Rapture (1965)

Patricia Gozzi als de 15-jarige Agnes steelt de show in deze poëtische film waar ze een verwarde dochter van een verbitterde gepensioneerde rechter uitbeeldt. Ze is ervan overtuigd dat de vogelverschrikker die ze heeft gemaakt tot leven gekomen is in de persoon van de voortvluchtige Joseph die de kleren ervan heeft genomen. Gozzi is verrukkelijk ondanks het feit dat ze geen make-up draagt en acteert als een kind. Stockwell roept reminiscenties op aan James Dean en Montgomery Clift. Mooie zwart-wit-fotografie en 16:9 - 2.35:1 formaat. Een aantal scenes zijn memorabel. Prachtige muziek van Georges Delerue. De UK Blu-ray met Engelse ondertitels is zeker een aanrader.

Rapture is niet voor één gat te vangen - de belevingswereld van de jonge hoofdpersoon wordt neergezet als een complexe beeldenstorm die schreeuwt om een zo groot mogelijk scherm. De Eureka blu-ray bevat een prachtige uitgave van de film, maar het wel is telkens duidelijk dat deze film gemaakt is voor en op het Cinemascope-formaat (2:35:1). Voor actrice Patricia Gozzi is het na Melville's Léon Morin, Prêtre (1961), Les Dimanches de Ville d'Avray (1962) en deze film kennelijk gebleven bij een jonge carrière. Een bijzonder gegeven, want haar naturelle expressie draagt hier echt het drama. Een volwassen rol met een hoge moeilijkheidsgraad, en toch een aardig controversieel randje(?) Ik ben benieuwd hoe er vandaag de dag gereageerd zou worden op een heruitbreng in de Nederlandse zalen (reken er maar niet op;), aangezien Gozzi ongeveer 14 jaar geweest moet zijn tijdens de productieperiode, en haar tegenspeler Dean Stockwell dubbel zo oud. Ik ben er op het moment van schrijven nog niet uit of en in welke mate dit echt een probleem is bij het bekijken van de film, maar ik wil dan ook nog wat meer over de productie lezen. Hoe dan ook kon en ik kan ik niet om de poëtische kracht van dit werk heen, en begrijp ik ook waarom ik deze met terugwerkende kracht dus al jaren op mijn verlanglijst had staan. De prachtige score van Georges Delerue (die in dezelfde periode samenwerkte met Jean Luc-Godard voor Le Mépris) doet Rapture nog verder boven zijn eigen beeldenpracht uitstijgen.

Begrijpelijk (deels) controversieel, een bepaalde scène tussen Gozzi en Stockwell voelt erg ongemakkelijk aan.

Toch is dit verder een ontzettend poëtische film over liefde en waanzin en of dat misschien niet gewoon hetzelfde is...

Gozzi (uiterlijk ietwat androgyn, maar niet onknap) steelt echt de show met haar intense performance, maar de rest van de cast doet het ook uitstekend. Stockwell doet idd sterk denken aan James Dean.

Beetje jammer dat er Engels gesproken wordt waar dat Frans had moeten zijn, maar dat is niet onoverkomelijk.

En een erg mooi score, trouwens, heb hem nu 'los' op staan (YT).

Heb hier een mooie blu-ray (Eureka) van en dit was ongeveer de 4e kijkbeurt. Wordt alleen maar sterker.

Warm aanbevolen, ook al blijven er twijfels bij die ene scène.

4,5*.