Talk to Me (2007)

niet onaardig,echt seventies met een boodschap.

goed en leuk om een keer gezien te hebben maar niet meer dan dat.

Mooi drama op het waargebeurde verhaal van Ralph "Petey" Greene. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nog nooit van de beste man gehoord heb maar ondanks dat feit bleef de film mij boeien tot het einde. Ik vond de film niet altijd even geweldig maar Don Cheadle vertolkte de rol zeer goed.

Het leven van Petey Greene is op zich erg boeiend. Juist, dat is hier de kritiek. Want daar had men een veel betere film van kunnen maken, naar mijn mening...

Nee, het verhaal heeft alles in zich, het begint ook goed. Tot de vreemde snorren en baardjes er een vervelend Hollywood verhaaltje van maken. Echt jammer, de emoties in het begin waren geloofwaardig.

This is P-town

Talk to Me was een film die al jaren op mijn verlanglijstje stond maar door andere interesses leek ik deze film te vergeten. Totdat ik een tijd geleden op een braderij in Merksem was waar ik deze film kon kopen in een 3 voor 2.50€ actie (de andere twee films waren Staying Alive en Blade II). Natuurlijk direct meegepakt en gisteravond met een kameraad opgezet.

Talk to Me leek me, afgaande op de hoes en het plot, een The Boat that Rocked avant la lettre. Hoewel,zoveel avant is er niet want de films schillen maar 2 jaar maar je snapt wel wat ik bedoel. Beiden zijn een verhaal over een radiostation en beiden lijken in de problemen te komen maar daar stopt de vergelijking wel. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal toont Lemmons de gloriedagen van Petey Greene. Persoonlijk had ik nog nooit van hem gehoord (ten tijde van de jaren '60 zou het nog dertig jaar zijn eer ik werd geboren) maar verdomme, net zoals bij The Boat that Rocked, ik had er willen bij zijn. De eerste helft van de film is dan ook geniaal te noemen. Vooral het personage waar het allemaal is op gebaseerd, Petey Greene, is verreweg het interessantste van allemaal. De film kent een standaard rise verhaal (de manier waarop Petey bij WOL terecht komt is nu niet zo bijster speciaal) maar het is de manier waarop het allemaal werd gebracht. Ook toen heel de Martin Luther King legende zich voltrok was ik nog niet geboren maar de manier waarop Lemmons dit in beeld brengt, het is fantastisch. Werkelijk kippenvel toen ik de film zag en de rillingen lopen nog altijd over mijn rug wanneer ik er terug aan denk. Je proefde echt het ongeloof, de frustratie en de pijn van de mensen maar het krijgt nog net dat beetje extra door heel de cast die uitstekend speelt in de film maar bij die scène zichzelf naar een hoger niveau tilt. Niets dan lof dus tot nu toe maar jammer genoeg zakt de film even in wanneer Petey van het radiostation weg is. Het is maar een kleine 20 minuten maar hierdoor verliest de film wel een half puntje, het werd gewoon niet meer zo bijster interessant. Gelukkig weet de film zich wel te herpakken en behoort het einde tot één van de vele kippenvel momenten. De speech van Dewey op Peteys begrafenis is tragisch maar is tegelijkertijd ook ontzettend erpisch. Heerlijk moment dus.

Toch betwijfel ik of het de moeite was geweest zonder de uitmuntende cast. Het is vooral leuk om Martin Sheen nog eens te zien verschijnen maar de samenwerking tussen Cheadle en Ejiofor is goud waard. De twee vullen elkaar prachtig aan maar het is toch vooral Cheadle die echt de show steelt. Ik ken hem alleen maar uit Crash en Hotel Rwanda maar hier speelt hij echt de pannen van het dak. Cheadle is simpelweg Petey en er is geen andere acteur die het beter had kunnen doen. Toch wil ik niet alle lof aan Cheadle geven want zonder Ejiofor had de samenwerking misschien niet zo goed uitgedraaid, ik zei het daarjuist al maar ze vullen elkaar zo magnifiek aan dat elke scène een genot is. De bijrollen zijn trouwens ook wel de moeite waard. Persoonlijke favoriet was toch wel Nighthawk met de veel te coole stem, mooie rol van Cedric the Entertainer. Vermakelijk rolletje ook van Taraji P. Henson als het vriendinnetje van Petey. Toch ook nog eventjes lof voor de aankleding van de film, hoewel er blijkbaar wat fouten in de film zitten qua feiten, is er op de kostuums werkelijk niets aan te merken. De film ademt jaren '60-70-80 uit en het ziet er ook allemaal ontzettend getrouw uit.

De fouten waarover ik het hierboven heb zijn over het algemeen muziekfouten want Talk to Me gebruikt nogal vaak nummers die ten tijde van de film nog niet gereleased waren. Op zich kan mij dat nu niet zo heel hard schelen, hoewel ik niet zo'n grote Soul/ R&B liefhebber ben, want dit paste gewoon uitstekend in de film. Zelfs één van mijn all-time favoriete nummers komt erin, A Change Is Gonna Come, maar jammer genoeg niet in de versie van Baby Huey. Soit, dit kan de pret niet deren want de muziek past uitstekend in de film, of het nu klopt qua tijdsperiode of niet.

ik had redelijk hoge verwachtingen en ze worden perfect ingelost. De eerste helft van de film is geniaal, het einde is geniaal maar jammer genoeg zit daartussen een stukje dat redelijk saai is. De aankleding ziet er fantastisch uit en de cast acteert fenomenaal.

So grab your head and make a fist. Listen at me and remember this, that I’ll tell it to the hot, tell it to the cold, tell it to the young and tell it to the old. I don’t want no laughing, I don’t want no crying, and most of all, no signifying. This is Petey Greene's Washington

4*

Verrassende film met leuke muziek en goed lopend verhaallijn.

Mooie muziek en erg goed acteerwerk.

De sfeer was ook mooi gedaan.

3,5 ster

Zeker geen slechte film, hoewel er toch iets wat meer nadruk op de muziek mocht liggen. Maar dat is dan louter mijn menig. Daar het verhaal zich hoofdzakelijk afspeeld in een radiostudio mocht de muziek er wat duidelijker doorkomen, en niet continu op de achtergrond met wat "gepraat" erdoor heen. Al bij al, toch wel best de moeite om eens te zien. 3*

Uitstekende film waarin een zwarte radio DJ tijdens de jaren '70 furore maakt in de radiobusiness. Een uitstekend verhaal, en ook bijzonder goed verteld. Soms grappig, soms ontroerend en altijd to the point. Ook de aankleding is goed verzorgd waarbij de seventies op een plezierige manier worden gerecreëerd. De cast is ook uitstekend waarbij Don Cehadle en Chiwetel Ejiofor goed op dreef zijn.

Ik vraag me af wat de makers precies hebben willen bereiken met deze film. Op bijna elk vlak valt het namelijk tussen wal en schip. Het pretendeert namelijk vanalles, maar wordt eigenlijk nergens inhoudelijk. Het retrosfeertje komt bijvoorbeeld nergens goed naar voren. Een muziekfilm is het evenmin, want meer dan enkele flarden soul krijg je niet te horen. Politiek inhoudelijk lijkt het soms concreet te worden, maar dan komt het (weinig boeiende) priveleven van Greene weer aan bod.

Talk To Me is niet slecht, maar wel behoorlijk doelloos. Het verhaal loopt maar door om dan ook echt ineens op te houden en vervolgens blijkt dus dat er ook echt geen clou in zit. De enige echt goede scene is wat mij betreft die in het poolcafe (de eerste van de twee). Tussen de soms redelijk leuke momenten door ligt de nadruk me teveel op schreeuwende dames en jive talkin niggahz (sorry, mag je niet zeggen als blanke). Helaas niet op een leuke manier (Black Dynamite!)

Als je dan toch een film wilt maken over het leven van een ‘politiek activist’, dan zijn er genoeg voorbeelden die meer aandacht verdienen dan deze Petey Greene. Ongetwijfeld een bijzonder sympathiek persoon, maar met zijn immer herhalende “I’am just an ex-convict” vind ik het behoorlijk dertien in een dozijn. Niet de moeite waard.

Belabberd einde.

Talk To Me begint heel leuk, vlot en fris, en weet dit eigenlijk ook heel lang vast te houden, alleen verpest het einde nogal het totaal beeld. Verbazingwekkend hoe het verhaal zo snel word afgerond en daardoor voel je je als kijker in de maling genomen of in ieder geval niet serieus. Alsof de taak van de makers al vervuld was en ze daarom niet verder wilde gaan om het totaal ''product'' in kwaliteit af te leveren. Raar.

Afgezien van het einde, leuke film die heel licht de moord gevolgen weet te laten zien, maar misschien toch ook hier wat te losjes in is geweest. Cast doet het leuk, sympathie weet zich wel te vormen en daardoor is het ook vooral leuk om Petey te zien, en natuurlijk zijn GE-WEL-DIGE vriendin!

Al met al een vermakelijke film, maar vooral qua verhaal een beetje afgeraffeld of te onzeker. Hierdoor 2,5 ster anders zou ie makkelijk naar het gemiddelde neigen...

Sterk geacteerde biopic. Twee uur geboeid zitten kijken. Tijdsbeeld wordt goed en indrukwekkend neergezet. Ralph "Petey" Greene was een sterke persoonlijkheid die vele mensen wist aan te spreken. Fantastisch acteerwerk van Don Cheadle en Chiwetel Ejiofor. Ze zijn enorm goed op elkaar ingespeeld. Fijne soundtrack ook! Onder de indruk!

4,5

Een vlotte show met de stijl van de jaren zestig waarin een vrijgelaten bajesklant zijn nieuwe hobby in de praktijk wil brengen en dit na enige moeite ook voor elkaar krijgt. Vanzelfsprekend ontstaan er wat problemen en verloopt niet alles volgens plan maar doordat Petey Greene een goede reputatie maakt ziet Dewey een baan als manager wel zitten. Ze verlaten het radiostation en proberen een carrière als presentator en comedian na te streven. Ondanks enkele obstakels lijkt dit redelijk te lukken maar Petey blijkt niet veel te geven om die toeters en bellen. Ze krijgen ruzie en Dewey gaat zelf aan de slag met de microfoon. Toch jammer dat het zo moet eindigen want ik had liever Petey in het hokje zien zitten.
Enige overdreven uitspattingen vanuit de bijrollen en een paar geforceerde toevoegingen zoals het vreemdgaan en het dreigen met ontslag maar over het algemeen best leuk met een aangenaam tempo en de passende trompetklanken.

Allereerst een bezienswaardige, sympathieke en visueel sterke productie met het hart op de juiste plaats. Vooral door de heerlijke en aanstekelijke soulmuziek heeft het verhaal, over een Afro-Amerikaanse disjockey, ritme. De film zigzagt wat heen en weer tussen een moeilijk in toom te houden komedie en een emotioneel eerbetoon aan Pitey Greene (wat hij heeft betekend voor zijn luisteraars). Het gebeuren rondom de moord op Martin Luther King vormde voor mij het hoogtepunt van de film. Daarna kakt het verhaal wel 'n beetje in. De cast acteert geweldig.

Boeiend verhaal over een selfmade DJ in een klimaat van rassenhaat en verandering. Ik heb me er wel mee vermaakt.

Een aangename en boeiende biografie over een destijds in Amerika gevierde en gevreesde, maar in principe tragische dj en talkshow host. Don Cheadle en Chiwetel Ejiofor tillen dit drama naar een redelijk hoog niveau. De niet te missen, rondborstige Taraji P. Henson maakt de goed presterende cast compleet. Prima film.

Snap nu in ieder geval waar de uitdrukking "Here's Johhny" uit de Shining op slaat. Film leunt iets teveel op de charme van het idee. Wat gemakzuchtig.

Een biografie van ene Ralph "Petey" Greene die zich op een bijzondere, open en heel vranke wijze inzette voor de zaak van de zwarten in de jaren 60 in de States en omwille van zijn niets ontziende aanpak niet immer de goedkeuring wegdroeg.

Eerlijk gezegd, ik vond het nogal saai. Zag al andere films over de strijd van de zwarte bevolking voor gelijkheid van kansen, die toch meer tot het hart spraken. Deze doet dat, naar mijn gevoelen, niet.