The Long Riders (1980)

Met bovenstaande volledig eens, gelukkig hoef ik het niet te doen.

Blu-ray release: 7 juni 2011.

Uitstekende misdaad-western over een bende bankovervallers. De film kent een wat eentonige start, maar dit wordt ruimschoots goedgemaakt. De film ziet er goed uit en de actie-scenes zijn goed in beeld gebracht (vooral de laatste bankoverval ziet er mooi uit). Een flink portie geweld een opmerkelijke cast met flink wat echte broers.

Erg aardige western met een bijzonder sterke cast. Het feit dat de acteurs ook echt broers zijn maakt de film meteen een stuk geloofwaardiger. Het verbaast me dat dit niet vaker voorkomt in films. Ook de historische achtergrond en de aankleding van de personages en locaties maken deze film wat echter dan andere westerns.

Een minder punt is dat de personages niet echt goed uitgewerkt zijn. Dan kan je zeggen: 'de film duurt maar 99 minuten, dan kan dat toch niet.' Wel, een erg goede schrijver zou zo'n karakter met een paar lijntjes dialoog en een paar acties al uitstekend kunnen typeren.

Een beetje jammer dus, maar de actiescènes in de tweede helft van de film maken alles goed. De actie is - zoals je kunt verwachten van Hill - goed gemonteerd, erg gestileerd (met veel slow-motion) en rauw.

Vooral de fatale bankoverval is eentje om te onthouden, en zeker een must-see voor liefhebbers van Peckinpah of John Woo.

Goede western. Heb wel geboeid zitten kijken. Ook mooie muziek en natuurlijk best wel bijzonder met die acteurs-broers.

In juni verschijnt deze film op Blu-ray : Bad Request - play.com

Een wat futloze western met ontzettend saaie dialogen, gelukkig wordt dit ruimschoots goedgemaakt door de actiescenes op het einde. David Carradine springt er wel bovenuit, de scenes met hem zijn meteen een stuk boeiender. Vooral de acteur die Jesse James speelde was een ramp, wat een miscast.

Vond dit wel een beetje de voorloper van The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, vooral qua inzicht, alleen is die film vele malen beter.

Destijds, in de jaren '80, een van de weinige westerns die de Nederlandse bioscopen haalde, en ook nog aardig veel publiek trok.

Vooral de expliciete geweldscènes in slow motion waren een sensatie, en er werd veel over gesproken.

Waarschijnlijk de best bezochte western van dat decennium voor wat Nederland betreft.

De enige andere westerns die hier in mijn omgeving vertoond werden in de jaren '80 waren : Tom Horn, Silverado, Pale Rider, Lust in the Dust, en Three Amigo's.

De film kent zeker zijn problemen in de uitwerking van het verhaal en karakters, maar is uiterst genietbaar. Eerlijk is eerlijk, vooral op de momenten dat er geschoten wordt is het erg fijn. Lekker rauw en mooi in beeld gebracht. De shootout op het einde is geweldig, het gebruik van slowmotion op verschillende momenten ook en de lekker avontuurlijke setting doet voor het grootste deel de rest. Liefhebbers van Peckinpah gaan dit waarschijnlijk goed vinden. Mensen die beweren dat Eastwood bijna in zijn eentje het western genre overeind hield na de hoogtijdagen, kennen Hill nog niet. Heerlijke films maakt die toch. Zit ergens tussen mainstream en absolute cult in. Nu op zoek naar meer van hem.

Blu-ray review: met NL subs.

Je mag actiescènes absoluut aan Peckinpah's beste leerling, Walter Hill overlaten. De bankoverval in Northfield was top, met prachtige slow motions. Long Riders kent ook wat slome momenten; het is aardig om het verlangen van die bandieten om te settelen aan bod te brengen, maar hun omgang met al die vrouwen slorpte teveel tijd op. Deze western over de James Younger gang en in mindere mate over Jesse James is een goede middenmoter met flink wat leuke acteurs (ook allen broers in het echte leven) en leek me historisch redelijk goed onderbouwd. Sterke twijfel tussen 3 en 3,5*

Matig.

Er zit genoeg potentieel in The Long Riders, maar mij is het iets te vaag. Een stuk of vijf personages krijgen aandacht - al blijft de uitdieping daarbij tot een minimum, tenzij de liefdesperikelen zouden moeten boeien -, maar van mij had het allemaal meer afgebakend mogen zijn, met de focus op Jesse en Frank James.
Het teveel aan hooi op de vork (en de beperkte speelduur) zorgen ervoor dat verschillende dingen onderbelicht blijven (de afdanking van Ed Miller, de motieven van Robert Ford,...). Zeker de moord op Jesse James is er bij de haren bijgesleurd en voelt als mosterd na de maaltijd.

Wel leuk is het feit dat de rollen ingevuld worden door echte broers. Niet dat een Randy Quaid als twee druppels water op broer Dennis lijkt, maar het helpt de geloofwaardigheid wel. Het meest gecharmeerd ben ik door James en Stacy Keach, waar vooral die laatste een goede indruk na laat.

Walter Hill toont meermaals dat hij over een stevige dosis 'western' beschikt. De toon is vaak goed, bepaalde shots duren net lang genoeg, ... aan dergelijke zaken merk je vakmanschap.
Ik ben wel geen fan van de slowmotion zoals hij die hier gebruikt. De gewelduitspattingen zijn ook effectief gewelddadig, maar worden teniet gedaan door zo'n dramatische doodskreet (en val van paard) in slowmotion. Dat zoek ik alleszins niet in een western.

2,5

Lusteloze western van Hill. Ik zie 'm toch liever een moderne stad op stelten zetten. In deze contreien krijgt hij de film zelfs maar nauwelijks op gang. Ik ben al niet zo kapot van deze setting en dan is het eerste half uur echt doorbijten. Cooders country deuntjes en bijbehorende dansjes maken het er in ieder geval niet bepaald gemakkelijker op. Zo is het niet vooruit te branden en zit het al vrij snel aan z'n yeehaw-limiet.

Er is ook geen personage die ergens de indruk wekt bijzonder te zijn. Vooral de Jesse James van dienst is een kleurloos figuur. Zelfs wanneer de Pinkertons zich ermee gaan bemoeien, jengelt het te vaak maar wat door. Totdat de Riders besluiten om naar Minnesota af te reizen. Met gunplay kan Hill wel overweg en daarmee is het enige segment van de film genoemd, dat er werkelijk toe doet. Verder een fletse film.

Met deze western heb ik toch gemengde gevoelens, aan de ene kant vond ik hem heel goed.

Aan de andere kant wist deze western mij niet altijd te boeien.

De muziek van Cooder vond ik goed bij deze film passen dit in combinatie met de omgeving gaf de film toch een sobere sfeer mee.

Deze sobere sfeer komt de film dan ook goed tot zijn recht en we zien de soberheid ook weer terug komen in de personages .

Ook zei hebben een sobere uitstraling er word dan ook nauwelijks door ze gelachen.

Al steekt David Carradine daarin weer boven uit.

Met de vuurgevechten vond ik in ieder geval niks mis mee die zijn uitstekend zelfs.

Wat mij dan weer wel een stuk minder boeide was heel dat gedoe met hun vrouwen dat had voor mij wel wat minder gemogen .En in plaats daarvan een beter einde dit was naar mijn idee wat afgeraffeld.

Jesse James.

Of beter gezegd eigenlijk, het verhaal van de James-Younger gang. Met wat minder romantische saus en Robin-Hood idealisme dan in de meeste films, waardoor het wellicht wat dichter bij de werkelijkheid blijft. Wie zal het zeggen, er waait zoveel rond over deze geschiedenis dat de ware gebeurtenissen allang ondergesneeuwd zijn.

De bijzonderheid van deze film zit 'm vooral in de cast van de broers - waar het in het verhaal broers zijn, zijn de acteurs dat ook. Pakt eigenlijk verrassend goed uit, de minder bekende broers doen niet zo heel veel voor hun bekendere familieleden onder. Misschien met uitzondering van David Carradine, die met zijn vettige uitstraling wel weer wat extras in het spel brengt.

Verder niet zo heel bijzonder, wat mij betreft. Van de soundtrack van Ry Cooder had ik misschien wel wat meer verwacht.

Leuke western, een genre waar we niet veel naar kijken en daarom vonden wij deze echt verfrissend! Goed verhaal en misschien ook nog enigszins waarheidsgetrouwe geschiedenis van het 'Wilde Westen'? Gelukkig dat die tijden van de man met de snelste 'trekhand' de baas is, achter de rug zijn.

De z.g. romantiek halen we wel uit deze films!

Geinige western met een opvallende cast, bestaande uit diverse soorten echte broers. Dat is aan de ene kant heel leuk, maar zorgt er aan de andere kant ook voor dat het acteren nogal wisselend is van niveau. David Carradine en Stacy Keach blinken uit, terwijl hun broers behoorlijk tegenvallen.

Verder vond ik de setting wat minder en is het middenstuk ook niet altijd even sterk. De muziek mag er zijn, wat ook geldt voor de actie, waarbij de laatste scene er qua niveau duidelijk bovenuit springt.

3,0*

Eens met Spetie, waar Stacy Keach het goed doet valt zijn broer James Keach door de mand door 0,0 emotie over te brengen. Ook de broers die de rollen van Charlie en Bob vertolken zijn bijna tergend slecht. De actie is wel weer tof en duidelijk beïnvloed door Peckinpah.

Kan helaas in de verste verte niet tippen aan Andrew Dominik zijn versie van Jesse James, wat toch wel de beste western is sinds de eeuwwisseling imho.

Omstreeks 1:03 zie je dat Keith Carradine zijn snor los zit. Walter Hill onwaardig deze film.

Rare commentaren hierboven, alsof ze in die tijd even snel leefden als we nu doen met onze ADHD levensstijl en smartphone verslaving. Geeft aan dat de concentratie voor film vaak ver te zoeken is. Prima Walter Hill film, met genoeg sfeer en spanning. Relatie met de vrouwen vond ik zelfs één van de sterkste kanten. David Carradine zat lekker in z'n rol.

sorry mensen maar voor mij is dit een meesterwerk. Hill besteed veel zorg aan authenticiteit van de western dmv fotografie (schaars verlichte ruimtes in tijden waar electriciteit niet bestaat) en score (Ry Cooder is een vaste medewerker van Hill). Daardoor zijn er veel scenes die als 'dode momenten' bestempeld worden nl een huwelijk, een saloonbezoek, hout hakken maar Hill wil die tonen om de dagdagelijkse beslommeringen van een outlaw te schetsen. Dit maakt hen menselijk, het zijn geen zwart wit personages. Maar Hill brengt ook actie en dat kan hij goed. Die scene waar de bende tijdens hun tweede bankoverval in een hinderlaag lopen is memorabel. Fantastisch gebruik van slow motion en van sound design (een soort geschreeuw). De film wil een eerlijk portret van het Wilde Westen tonen. Walter Hill bewijst nogmaals dat hij een ondergewaardeerde regisseur is.

De bende van Jesse James en Cole Younger voorzien in hun levensonderhoud door het beroven van banken en treinen. Wanneer de mannen van het beruchte detectivebureau Pinkerton worden ingeschakeld om ze op te pakken, besluiten de bendeleden zich een tijdje gedeisd te houden. Maar dat gaat natuurlijk niet lang goed.

The Long Riders is een aardige western, maar niet meer dan dat. Leuk weetje is dat de broers James en Younger ook gespeeld worden door broers (James en Stacy Keach en David, Keith en Robert Carradine). Maar het leukste van de film is eigenlijk de fijne soundtrack van Ry Cooder. 2,5*

Wederom prima film van Walter Hill. Leuk ook om al die broers te zien. Lekker straight foreward met mooie sctie en fijn e soundtrack (Ry Cooder)

4*

Kleine tegenvaller van Hill. Weinig bijzondere (op de vele gecaste broers na) western. Toch wel een kleine voldoende voor de stijlvol gefilmde laatste shootout en de scène met James Remar.

Het script werd geschreven door James en Stacy Keach. Het idee voor de film ontstond toen de gebroeders Keach in een film speelden waarin zij de gebroeders Wright vertolkten. De weg van vliegtuigpionier naar outlaw is blijkbaar een kleine stap. In The Long Riders spelen zij de gebroeders Jesse en Frank James die samen met de broers Younger en de broers Miller in de 2e helft van de 19e eeuw een beruchte bende vormden. Het moest een film worden waarin echte broers de rollen van de historische broers zouden gaan spelen. Voor de invulling van de Youngers en de Millers benaderden zij de gebroeders Carradine en de gebroeders Quaid.

Over veel meer dan dit originele idee en een heel dun draaiboekje beschikten de heren niet. Een te schriele basis om een producent te vinden die dit project aandurfde. Uiteindelijk lukte dat onder de vlag van United Artists toch. Doordat de broertjes Keach, Carradine en Quaid financiële concessies deden stond er een budget van 7,5 miljoen dollar ter beschikking. Geen hoofdprijs, maar voor regisseur Walter Hill geen belemmering om er een fijne western mee in beeld te kunnen brengen.

De eerste en laatste western van Walter Hill. Een eigenzinnig product dat breekt met conventies. Hoewel de film een aantal gewelddaige scènes bevat, concentreert hij zich voor het grootste deel op het privé- en familieleven van de bendeleden. Aan veel uitleg maakt de film zich in beide settings niet schuldig. Het verhaal begint gewoon ergens midden in een bepaalde fase en verschaft geen inzicht in de tijd daarvoor. De film gunt de kijker nergens een een blik op het verleden. Geen woord over de totstandkoming van de bende of over de brute wandaden die de bende roemrucht bracht.

Hoewel Jesse James het bekendste lid is van de bende, speelt ieder karakter een belangrijke rol in het verhaal. Ieder personage heeft met zijn acties en houding een bepalende invloed op de consistentie en het aanzien van de bende. De kijker gaat daarin mee. Het filmische perspectief verplaatst zich steeds razendsnel van het zicht op een brute bankoverval naar een melancholische blik op een begrafenis van een familielid. Of van een koelbloedige moord naar een lieflijk familietafereel. Het is daarom lastig om Jesse James of Cole Younger enkel als brute bandieten te zien. De nadruk die de film op het familiegebeuren legt, maakt van de moordlustige bandieten vooral menselijke personages die onverhoeds behept zijn met wat gemene en harteloze trekjes.

Toch is The Long Riders ook een hele geroutineerde western. Met mooi camerawerk van Ric Waite, die van de weinige actiescènes heerlijke intense belevingen weet te maken. Daarnaast veel landschappelijk vertier en opnames binnenshuis behangen met melancholie. Hill past in zijn regie tevens de techniek van de slow motion toe om een bepaalde ongemakkelijke spanning of een gevoel van afschuw te intensiveren. Heel geslaagd.

De score van Ry Cooder is als onderstreping bij de visuele pracht weer magnifiek ingezet. Extra melancholie. Extra ongemak. Heerlijk!

Erg fijne herziening gehad. Tot op de punt komma eens met Querelle op de vorige pagina. Maar ik geef een halfje hoger. Walter Hill was de eerste tien jaar van zijn regisseurs bestaan geweldig.

Leuk gemaakte western, geen klassieker maar wel een rauwe film met 3 Carradine's, 2 Keach's en 2 Quaid broers in de hoofdrol en dat zie je niet vaak. Het verhaal zit flink vaart in en vooral de shootouts zijn erg goed, Walter Hill weet dat goed in beeld te brengen.

Goed geschoten film grotendeels berust op het ware leven van Jesse en Frank die na de Burgeroorlog op een andere manier met hun bende aan geld wilden komen. Goed acteerwerk tesamen met goed geschoten scènes die de echtheid van de gebeurtenissen destijds vergroten. Peckinpah's The wild bunch is hierna een aanrader.

Net aan begonnen en ik vind het Western light , Bonanza, romances, trouwpartijen , cut muziek, geen enkele Western sfeer, dreiging , spanning.. Ook het licht vind ik fout .Te licht allemaal. Het beste is het eind las ik hier, ,maar dat trek ik niet . Mss een keer het einde kijken op een regenachtige zondag. Ook heeft de bende blijkbaar "' een vaste woon - en verblijfplaats "..Dat kan ik mij niet voorstellen.

De film is uit 1980 dan waren er toch genoeg goede voorbeelden , daarvoor. Films met Bronson, Eastwood , Palance. Of jaren '60. Cowboys waar je in de bios in je stoel onderuit zakte als ze in beeld kwamen. Padvinder Quaid? Keach? Keith C met die eeuwige stomme glimlach? No way.

"De tand destijds niet weerstaan", maar in die tijd vonden we alles goed- ik ook waarschijnlijk.