L'Harem (1967)

In het begin een wat vlakke, zelfs wat saaie, maar wel verzorgd ogende film. Het laatste half uur is toch wel dermate ongemakkelijk (bijvoorbeeld de stemmingsomslag in de spaghetti scène) dat het toch wel de moeite waard was. Ferreri staat hier nog aan het begin van zijn carrière en naar wat ik begreep is deze film zo'n beetje het scharnierpunt, omdat het begon als broeierige thriller, maar later een sadistische satire werd. Zo in retrospect een voorstudie voor La Grande Bouffe en andere Ferrerisch-ontnuchterende karakterstudies. De muziek is van Morricone en kwam in mijn oren over als een vrij a-typisch werk van hem. Zeker in dat (atonale) laatste half uur, maar misschien kunnen de kenners als neo daar meer duiding over geven...