
A Hard Day's Night (1964)
Verenigd Koninkrijk
Komedie / Muziek
87 minuten
geregisseerd door Richard Lester
met John Lennon, Paul McCartney en Ringo Starr
Een overdreven dag uit het leven van The Beatles. John, Paul, George en Ringo reizen, samen met de rest van de crew, met de trein naar hun hotel om later die dag op te treden in een televisiestudio. Ondertussen zorgt de grootvader van Paul, die met de band meereist, voor veel problemen.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=ypMh1pW1RdE
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.

Na al tientallen keren fragmenten gezien te hebben van deze film (misschien heb ik hem in het verleden al wel in zijn geheel gezien, zou best kunnen), heb ik hem dan eindelijk vanaf het begin afgekeken.
Die scène wanneer ze uit het vliegtuig komen, en via de ene kant in een zwarte auto stappen en via de andere kant weer uit te stappen, om vervolgens in de auto daarachter te stappen als afleidingsmanoeuvre, kende ik al heel lang, die is wel zo bekend volgens mij. Of zit die scène soms ook in één of meerdere videoclips van de Beatles?
Affijn, aardig vermaak, ben absoluut geen fan van de Beatles, maar heb er ook niet echt een hekel aan. Aardige kolderieke humor verder, en de songs, ach ja, ik ken ze allemaal wel, stuk voor stuk. 3*
vanavond komt de wereld premiere op BBC2 van de tv film UNITED, vanaf 22:00uur die niet hier vermeld staat op moviemeter
BBC - BBC Two Programmes - United - bbc.co.uk
Volgens de statistieken op de site was het 4 jaar geleden dat A Hard Day's Night nog eens op Vlaamse televisie was vertoond dus was mijn eerste kennismaking met The Beatles ook van die periode. Ik weet nog dat ik toen niet bijzonder veel aan de film vond en dat de humor me eigenlijk compleet niet boeide. Waarom al die muziek erin zat, dat wist ik ook al niet. Maar dat gat in mijn cultuur werd in de loop der jaren gevuld en ik leerde de Beatles kennen en het was directe liefde. Vanaf die tijd ben ik altijd al eens van plan geweest om de film terug te zien maar ik kon hem nergens vinden, tot hij opeens op de BBC werd vertoond. Opgenomen en gisteren maar eens gekeken.
En eerlijk gezegd, A Hard Day's Night is een erg leuke film maar het wordt toch nergens zo goed als Help! Het grootste gebrek is voornamelijk het ontbreken van een plot. Waar ik met Help! het gevoel had dat er effectief was nagedacht over een plot, althans toch in de mate van het mogelijke, maar hier werd het allemaal iets te lang gemaakt. Natuurlijk is er wel weer die typische Beatles humor die voornamelijk in de dialogen vaak tot zijn recht komt. In hun interviews voor de pers hadden de vier vaak al erg gevatte antwoorden en dat is hier niet anders. Hilarische opmerkingen worden afgewisseld met al even droge situaties en hiermee wordt de film toch nog serieus vermakelijk. Ook de toevoeging van de (enige) verhaallijn met de grootvader van Paul was grotendeels geslaagd. En als Beatles fan, is de muziek natuurlijk ook erg fijn. Velen vinden de latere albums het beste wat ze ooit hebben gemaakt maar dat geldt niet voor mij. Albums zoals Revolver en Rubber Soul zijn wel leuk maar ik betrap me er toch vaak op dat ik albums zoals A Hard Day's Night, Help!, Beatles for Sale, ... het meeste draai. In dat opzicht is de muziek dan ook een groot pluspunt voor mij. Erg aanstekelijke nummers en gecombineerd met de filmbeelden, zorgt het er allemaal voor dat de film voorbij vliegt.
Cast is natuurlijk ook geweldig. Het is me al meerdere keren opgevallen (o.a. ook in, weeral, Help!) dat de Beatles wel degelijk kunnen acteren. Het zijn geen houten planken zonder enige vorm van charisma of het acteertalent van een natte dweil maar stuk voor stuk komen ze erg spontaan over. Het geeft de film toch net weer dat beetje extra doordat de speelsheid er vanaf spat, zonder echt geforceerd over te komen. Het is alleen jammer dat het dikke Liverpool accent er zo vaak doorkomt. Op zich begrijp ik het wel, ik heb zelf ook een redelijk dik Antwerps accent en weet hoe ongemakkelijk het is als je opeens 'net' moet gaan praten, maar zonder ondertiteling is dit soms echt enorm moeilijk te verstaan. Ik deed dit voornamelijk voor The Beatles maar er is nog een vijfde acteur die erg vaak een glimlach op mijn lippen wist te brengen en dat was natuurlijk Wilfrid Brambell die de rol van Paul's grootvader op zich neemt. Geweldig droge acteur die eenzelfde sfeer als de Beatles zelf weet uit te stralen. De vele cynische opmerkingen, de scène dat hij met Ringo in het politiebureau zit, ... Geweldig allemaal.
Minste film die ik tot nu toe heb gezien van The Fabulous Four maar nog altijd wel ontzettend leuk. Het gebrek aan het verhaal is het grootste minpunt maar de muziek, de spontane Beatles en de geweldige Brambell maken ontzettend veel goed. Alleen het zwart-wit kwam niet echt tot zijn recht had ik de indruk, dan zie ik ze liever in kleur optreden.
Dikke 3.5*
What a clean old man!
......en de geweldige Brambell maken ontzettend veel goed.......
Brambell was sinds begin jaren 60, dus lang voor deze film, bekend in GB als Albert Steptoe in de TV series Steptoe and Son, een van de beste komedie TV series dat de BBC ooit heeft gemaakt dat liep voor ongeveer tien jaar lang op BBC1 maar volgens mij nooit uitgezonden hier in nederland?
Steptoe and Son (TV Series 1962–1974) - IMDb
.....Minste film die ik tot nu toe heb gezien van The Fabulous Four maar nog altijd wel ontzettend leuk......
ze hadden toch maar twee speelfilms gemaakt? deze en Help?
In totaal zijn er 5 theatrical releases geloof ik. Deze, Help, Yellow Submarine, Let it Be horen daar volgens mij bij maar ik ben niet zeker van.
en volgens mij zijn er maar twee, deze en Help, met The Beatles als acteurs

Yellow Submarine was een tekenfilm, en Let It Be was concert/studio opnames zonder verhaal.
Ik hou gewoon van zeer droge engelse humor.
3,5*
Je hebt een tweedelig gevoel bij deze film. Er is gekozen voor veel improvisatie, wat meer natuurlijke Beatles met zich meebrengt. En die vallen best wel mee met hun humor. Anderzijds had een andere regisseur hier misschien wel meer uit kunnen halen. Maar zou dat wel lukken met het kwartet dat vooral muzieksterren zijn en geen acteurs?
A hard day's night is vooral een muzikale terugblik op één van de grootste muzikale acts ooit in de geschiedenis. Het doet alvast smaken naar een grootse documentaire of biopic van hen.
Volgens mij worden er zo'n 10-tal liedjes opgevoerd in deze film, elk voorzien van een clipje ala "we geven ze een instrument en laten ze lipsyncen". Aan gemiddeld 3 minuten per nummer is dat een derde film die eigenlijk geen film is. Ik begrijp dat ze zoveel mogelijk muziek van The Beatles in een film als deze willen duwen, maar dat kan ook op andere manieren.
Verder is er echter ook helemaal niks te beleven. The Beatles zelf acteren stroef, de humor is belegen en toevoegingen zoals het oude ventje zijn eerder irritant. De hele intro in de trein somt de hele film op, daarna wordt het er ook niet beter op, integendeel zelfs.
De film gaat nergens heen, verzuipt in de muziek en oogt veel te stroef om ooit grappig te worden. Een slimme manier om zoveel mogelijk geld uit een hype te slaan, maar meer zie ik er absoluut niet in. Enige leuke was het allerlaatste clipje, al was het maar omdat Jay-Z er een geweldige mash-up van heeft gemaakt.
0.5*

Je moet denk ik wel een erge Beatles fan zijn om dit leuk te vinden, van filmisch stelt het allemaal niet zo veel voor. Een verhaaltje is er niet of nauwelijks aanwezig en dient vooral als kapstok voor de talrijke muzikale nummers van The Beatles, die voorkomen en voor de slapstickhumor. Deze combinatie zorgt er blijkbaar voor dat de film zich een rijtje in de klassiekers heeft geschaard, want de film komt in menige filmlijst voor. De muziek vind ik niet onaardig, al ben ik verre van een fan. Maar de film zelf is verder maar weinig bijzonder. The Beatles zelf zijn maar weinig grappig en ook dat oude mannetje is niet echt leuk. Hierdoor komen de meeste pogingen tot humor, bij mij in ieder geval niet door.
Het is vooral de soundtrack die nog wel enigszins wat goed maakt, want toegegeven, zingen konden ze wel. Het is een werk dat duidelijk met veel plezier en levenslust gemaakt is, maar niet iets waar ik echt van heb kunnen genieten. Het enthousiasme en de paar goede nummers die voorbij komen, zorgen voor de kleine positieve bijdrage hier.
2,0*

Als je deze prent puur als film bekijkt dan stelt het eigenlijk niet veel voor, het verhaal is bijzonder zwak, een beetje sullig zelfs, en acteren.. neen, ook dat wordt niet echt goed gedaan in deze film.
Maar als je de film bekijkt puur omdat The Beatles hierin de hoofdrol spelen en dan vooral hun muziek, dan is dit natuurlijk wel een goede film.
Voor de Beatle-fan is dit een must seen film.
Ik heb deze prent nu op blu-ray en dat is een heel groot pluspunt.
Ik had de prent al eens gezien, dat kan je uit mijn eerdere commentaar opmaken, en ik blijf ook toch wel bij dat commentaar, alleen..
Deze versie heeft me zo verrast, de kwaliteit van deze blu-ray, zowel de beelden als het geluid zijn ronduit schitterend.
Zodanig zelfs dat ik deze film nu een maximum score geef.
De nummers vooral zijn puik gedigitaliseerd naar een 5.1 surround soundtrack en de beelden van een toch wel 50 jaar oude film zijn haarscherp.
Dit is zeker een prent die elke Beatle-fan in zijn collectie moet hebben en dan zeker nog in deze uitgave, waarbij je nog eens 4,5 uur aan extra's krijgt.
De humor is soms hartstikke leuk maar dat komt maar sporadisch voor. Het enige moment waar ik echt moest lachen was dat The Beatles allemaal een soort van kort interview kregen waar ze heel droog op antwoorden.
"How did you get to the United States?" "Turn left at Greenland." o.i.d.
Het verhaal (was dat er?) vond ik moeilijk te begrijpen en totaal nergens op slaan. En zoals hierboven vaak wordt gezegd: Die opa vond ik na een tijdje vervelend worden. De muziek, daarentegen vond ik weer een dikke plus punt, maar dat kan ook liggen aan dat ik een fan van the Beatles ben.
Mooiste moment voor mij was wanneer ze "And I Love Her" speelde, ik ken dat nummer vanwege een cover van Kurt Cobain maar het originele nummer is ook prachtig.
Het is een leuke film om te zien als je een Beatle-fan bent, anders is er geen reet aan (denk ik).
2*
Halverwege de jaren '60 domineerden The Beatles en The Rolling Stones de muziekwereld. Gillende meiden liepen de bandleden overhoop. In 1964 werd de 1e bioscoopfilm gemaakt, en de enige die in zwart-wit werd uitgebracht. Later verschenen nog 4 films waarin The Beatles te zien zijn. United Artists had geen hoge verwachtingen, maar het succes werd groot. De schreeuwende fans bleken een groot obstakel te zijn, en dwongen de regisseur om zijn locaties zorgvuldig uit te kiezen. Tijdens de openingsscène viel George Harrison op de grond, maar dankzij de amusementswaarde werd de scène niet verwijderd. Zo zijn er nog tal van gebeurtenissen die zich hebben afgespeeld. Bijvoorbeeld de ontmoeting tussen John Lennon en zijn vader na 17 jaar tijd. Deze ontmoeting verliep niet bepaald soepel. De film laat eveneens een paar scènes met Pattie Boyd zien, en een jonge Phil Collins. Pattie Boyd en George Harrison stapten binnen 18 maanden na de film in het huwelijksbootje.
Zelfs voor kijkers die geen groot Beatles-fan zijn, kan deze film veel betekenen. Hij werd 2 keer genomineerd voor een Oscar, maar heeft deze helaas nooit gewonnen. De film was wel goed voor 2 andere prijzen en nominaties.
3,5 *
Lekker absurdistische ongein die perfect bij de personae van The Beatles past. Je merkt gewoon dat er veel meer achter de muziek zit, dan toevallig goed kunnen spelen en wat succes hebben bij de meisjes. Je voelt gewoon dat ze toch wel een beetje boven heel het gedoe staan. Die beelden van die gillende deernen waren ook nog heerlijk onschuldig. Daarbij dus ook nog een mooi tijdsdocument hoewel het naar het einde toe nét iets te veel van hetzelfde was.
Prachtige Engelse droge humor vol met zeer overdreven situaties uit het leven van 's wereld eerste tieneridolen. Het gemak waarmee zij alles op de hak konden nemen is prachtig om te zien (vergelijk het eens met een Miley Cyrus of een Justin Bieber). Dan zal het feit dat ze uit de Engelse klei opgetrokken zijn toch een grote rol gespeeld hebben. Multi-talenten waren het!
ja, die onkneedbare flair kom je nog maar raar of zelden tegen. En geen greintje geacteerd. Stuk voor stuk kanjers.
Niet vreemd dat de Beatles uiteindelijk nooit meer live optredens deden gezien de hectiek.
Tussen de grappen door voelde ik dat de jongens er toen al ECHT genoeg van begonnen te krijgen.