No Reservations (2007)

Wel aardige film die soms wel heel erg voorspelbaar was. Een leuk romannetje als je verder niet te veel wilt nadenken bij een film. De enige diepgang die er in zat had te maken met hoe belangrijk rouwverwerking is en dat men daar niet te snel aan voorbij gaat. Verder leuk verhaaltje, leuke acteurs om naar te kijken.

Charmante film

Het gevoelige rouwproces van Zoe, opnieuw een uitstekende en ontwapenende Abigail Breslin, wordt als rode draad gebruikt in deze warme en vaak grappige komedie.

Je krijgt ook lekkere trek als je al die heerlijke gerechten voorbij ziet komen.

Zeta-Jones en Eckhart hebben de chemistry die nodig is voor het slagen van deze romantische film. Het geheel vormt een heerlijke maaltijd.

Een drie-gangen menu met 4 sterren.

Aanrader.

Verrassend goede romantische komedie. Hier had ik namelijk helemaal niets van verwacht. Maar het verhaal is goed, de acteurs, de humor, gewoon alles. Was bang voor een lange avond, maar het werd een hele fijne.

Leuke film. Absoluut niet vervelend.

"Was er maar een kookboek voor het leven, met recepten voor het leven, zodat je precies wist wat je moest doen."

Zou het leven dan nog wel spanend zijn? Verrassingen uitgesloten ... Ach.

We geven de liefde (en het lekker eten) kansen. En wat te denken van het wegvegen van een reeks belemmerende 'nooit-dingen'. Ik doe dit of dat nooit.

Ik heb ervan genoten. En zeker ook van Catherine Zeta -Jones (Kate)...

Dit is een remake van Bella Martha (Duitsland, 2001). Deze Amerikaanse versie (No Reservations) heb ik (nog) niet gezien, maar de originele Europese variant is best de moeite waard.

Hele mooie film. Aandoenlijk. Kijkt goed weg. Ben blij hem opgezet te hebben, geen standaard rom com.

Zou dit beslist geen romkom willen noemen, te weinig kom, te veel drama.

Leuk romantisch drama met enkele ontroerende momenten. Dit is het soort films waarin Catherine zich duidelijk het best in haar vel voelt. Aaron speelt de charmante ideale schoonzoon waarop iedere vrouw wel verliefd kan worden met zijn tandpastasmile. Leuk ietwat en ietwat voorspelbaar met een happy end. Voor mij net geen 4 maar wel een dikke 3,5 sterren. Een echte vrouwenfilm.

Leuk dat Abigail Breslin die ik nog ken uit Little Miss Sunshine hier in meespeelde. En dat doet ze heel goed! Verder een aardig niemendalletje.

"Alsof je in een emmer behanglijm een boek van Jane Austen leest", zo typeerde Jeremy Clarkson ooit een ritje in een bepaalde auto, en het gaat ook heel goed op voor het kijken van No Reservations. Van kussengevechten tot wijn drinken bij kaarslicht of picknicken in je eigen huis op de klanken van The lion sleeps tonight, het zit allemaal in deze film. Wilt u ooit een college geven over filmclichés, zoek dan niet langer. Dat maakt het nog geen vervelende film overigens, wat deels op het conto kan worden geschreven van Zeta-Jones. Maar, zoals we in Groningen zeggen, het is allemaal een beetje te feel van het goede.

Mierzoet melodrama romkitch(en) gedoe met te veel (maar eigenlijk helemaal niets) om 't lijf. Sowieso heb ik 't niet zo op die wereldwijde verheerlijking van de (meester)kok - doe toch niet zo overdreven met dat eten zeg hé. Zeta-Jones doet me ook al niet veel en Eckhart ken ik nauwelijks en ik herinner me van hem vooral iets in Dark Knight.

Hafijn, de musicale ondersteuning van Glass was dan weer wel dik in orde en die opera's smaakten eveneens naar meer.

Al met al, ga ik deze film niet in mijn geheugen opslaan. Doorspoelen maar.

Een Engelstalige remake die keurig het Duitse origineel Bella Martha (2001) volgt. Wel aardig, maar een halfje minder dan het origineel.

“Some chefs call them love birds. A romantic dish for that special occasion.”

Sympathieke film. Het is allemaal vlot gefilmd en Zeta-Jones en Eckhart zijn een leuk duo. En veel lekker eten, altijd een plus. Breslin is soms bloedirritant, maar dat is natuurlijk ook haar rol. Het drama komt niet helemaal goed uit de verf, en de scènes met de therapeut hangen er een beetje bij. Maar voor de rest is dit gewoon een prima feel good film met uiteraard een zoetsappig einde.

Goeie film over een chef-kok wiens leven een draai maakt zodra ze voor haar kleine nichtje moet zorgen. Een prima remake die gemakkelijk wegkijkt. Het verhaal kabbelt op een aangename manier voort zonder dat het te sentimenteel wordt en ook zonder grote gebeurtenissen. Een fijne cast en vanwege de mooie muziek van Philip Glass (die het geheel net een extra duwtje geeft), nog net 3,5 sterren.

Een leuke film waar ik echt van heb genoten. Je hoeft er niet over na te denken en je kan gewoon gaan zitten en gewoon lekker kijken zonder te veel te hoeven denken waar de film over gaat en wat er gaat gebeuren.

Het is leuk om te wachten op het einde ook al weet je wat er gaat gebeuren. Omdat het voorspelbaar is, is het denk ik ook wel leuk om de film juist te kijken en er gewoon rustig voor te gaan zitten en niet te veel over na te denken.

Check mij volledige review: Review No Reservations

Redelijk drama over een Chef die met haar perfectionisme worstelt terwijl ze ook onverwacht de voogdij over haar nichtje krijgt. Zeta-Jones zet een aardige rol neer, leuk om te zien hoe haar karakter op kritiek reageert, vol in de tegenaanval. Eckhart doet het ook wel aardig, er is zekere enige chemie, en uiteindelijk is het allemaal best feelgood. Maar diepgaand is het niet, het voelt allemaal iets te standaard aan; de afloop kan je haast uittekenen. Leuk voor een keertje, maar zeker niet de beste film over koken en al helemaal niet een hoogstaand drama 2*.