Bubba Ho-Tep (2002)

Ik vond de film best wel erg sterk tot op het moment dat ie uit zijn bed kwam. Toen ging het helaas wel bergaf met hier en daar nog een leuke opvlakkering. De elvis voice overs wanneer hij in zijn bed ligt vond ik erg leuk, met die verhaaltjes en verpleegster en dochter. Verder waren de stukjes met de zwarte JFK nog wel geinig, maar niet echt hilarisch grappig. Dit is overduidelijk een cult film, die met zijn bizar verhaal niet snel een "alledaagse" kijker zal bereiken (vandaar misschien het hoge gemiddelde)

Een kleine 2.75* krijgt hij van mij, want ik heb me niet verveeld

Weet iemand waar deze film te krijgen is?

Jawel. Heeft Engelse subs.

het is gebaseerd op een kort verhaal van joe r. lansdale, dus helemaal zelf verzonnen hebben ze het niet volgens imdb komt er zelfs een vervolg aan...

Redelijk flauw en vooral saai.

Als gematigde Elvis fan leek het me leuk om deze film eens te bekijken, maar het brengt toch niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Het idee, een bejaarde Elvis Presley die een mummy gaat bestrijden, is geniaal. Evenwel aan de uitvoering schort het toch hier en daar.

De setting kon mij absoluut niet bekoren. Een bruin, donker en lelijk bejaardenhuis waar weinig gebeurt. Hoogtepunten in het eerste uur zijn de introducties van de personages en in het bijzonder de flashbacks van Elvis. Echter veel meer dan een glimlach deed dat niet op mijn gezicht toveren.

Het laatste half uur wordt vervolgens besteed aan het actie gedeelte, maar ook dat kan matig boeien. Ik hoopte eigenlijk de hele tijd dat Elvis en JFK nog op avontuur zouden gaan, maar helaas. Het blijft bij die ene saaie locatie, het bejaardenhuis. Spaarzaam hoogtepunt is de conversatie met de mummy in hiëroglyfen tekens.

En het tempo van de film is gelijk aan de leeftijd van de hoofdpersonen: bejaard. Hadden ze van mij niet hoeven doen. 2,5* voor de moeite.

Deze film viel mij vies tegen.

Het concept is lekker idioot, tel daarbij op Bruce Campbell (in de hoofdrol!). Dat staat vaak wel garant voor een vermakelijke film. Dit keer helaas niet.

De film begint saai. Visueel oninteressant en qua verhaal eigenlijk ook.

Eigenlijk gebeurt er ook verdomd weinig in het eerste half uur.

JFK als donkere man vond ik een leuke vondst en in combinatie met een nog levende Elvis is dat, in theorie, best leuk. Aan de acteurs ligt het ook niet, die worden alleen enorm beperkt door de locatie (een enorm saai bejaardentehuis waar ze de hele film vrijwel niet uit komen) en het script (wat geen 92 minuten kan dragen).

Als afsluiter heb ik ook geen een keer gelachen. Humor is vaak ook een subjectief iets, dus dat wil ik nog een beetje door de vingers zien. Dat er verder vrijwel niets anders in de film was dat mij wist te boeien neem ik wél kwalijk.

Lang verhaal kort, dit is een gemiste kans want Bruce Campbell als een nog levende Elivs; daar had meer in gezeten.

Ik sluit me volledig aan bij Lord Flashheart

Lichtelijk teleurstellend en ik ben het dan ook met de bovenstaande commentaren eens. In potentie heeft de film alles om lekkere pulp te zijn en dat komt er slechts ten dele uit. Probleem is ondanks de geinige intro dat de film verschrikkelijk saai is. Er gebeurt geen reet, het bejaardenhuis is een dodelijk saaie setting waar ook al 0,0 uit gehaald wordt en qua spanning en sensatie is het ook allemaal maar zo zo.

Elvis Presley en de bejaarde die denkt dat hij John F. Kennedy is stellen qua personage eigenlijk ook weinig voor en hadden zo ingewisseld kunnen worden voor een willekeurige bejaarde.

Toch zitten er gelukkig nog een aantal leuke grapjes in, zoals de hiërogliefen taal die in de film voorkomt en vooral de taal die de mummy richting het einde gebruikt is erg geestig. Dat mocht ook wel, want de film zat tot een kwartier voor het einde op een dood spoor. De korte opleving op het einde redt de film van de totale saaiheid. Want een film binnen een bejaardentehuis met een paar seniele opaatjes is gewoon niet heel spannend.

Laat je dus niet misleiden door het geniaal neergepende plot hier en bedenk goed dat de film lang niet al haar kansen heeft benut!

2,5*

Er zijn films die ondanks de korte speeltijd eindeloos lang lijken te duren. Een er van is deze film die voor mij zeer hoog zal scoren in de top 10 saaiste films aller tijden. Kon deze film ook niet in een ruk afkijken. Die scènes in dat bejaardentehuis waren zo bóóóring . Dan waren de personages ook nog eens zeer oninteressant en die Elvis oogde ook nog eens oerlelijk. Ze hadden beter een film kunnen maken over die dochter van die gast die in het begin de pijp uitging. De verschijning van die Callie (Heidi Marnhout) was voor mij het enigste hoogtepunt in de film. Over het verhaal zal ik het verder maar niet hebben; dat sloeg nergens op.

Liefst zou ik er na drie kwartier de brui aan gegeven hebben, maar ik hanteer voor mij nu eenmaal de regel dat er pas op een film gestemd mag hebben als je hem hebt afgekeken. Ik heb hem dus afgekeken, de eerste drie kwartier gisteravond, de rest vanmorgen. Dat deze film van mij de laagste waardering krijgt moge duidelijk zijn.

1,0*

Zeker niet de beste film ooit, maar het concept was best wel origineel.

Het feit dat de film gebracht wordt alsof het echt een serieuze actie film is en de held veel trekken heeft van een droge (in de zin van spaghetti western droog) cowboy vind ik wel prachtig gedaan.

Jammer dat ze hier en daar niet wat meer het verhaal lieten vlotten. Ik kan veel mensen begrijpen dat ze de film traag en saai vonden. Gelukkig kan ik daar zelf vrij goed tegen

Mss een tip voor die snelle film mensen: kijk een wat oude films. Westerns alla the good, the bad and the ugly of mss the shining of north by northwest tonen wat je allemaal kunt doen met een tragere film zonder te vervelen en je went er meer aan.

Nu effe terug terzake: persoonlijk vond ik het een van de beter films door de droge vorm van verhaal humor die gebruikt werd en de te serieus genomen actie en innerlijke dialoog.

Evenwel had ik toch het gevoel dat niet alles eruit gehaald is wat eruit te halen viel.

4* waard vind ik. (mss eigenlijk iets teveel maar heb de laatste tijd veel slechte films gezien)

ik ben echt een liefhebber van

bruce,maar dit?

de humor dat die elvis presley is dat vond ik

super

maar dat is het dan ook deze film het idee

wow maar de uitwerking ja helaas zal het wel met

het budget te maken gehad?

Het is geen blockbuster, maar de film heeft zeker iets brilliants vol onverwachte diepgang. Hij is voor de fijnproever op dit gebied en ik kan me heel goed voorstellen dat niet iedereen hem leuk vind.

Een wat traag begin, waarin stap voor stap de dramatiek van oud en eenzaam opgeborgen zijn in een bejaartentehuis wordt neergezet. Ik moest er even aan wennen en ergerde me aan de traagheid. Maar gaandeweg begon ik te zien hoe razend knap dat gedaan is. De humor is droog en gitzwart. Die dramatische ondertoon wordt tot het einde toe volgehouden, dat einde zelf is bitterzoet en tegelijkertijd een tongue-in-cheek persiflage op de gemiddelde Hollywood actiefilm. Er wordt met van alles en nog wat de draak gestoken, soms op een grove en soms op een verfijnde wijze.

Het verhaal is flinterdun, er is weinig actie en ook weinig horror dus daar hoef je niet voor te kijken.

Het acteren is uitstekend, het decor precies goed voor het drama, de muziek is ingetogen en zeer passend.

Tijdens de film heb ik zeker niet in een deuk gelegen maar wel voortdurend genoten van de zwarte humor.

Toen ik hem net afgekeken had wilde ik 3,5*** geven, maar na de film komen er bij mij nog steeds noties op van bijzondere elementen in de film en dat alles met een relatief laag budget van 1 000 000 dollar. Ik vind hem echt goed vandaar toch 4***

Deze film is zijn reputatie al zover vooruitgesneld dat het niet anders had gekund dan dat hij tegen zou vallen. En dat doet hij dus ook. Voor een horror heeft het veel te weinig gore en viezigheid, maar voor een komedie is het net niet grappig genoeg. Wel vreemd hoe ze het meest bizarre idee ooit hebben omgevormd tot iets wat bij vlagen zelfs gevoelig en ontroerend is. Bruce Campbell is dan ook gewoon fantastisch in de hoofdrol als de getormenteerde Elvis. Zou trouwens een stunt van jewelste zijn als Omroep Max deze film een keer op het programma zet.

Erg magere film. Het idee van een verwisseling van Elvis is wel interessant, maar het verhaal erom heen is helemaal niets. Jammer, want ik heb de film gekeken omdat Bruce Cambell (Evil Dead) mee deed. Had er zeker iets van verwacht.

Laat ik het zo zeggen: ik had hier meer van verwacht. Veel meer.

1,0*

Deze film is noch spannend, noch grappig. Voor de humor moet men het dus zeker niet doen en een film met oude besjes in de hoofdrol heeft ook als vervelende consequentie dat het er traag en duf aan toe kan gaan. Ik vind een bejaardenhome hoe dan ook geen ideale horrorsetting en wanneer de protagonisten zich met een looprek voortbewegen, wordt het soms wel wat te saai. Ook de gore is nauwelijks aanwezig waardoor deze film feitelijk op alle fronten faalt.

Curieus filmpje, met Bruce (Evil Dead) Campbell in de hoofdrol.

Toch een wat tegenvallende film die nooit echt grappig wordt en qua horror en gore flink teleurstelt. Campbell speelt een redelijke rol en het idee is best geinig, maar verder wordt er weinig uitgehaald.

Elvis Presley is niet dood, hij leeft! Tegenwoordig woont hij in een bejaardenhuis in Texas. En krijgt het samen met een medebewoner, een zwarte man die denkt dat hij John F. Kennedy is, aan de stok met een gestrande Egyptische mummie. Een uniek en bizar uitgangspunt! Echter is deze film van regisseur Don Coscarelli, die bekendheid vergaarde met Phantasm (1979), totaal wat anders dan ik er van had verwacht. Ik had toch wat meer vuurwerk erin verwacht, die bleef dus uit. De film bestaat voor een groot deel uit twee mannen die in een kamertje met elkaar praten. En zeker in de eerste drie kwartier is het Elvis die met een looprekje van een heuveltje hobbelt, zo'n beetje het grootste spektakel van de film. Bruce Campbell speelt een glansrol met zijn vertolking van Elvis. Hij is zelfs veel subtieler dan je zal denken. De film moet het dan ook vooral hebben van de humor en One-liners. Soms geslaagd maar veel vaker juist de plank misgeslagen. Coscarelli baseerde zijn film op een kort verhaal van Joe R. Lansdale, een schrijver van verhalen waarin elementen uit verschillende genres één krankzinnig geheel vormen. Een fascinerend idee en bevreemde film dat is zeker maar aan het einde mistte ik iets?

Unieke, hilarische film met Bruce Campbell geweldig in de hoofdrol als bejaarde Elvis Presley, die in een krakkemikkig verzorgingstehuis in Texas te maken krijgt met een ronddwalende, zielen-stelende mummie. Precies, zo'n film is het. Het horrorelement is niet het sterkste aspect van de film, mede door het lage budget; de alledaagse beslommeringen van Elvis zijn veel leuker, met name door zijn grofgebekte, grappige voice-over. De film heeft daarnaast zinnige dingen te zeggen over ouder worden en de wijze waarop de maatschappij met bejaarde mensen omgaat. Dan nemen we de mummie maar op de koop toe.

Eh.

Die Campbell. Hij weet zijn films wel uit te kiezen. Ik vind hem ook geen slecht acteur in de horrorwereld. Maar ook zeker niet de beste. Ik denk dat hij net iets te zelfzeker is over zijn keuzes, maar stiekem maakt hem dat vaak ook wel weer erg leuk. Dat past natuurlijk bij zijn typetjes.

Het verhaal is weer eens compleet stompzinnig. Ik vraag me echt af wie dit nou weer kan verzinnen. Ik in ieder geval niet. Zou er echt mijn best voor moeten doen. Maar de uitwerking is gelukkig niet zo'n ramp als dat op voorhaand deed vermoeden.

Visueel in ieder geval niet erg hoogstaand. Deed me een beetje denken aan een Carpenter die dronken is. Een nogal lompe toon die over de film heen is gegooid, maar met een bepaalde meligheid gebracht waardoor de spanning is omgewisseld voor een komische toon.

De meeste kracht komt eigenlijk vanuit de personages, want op het gebied van horror krijg je niks. Een mummie is ook al een best saai gegeven. Geef me dan maar Elvis & Kennedy die zombies overhoop schieten. Dit zal me waarschijnlijk iets meer boeien.

Maar de personages zijn bij vlagen ook best leuk. Campbell die iets meer acteert dan zijn algemene rollen, meer dramatiek in het algemeen. En hij doet het prima daarin. Alleen vind ik Davis net iets grappiger. Die maakte me ook regelmatig wel een beetje aan het lachen.

Maar heel hilarisch is het uiteindelijk ook weer niet, en de film verveelt redelijk snel. Het tempo en de horror hadden net van een wat hoger niveau mogen zijn. Nu heb je vooral een anderhalf uur aan meligheid dat nooit volledig interessant weet te zijn.

Desondanks een aardige poging, maar niet bepaald genoeg om er echt een guilty pleasure van te maken. De horror had gerust een stuk harder en lomper gemogen. Nu faalt de film vooral op horror en als de komedie niet optimaal hilarisch is is er uiteindelijk niet heel veel meer te beleven. Desondanks wel een beetje extra punten voor het malle idee.

Eigenlijk een beetje wat Shadowed zegt. De film wil nooit grappig genoeg worden voor een comedy en op het vlak van horror blijft het ook aan de makke kant. Campbell is naar het schijnt wel een fijne vent in het echt, maar een goede acteur vind ik hem niet. Ik ben geen Elvis-fan maar evenmin ben ik een anti. Maar het gedweep met de king of rock & rollen en al die impersonators is wel nogal vervelend. Nuja voor eender welke overleden ster eigenlijk. 2* vooral dan voor die scènes met de kakkerlak.

“Even a big bitch cockroach like you should know... never, but never, fuck with the King.”

Totaal niet mijn ding dit. Hoewel de film echt heel leuk begon, ik vond Campbell erg leuk als Elvis vond ik na een kleine dertig minuten de film steeds meer inkakken. De komedie slaat nergens aan maar dan ook echt nergens, bijvoorbeeld al dat overdrijven op het begin als zijn kamergenoot dood gaat nee, het kon mij niet raken dit. Het monster zag er leuk uit, het concept vond ik leuk klinken maar de uitwerking is slap. De film is te slecht voor een komedie, en mist in alle vlakken het echte horror gedeelte.

Ik zelf ben nog vrij jong, dus het hele Elvis gebeuren ligt nog ver achter mij. Toch ben ik wel fan van de muziek die Elvis heeft gemaakt. Ik had hier ook wel wat meer opgehoopt als soundtracks tijdens de films maar het bleef allemaal erg stil. De film word erg gered door de acteurs en dan voornamelijk Campbell en zijn mede acteur de donkere John F. Kennedy: Ossie Davis. Beiden acteerden ze er lekker op los en ik keek er met veel plezier na.

Het verhaal vond ik toch wel wat slap. Een mummy die rond loopt in een bejaardentehuis waar ‘Elvis Presley’ ligt, althans dat neemt hij zelf erg serieus maar of hij wel of geen schizofreen is dat word nergens gemeld, het kan maar zo. De mummy neemt een paar zielen met zich mee, en om dit tegen te gaan besluiten Elvis en Jack om de mummy achter na te gaan en deze uit te schakelen, een klein gevecht er aan vast word de mummy uiteindelijk verslagen en is de film alweer afgelopen.

Er was één ding in de film waar ik een beetje om kon lachen, dat waren de hiërogliefen waar de mummy mee spelde:

“Eat the dog dick of Anubis, you ass-wipe!”

Hier heb ik wel een beetje om gegniffeld. Maar voor de rest moet dit je liggen, mij lag het overigens niet. De film begint leuk maar houdt dit niet stand. Ik denk ook wel als je een echte Campbell fan bent dat de film je sowieso wat beter ligt, ik heb nog niet veel van de beste man gezien dus ik kan daar niet mee instemmen. Dankzij de spoelbeurten, en het inkakken duurde de film gelukkig niet ellenlang.

1.5*

Afgaande op de namen Bruce Campbell en (in mindere mate) Don Cascarelli zou je waarschijnlijk een sappig horrorwerkje verwachten. Bubba Ho-Tep is echter geen sappige horrorfilm. De film is eerder een karakterschets met bovennatuurlijke elementen.

Rustig en ongehaast geënsceneerd legt de film de focus op twee hoofdpersonages. De belangrijkste heet Elvis. Hij houdt innerlijke monologen die hij op lethargische en melancholieke wijze aan de kijker presenteert. Het zijn overpeinzingen over merkwaardige gebeurtenissen in het rusthuis waar hij zich in het heden tamelijk armoedig laat verzorgen. Verder zwelgt hij nogal in zelfmedelijden als hij zich bezig houdt met herinneringen uit de vervlogen tijden van het succes.

Het andere personage is zwart en pretendeert John F. Kennedy te zijn.

Elvis: No offense, Jack, but President Kennedy was a white man.

JFK: They dyed me this color! That's how clever they are!

De belachelijke invulling van de personages zegt natuurlijk iets over de toon van de film. Die is losjes, mild spottend en absurd. Het verhaal over een mummie die zich in het rusthuis manifesteert, is dan ook onzinnig maar wel humoristisch en heeft net genoeg nieuwsgierig makende inhoud om redelijk geamuseerd te blijven kijken.

Elvis’ levensfilosofie typeert het onzinnige gehalte van de film uitstekend: „Everything you do is either worthless or sadly amusing“.

En zo ervoer ik de film ook. Als nonchalante onzin die op tragikomische wijze redelijk amuseert.

Vreselijk.....een draak van een film !

Het gevecht met de kakkerlak was de enige leuke scène in de film.

De film is gewoon heel saai waarbij vaak flauwe en vervelende dialogen passeren.

De personages zijn niet interessant en ook qua horror is het heel mak.

De hoge score hier is voor mij althans een raadsel. 2/10

Grappige synopsis, of niet? Tussen Noodless, Collins, Kondoro, Alexspyforever, Shadowed en joolstein was er slechts één die een zesje gaf, de rest zit tussen 1 en 2,5* in. Echt grappig wil het inderdaad niet worden, en eng evenmin. Maar de film neemt zich niet al te serieus en kijkt ook niet moeilijk weg. Ik kan er in mijn gulle bui ook wel een naar boven afgerond zesje aan kwijt!

2,8*

Een film die ik de eerste keer meer kon waarderen dan de meeste hier, maar me toch niet helemaal had overtuigd. Nu de film was uitgebracht op 4k UHD kwam het tot herziening. En dat beviel goed.

Waar de film vooral regenaan loopt is waarschijnlijk dat men een horrorfilm verwacht. Gezien het onderwerp en cast en regisseur is dat logisch. Maar het is in vrijwel niets een horrorfilm. Het is een (droog komische) komedie over ouder worden.

Qua humor en tempo is het eerder iets dat je van Jim Jarmush verwacht.

En in die opzet is het fantastisch geslaagd. Het is bijzonder origineel, geweldig gespeeld en ook de humor is helemaal mijn ding.

Dikke 4* voor dit miskende pareltje.

Het grappige is dat de film ook zou werken als de hoofdrolspeler zou ‘denken’ dat hij Bruce Campbell was.