• 13.146 nieuwsartikelen
  • 169.908 films
  • 11.160 series
  • 31.930 seizoenen
  • 630.988 acteurs
  • 196.435 gebruikers
  • 9.184.402 stemmen
Avatar
 
banner banner

Husbands and Wives (1992)

Drama / Komedie | 108 minuten
3,41 235 stemmen

Genre: Drama / Komedie

Speelduur: 108 minuten

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: Woody Allen

Met onder meer: Woody Allen, Mia Farrow en Sydney Pollack

IMDb beoordeling: 7,5 (31.989)

Gesproken taal: Engels

Releasedatum: 12 november 1992

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Husbands and Wives

Twee echtparen worden gedwongen hun standpunten te herzien op het gebied van huwelijk, trouw vriendschap, romantiek, vertrouwen en liefde. Dit heeft onvermijdelijke veranderingen in hun relaties tot gevolg. Het brengt gevoelens naar boven van woede, angst, eenzaamheid en frustratie.

logo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van Mescaline

Mescaline

  • 7027 berichten
  • 2936 stemmen

Spetie schreef:

De stijl voegt niets toe en leidt alleen maar af van de gebeurtenissen waar het echt om gaat.

Vond de stijl en manier van filmen juist wel wat toevoegen, de camera volgt nu letterlijk de mensen waar door ik als kijker zijnde meer het idee had er echt bij betrokken te zijn.

Iedereen zijn mening natuurlijk, maar wou dit toch even kwijt


avatar van Ste*

Ste*

  • 2003 berichten
  • 1325 stemmen

Ja, weer leuk. Ik hou altijd van Woody Allen in dit soort films, alle scenes met hem zijn om te smullen. Ik kan helemaal niks met Mia Farrow trouwens, zie hem liever samen met Diane Keaton.

Keek lekker weg, leuke situaties en relaties onderling.

De stijl van filmen is ook leuk, het heeft iets heel moderns, zoals met die interviews tussendoor, alsof je kijkt naar The Office of Modern Family.

3,5*


avatar van Straatbord

Straatbord

  • 195 berichten
  • 446 stemmen

Interessante, typische Allen film die (wederom) ingaat op de omgang met relationele problemen en het vinden van een plek in de liefde. De schokkende cameravoering, afgewisseld met interviewstukjes, geven niet alleen het idee van een documentaire, maar laten het ook lijken alsof je in dezelfde omgeving als de personages aanwezig bent en meekijkt.

Films als deze geven altijd genoeg stof tot nadenken en in meer of mindere mate herkenbare situaties die uit het leven gegrepen zijn (soms ietwat aangedikt om een punt te maken of om komische redenen).


avatar van FinkPloyd

FinkPloyd

  • 638 berichten
  • 1936 stemmen

Net herzien, ik sluit me aan bij een aantal anderen hierboven en stel dat Husbands and Wives absoluut tot het allerbeste werk van Woody Allen hoort.

Je hebt hier weer die typische mix tussen humor en drama, maar de humor is een stuk implicieter dan bij ander werk - er zijn nagenoeg geen komische dialogen of situaties. Neen, de humor schuilt vooral in de reacties van personages op bepaalde gebeurtenissen (bv. Mia Farrow in de openingsscene, Pollack wanneer hij verneemt dat zijn ex een nieuwe vriendin heeft). Hoe ze zich gedragen zegt veel meer dan wat ze zitten vertellen; je ziet gewoon hoe ze de schijn proberen ophouden en/of zichzelf iets zitten wijsmaken, erg herkenbaar. Dit is echt genieten geblazen als kijker en gewoonknap gedaan (zoals steeds superdialogen, maar ook meer dan degelijk acteerwerk). En ondanks dit cynisme hangt er toch een mild gevoel over de film.
De grappigste scene vond ik echter die in de auto, waarin Lewis in de kritiek op het boek eigenlijk de hele film met de grond gelijk zit te maken. Er zijn echt weinig cineasten die zichzelf zo relativeren als Allen (lees zijn interviews er ook maar eens op na).
Maar ook het moment wanneer Allen op seks aanstuurt midden in een ruzie is wel erg lollig.

Het camerawerk is misschien niet supermooi, maar toch vind ik dat er hier interessante dingen gebeuren. Met name in de appartementen/huizen, wanneer de (handheld)camera achter de personages zit aan te hossen terwijl ze zich verplaatsen door de ruimte. Is het de bedoeling dat het warrige camerawerk de innerlijke chaos van de personages reflecteert? Gooi daar nog de interviews bij, en je hebt dat 'documentairegevoel' waarmee de Dogma 95 regisseurs later grote sier zouden maken. Ik ga wel erg ver als ik Husbands and Wives een voorloper noem van Festen, maar toch zijn er wel opvallende gelijkenissen.
Let op, ik zeg niet dat het experiment hier per se geslaagd is, maar Allen probeerde (visueel) af en toe wel degelijk nieuwe dingen uit, maar heeft daar zelden krediet voor gekregen... Sowieso brengt Allen doorheen zijn hele oevre veelvuldig (kleine) variaties aan, jammer genoeg merken velen deze niet eens op.


avatar van Driello

Driello

  • 1379 berichten
  • 0 stemmen

FinkPloyd schreef:

Met name in de appartementen/huizen, wanneer de (handheld)camera achter de personages zit aan te hossen terwijl ze zich verplaatsen door de ruimte. Is het de bedoeling dat het warrige camerawerk de innerlijke chaos van de personages reflecteert?

Als ik voor mezelf memoreer wat Allen hierover in het boek 'Woody Allen on Woody Allen' schrijft, is het volgens mij meer dat hij zelden decors bouwt en derhalve vaak op locatie filmt. Dat betekent soms dat de crew in kleine appartementen of huizen moest werken. Ik ga er dan ook vanuit dat het gebruik van hand-held camera daarmee samen hangt.Noodgeboren dus.

Dat hij er vaak voor kiest sommige sprekers in de dialogen niet in beeld te hebben (en soms zelfs niet eens een der sprekers), vind ik wel iets wat Allen vaak en heel interessant-effectief toepast.


avatar van FinkPloyd

FinkPloyd

  • 638 berichten
  • 1936 stemmen

Heb dat boek ook gelezen, herinner het me niet meer precies, maar Allen filmt idd bij voorkeur op locatie... En dit is natuurlijk ook één van de dogma's van de Dogme 95 beweging. Ik zeg niet dat er een directe link is tussen Allen en Dogme, maar die beweging krijgt wel krediet voor hun vernieuwingen en invloed op de 'shaky-cam docucinema' die vandaag grote sier maakt (genre Cloverfield, project X, REC, etc., etc.), en Allen niet.

Maar goed, het is in Husbands and Wives ook maar een los-uit-de-pols stijlelement, dat zeker niet tot in de puntjes is doorgedreven.

Sowieso zie ik Allen eerder als een scenarist-regisseur (itt tot anderen die meer cinematograaf-regisseur zijn), die gewoon zijn verhaal(tje) zo efficient mogelijk wil in beeld brengen (en dit idd steeds met een maar beperkt budget). Een visuele perfectionist is hij zeker niet, kan ook moeilijk aan het tempo waarin hij films maakt natuurlijk. Maar niettemin weet hij af en toe wel wat speels te zijn met de camera.

Dat sprekers in een dialoog niet in beeld brengen vind ik trouwens ook heel leuk, in In The Mood For Love wordt dit ook knap gedaan (daar komen 2 personages zelfs hoegenaamd niet in beeld).


avatar van scorsese

scorsese

  • 12476 berichten
  • 10597 stemmen

Prachtige film waarin een echtpaar de breuken in hun eigen huwelijk zien als hun beste vrienden gaan scheiden. Scherpe en inzichtelijke dialogen over relaties en het huwelijk. Lange takes waarin de camera constant in beweging is samen met de interview-segmenten, maakt dit bijna een documentaire. Een uitstekende cast die door deze manier van filmen ook alle ruimte krijgt.


avatar van mister blonde

mister blonde

  • 12585 berichten
  • 5625 stemmen

Al meer dan 40 jaar geeft Allen op de meest uiteenlopende wijzen zijn visie op relaties. Husband and Wives is zijn meest cynische, maar misschien wel zijn meest eerlijke. Dat eerlijke zit hem er enerzijds in dat Husband and Wives deels (maar zeker niet helemaal) autobiografisch is. Zijn visie op getrouwde stellen is hier niet verzonnen en ontsproten uit zijn fantasie. Nee, het is de cynische blik die hij er op dat moment op had. Het lijkt er ook op dat hij eenvoudigweg zijn state of mind van dat moment heeft opgeschreven en vervolgens gefilmd.

Het cynische zorgt zeker voor geestige momenten, maar ik geloof toch niet dat ik dit een komedie zou noemen. Daarvoor is dit te veel Bergman (ben ook benieuwd naar Interiors trouwens). Zo’n scene waarin Pollack bijvoorbeeld zijn vlam (die aerobics lerares) aan de haren meesleurt van een feestje omdat ze onzin over astrologie uitkraamt vond ik grappig en pijnlijk tegelijk. En zo zitten er meer momenten in. Gelukkig ben ik nog niet zo cynisch, maar ik vond er wel herkenbare dingen inzitten. En dan heb ik het vooral over de manier waarop (kleine) ergernissen naar voren komen, hoe stellen tegen elkaar praten, hoe stellen doen wanneer er andere mensen bij zijn.

Ik stoorde me op het begin wel wat aan de rommelige filmstijl trouwens, maar dat verdween eigenlijk redelijk snel. Ik moet ook zeggen dat ik er echt helemaal in zat. Ik zie genoeg films die ik erg goed vind, maar een film die me zo beetpakt, boeit en zo vlot verloopt kom ik toch niet vaak tegen. Alleen daarom al 4 sterren.


avatar van Animosh

Animosh

  • 4665 berichten
  • 528 stemmen

Een typische oude Allen-film weer. Doordat de personages en de high culture-setting me niet aanspreken, doordat de film in audiovisueel opzicht oninteressant is en doordat relatieproblemen voor mij nogal een ver-van-mijn-bed-show zijn vond ik het merendeel van de film weinig boeiend. Maar doordat de film eens in de zoveel tijd even opleeft door een sterk citaat of een vermakelijke scène, en doordat de cynische, realistische kijk op relaties me aanspreekt, vond ik de film toch de moeite waard om te kijken. 2.5*

De twee citaten die de thema's van de film het beste samenvatten zijn trouwens:

Maybe in the end, the idea was not to expect too much out of life.

Met andere woorden: stel geen onrealistische eisen aan je partner en liefdesleven op basis van abstracte, onrealistische idealen, maar probeer om redelijke, leefbare eisen te stellen waaraan zij kunnen voldoen.

En:
I learned that love is not about passion and romance, necessarily. It's also about companionship and, you know, it's like a buffer against loneliness, I think.

Met andere woorden: passie en romantiek zijn leuk op de korte termijn, maar op de lange termijn dienen relaties vooral onze behoefte aan gezelschap en onze afkeer (die van de meeste mensen) van alleen zijn.


avatar van Robi

Robi

  • 2431 berichten
  • 2479 stemmen

Bij deze titel van een Woody Allen film weet je al gelijk wat je kan verwachten. Dit is immers zijn specialiteit en al zijn films gaan over relaties, of hebben er op een andere manier veel mee te maken. Dus ook deze. Maar toch ging hij nu te ver. En met name alle analyses waren een echte killer van de film voor me. Dit is echt een film met eindeloos gezeik over relaties. En niet echt leuk.


avatar van Serpicos

Serpicos

  • 1110 berichten
  • 3834 stemmen

Mijn 15de van Woody Allen, waarin het opnieuw gaat over het thema 'relaties'.

Een uiterst interessant onderwerp vind ikzelf en Allen weet het telkens weer op een andere manier uit te werken. Deze keer is er wat minder komedie en meer drama en is het een beetje een docu-achtige film geworden, wat effectief was maar me minder aanstond als de stijl in een Annie Hall.

Verder komen de typische kenmerken zoals de cynische maar vaak geniale dialogen en het heerlijke samenspel tussen de acteurs terug. Ik vond hier Pollack en Allen het beste spelen, het personage van Liam Neeson deed me het meeste maar uiteindelijk kun je wel vaststellen dat iedereen een zeer goede rol neerzet, al kwam Mia Farrow soms een beetje kleurloos over.


avatar van badfans69

badfans69

  • 3378 berichten
  • 5632 stemmen

avatar van Mochizuki Rokuro

Mochizuki Rokuro

  • 18927 berichten
  • 15577 stemmen

Vandaag herzien in de bios. Blijft een van de Woody Allens beste films.

Judy Davis altijd fijn, Juliette Lewis helaas uit beeld verdwenen. Pollack sterk. etc.

Wat me niet was bijgebleven was het (voor Woody experimentele) camerawerk.


avatar van Movsin

Movsin

  • 8081 berichten
  • 8298 stemmen

"What is this thing called love ?", klinkt het in het begin en op het einde en Woody Allen heeft er met deze "Husbands en Wives" een heel duistere kijk op met een sarcastische benadering van de huichelarij en hipocrisie die in relaties en huwelijken steekt.

Typische Allen-film, niet van zijn minste, met veel gepraat waarbij drama en komedie naast elkaar liggen en waarbij niet nagelaten wordt zelfs het dramatische een potsierlijke touch mee te geven.

Woody Allen is Woody Allen, zoals we hem kennen, maar ook zijn tegenspelers zijn puik in hun optreden en Judy Davis werd er zelfs voor gelauwerd. Terecht.


avatar van Bélon

Bélon

  • 1795 berichten
  • 0 stemmen

Zeer goed geacteerd, stevende op een 4,0* af maar op een gegeven moment werd het chaotische gedoe me iets teveel: zelfs Woody Allen kan teveel gelul in een film stoppen!

Toch 3,5* en voor wie niet (echt) van praatfilms houdt: mijden als de pest!


avatar van scorsese

scorsese

  • 12476 berichten
  • 10597 stemmen

Herbekeken ter voorbereiding voor het gelijknamige toneelstuk van toneelgroep Amsterdam waar ik morgen naartoe ga.


avatar van wihu61

wihu61

  • 897 berichten
  • 462 stemmen

Nog maar eens bekeken (5e, 6e keer?).

Hier klopt werkelijk alles: triest en herkenbaar allemaal, met toch de nodige humor. Alle acteurs spelen top, waarbij Judy Davis er nog net iets bovenuit steekt vind ik.

En die muziek bij de aftiteling maakt het helemaal af... geweldig.


avatar van Mescaline

Mescaline

  • 7027 berichten
  • 2936 stemmen

Niet voor niks mijn favoriete Allen en een top 10 film, inmiddels de film na jaren weer eens aangezet en de film stelt ook deze keer niet teleur. De wilde/vrije manier van filmen moest ik wel weer even aan wennen, daarom ook dat het slim is dat Woody er een halve docu film van heeft proberen te maken, alle personages krijgen een interview (een psycholoog?) maar dat brengt tegelijkertijd ook rust in de film omdat we dan maar focussen op 1 personage en de camera gewoon stil staat.

Husbands & Wives voelt erg realistisch aan en de acteurs die hij hiervoor koos zijn super sterk gecast, het is trouwens niet te merken in de film dat Mia en Woody precies in deze periode problemen kregen en Woody onder vuur kwam te liggen, sterker nog ik vind het 1 van de sterkste prestaties die Mia in een Woody Allen film heeft gegeven.

Liam Neeson in een gevoelige en hele andere rol is trouwens ook interessant!

5 blijft 5!


avatar van Fisico

Fisico (moderator films)

  • 9787 berichten
  • 5316 stemmen

Sterke film van Allen die zich hier volledig focust op het huwelijksleven en de sleur ervan. Scheiden is misschien niet meer zo verwonderlijk, toch blijkt het in de film toch nog een bepaalde smet met zich meedragen. Vooral als daar schijnbaar naar buitenwereld toe weinig was te merken van enige spanningen.

Een typische Allen-film ook met zeer uitgesponnen haast filosofische dialogen. In haast elke conversatie is er een soort opbouw en denk- of redeneringsproces aan de gang. De cast is sterk en overtuigend. De film blijft ook op die manier erg onderhoudend. De gesprekken met de psycholoog (die we niet te zien krijgen - de personages kijken recht in de camera) zijn een fijne afwisseling en is bovendien goed gevonden.

De film heeft een soort melancholische touch, maar is evenzeer satires. Bovenal steekt de vraag op wat te doen in uitgebluste huwelijken waar je meer als broer en zus samenleeft. De film houdt een spiegel voor aan de maatschappij en die kan best confronterend zijn. Maar ook de interesses en afkomst komen ter sprake wanneer je een partner zoekt. Deze zijn best gelijkaardig. Dat valt erg op als Jake met zijn nieuwe vriendin op de proppen komt. Het wordt in bepaalde scènes (het afkeuren van de relatie en tijdens het feestje) pijnlijk duidelijk... Knap!


avatar van mjk87

mjk87 (moderator films)

  • 13818 berichten
  • 4180 stemmen

Bijzondere Woody Allen. Het overkoepelende geheel met nogal wat gescripte scènes vind ik als geheel niet overtuigend maar veel losse momenten zelf werken stuk voor stuk heel behoorlijk. Alleen niet allemaal achter elkaar. Redelijk geacteerd over de breedte, vooral Farrow is prettig. En door dit als een docu te brengen is best leuk gedaan en visueel is de film bijzonder sfeervol en mooi. Veel goeds, alleen doordat de film als geheel niet echt werkt toch een relatief lage score. 3,0*.