Hard Times (1975)

"Some are born to fail, others have it thrust upon them." ... " !!!

Uiteraard is dit Nostalgie (Heropfrissing) !!! Emoji!!! 'Hard Times' aka 'The Streetfighter' is

een prachtig historisch drama over een straatarme mijnwerker die letterlijk en figuurlijk

moet gaan knokken om te kunnen 'overleven' !

Dit was Charles Bronson zijn meest persoonlijke project en werd genoemd

als één van zijn persoonlijke films door de ogen van Bronson zelf.

In deze prachtige film duikt o.a ook Jill Ireland op (in het echt waren ze getrouwd), naast Jill

Ireland zien we ook nog een andere legende opduiken ... James Coburn !

Charles Bronson speelt de 'zwijgzame' Chaney en James Coburn is dan weer de gladde

praatjesmaker in de vorm van Speed !

Prachtig Historisch drama met heerlijke ouderwetse knokpartijen die prima in beeld werden

gebrachten door die andere legende/regisseur Walter Hill !

Tevens een pluim voor de neerzetting van de sfeer van de jaren '30 en de armoede die er heersten.

Wat een knallende debuutfilm van Hill; dit eenvoudige verhaal over een zwerver met vechttalent werkt helemaal zoals het moet tot de laatste minuut. Bronson en Coburn schitteren allebei, de één in de vechtscènes, de ander als gokverslaafde. Die kale vechter lijkt precies de vader van Vin Diesel

Vrijwel niks aan te merken op deze film die zich in het Louisiana van de Great Depression afspeelt. Dit maakt mijn weekend helemaal af!

Zeer degelijk Actie / Drama, met overtuigend acteerwerk van Bronson en Coburn. Het verhaal is bij vlagen voorspelbaar, maar steekt goed in elkaar, en is prima uitgevoerd. 3,5 Ster.

Mooie film zich afspelend in de achterwijken van Chicago, ook voor als je niet erg van bokspartijen houdt (zoals ik).

Vrijdag 27 januari te zien in EYE in het kader van Night of Charles Bronson - Cinema Egzotik

Weer een Walter Hill op Blu-ray

Hard Times

Prachtige klassieker zo worden ze tegenwoordig niet gemaakt.

Setting en tijdsbeeld zijn voortreffelijk. Prima cast ook, maar met name het karakter van Bronson blijft leeg. Coburn zorgt voor wat kleur. Het verhaal heeft verder ook weinig om het lijf en weet nergens te verrassen.

Heerlijk onderkoelde rol van een nogal zwijgzame Bronson geknipt voor deze rol als straatvechter al

was het alleen al vanwege diens ruwe, getekende tronie, en Coburn weer ouderwets sappig op dreef,

waarbij aangenaam het tempo vrij laag en de sfeer vrij sober, en de vechtduels rauw, hard en naturel.

Een klassieker werd hier al geopperd, en daar kan ik mij wel in vinden.

De dvd bij de titel is de verkeerde Hard Times versie. Deze versie is op dvd en blu-ray verkrijgbaar in de UK en Duitsland. De NL versie van A-film is slecht.

Onderhoudend filmpje met ijzervreter Bronson, duidelijk in de vorm van zijn leven.

Meer dan prima debuutfilm van Walter Hill. Vooral de sfeerbeelden van de jaren 30 werken erg goed en ook Bronson is prima op dreef als zwijgzame straatvechter.

Je hebt gelijk..

Sterk debuut van Walter Hill. Zijn kenmerkende stijl en thema’s zijn hier al volop aanwezig. Stoere mannen, coole muziek en geen grammetje vet te veel.

Bronson schittert wederom als zwijgzame geld en de nan tot man gevechten zijn goed gechoreografeerd en fijn in beeld gebracht. Het verhaal zelf heeft verder weinig om het lijf, maar de sfeer is prima en zoals al aangegeven, trekt het vakmanschap van Hill de boel binnen 93 minuten ruimschoots over de steep.

4*

Prima film. Reeds de aandachtpunten bij Hill nl verzorgde fotografie (van Philip Lathrop met een prachtig shot waar in een donker scherm een trein linksboven voorbij komt gereden), score van Ry Cooder, nee, toch niet - you could of fooled me, Mr Barry De Vorzon !) en locaties (bokswedstrijd op een boot, in de Caju omgeving en de laatste in een krabben verwerkingsbedrijf). TItel op mijn DVD is The streetfighter ipv het oorspronkelijke Hard times. Officiële versie is om bij Uk release geen verwarring te zaaien met een Dickens verhaal. Maar ik vermoed een marketing truuk. Hard times vat perfect samen wat Hill ons probeert te vertellen nl in een periode van depression probeert iedereen te overleven. Er zijn dus shots of kleine details die wijzen op armoede (in het begin zit Bronson op de trein en passeert een arm gezin bv), de locaties (bv appartement van Bronson). Met The streetfighter wordt de film meer gepromoot als actie. Dat is echter niet wat de film is. Dat is niet wat de film wil zijn.

Prima, rauwe film over straatvechten in het New Orleans van vroeger (jaren '30?), en de louche semi-criminele omgevingen waarin dit allemaal plaatsvindt. Het is vooral een fraaie, noir-achtige sfeer die de film maakt, samen met een goeie cast waarin Charles Bronson als zwijgzame vechtersbaas vooral indruk maakt. Maar ook de rest van de cast levert een fijne prestatie af (zoals bv James Coburn, maar eigenlijk was iedereen wel goed te pruimen). Ik heb verder niet echt veel met het onderwerp an sich, en het plot is misschien ook niet heel verrassend, maar desondanks was dit een strak filmpje. Ik ga zeker meer van Walter Hill bekijken.

Met de goederentrein komt Charles Bronson getooid met een karakteristiek hoofddeksel en in het bezit van een tas met daarin zijn schamele bezittingen, de film binnen gereden. De jaren 30. De tijd van de grote depressie. Van de grote werkloosheid en de armoe. Van die harde tijden ervaart de kijker bijna niets. Walter Hill verpakt de historische context gewoon in zijn hoofdpersonage die niet meer bezit dan zes dollar, een tas met schamele bezittingen en zijn gespierde lichaam.

De entourage van de film is mooi en geeft een gedetailleerd beeld van tijden die ver achter ons liggen. Een greep: oude auto’s en ouderwetse kleding, smoezelige gokpaleisjes, een zwarte schoenpoetser en zwarte straatmuzikanten die de deltablues ten gehore brengen. Echt een magnifieke entourage.

Walter Hill is geen regisseur die investeert in een diepzinnig psychogram van zijn karakters. Zijn personages zijn een product van hun omgeving. Het wezen van zijn personages wordt simpelweg door de situatie waarin zij zich bevinden en de dingen die hun daarin overkomen, gekarakteriseerd. Charles Bronson speelt zo'n typisch Walter Hill personage, die uit het niets de film betreedt en aan het eind (bijna) geruisloos de film weer verlaat. Geen verleden en geen toekomst. Alleen het heden telt voor Walter Hill.

Charles Bronson is de perfecte protagonist. De kijker weet niets van hem, maar ziet in zijn gelaatstrekken dat hij werelden van teleurstelling en onrecht met zich mee draagt. Uit hem spreekt een gedesillusioneerd beeld van de wereld. Om zijn mondhoeken speelt altijd een beschouwend lachje, waarmee hij geduldig uitdrukt dat hij berustend toekijkt terwijl de andere personages hun best doen om met schimmige middelen vooral zichzelf te verrijken. Ze doen maar, lijkt hij daarmee te willen zeggen. Een levensfilosofie die hij eveneens toepast als zijn love interest hem vertelt geen toekomstperspectief meer te zien in een relatie met hem. Suit yourself, zegt hij, en vertrekt.

Hard Times houdt zich niet bezig met wereldschokkende zaken. Bronson is iemand die vecht voor geld. Een straatvechter. Het is een manier om van te leven. Niet meer. Niet minder. Hard Times is een fijne debuutfilm van Water Hill. Een sterk geregisseerde film die overtuigt door de authenticiteit van de entourage, de rauwe bokspartijen, sterk acteerwerk en het verukkelijke stoïcisme van zijn zwijgzame hoofpersoon.

Het mooiste aan deze film zijn de omgeving, de decors en de rekwisieten. Het verhaal van de straatvechter is al vaker verfilmd, echter Bronson geeft er in deze film weer zijn eigen relaxte draai aan. Mooi sfeertje, goede cast (Tessier, de kale straatvechter die maar blijft lachen) en de film eindigt zoals hij begint.