Auf der Anderen Seite (2007)

Had van mij gerust nog een uurtje bij gemogen, ja, maar ''onaf'' is het toch ook niet.

En verder: wat een schitterende film! Na de korte teaser keek ik hier al meteen meer naar uit dan naar GdW. Het voordeel van deze kijkbeurt is dat ik GdW nu toch ook sowieso wil zien. En waar blijft deel drie?

Ik kon die film gewoon nie aankijken sorry ma ge hebt honderden van da soort films en de laatste tijd zijn het niet anders dan zo films dat ze maken.

Nou ja, ik bedoelde meer dat je bericht nauwelijks leesbaar (en té onsubtiel) was, maar daar zal de zuidelijke / Belgische tongval (toetsaanslag) ook mede debet aan zijn...? Wel goed dat je niet gestemd hebt in dit geval.

Overigens is dit toch vooral een Europees dan wel Duits-Turks drama. Erg interessant, en ik geloof ook niet dat ik er de laatste tijd veel in dit soort heb gezien.

als je dan toch in het algemeen politiek correct nederlands wil doen dan raad ik je aan je woorden te hernemen en te zeggen dat de film een euraziatisch drama is aangezien dat Turkije nog niet is toegetreden tot de eu..

aangezien we toch in de branche aardrijkskunde zitten moet ik je erop wijzen dat men een zuidelijke Belgische tongval ook wel eens het Frans noemt. ende aangezien ik Nederlands praat is die zuiderse tongval (toetsaanslag) ook uitgesloten.

hierbij moet ik toch meegaan met valtalor, bij de film die ik in de cinema heb gezien lagen meer slapende mensen dan in een Hilton hotel om 4u 's nachts. Ook was deze film meer Turks als Duits en ergerde ik mij constant aan 90% van de karakters simpelweg door de slechte manier van acteren en de talloze camera, licht en geluid fouten. hierbij heb ik ook de grootste spijt dat het stemmen van een film niet tot -10 gaat.

@ valtalor: EU is wat anders dan Europa, daar hoort Turkije (deels) gewoon bij. Nog preciezer is het een transcontinentale staat, dus euraziatisch drama is ook goed.

Ik had het verder niet over een zuidelijke Belgische tongval, maar zuidelijke dan wel Belgische (ten opzichte van Nederland) tongval... die nu ineens verdwenen is. En ''(té onsubtiel)''; daar was mijns inziens toch wel sprake van...

@ zabooka: acteerwerk vond ik uitstekend en ik benieuwd naar wat voorbeelden van die talloze fouten.

als ik al deze talloze fouten moet opsommen vrees ik dat ik morgen een dagje vrijaf moet nemen, maar mijn persoonlijke mening gaat dat deze film zelf 1 grote fout is, een verspilling van geld (gelukkig niet talent want dat was er niet).

Een paar voorbeelden is voldoende hoor, je hoeft ze niet allemaal op te sommen...

als je toch zo een fan ben van dat soort films dan moet je eens s'avonds aan de dampoort of in de sleepstraat in Gent lopen. Dan maakte pas real-life turkse drama's mee

Maar wat is nu eigenlijk (ontopic) je kritiek op deze film?

Dat ze de laatste tijd veel van die films maken en ze gaan altijd over discriminatie, racisme, moslimproblemen (niet dat ik iets tegen islam heb ofzo) drama's en nog veel meer van dat soort dingen,en het moet ook altijd zo politiek correct zijn. dat ze keer iets anders maken dan die onderwerpen.

a) Die films zijn er ook. Je doet net of dat de boventoon voert.

b) wat is dan de politiek incorrecte films die nodig gemaakt moeten worden? Dat ze alle moslims afschieten?

a inderdaad die films zijn er ook maar de laatste tijd overdrijven ze met die films b dat ze eens iets anders doen dan altijd die films rond dat soort themas.

Een korte blik op de synopsis van een film kan jou (denk ik) veel ergernis besparen; gewoon doen de volgende keer. Volgens mij rest er dan nog méér dan genoeg om je mee te kunnen vermaken.

Buiten dat vind ik de genoemde 'onderwerpen' (in de kern hebben we het gewoon over mensen - personages in zeer menselijke, culturele dan wel politieke aangelegenheden) interessant en van belang (okay, ik ga ook niet tien films in dit straatje achter elkaar kijken) én is het allemaal zo politiek correct nog niet wat ik hier zag - het schuurt af en toe behoorlijk...

als je met school de gehele tijd naar da soort films ga gaan kijken en ze er u nadien eeen overhoring over geven hebt ge niet veel keus dan er u aan te ergeren

Dan ben je hier nu ook niet in de hoedanigheid van filmliefhebber, beklag over (de inhoud van) lessen kan je elders beter doen.

oh sorry ik dacht dat dat een site was waar ge u eigen mening over een film mag zetten

Tuurlijk!

Maar als je min of meer gedwongen tal van zulke films hebt moeten kijken voor school, dan gaat de liefhebberij er wel af, zo blijkt wel, en is de kritiek daardoor vervormd.

ok misschien heb je op dat standpunt gelijk maar ik blijf er wel bij dat ze de laatste tijd te veel van die films maken

Dan blijf ik er bij dat dat wel meevalt, gezien het complete aanbod.

dit is niet een film voor mij..

het begon wel goed maar het verhaal staat me niet echt aan.

het is te benauwend te klef.

2 sterren

Auf der Andere Seite is hopelijk een film die niet in de vergeethoek geraakt. Ik merk dat het al een jaar geleden is dat hier nog iemand een bericht had gezet, en de film amper gezien werd dit jaar.

De film is van de maker van Gegen Die Wand, eveneens een pareltje. Fatih Akin zet mensen centraal en hun motieven. Dat het in deze film gaat over Duitsers en Turken maakt op zich minder uit, buiten het feit dat de twee landen wel een band hebben en regisseur Akin beide nationaliteiten heeft. Dat helpt wel bij de uitwerking ervan. Het gaat in de eerste instantie over twee verhaallijnen met een hoop levenslust voor de ene en tegenslag voor de andere. Die verhaallijnen komen niet bij elkaar zoals een Babel of Crash, maar lopen deels naast elkaar en snijden elkaar dan. Dat hierbij een hoop toevalligheden aan bod komen is dan ook niet meer dan logisch. Dat is net het mooie aan cinema.

Ik hoop van Fatih Akin nog meer te zien. De man slaagt er onder andere in om op een mooie manier de mens achter verschillende culturen. Waar andere filmmakers vooral de verschillen zullen laten zien, toont hij meer hoeveel we net wel gemeen hebben met elkaar. Fatih Akin heeft dan ook het verhaal zelf geschreven, en die persoonlijke touch zie je wel. De film mist net dat iets om een grote topper te worden, maar is een eerlijke film die overtuigend genoeg is om de hele tijd te boeien.

Eigenlijk zijn dit twee films, die slechts zijdelings in elkaar haken. Het tweede deel is een stuk interessanter dan de eerste helft. Regisseur Akin haalt weliswaar niet het niveau van zijn rauwe Gegen die Wand (2004), maar hij brengt opnieuw een boeiende film met een aantal schokkende momenten.

Lang gedacht dat Fassbinder/Schlöndorff-actrice Hanna Schygulla al lang met pensioen was, maar niets blijkt minder waar. Gelukkig maar.

Begint goed deze film, maar het wordt algauw saai en eentonig.

Niet echt mijn ding dus.

Sterk drama dat door de (soms iets te toevallige) net niet ontmoetingen een extra lading krijgt.

Het einde van de film kwam voor mij onverwacht omdat ik toch wel benieuwd was naar de ontmoetingen van Ayten, Nejat en Ali.

Aardige drama, met jammer genoeg een wat slome middenstuk. De film begint best interessant en wordt na die dip ook weer beter. Montage is knap, en de Turkse mediterraanse kust levert de nodige mooie plaatjes op. Ook de scenes met de lijkkisten maakten indruk. Het verhaal wordt keurig begeleid door een fijne soundtrack.

Aan de toevalligheden stoorde ik me niet, die passen wel bij het verhaal. Minder (qua realisme) vond ik wel dat de wereld hier wel heel idyllisch wordt neergezet. Vreemden die vreemden helpen, maar daarbij wel heel ver gaan voor elkaar. Ik wou dat het in de echte wereld ook zo aan toe ging, maar ik ben bang dat deze personages in een utopie leven. Daarmee laat dit drama wel een fijn en warm gevoel achter, en dat is te waarderen, maar een beetje nep is het wel.

3* van mij.

In 2007, toen deze uitkwam, waren van mozaïekfilms toch wel een tijdje in de mode. Verhalen met meerdere personages die allemaal op de een of andere manier verbonden waren, maar tegelijkertijd ook weer hun eigen plotlijntjes hebben. Voorop stonden de films van Iñárittu en natuurlijk Crash. Een fan ben ik er nooit echt van geweest, ondanks een goede film her en der. Meestal zijn de nogal zwaar op de hand en ligt het verbindende thema er dik bovenop. Auf der Anderen Seite weet deze valkuilen te omzeilen.

Niet dat het alle minpunten van dit type structuur uit de weg gaat. Je moet een zekere mate van toevalligheid kunnen accepteren denk ik, maar ook onwaarschijnlijkheden. Dat verhaallijn rond dat pistool voelt wat gekunsteld aan bijvoorbeeld, duidelijk iets dat bedacht is om het personage Lotte maar door te krijgen en Ayten een schuldgevoel te geven. Dol ben ik nooit op dit soort kunstgrepen, zelfs al is het niet helemaal onmogelijk dat zoiets gebeurt. Ook vond ik het vreemd dat die oude man zo snel weer uit de gevangenis was. Ik weet niet precies hoe lang hij gezeten heeft, maar je krijgt neem ik aan toch wel een paar jaar voor het doodslaan van een vrouw?

Dat terzijde vond ik het grotendeels geslaagd. Wat Auf der Anderen Seite het meest doet uitstijgen buiten interraciale familieleden als Crash en Babel is dat het allemaal wat losser aanvoelt. Er gebeuren vreselijke dingen, ja, maar overdreven zwaarmoedig wordt het niet. De personages lijken vooral naar een soort waardigheid en rust te zoeken. Daarbij zijn het hoofdzakelijk goede mensen en Akin lijkt vergevingsgezind te zijn wat betreft hun slechte kanten, die ze overigens toch ook zeker hebben. Dat aan het einde niet alles bij elkaar komt vond ik sterk; daarvoor waren immers gewoon nog een hele lading onwaarschijnlijkheden of toevalligheden voor nodig. Goed spel van iedereen, met name van de zeer kalme Baki Davrak. Leuk om ook Hanna Schygulla weer eens te zien; speelt enorm goed.

Het mist misschien de wilde kracht van Gegen die Wand, maar Auf der Anderen Seite is een goed tweede deel van Akins geplande tweeluik. Is The Cut nou het derde deel? Toch niet Soul Kitchen? Of is die gewoon nooit gemaakt?
3,5*

Realiseer me eigenlijk nu pas dat ik naar een mozaïekfilm heb gekeken. Hmm, met die insteek had ik de film wellicht ietsje anders beleefd, want ik vond het qua verhaal totaal niet pakkend. Het is gekunsteld en de karakters doen de ene na de andere naïeve actie, tot mijn grote ergernis natuurlijk. En nou heb ik niet zoveel moeite met de multiculti-thematiek die Fatih Akin hier behandelt, maar hier vond ik het allemaal een beetje te gemakkelijk en er dik bovenop liggen. Het is nog niet zo erg als Crash, maar een voldoende kan ik deze prent niet geven .

Tiens, toen ik deze film dit weekend zag, kwam ik tot de vaststelling dat ik deze op zijn minst een gedeelte al eens moest gezien hebben. Die scène met dat stelend pubergespuis was het enige wat ik me nog kon herinneren.

Boeiende film die eigenlijk het relaas vertelt van 6 hoofdpersonages vertrekkend vanuit hun eigen leefwereld. Deze zes hoofdpersonages, verdeeld onder drie ouders en diens kinderen zijn sterk verweven met elkaar, maar raken elkaar eigenlijk nooit. En dat apprecieerde ik aan de film: het open einde dat wellicht niet zal uitmonden in een happy end, maar eerder in een gesloten einde waar eenieder zijn eigen weg inslaat.
Flink stuk drama krijg je te verwerken. Al moet ik zeggen dat ik me helemaal niet betrokken voelde met de personages, nochtans was er met de acteerprestaties of het verhaal op zich niets mis. De film verhaalt een falende of op zijn minst gebrekkige multi-culturele samenleving waarbij beide culturen met of vooral naast elkaar leven.

Sterke acteerprestaties, goede montage en sobere, integere en innemende plots zijn de punten die me het meest zullen bijblijven. Niet die topper die ik dacht dat het was, meer zeker meer dan voldoende.

Waarom kiest Akin ervoor de [zinloze] dood van zijn personages aan te kondigen?

Het is al een tijd geleden dat ik Gegen die Wand zag, dus ik kan geen vergelijking met die film maken, maar met Auf der anderen Seite toont Akin zich andermaal een begenadigd verteller. Misschien ligt het aan mij maar ik had het idee dat het al een jaar of 10 stil was rond zijn persoon (tot zijn laatste film die wel weer de nodige exposure kreeg).

Auf der anderen Seite biedt twee verhalen die elkaar soms rakelings passeren om nèt niet helemaal samen te komen. Het lot beslist anders. Dat dat voor sommigen onbevredigend is kan ik mij ook wel voorstellen, gewend als we zijn aan afgeronde verhalen met kop en staart, maar ik vond het erg verfrissend dat Ayten juist niét de foto van haar verloren moeder onder ogen kreeg en dat de hereniging tussen Nejat en Ali niet getoond wordt. Het beeld van Ali, tot tranen geroerd na lezing van het boek (overigens geschreven door een vriend van Akin, een vriendendienst dus) dat hem door Nejat cadeau was gegeven was meer dan voldoende.

Dat sommigen deze film het predicaat "politiek correct" geven verbaast me- ik denk dat veel Turken helemaal niet blij zijn met hoe de Turkse gemeenschap in Duitsland en ook Turkije zelf getoond worden. Dreigementen van Grijze Wolven-types richting Yeter, dodelijk huiselijk geweld, tasjesroof culminerend in doodslag, veel kritiek op het Turkse rechtssysteem enzovoort. Ja, de tekortschietende asielprocedure wordt ook getoond, maar het is allesbehalve een eenzijdig verhaal.

Sterk spel van de zes hoofdpersonen, mooie beelden, melancholische soundtrack (Kazim Koyuncu!) en een intrigerend verloop maken dat ik hier toch wel met gemak 4 sterren aan kwijt kan.

hele goede film en heel goed gedaan

Wat een parel! Lang geleden dat ik nog zo werd geboeid door een film. Geweldig geacteerd ook! Absolute aanrader!