
The Crying Game (1992)
Verenigd Koninkrijk / Japan
Drama / Thriller
112 minuten
geregisseerd door Neil Jordan
met Stephen Rea, Miranda Richardson en Forest Whitaker
Jody, een Britse soldaat, wordt ontvoerd door de IRA. Fergus, een vrijwillig lid van de IRA, moet hem bewaken. Er ontstaat een vriendschap tussen de twee. Jody vraagt of Fergus zijn vriendin kan gaan opzoeken als hij de ontvoering niet zou overleven. Wanneer Jody inderdaad de dood vindt zal Fergus zich aan zijn belofte moeten houden. Hij had echter niet kunnen vermoeden wat hem te wachten komt te staan...
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=F6N426QCQ-Y
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,2 / 51264)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)

Ik had wel zoiets in de gaten......dacht al, wat een apart wijf.
Al met al , een aardige film, om maar 1 keer te zien natuurlijk.
Niks voor mij, Behalve Rea was hier zeer goed in.
Toen ik twee jaar geleden naar Ierland ging, heb ik de Trotter-gids van dat land eens uitgepluisd en daarin stond een hoofdstuk 'Films met betrekking tot Ierland'. Daar werd bijvoorbeeld The Commitments (zéér terecht!) hoog in aangeprezen. Maar ook The Crying Game raadden ze heel hard aan. 'Subliem scenario, subtiele vertolking. En meer verklappen we niet.' schreven ze. Dat (en ook de korte inhoud) wekte enorm mijn interesse. Lang heb ik achter deze film gezocht en 'm nergens gevonden. Ondertussen wist ik al wel hoe hij afliep (godverdomme, Shallow Hal, kun je nu niet gewoon je mond houden!), maar toch bleef ik benieuwd naar deze film.
En dan vind ik 'm gisteren toch wel in de bib van Mechelen. Meteen meegenomen, hoge verwachtingen, vandaag gekeken.
En wat 'n tegenvaller.
Om te beginnen: de regie is zo amateuristisch mogelijk gedaan. Bij momenten lijkt de film wel een amateurvideo. De inval van het leger op de plaats van gijzeling is zó knullig in beeld gebracht dat het wel een scène uit één of andere Scary Movie leek.
Ook de acteerprestatie van (Dirk Draulans-lookalike) Stephen Rea viel me behoorlijk tegen. En Jaye Davidson irriteerde me zelfs heel hard, zo'n afschuwelijk manwijf.
De melodramatische verwikkelingen en het knullige einde konden het schip ook niet meer redden. Het had allemaal wat harder, wat rauwer mogen zijn.
Dat alles resulteert tot één van de grootste tegenvallers die ik al ooit meegemaakt heb. Enorm spijtig, hier had véél meer ingezeten.
Toen ik de film voor het eerst zag schrok ik bij DE scene verschrikkelijk. Zoiets ben ik nooit vergeten. Ook de dialoog over de scorpioen is legendarisch.
De 4 hoofdrolspelers zijn stuk voor stuk prima, maar het is toch vooral Jaye Davidson die indruk maakte en haar moeilijke rol prachtig vertolkt.
Ik heb de film een 15-tal jaren geleden al eens gezien, maar hij blijft indrukwekkend.
Het scenario voert je van de ene verrassing naar de andere, en het geheim van Jody is des te verrassend....

Het verhaal heeft indruk gemaakt en ik kan mij nog herinneren dat ook emoties een rol speelden tussen de soldaat en de bewaker(s). Hier ging het echt op, de gijzelnemer die 'vriend' werd met de gijzelaar. Prachtige en indrukwekkende film!
Los daarvan, is dit best een goede film te noemen. Ik had in het eerste half uur zelfs het idee, dat dit echt een topper ging worden, want dat gedeelte is echt heel sterk. Hier maken we kennis met Jody en Fergus. Beide personages worden echt heel goed gespeeld door Forest Whitaker en Stephen Rea. De dialogen zijn bijzonder sterk en de band die ontstaat is ontzettend geloofwaardig. Echt jammer ook, dat Whitaker het niet overleefd.
Daarna krijgen we alsnog een bijzonder verhaal voorgeschoteld, maar zo goed als in het begin wordt het echter niet meer. Na de scene uit de eerste alinea, vroeg ik me wel af hoe het verder zou gaan. Jordan houdt het redelijk boeiend. Ook de interactie tussen Fergus en Dil is de moeite waard. Ik had alleen een iets andere afloop verwacht, maar dat maakt het nog geen slechte film.
Jordan toont in ieder geval originaliteit en durf, met een film als deze. Niet iedereen zal hem goed kunnen waarderen, maar ik vond hem zeker de moeite van het kijken waard.
3,5*
Want wat is nou de clou van deze film. Echt geen flauw idee. Dat die travestiet ook maar een mens is? Of dat je iedereen naar zn waarde moet liefhebben. Dwz: hoe iemand van binnen is, en niet van buiten. Geen idee.
Maar die twist, jeetje zag ik niet aankomen. Nog maar eens een keer zien..
Pfff... Hier had ik toch wel bakken meer van verwacht.
Toen ik twee jaar geleden naar Ierland ging, heb ik de Trotter-gids van dat land eens uitgepluisd en daarin stond een hoofdstuk 'Films met betrekking tot Ierland'. Daar werd bijvoorbeeld The Commitments (zéér terecht!) hoog in aangeprezen. Maar ook The Crying Game raadden ze heel hard aan. 'Subliem scenario, subtiele vertolking. En meer verklappen we niet.' schreven ze. Dat (en ook de korte inhoud) wekte enorm mijn interesse. Lang heb ik achter deze film gezocht en 'm nergens gevonden. Ondertussen wist ik al wel hoe hij afliep (godverdomme, Shallow Hal, kun je nu niet gewoon je mond houden!), maar toch bleef ik benieuwd naar deze film.
En dan vind ik 'm gisteren toch wel in de bib van Mechelen. Meteen meegenomen, hoge verwachtingen, vandaag gekeken.
En wat 'n tegenvaller.
Om te beginnen: de regie is zo amateuristisch mogelijk gedaan. Bij momenten lijkt de film wel een amateurvideo. De inval van het leger op de plaats van gijzeling is zó knullig in beeld gebracht dat het wel een scène uit één of andere Scary Movie leek.
Ook de acteerprestatie van (Dirk Draulans-lookalike) Stephen Rea viel me behoorlijk tegen. En Jaye Davidson irriteerde me zelfs heel hard, zo'n afschuwelijk manwijf.
De melodramatische verwikkelingen en het knullige einde konden het schip ook niet meer redden. Het had allemaal wat harder, wat rauwer mogen zijn.
Dat alles resulteert tot één van de grootste tegenvallers die ik al ooit meegemaakt heb. Enorm spijtig, hier had véél meer ingezeten.
Ik ben het hier helemaal mee eens ik vond dit ook helemaal niks begreep helemaal niks van deze film.
snap ook niet dat deze film op imdb een 7 krijgt
Hoewel dat vrij lang geleden moet zijn, slaagde de film erin mij opnieuw te boeien. In de eerste plaats dankzij het prachtige scenario, waar alles in zit wat je maar kunt wensen: spanning, romantiek en drama. Op de tweede plaats vanwege de gedenkwaardige rollen van Stephen Rhea, Jim Broadbent (de barkeeper) en vooral van een uitmuntende Jaye Davidson. Het komt niet zo vaak voor dat een herziening mij aangenaam verrast. Dat was hier het geval.