E.T. the Extra-Terrestrial (1982)

Ik kon er weinig mee.
Ik leefde niet mee met de personages en ik vond de vertrouwensrelatie tussen mens en alien ook niet geloofwaardig. Er was dan ook nog weinig spanning, want alles was redelijk voorspelbaar.
En ook de kinderachtige dialogen zijn soms irritant.

“E.T. phone home.”

En ik al die jaren maar denken dat het ‘Go home’ in plaats van ‘Phone home’ was, heb ik mezelf toch al die tijd voor de gek gehouden zonder dat ik het wist of überhaupt door had. ‘E.T.’ heb ik gisteren maar eens herzien, voor mij maar ook voor vele anderen een ware jeugdfilm (en hij was al aardig oud in mijn jeugd) die me wel bij stond (behalve de bovenste quote dan) maar, blijkbaar had ik mijn stem verwijderd hier op ‘MovieMeter’, van deze film. De film heb ik dus maar in de herziening gegooid en het was ook gelijk mijn eerste film voor het nieuwe jaar. Een leuk zit? Dat zeker maar, de film was minder pakkend dan hoe hij in het verleden op mij over kwam of beter gezegd, hoe ik het me nog herinner.

Het is in ieder geval een heerlijke film om het nieuwe jaar mee te starten en, ik heb soms ook best moeten lachen om de film. Het is helaas niet zo boeiend meer, tuurlijk een leuk werk van ‘Spielberg’ maar ik herinner mij alles heel anders. De film voelde soms wat langdradig aan, en kakte na een tijdje ook bij mij in. Het cliché gehalte is ook niet bepaald laag want als E.T. op het punt staat van dood gaan en zelfs ook doodgaat dan is het allemaal wel erg cliché hoor. Is dat erg? Nee, ik ervaarde dit niet als erg want je bleef er simpelweg wel naar kijken, het had alleen niet bepaald gehoeven maar om toch wat meer gevoel bij de film te krijgen kregen we het nog even mee.

Wat meer mijn aandacht trok nu was het moment dat de twee zich echt leren kennen en dat vond ik best een leuke bijzondere weg. Hoe ‘Elliot’ als eerst in contact kwam met ‘E.T.’ en dat de twee een leuke en vriendschappelijke band opbouwden, was best leuk om te volgen. Hierin worden ook treurige maar ook leuke en grappige scenes in verwerkt en je ziet dat ‘Spielberg’ zijn volle fantasie los liet om er iets van te maken. Dat loopje van ‘E.T.’ was bijvoorbeeld al leuk genoeg, (de karakter zelf, personage, hoe je wil noemen) en dat maakte toch uit hoe ook ‘E.T.’ op ons overkwam, als erg vermakelijk en vooral grappig.

Het verhaal is leuk maar, best simpel en de meesten zullen die bijna wel kennen ook al heb je de film nog niet gezien. Het is een zeer spraakmakende film, al jaren, en dat zal misschien ook niet snel verdwijnen. De scenes waren leuk gemaakt en het is allemaal erg leuk om te volgen, soms wat treurig maar nergens heel lastig. Een geslaagde zit dus.

3.5*

Uit nieuwsgierigheid heb ik E.T. nu eindelijk ook eens gekeken. Het is al snel duidelijk dat het een echte kinderfilm is en dat er een loopje genomen wordt met alle vormen van logica. Ik moest er dus voornamelijk hard om lachen, wat een onzin allemaal. Gelukkig komen er wel bier en fietsen in voor, dus daar krijgt de film nog enige punten voor.

Klassieker.

Ik begrijp de status wel van E.T. als familiefilm bij uitstek en ik kan zeker begrijpen dat dit voor veel mensen die in de jaren 1980 jong waren een hoop nostalgie met zich meebrengt. Die nostalgie is er bij mij uiteraard niet.

En mede daardoor zie ik hier toch ook weer niet een echt goede film in. Steven Spielberg maakt het uiteraard weer ontzettend klef - de soundtrack is daar m.i. de grootste schuldige aan. En van de kinderen zijn de jongens ronduit irritant - Drew Barrymore moet gewoon het schattige kleine zusje zijn.

E.T. zelf vind ik dan één van de meer geslaagde elementen, zowel in design als personage. Hij wordt ook niet té veel opgevoerd en is wellicht daardoor sympathiek genoeg om de film boven water te houden.

2,5