The Mist (2007)

The Mist is zo'n film waar ik goede herinneringen aan koester, want ik heb de film in 2007 voor het eerst gezien in zo'n typische drive-in bioscoop in Amerika. Erg leuk om meegemaakt te hebben en een ideale film voor in de auto. Het verhaal is lekker klassiek King. Een klein stadje ergens in Amerika (waarschijnlijk Maine), normale dorpelingen die de hoofdrol spelen in het verhaal en een mysterieus sausje dat zorgt voor een onderhuidse spanning. De dynamiek in een groep dat met zo'n situatie omgaat is ook interessant. De onderlinge vetes tussen de mensen worden in zo'n situatie uitvergroot en je kan je tijdens de film ook lekker ergeren aan zo'n religie gekkie. Normaal zou ik dat als negatief beschouwen, maar doordat zij haar verdiende loon krijgt, vind ik het juist een sterk punt. Ik kan me nog herinneren dat iedereen in de auto zat te juichen toen het gebeurde.
Verde
Dat de CGI de tand des tijds absoluut niet doorstaat is een klein smetje op de film, maar het heeft meer te bieden waardoor ik het geen storende factor vond. Verder zijn de acteurs wel oké, maar geen bijzonderheden verder. Het was wel leuk om een paar personages uit the Walking Dead voorbij te zien komen. Je weet dan gelijk hoe Darabont daaraan is gekomen.
Waar de film boven een gemiddeld King verhaal uit weet te stijgen is het einde. Normaal wordt er een einde aan gebrabbeld en voelt deze vaak een beetje cheesy aan. Maar het schokkende einde en de uitzichtloosheid waar Jane's personage mee denkt te kampen is schrijnend en snijd door je ziel. Toch een van de sterkste eindes in een King verfilming die ik ken.

Uiteindelijk gewoon een sterke King verfilming van Darabont en eentje die ik lang zal koesteren uit sentimenteel oogpunt.

4,0*

Ik snap wat je bedoelt, het is niet zo dat je een uur lang de uitzichtloosheid hebt mogen ervaren. Maar ikzelf begrijp en voel het wel. We gaan zo ver als dat de auto ons kan brengen. Ik ga er zelf dan wel vanuit dat de tank na 5 minuutjes rijden al leeg is. Ik beeldde mezelf erbij in dat ze al wel een tijdje door de mist aan het rijden waren.

Mijn hemel. Deze film is een groter gedrocht dan de monsters die erin voorkomen. Of het nu het ondermaatse acteren is, de bizar onnatuurlijke reacties of het oeverloos gezwam van één van de meest irritante karakters uit de geschiedenis van film, dit was mijn pijnlijkste kijkervaring in lange tijd. En dan heb ik het nog niet over de CGI die uit het Commodore 64 tijdperk lijkt te stammen. Of de complete incompetentie van de acteurs om ook maar enigszins geloofwaardig met deze later toegevoegde nepmonsters om te gaan. Ik snap dat The Mist geen gebruik kon maken van de digitale mogelijkheden die vandaag de dag gebruiken. Maar deze film is van 2007. En er zijn 80's film die het beter deden.

Daarnaast heerst er überhaupt een chronisch gebrek aan sfeer. Deels door bovengenoemde punten, maar ook door het veelal weglaten van muziek. Waar dat bij een film als No Country For Old Men een versterkende factor was, maakt het hier een toch al zielloze film nog leger.

Darabont is geen koekenbakker en heeft prachtige dingen gemaakt. Maar hier gaat hij toch keihard de mist in (pun intended).`

Met heel veel pijn en moeite heb ik deze draak uitgezeten. (Ok, eerlijk, ik kon het tegen het einde niet laten af en toe een paar keer de "10 seconden vooruit" knop aan te klikken.) Zodoende heb ik toch het einde van de film nog gezien. En dat is op zich meteen het beste deel van de hele film, al had het van mij niet zo dramatisch gehoeven. Het einde had alleen een film verdiend die me had geboeid, had laten meeleven met de karakters en me zodoende uiteindelijk keihard had geraakt. Maar wegens de 2 uur doorbijten was van geen allen sprake.

Het is dat het verhaal op zich helemaal niet verkeerd in elkaar steekt, dat ik er nog een 2 van maak. Maar hoe de regisseur die met Shawshank liet zien juist meester te zijn in het pakkend en meeslepend vertellen van een verhaal dit heeft kunnen produceren, is me echt een raadsel.

Einde is totaal anders dan het boek

Na de film ongeveer 14 jaar geleden voor het laatst gezien te hebben, viel het mij nu pas op hoe slecht de CGI eigenlijk is

Ondanks dat was dit zeker wel één van de wat betere verfilmingen van Stephen King.

Zeker het eind blijft altijd wel bij.

Een kleine 3,5*

Zo slecht, zo slecht. Ik ken mensen die dood zijn die nog beter presteren dan deze film. Alstublieft mensen, verdoe je tijd niet met deze film. Ik heb spijt van elke minuut die in naar dit gedrocht heb zitten kijken. Het wordt ook alleen maar erger hoe langer hij duurt. Als je gaat zitten wachten of het einde toch nog een beetje voor verlichting zorgt dan kom je van een koude kermis thuis. Ik heb speciaal voor deze film een account aangemaakt, en dat doe ik never dus dat zegt al genoeg........

Dat valt toch wel mee? Het boek eindigt dat ze de mist inrijden en wel zien waar ze uitkomen. In de film doen ze dit ook, alleen krijgen we daarna nog de zelfmoordscene en het leger dat plots opdoemt. Persoonlijk vond ik dat trouwens niet nodig, het einde van het boek liet meer aan de verbeelding over.

Dat bedoel ik, het boek heeft een open einde, de film niet, daar word er voor de kijker al iets ingevuld, in het boek word het overgelaten aan de verbeelding van de lezer. Boeken kunnen sowieso niet verfilmd worden vind ik, die vreselijke films van de boeken "Lord of the Rings" is compleet belachelijk vind ik. Daarom word ook altijd aangegeven aan de begin titels van de film "Gebaseerd op het boek" wat betekent dat de makers van zo'n film er hun eigen draai aan kunnen geven en dan word het boek totaal verkracht

Oke, bij deze film ben ik met je eens dat het originele einde beter was. Had ook mijn voorkeur. Maar dat er geen goede films gebaseerd zijn op een boek ben ik het niet mee eens. Alleen al van Stephen King zijn er talloze voorbeelden van goede films: Carrie, Christine, The Green Mile, Shawshenk Redemption, Misery… wellicht hier en daar anders dan het boek, maar als op zichzelf staand kunstwerk absoluut de moeite waard.

Een review uit het verre verleden maar ik sta er zo'n beetje nog wel achter, ik ga hem ook verhogen met een halve ster. Ik heb er niet veel meer aan toe te voegen buiten het feit om dat de ‘angst’ voor spinnen wel over is, zou een kwestie zijn geweest destijds.

Nee waanzinnig gave horrorfilm die ik persoonlijk mag bestempelen als eerste horrorfilm die ik ooit heb gezien. Ik weet nog dat ik als klein jochie doodsangsten uitstond toen wij deze film met een groepje vrienden ging kijken bij mij thuis en we alle rolgordijnen dichtdeden, donker was natuurlijk de beste film experience. Toen het vier uur in de middag was en de film klaar was wouden we naar buiten gaan, en tijdens het open draaien van het rolgordijn was het opeens mistig buiten.. Nu ik er aan terug denk moet ik er om lachen, hoeveel doodsangsten iedereen wel niet uit stond, en dat naar buiten gaan om te skaten was al gauw veranderd in het spelen van Tony Hawk: Pro Skater op de PS1, veilig, binnen .

Ja, deze film brengt echt mooie nostalgische verhalen met zich mee, en ik kan er goed om lachen. De film blijft door die waarde denk ik altijd goed in mijn ogen, en het verveeld nooit. En nu ik een stukje ouder ben kan ik de soundtracks ook meer waarderen van de prachtige componisten van ‘Dead Can Dance’. Prachtige film, heerlijke horror en erg genoten.

3.5* wordt 4.0*

Aanvankelijk had ik enige hoop, want de film begon redelijk. Of beter gezegd het begon heel standaard en het kon nog alle kanten op gaan. Al vrij snel kwam ik erachter dat dit een hele lange zit zou gaan worden. Man, wat heb ik me geergerd aan vele dingen: cliche setting in de supermarkt, superirritante religienut en standaard en zeer voorspelbare afwikkeling van dit plotgedeelte, vrijwel totale afwezigheid van spanning, acteerwerk was matig, cliche emotionele scenes en ga zo maar door. Niets in het verhaal kon me boeien, voor zover je het een verhaal kunt noemen. Natuurlijk is in dit genre nooit een diepgaand plot vereist, maar kom op...dit is tenenkrommend zo slecht.

Dit is totaal niet aan mij besteed. Vreemd want ik vind menig ander Stephen King verfilming wel te pruimen, maar dit is een dieptepunt. Een sterretje voor de special effects en dan ben ik nog schuitig.

Toch wel vermaakt met deze film. Het sterke zit hem in de menselijke reacties en wat je kan verwachten bij een crisis, angst en onzekerheid. Mensen die het hoofd koel houden, mensen die in de ontkenning schieten en godsdienstwaanzin zijn een paar van de mogelijke reacties die aan bod komen. Het einde is wel hard maar goed....het blijft een film.

The Mist is een heerlijke King verfilming waarbij je als kijker wordt meegesleurd in de wanhoop van de mens voor dat waar men geen vast op krijgt. Verhaal is mooi uitgewerkt en de typetjes lagen mij goed. Ik hoor daar hier andere berichten over maar ik had dat niet. Prima film!

Wegrijden van de redding, een onherroepelijke keuze maken terwijl slechts enkele minuten hem hiervan weerhouden hadden. Met zo’n gevoel moeten verder leven…Poeh, dat is nog eens ergens “The mist” ingaan.