Manufacturing Dissent (2007)

Lijkt dit niet verdacht veel op de documentaire Michael Moore Hates America (2004) van Michael Wilson? Nou vind ik Michael Moore een bijzonder irritant personage, maar ik betwijfel of dit de juiste manier is om zijn handelen aan de kaak te stellen. Want in feite plaatsen de makers zich hiermee op hetzelfde niveau als Moore, terwijl zij zich daar blijkbaar juist zo aan ergeren.

Leuk! Michael Moore op deze manier teruggepakt. Zijn documentaires vind ik opzich goed maar de manier van brengen is nauwelijks objectief te noemen en dat stoort nogal eens.

Ga deze zeker kijken

Ach ja, Michael Moore is niet eerlijk en zijn documentaires zijn manipulatief en suggestief gemonteerd. What's new? Door het kijken van Manufacturing Dissent ben ik niet veel wijzer geworden, echt schokkende zaken blijven uit, Moore houdt er niet van om zelf het onderwerp van onderzoek te zijn en wil daarom geen interviews geven.

Maar dat wisten we toch allemaal al? Alleen wat achtergrondinformatie over Moore's eerdere film Roger & Me was nieuw voor mij, maar verder heeft deze film weinig toegevoegde waarde. 2,5*

Ook ik ben niet veel wijzer geworden. Ik moet wel toegeven dat ik het wat kinderachtiger had verwacht, maar de ''het is niet eerlijk'' momenten waren ook gewoon aanwezig.

Die info in deze film over Roger en Me was idd wel nieuw, ook voor mij. Verder kun je wel afvragen, wat tjidde zegt, of deze film niet hetzelfde doet als de 'documentaires' die het bekritiseert.

Deze film beweert op een gegegeven moment ook dat Moore zijn masker afvalt tijdens een interview met die David Gilmour. Alsof hij helemaal uit z'n slof zou schieten en paranoide zou worden, maar daar is tijdens dat interview niets van te zien. Zegt die vent dat Moore natuurlijk ook wel doorheeft dat hij die interviewer moet paaien en daarom wordt ie weer aardig en sympathiek. 'Maar je ziet dat ie mij het liefst dood wil hebben ofzo', zegt die Gilmour. Dat is net zo suggestief. Bewijs dat dat met beelden......Dan ga je ook weer nadenken of die hele film wel zo objectief is. Misschien zijn andere zaken ook wel gemanipuleerd.

Komt links weer met een film die kritiek geeft op deze, maar omdat iedereen inmiddels het 'doel heilig de middelen-principe' hanteert, wordt dat ook weer een suggestieve film, waarop rechts weer met een film komt enz. enz. enz.

Dat laatste is natuurlijk een beetje gechargeerd he.

Voor sommige misschien nieuw, dat snap ik. Maar je lijkt ook te zeggen dat het werkelijk nieuwe info was die men in Manufacting Dissent tentoonstelde. Dat is simpelweg niet zo. Al na release van de docu Roger & Me tot aan 2007 was het allang veel besproken wat er allemaal wel niet aan klopte.

Ja, okee. Ik wist al wel dat hij niet van onbesproken gedrag was, maar dat het vanaf zijn eerste film al zo erg was (dat gemanipuleer en gedraai met feiten) wist ik niet. Maar toen was ik ook erg jong.

Nog een keer. Het is een wat ongelukkige zin misschien, maar dat jij het niet wist was mij allang duidelijk.

''Die info in deze film over Roger en Me was idd wel nieuw, ook voor mij.''

Deze zin suggereert, naast het feit dat je het zelf nog niet wist, dat het voor hetgeen wat er over Roger & Me word verteld in Manufactering Dissent echt nieuwe dingen bevatte. Snap je wat ik bedoel?

Ja, het was ook geen nieuwe info. Foutje.

Ik kan me aansluiten bij alle voorgangers hier, als de documentaire MM wilde 'ontwaskeren' als bedrieger en manipulator is ze hier niet in geslaagd. Ook het feit dat Moore als mens niet de meest aangename persoon is is niet nieuw.

Ik had de hele tijd het gevoel dat die vrouw gefrustreerd was omdat ze zelf niet zo beroemd is als Moore.

Inderdaad een zwakke documentaire die niet in zijn opzet slaagt. Veel nadruk op kleinere vrijheden die wel meer documentairemakers gebruiken, het geweer bij de bank bijvoorbeeld of die in Moore's films zelf er al zo dik bovenop liggen dat er vooral een open deur werd ingetrapt de context van bepaalde uitspraken van Bush bijvoorbeeld. En als dan de climax in de film bijna 20 jaar geleden al in een filmblad stond, tsja, dan heb je niet zoveel te melden gehad. En dat de man niet zo aardig is wist ik ook al lang.

Vaak nauwelijks minder manipulatief dan een film van Moore met slim ertussen geëdite uitspraken van allerlei mensen die een appeltje met Moore te schillen hebben of het gewoon oneens met 'm zijn. Dat maakt de film zelfs nog een beetje hypocriet ook.

En het ergste is dat de film ook maar niet vermakelijk wil worden en mij vermaken lukt Moore in ieder geval wel.

Moore kritisch blijven volgen is een goed idee, maar doe het dan goed aub.

1.5*

Kritiek op (de documentaires van) Michael Moore komt normaal gesproken vooral uit de extreemrechtse hoek, dus het zou zeker nuttig kunnen zijn om de pitbull van links Amerika eens kritisch onder de loep te nemen zonder dat er meteen een alcoholisch republikeins takkewijf in beeld komt om te schreeuwen dat Moore een landverrader en een communist is. Ook niet-rednecks kunnen namelijk makkelijk gaan twijfelen aan zijn oprechtheid en objectiviteit, als ze zien hoe pesterig en eenzijdig hij de feiten presenteert, en hoe hij zijn eigen persoon steeds op de voorgrond plaatst. Als Manufacturing Dissent alleen maar een analyse was geweest van de leugens en manipulaties in Moores films, dan was het waarschijnlijk dus een belangrijke en informatieve documentaire geworden. Helaas is dit niet het geval.

Natuurlijk, een aantal hele en halve onwaarheden die Moore vertelt komen aan bod. De klassieke scene waarin Moore een geweer krijgt als hij een bankrekening afsluit (Bowling for Columbine) komt hier bijvoorbeeld in een totaal ander licht te staan. Maar dat soort momenten zijn helaas te zeldzaam in Manufacturing Dissent.

Te veel tijd in deze (toch al niet heel erg diepgravende) documentaire wordt besteed aan pratende hoofden die ons vertellen dat Moore eigenlijk een onaangenaam mannetje is. Nou en?, denk ik dan, ik hoef toch niet een pilsje te gaan drinken met de man? Bovendien druipt de persoonlijke rancune vaak van deze meningen af, die meestal worden gebezigd door ex-kennissen en rivalen uit Moores journalistieke tijd. Dat maakt hun moddergooien eerder zielig dan interessant.

Het laatste gaat ook zeker op voor wat gek genoeg de hoofdmoot van deze film is: de vergeefse pogingen van de documentairemaakster om een interview met Moore te krijgen waarin ze hem haar kritische vragen kan voorleggen. Ze legt uit dat ze hem eerst vreselijk bewonderde, maar nu begint te twijfelen, en begint vervolgens Moore op verschillende locaties te stalken in een poging om met hem in gesprek te komen. De knipoog naar Moores eigen journalistieke tactieken is hier overduidelijk, maar effectief is het niet. De maakster probeert een hele film op te hangen aan het feit dat Moore niet instemt met een persoonlijk interview (nou en?) en ze probeert de problemen die ze krijgt met Moores beveiliging groter te maken dan ze zijn, op een manier die op de lachspieren werkt. Bovendien praat Moore wel degelijk een paar keer met haar, waarbij hij charmant en beleefd is, en de maakster zich gedraagt als een zenuwachtig schaap dat, in plaats van Moore kritische vragen te stellen over zijn films, maar blijft doordrammen over een interview. Ook dit is eerder zielig dan effectief op wat voor manier dan ook.

Blijft over: twintig minuten interessante info over manipulaties van de waarheid door Michael Moore, en verder een uur lasterpraat en het gezwoeg van twee documentairemakers die Moore (uit rancune?) willen aanvallen met zijn eigen wapens, maar hier grandioos in falen. De invloed die Moore uitoefent op de linkse jeugd in Amerika en elders kan wel degelijk gevaarlijk zijn, en zijn werk verdient daarom een grondige kritische analyse. Deze film is wat dat betreft een gemiste kans van jewelste, en gezien het pathetische gedrag van de hoofdrolspeelster ook nog een pijnlijke oefening in plaatsvervangende schaamte.