Phantom Love (2007)

Leuk dat je m geprobeerd heb.

Lastig om hier inhoudelijk wat over te schrijven. Plot is niet echt belangrijk in deze film. Zeker in het begin komt de film nogal saai over. Veel handelingen die worden herhaald. Lulu neukt, doet haar nagels en gaat naar haar werk in een casino. Elke dag weer hetzelfde.

De film laat juist knap zien hoe Lulu in haar wereld staat. Nooit met haar gedachten in de realiteit. Niet aanwezig, leeg. Een goed voorbeeld zijn de sex scenes, waar vooral word gefocust op haar ogen. Ogen die staren in het oneindige, niet op deze wereld.
Ik denk dat Menkes inderdaad een beetje met de kijker speelt, we moeten allemaal de leegheid (niet per se eenzaam, gewoon leeg) voelen die zij ook doormaakt.
Abstracte cinema als een mix van Grandieux en Lynch, maar dan wel leger en kouder.
Alles was een stuk zwaarder geweest als de film niet zo prachtig geschoten was. Prachtig, korrelig zwart-wit. Shots waar echt over nagedacht is.

De film kent een obsessie met dromen die me dus aan Lynch doet denken. Echter de dromen zijn hier een stuk symbolischer. Het helpt bijvoorbeeld al veel als je weet wat het betekent als je over een slang droomt. Uiteindelijk kom je daar in de film ook wel achter, maar omdat ik de symboliek kende, had ik al veel sneller door wat de symboliek betekende. Uiteindelijk kun je er zelfs over twijfelen of een groot gedeelte van de film geen droom was, het wordt wel gesuggereerd op het eind. Past er ook bij, Lulu slaapwandelt door het leven en op die manier vervaagd de grens tussen droom en werkelijkheid. Op het moment dat haar leven er wel toe doet, zoals een telefoongesprek met haar ma, of een bezoekje aan haar zus, is de toon ook gelijk een stuk killer.

Geen makkelijke film en ik heb er zelfs aan gedacht om een halfje lager in te zetten. Mja, alles is wel compromisloos en de visie van Menkes is me hier wel erg duidelijk. Komt erbij dat het nog eens erg mooi geschoten is en dan komen we gewoon uit op die kleine 4*

Kleine tegenvaller. Had om de één of andere reden altijd iets experimentelers verwacht (en gehoopt) bij deze film. Dit vond ik op de meeste momenten toch wat te vlak en saaiig. Er is soms dan wel plek voor wat lichtelijk surrealistische scenes (die octopusscene was erg apart), maar die zijn meestal maar kort van duur en eens ze voorbij zijn is de film steeds weer een beetje terug bij af. Kun je je daarna weer door de vijfde herhaling van dezelfde seksscène heen ploeteren... Ook ik had graag wat meer van het onderbewuste verbeeld zien worden, zeker omdat het visueel verder een best sfeervolle film is met sterk gebruik van zwart-wit. Maar op het gegeven moment wordt het gewoon écht wat repetitief allemaal.

Richting het einde krikt Menkes het niveau gelukkig nog wat omhoog, het uiteindelijke eindshot is zelfs bijzonder fraai. Trekt de film voor mij nog nét naar een kleine 3* toe ipv van 2,5*. Bijzondere film wel, op zijn hoogtepunten een soort Lynch-light, maar ik had op wat meer gehoopt.