Watership Down (1978)

Heel mooi boek, de film is ook ok. Natuurlijk verdwijnt er in de film veel van het boek, maar vooral jammer is dat er in de film iets verschijnt dat in het boek niet voorkomt. Namelijk het wijfje Violet.
Juist in het boek wordt pas op de Waterschapsheuvel duidelijk dat de konijnen die gevlucht zijn zich beseffen dat ze geen wijfjes bij zich hebben, en daarom een zoektocht naar wijfjes moeten inzetten.
In de film wordt tijdens de reis naar Waterschapsheuvel al een wijfje, Violet, door een roofvogel gepakt. Onnodige dramatisering, en afbreuk doent aan het boek. Ze hadden dus minstens één wijfje bij zich, waarom niet meer?

"All the world will be your enemy, Prince with a Thousand Enemies, and whenever they catch you, they will kill you. But first they must catch you, digger, listener, runner, prince with the swift warning. Be cunning and full of tricks and your people shall never be destroyed."

Jeetje, wat ben ik gevormd als kind door zulk soort tekenfilms. Diepe indruk lieten ze achter en door de jaren heen heb ik telkens een moment gehad dat ik 'behoefte' had om Watership Down te kijken. Met elke kijkbeurt ervaar ik dit verhaal nog net zo intens en emotioneel als de eerste keren kijken zoveel jaren terug. Het is zeker geen echte kinderfilm en heeft een rauw randje. Het is een verhaal vol avontuur, gevaar, moed, doorzettingsvermogen en (broeder) liefde. De band tussen Hazel en Fiver raakte me altijd diep. Dit ondersteund door de mooie en herkenbare stem van John Hurt en natuurlijk de prachtige muzikale ondersteuning. En dan niet enkel bright eyes, maar de muziek die door de gehele film heen te horen is. Recent ook de nieuwe Netflix serie bekeken, maar dan kijk ik toch vol weemoed omdat deze niet de intensiteit heeft van de film. Het blijft een van mijn favorieten en vele kijkbeurten zullen dan ook nog volgen.

Een film die enorme indruk heeft gemaakt op mij als kind, en ik nu nog steeds graag kijk.

Ook een prachtig boek trouwens.

Mooie serieuze tekenfilm. De versie die ik zag duurde 92 minuten ten.

3,5

De mensenwereld verbeeld door onschuldig ogende konijntjes. Het is de verfilming van het beroemde boek van Richard Adams. Fiver, een paranormaal begaafd konijn krijgt een visioen dat de heuvel waarin zijn kolonie woont een vreselijke ramp te wachten staat. De leider neemt hem niet serieus en daarom vluchten Fiver en zijn broer Hazel met een klein groepje. Nu moeten ze op zoek naar een nieuwe woonplek en na vele omzwervingen vol gevaren komen ze op de ideale plek. Helaas is het dan nog niet gedaan want vlakbij ligt een enorme kolonie onder leiding van de dictator General Woundsworth, die is naar verluid het grootste en sterkste konijn ooit gezien. Waterships Down is nog altijd een schitterende animatiefilm die zich in de huidige dagen gemakkelijk staande kan houden tussen het Disney/Pixar/Dreamworksgeweld omdat hij een eigen ziel heeft. Hij doet wat dat betreft denken aan de animefilms van Studio Ghibli. Ook deze films ogen wat eenvoudiger dan de moderne productie maar stralen meer warmte uit en vertellen ook vaak een beter verhaal. Deze film kan zich ook qua geweld en bloederigheid makkelijk meten aan de Japanse animefilms. Je kijkt na het zien van deze film nooit meer hetzelfde naar een groep konijntjes. De prachtige soundtrack met de titelsong Bright Eyes van Art Garfunkel zorgt dat de film helemaal af is. Een topfilm!

Prachtige, originele animatiefilm met schitterende tekeningen. Het beste aan de film is natuurlijk de ecologische boodschap. De mensheid wordt terecht zwaar op de korrel genomen en ontmaskerd als een moordzuchtig virus waarvan de levensstijl immense consequenties heeft voor fauna en flora. De boodschap staat 40 jaar later nog zo recht als een huis, er is nauwelijks iets veranderd. Door de vreselijke overbevolking, in Europa vooral aangestuurd door massamigratie rest er de dieren niets anders meer dan weg te vluchten en in veel gevallen uit te sterven. Een pijnlijke realiteit is dat we binnen enkele decennia enkel naar de zoo of het slachthuis zullen moeten gaan als we nog dieren willen zien. Dieren die geen entertainment gehalte hebben of die voor menselijke consumptie onnuttig zijn, zullen er allemaal uitgaan. Deze film zou verplichte kost moeten zijn op elke middelbare school. Het zou sensibiliserend kunnen zijn voor de criminele egoïsten die hun sigarettenpeuken op de grond gooien of die hun hond vrij laten rondlopen in het bos.

Deze animatiefilm eens bekeken en dit was nog een opmerkelijke film. Toch wel wat minder geschikt voor kleine kinderen, want er komen toch wel redelijk wat dramatische en bloederige scènes voorbij.

De film zag er mooi en de stemmen waren ook wel goed.

Het liedje "Bright Eyes" kwam nog redelijk vroeg in de film en 'k had het toch nog wat opvallender verwacht.

Een aanrader.

Hedendaagse kinderen wellicht niet. Maar voorgaande generaties is die prima te kijken voor jong en oud.

Ik dacht me te herinneren dat dit een hele zielige film was maar dat viel tegen. Door deze verwachting viel de hele film tegen ondanks het goede verhaal.

Net als macrobody dacht ik ook dat dit een zielige film zou zijn, maar dat blijkt niet het geval te zijn. Ik vond het overal een goede animatiefilm, mits je deze in de tijd van 1978 plaatst. De animatietechniek kan voor mij de tand des tijds niet meer goed doorstaan, maar dat is na 44 jaar ook niet zo erg. Misschien zijn er betere transfers/remasters op de markt dan die ik heb gezien, maar de hoeveelheid ruis en onscherpte was op momenten wat storend. Verder kijk je naar stilstaande beelden waarbij alleen de meest noodzakelijke elementen in het beeld bewegen. Bv. het gras waait in basis niet mee met de wind. Logisch, aangezien elk beeld handmatig moest worden getekend zou het een monsterklus worden om alles continue te laten bewegen. Lang leve de computer. Daarmee wordt het soms meer een geluidsverhaal dat met mooie prenten/beelden wordt ondersteund. Ik vond de stemmen okay, maar wat aan de saaie kant. Ik miste soms juist wat variatie hierin en miste soms wat emotie. Het liedje van Art Garfunkel is prachtig en lift de flim naar een hoger niveau. Toch miste voor mij ook hier wat emotie op de één of andere manier. Al met al een prima 'grotenmensen' animatiefilm en alleen al vanwege de status 'klassieker' zou iedereen deze een keer moeten zien, maar ik ben wat minder lyrisch dan sommige andere reviewers. Ik geeft de film - mede door Art Garfunkel - een dikke 3 sterren.

Hoe lang zou het geleden zijn dat ik Watership Down zag? Minstens 25 jaar waarop het nooit weer tot een herkijk kwam maar daar ook niet echt de behoefte toe had. In mijn herinnering was dit toch wel een erg droevige tekenfilm met het melancholieke en kwetsbare bright eyes als tranentrekkende hoogtepunt. Maar goed, de film tegenkomen bij de kringloop veranderde toch een hoop.

En wat sowieso opvalt aan het begin, waar de konijnen regelmatig doen denken aan Marjolein Bastin, zijn de bekende stemmen ondermeer van John Hurt, Denholm Elliot en Nigel Hawthorne, maar ook dat het simpel doch mooi gemaakt is. Snel slaat daarna de sfeer om samen met de visioenen van Fiver en de daaropvolgende vlucht met meteen al problemen tot gevolg. Al vrij snel vind ik duidelijk dat de gevolgde konijnen erg menselijke trekjes hebben in bepaalde gevallen van angst, redenatie en besluitvorming. Sowieso doet de groepswerking met voor en tegenstanders, het vasthouden aan oude gewoonten en angst voor verandering menselijk aan. Wordt er een menselijk verhaal vertelt met de konijnen als uitgangspunt of staat de mens toch dichter bij de dieren dan gedacht?

Maar hé, whatta you know, Waterschip Down lijkt toch niet half zo droef als verwacht ondanks dat de animatie toch zeker zware thema's aansnijdt met onderdrukking, genocide, vooroordelen en gewelddadige momenten. Toch heeft het moment waar Fivel zijn broertje zoekt een zware en emotionele klank door het melancholieke Bright Eyes. Desondanks komt de herinnering zoals ik die had nergens naar boven en blijkt Watership Down een inhoudelijk sterk verhaal over de strijd van het leven en opoffering en volharding om dingen te kunnen realiseren. Grappig en zeker nog even het benoemen waard de licht gestoorde en Duits klinkende zeevogel, een Harlinger zoals er in Noord West Friesland gezegd wordt, dat in tegenstelling tot het lot van stemgever Zero Mostel die de release niet haalde.

Het maakt Watership Down tot een bijzonder geheel waar inhoud en boodschap technisch nog meer op los te laten is zoals geloof en lotsbestemming. Ik zou toch bijna nieuwsgierig worden naar het boek want de animatie viel zeker niet tegen.

the most amazing story , of the outside life , from looking in the eyes of the Rabbits world ,