Night Train to Munich (1940)

Geschreven door hetzelfde team als The lady vanishes, met dezelfde hoofdrolspeelster en hetzelfde duo Englishmen abroad-bijrolspelers Basil Radford en Naunton Wayne. De hoge verwachtingen die ik had (één van de top-100-films van mijn favoriete filmcriticus Leslie Halliwell, en ook nog uit mijn favoriete filmperiode) worden niet helemaal waargemaakt, maar er valt toch genoeg te genieten, en Margaret Lockwood is niet alleen een goede actrice maar ook een feest voor de ogen. Aardig ook om Paul Henreid, voor de meeste mensen bekend als de 100% integere verzetsleider Viktor Laszlo uit Casablanca, hier te zien als sympathieke helpende hand die echter een perfide Nazi blijkt te zijn.
 

Wat een aangename mix van thriller en comedy! Heel mooi geschoten. Elke scene een klein minimalistisch super effectief miniatuurtje. Erg fijne film.

Verrassend goed. Na een wat stroef begin heeft de film voldoende vaart en overtuigingskracht om tot het eind te blijven boeien. Met name de ontwikkelingen tijdens de treinreis en de ontsnapping aan de Duitsers houdt je op het puntje van je stoel. Genoeg twists in het plot om je lekker mee te laten voeren. Het comedy aspect waar Biosguru over rept, is denk ik onopzettelijk. Voor mij haalde het de spanning onnodig weg.

Wat vooral sterk is, is de sfeer van de maanden en dagen voorafgaand aan de oorlog. De film is gemaakt in 1940 nota bene, dus heet van de naald, terwijl niemand een idee had hoe die oorlog zou aflopen. En of de Duitsers wel zouden verliezen. Sterke en goed presterende cast.

Origineel en onderhoudend verhaal waarin men zich gemakkelijk inleeft.
Spannend over de ganse lijn en met stevig acteerwerk waarbij ik toch, even terzijde, bij het zien van een jonge Rex Harrison toch even professor Higgins moest uit mijn gedachten bannen.
Het betere werk uit begin veertiger jaren over WO II, zonder strijdtonelen, maar toch referend naar historische gebeurtenissen.

Spionage en contraspionage toestanden in deze meesterlijke Britse thriller. Het eerste kwartier moet je er even inkomen, met een kort overzicht van HItlers' veroveringen aan het begin van de oorlog, waarbij ook echte footage wordt gebruikt. Maar nadien is het spel op de wagen en krijg je vijf kwartier lang ladingen suspense en Britse humor te verwerken. Wat ik zo goed vind aan de film is het feit dat de humor langzaamaan geïntegreerd wordt en op geen enkel moment de suspense in de weg staat, maar in tegendeel er mee vorm aan geeft.
Goeie punten voor de hele cast, met speciale vermelding voor de ravissante Margaret Lockwood (ja mag ik me even laten gaan), Rex Harrison en vooral ook het duo Basil Radford en Naunton Wayne.

Het scenario is helemaal wat ik verwacht van een kwaliteitsvolle Britse productie die de natie een hart onder de riem wil steken. De eindscène is daarbij een pareltje: was dit het einde geweest van een Hitchcock dan werd die nu zonder twijfel als een klassieker beschouwd.
Van Carol Reed kende ik enkel The Third Man - een film die me helemaal ligt - en ben blij te vernemen dat hij nog andere toppers gemaakt heeft zoals deze Night Train. Prima regie hoewel niet zo overdonderend als in het latere The Third Man - wat we hem moeilijk kwalijk kunnen nemen - maar toch ook gebruik makend van low angles en hier en daar het betere schaduwwerk. Cinematograaf/cameraman van dienst was Otto Kanturek, een Oostenrijker die het vak in Berlijn leerde o.m. bij Fritz Lang.

Genoeg getalmd nu, all aboard!!