Michael Clayton (2007)

De degelijkheid wordt hier op formaat bediend. Van deze prent mag je geen rare bokkensprongen verwachten, als ook geen ondermaatse uitwerkingen. Gewoon een standaard thriller. Vooral bedoeld voor mensen die van het concept houden. Dat concept bestaat uit strijdende partijen die zich aan de uitersten van het morele spectrum bevinden. Precies daartussenin bevindt zich natuurlijk de hoofdpersoon en boven alles prijkt natuurlijk de hamvraag welke kant hij zal uitwaaien. Vanzelf spreekt dat hij in eerste instantie, althans feitelijk niet geestelijk, verbonden is aan de roofdieren van het laatkapitalisme die hem inzetten voor de uitwassen waaraan ze zelf niet hun handen willen besmeuren. Van lieverlee raakt hij echter vervreemd van de amorele kapitaalkrachtigen en is het een kwestie van tijd vooraleer hij zich bij het kamp van de waarlijke vertegenwoordigers van het recht voegt. Iemand die zijn pragmatiek voor principes inwisselt. Dat is natuurlijk een beproefd recept, zij het dusdanig vakkundig uitgewerkt dat de clichés niet agiteren.

Dat het verhaal de titel van de hoofdpersoon draagt, mag niet van grote creativiteit spreken. Naast Michael Clayton volgen we immers de geestestoestand van twee mensen aan weerszijden van het morele spectrum. Beiden worden uitgediept op een redelijk boeiende wijze. Vooral wordt getoond welke prijs zij moeten betalen voor hun goed- en kwaadwillig. Enigszins tendentieus om de titel dan

aan de hoofdpersoon op te dragen.

De manische openingsrede beoogt natuurlijk de blikvanger van de film te zijn, maar weet toch niet te overdonderen, hoogstens lichtjes te intrigeren. In ieder geval een hoop gewauwel om de slotconclusie - warempel, het is toch niet helemaal kuis wat we met zijn allen doen! - mee in te leiden. Had je van mij

niet per se een doorgedraaide bipolair voor aan het woord hoeven te laten. Niet dat de stoornis van Wilkinson volledig geschrapt had moeten worden, maar zijn geestdrijverij wordt er wel heel erg bij de haren bijgesleept om de film per se met een bombastisch spektakelstuk van start te laten gaan.

“I'm not the guy you kill. I'm the guy you buy!”

Het is best wel moeilijk om dit soort films spannend en interessant te houden. Veel politiek gekonkel, chantage, intriges etc. We weten dat het er binnen het bedrijfsleven keihard aan toe kan gaan, en Michael Clayton doet op dat vlak niet veel nieuws. Maar het verhaal blijft interessant door de beklemmende sfeer, de stijlvolle regie van Tony Gilroy, en vooral het acteerwerk van Clooney, Swinton, Wilkinson en alle andere acteurs. Dit is een echte acteursfilm, en ze krijgen allemaal de ruimte om hun kunsten te vertonen. Het oerdegelijke script en de dialogen fungeren daarbij als perfecte aangevers.

Ben geen fan van rechtzaakfilms en geen fan van Clooney. Maar dit werk steekt aardig in elkaar.

Had deze echt al jaren op de plank liggen door bovenstaande argumenten.

De regisseur heeft zijn verhaal echt heel goed uitgewerkt tot een prima prent. Script en verhaal worden prima vertolkt, het verhaal loopt gewoon goed. Je blijft in dat verhaal gezogen, je wilt weten hoe het gaat aflopen en vooral ook met de problemen van Clayton. Hij die in een smerige zaak terecht is gekomen waarin mensen niets schuwen om een grote schadeclaim te laten settelen.

Alle partijen krijgen aandacht en je wordt natuurlijk aan het handje door de film geloodst. De smerige advocatuur die over lijken gaat wordt donker belicht, als een aasgier cirkelend boven een stervend persoon in een woestijn. Dit wordt degelijk in beeld gebracht, onmiskenbaar als onmenselijk.

Ja, een goed stuk film over de harde samenleving, één kant belicht dat over lijken gaat als het om geld gaat. Geld is macht en is daardoor vaak de winnaar. Maar soms........

Een mooie werk.

Nog nooit gezien en dat moest er vanwege de positieve commentaren toch maar eens van komen. Inlossen deed de film dit in eerste instantie nog niet, maar een zekere degelijkheid verraad het geheel wel.

De interesse is in eerste instantie wel gewekt met het 'tegen wil en dank' karakter Clayton die als een soort troubleshooter de buitendienst van een advocatenkantoor vormt en waarmee meteen een louche beeld gecreëerd wordt. De bom en de scene met de paarden zijn evene bevreemdend als intrigerend.

Toch heeft Michael Clayton in het vervolg moeite te boeien met een aantal zaken die doorelkaar lopen. Crowder en haar U-north, Arthur Edens meltdown en niet in de minste het privé leven van Clayton die gedurende de film verandert in moreel kompas. Hoewel goed geacteerd door een altijd boeiende Wilkinson is het toch zoeken waar dit nu precies heen gaat en wordt het voor mijn gevoel rommelig gemaakt met Clayton's broertje en Edens betrekkingen tot Anna. Pas een half uur voor het einde begint er meer lijn in het geheel te komen en wat de uiteindelijke bedoeling is.

Michael Clayton is daarmee een film die niet geheel oninteressant is, en in het geheel niet slecht te noemen is, toch ontbrak het mij aan wat extra feeling met Clayton of het verhaal. De wow-factor bleef voor mij in die zin uit. Toch intrigeert de film me genoeg om me mogelijk bij een tweede keer wel in te laten pakken, een kans die de film zeker gaat krijgen.

Behoorlijke tijd geleden gezien en destijds vergeten te beoordelen. Niet zo gek om te bedenken waarom eigenlijk. Ik maak het niet gauw mee, maar dit was echt een film die me vrijwel de gehele speelduur niet wist te boeien en zelfs behoorlijk op mijn zenuwen werkte. En dan lijken twee uurtjes best lang. Pas het laatste half uur zat ik er een beetje in en kon het me wat meer bekoren, maar dan heb je natuurlijk al 3/4 van de film achter je, waardoor ook de climax eigenlijk nauwelijks impact maakt. Met Clooney in de hoofdrol - maar eigenlijk ook de rest van de cast - kon ik niet weinig, maar het grootste probleem is dat ik het simpelweg een duffe bedoening vond. De uitwerking van het verhaal vond ik totaal niet spannend, meeslepend, pakkend... of wat dan ook de bedoeling was van de makers.

1*

Ik heb het 45 minuten volgehouden. Volkomen oninteressant verhaal. Een gestoord zoontje van 10 die praat als een wetenschapper, ....een claim van 3 miljard...een dorpsgek die Arthur heet...Wat moet je ermee?? ...Weg ermee....dat rijmt.

Ik ga Rambo 8 opzetten.....

Hahah ik ook afgezet...Onthutsend oninteressant...boeit geen seconde.