Russische Buster Keaton, althans: fysieke en visuele humor die daar sterk aan doen denken - want een een mannelijke stunt figuur is er niet, wel Maretskaya, een tram en een eend... De film opent met een geweldig humoristische scène/setting in een trappenhuis (jawel, van het huis aan Troebnaja straat). Barnet maakt hier gebruik van het beeldformaat 1:0,66 om de hoogte te benadrukken. Ook maakt hij gebruik van wat inmiddels één van de cliché scènes in films is geworden: een shot van bovenaf, waarbij het drukke trappenhuis als een slakkenhuis te zien is. Ben benieuwd wie dat ooit het eerst deed.

In het vervolg komen - Barnet was wel gebonden aan de Sovjet cultuur/censuur - ook typische 'verplichte'elementen aan de orde (onder meer via een hilarische toneel opvoering van de bestorming van de Bastille - een gemeenteraadsverkiezing en een arbeidersvakbond), waarbij de macht en belang van het werkende volk nog de nodige aandacht krijgen. Barnet blijft echter visueel ook zijn ding doen. Naast het eerder genoemde 'high'screen ook regelmatig stop motion en enkele grappen. Alleen het einde voelde wat onaf.

Film gezien met live begeleiding in EYE/NFM. Prima muziek door het Bert Lochs trio: trompet, tuba en piano. Het feit dat ze met de rug naar het scherm zaten geeft al aan dat ze niet precies ritme en melodie aanpassen op het scherm, maar variaties spelen en precies weten wat er te zien is en af en toe ook de dingen op het scherm laten gebeuren los van muziek. De pianist kon af en toe wat aangeven, maar Bert Lochs (trompet) had de leiding. Weer heel fijn.

Na Bauer de week ervoor deze week Barnet aan het ontdekken. Tot nu toe voor mij nog twee onbekende Sovjet-grootheden uit de zwijgende periode.