
Vampire's Kiss (1988)
Verenigde Staten
Horror / Komedie
103 minuten
geregisseerd door Robert Bierman
met Nicolas Cage, Maria Conchita Alonso en Jennifer Beals
Een uitgever wordt opgezocht en gebeten door een vampier en begint vreemd gedrag te vertonen. De vampier blijft hem bezoeken om bloed te drinken van de uitgever en steeds meer begint hij gek te doen. Het begint er op te lijken dat zijn gebeurtenissen misschien wel hallucinaties zijn.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=kKWqUsyQofg
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
waar is deze te krijgen?
Ik woon in Leeuwarden en daar hadden ze de film bij de Filmclub videotheek (alleen op band helaas).
Ze moeten deze film gewoon eens op tv gaan uitzenden.

In tegenstelling tot de populaire mening (dat dit zo'n slechte film is), vind ik deze film absoluut hilarisch. Wat betreft Cage, in een woord: subliem. Niets kan je voorbereiden op deze over-the-top loser rol, die hij hier neerzet. Jezus, wat heb ik om die vent moeten lachen. Voor mensen die van gemene en absurdistische humor houden, is deze film een must. Zelfs nu (drie jaar nadat ik de film voor het laatst heb gehuurd) hoor ik nog de tergende stem van Cage: Vera, VERA, VERA!!!, VERA!!!!!!!!!
Correctie: Vera = Alva
Geinige vroege film met Cage.
Je zou bijna vergeten dat, voordat hij in al die actiefilms ging spelen, Cage voornamelijk te zien was in meer alternatieve werkjes zoals deze film, waarin hij totaal met alle remmen los gaat qua performance.
Film komt wat traag op gang, het eerste half uur was maar zo zo,
maar toen ik er eenmaal in kwam, was het erg goed.
Het is dan ook moeilijk om vast te stellen wat de beste scene was, want de ene absurde situatie volgde de volgende in rap tempo op.
Cage is super als totaal van de pot gerukte idioot/psychopaat/freak roepend midden op straat:
I'm a vampire! I'm a vampire!
Beals ziet er als vampira ongeloofelijk sexy uit, maar ze acteert bizar slecht, gelukkig is haar rol niet al te groot en moet ze er vooral verleidelijk uit zien.
Zeker een aanrader.
Een acht, ofwel vier sterren.
Zijn mimiek, die uitpuilende ogen, hoe hij bovenop die bureau's springt als hij het weer voorzien heeft op die arme Alva. Echt, het is bijna piesen in je broek van het lachen. Het is werkelijk een absurt verhaal en de eerste 20 minuten moet je echt even inkomen maar het is gewoon een geweldig grappige film.

3*
Vampire's Kiss is een beetje de ruwe schetsversie van American Psycho, met als groot voordeel dat deze film ook echt in de jaren '80 is gemaakt. Nicolas Cage speelt een doorgedraaide yup, die denkt dat hij een vampier is en steeds meer gestoord gedrag begint te vertonen. Of het het nu illusies zijn of niet laat de film in het ongewisse.
De overeenkomsten tussen de films zijn dus behoorlijk groot. Vampire's Kiss zit vol komische scenes en dialogen, al ligt het er niet heel dik bovenop en moet je dit soort eigenaardige humor kunnen waarderen. Het personage van Cage is minstens even krankzinnig als het personage van Christian Bale, Patrick Bateman. En of het nu echt gebeurd is of niet: beide hoofdpersonen ontsporen compleet.
Het acteerwerk van Cage is subliem; wat kan die man een gekke bekken trekken. Voor sommigen is het misschien over-the-top, maar het past bij het ridicule verhaal en de inktzwarte humor. Verder is Jennifer Beals super sexy als femme fatale. Vampire's Kiss is absoluut geen vampierfilm in de klassieke zin van het woord, laat staan een typische horror. Het is een film over de waanzin, eenzaamheid en leegheid van het moderne (yuppen)bestaan, op hilarische wijze in beeld gebracht.
Schandalig onderschatte film. 4****
Het antwoord op die vraag is wat lastig te beantwoorden, want waar Herzogs bedoelingen in Bad Lieutenant me duidelijk waren weet ik minder goed wat Robert Bierman hier precies mee wilde bereiken. Ja, het is een portret van een zielloze zakenman die doordraait (al dacht ik totdat Cage schreeuwde naar zijn spiegelbeeld dat het punt was dat hij werkelijk een vampier was), maar het geheel mist wat visie. Geen wonder dat ik achteraf nog een hele discussie had over de vraag of dit een komedie was of niet. Naar mijn gevoel overigens wel, want hoe kan iemand dit filmen en niet denken dat Cage hier hilarisch is? En is Cage in werkelijkheid zo ver heen dat hij dit zou aanzien voor een dramatische performance? Deze film is zo over-the-top dat het gewoon fascinerend is om naar te kijken. Jim Carrey en Klaus Kinski zouden bang worden als ze zouden zien hoe ver Cage hier gaat.
Het is op een bepaalde manier briljant en het is onmogelijk om je ogen er vanaf te houden, zelfs al is de film ietwat eentonig en is het nog kalme begin wat saai. Zien is geloven. Persoonlijk vond ik het bij vlagen hilarisch en de wilde one-liners en monologen van Cage blijken zelfs erg citeerbaar. Maar wat was de bedoeling hiervan? Is het een bijzondere, donkere komedie of een ernstige mislukking? Lastig te zeggen. Het is jammer dat de regiestijl bij een film als deze bijna onzichtbaar is, iets wat een Stiller of Herzog beter aanvoelt. Maar niettemin, je moet dit eens gezien hebben, puur omdat het bestaat. Dat dit een soort cultfilm is geworden is onvermijdelijk en een Australisch filmfestival zet hem ieder jaar in het programma. Dat lijkt het doel van zoiets als Vampire's Kiss.
3*, al past ieder sterrenoordeel hier in zekere zin wel bij.
Maar die link naar dat audiocommentaar maakt het een en ander duidelijk. Die is bijna net zo grappig als de film, vooral omdat Cage en Bierman naar de scènes kijken alsof ze zichzelf afvragen hoe ooit iemand de film op die manier had kunnen maken. Het lijkt erop dat de bedoelingen vrij serieus waren, maar dat ze er nu erg om kunnen lachen. Ik zou het hele commentaar nog wel eens willen zien.
Die scène waarin Cage het alfabet opdreunt blijft toch wel geniaal op een verknipte manier.
Vampire's Kiss komt langzaam op gang, maar zodra Cage wordt gebeten ontspoort hij al snel in een psychopatische baas die maar wat graag zijn arme secretaresse afsnauwt. Je leest veel dat Cage bagger acteert, maar naar mijn mening was deze film lang niet zo geslaagd als iemand anders de hoofdrol op zch had genomen. De mimiek en explosiviteit van Cage is geweldig. De vele aparte maniertjes, het bewegen van zijn hoofd, zijn rare loopjes en zijn lange lokken die voortdurend in de war zitten zorgen voor het beeld van een totaal verknipt persoon.
Of hij nou echt een vampier is of niet; het komische aspect is inktzwart en waarschijnlijk zal het niet iedereen kunnen bekoren. Ik zat in elk geval met een grote glimlach bij het zien van zijn zelfgemaakte doodskist, zijn gevecht met zijn spiegelbeeld en zijn tocht van razernij door de straten van New York. Erg naargeestige film, en de moeite waard.

Vooral de scenes waarin hij zijn secretaresse belaagd zijn best grappig.
Verder kent de film ook een best goede soundtrack.
Een beetje een rare film, maar juist daardoor ook wel entertaining.
Maar dan echt: dit is een film die constant ongeloof aanwakkert en die ik dan ook voor een groot gedeelte met open mond heb aanschouwd. Het uitgangspunt gooit de deur naar slapstick natuurlijk wagenwijd open, maar zeker omdat pas halverwege de film duidelijk wordt of we links (Cage ís een vampier) of rechts (Cage verbeeldt zich slechts een vampier te zijn) afslaan, blijft tot dan toe ook de bedoeling van de makers wat ongewis. Zoals The One Ring al opgooide: waar kijken we naar? Ís het slapstick? Opzet, of onkunde? Ed Wood of Plan 9 zelf?
Veel maakt het niet uit; want Cage is voor 90% verantwoordelijk voor het ongeloof en hij serveert het met vermakelijke hilariteit. Zonder gêne of remming steekt hij de draak met wat we beschouwen als goed, degelijk of zelfs maar acceptabel acteerwerk. Het levert een film op waar je heel veel vraagtekens bij kunt zetten, maar die uiteindelijk moeiteloos je aandacht vast weet te houden.
Ik heb sinds de jaren 90 veel van zijn films overgeslagen maar na in korte tijd enkele van zijn films (her)zien te hebben, kun je haast niet anders concluderen dat Cage een opzichzelfstaand genre geworden is. 3,5*
Regisseur Bierman die na deze film in de anonimiteit van de wereld van de tv producties verdween, levert een film af met een sfeervolle omlijsting, New York genaamd. Geen vrolijke variant van de stad, maar een kille en duistere afgeleide ervan. Het New York van de statige sombere Gotische bouwwerken en van de hoge duistere wolkenkrabbers die als grafstenen oprijzen uit de ochtendmist. Het New York waar altijd en eeuwig een akelige wind door de straten waait. Het koude en onpersoonlijke New York.
In die grauwe atmosfeer schmiert Cage dat het een lieve lust is. Best goed doet ie dat, maar een beetje vermoeiend is het overdreven acteerwerk na verloop van tijd wel. De man gaat als een razende tekeer. Hij schreeuwt, krijst, scheldt, vloekt, huilt, jammert en lacht. En alles in het excessieve.
Tja, het is niet anders. Als je door een vampier wordt gekust, vertoon je nu eenmaal merkwaardig gedrag. Dan doe je idiote dingen. Het is trouwens onduidelijk of de vampire’s kiss een echt fenomeen is of dat het zich slechts in het hoofd van Cage afspeelt. Het is een aangename bezigheid om je dat een film lang af te vragen.
Onafhankelijk van het antwoord staat in ieder geval vast dat de film een man portretteert die afglijdt naar de waanzin. Scènes waarin Cage op een manische manier zijn secretaresse vernedert of zich met afglijdend realiteitsbesef met zijn psychiater onderhoudt of als een malloot met een plastic vampiergebit door de straten van New York strompelt, zijn hilarische scènes en laten onmiskenbaar een krankzinnig persoon zien. Het is lekkere tragikomedie.
Het schijnt dat Christian Bale zich voor zijn maniakale rol als psychopaat in de film ‘American Psycho’ heeft laten inspireren door Cage’s performance in deze film. Ik kan het me voorstellen. De overeenkomsten zijn frappant.
[...]
Je had me bij de eerste zin. Maar ook vanaf daar: 100% eens.
Cage zijn toenemende gekte of dat hij vooraf reeds geflipt was onder andere door de stress van
zijn werk waar ook een beetje op gehint wordt. Een bijkomstigheid die het kijken van de film
interessanter maakt. Hij gaat in ieder geval op den duur ongebreideld los, in een smakelijke film
die de spot lijkt te drijven met de gebruikelijke vampierfilms.