Vampire's Kiss (1988)

schijnt dat nicolas cage vreselijk acteert.ik kan deze film en zijn acteerwerk nog niet beoordelen aangezien ik maar 5 minuten film heb gezien.

In tegenstelling tot de populaire mening (dat dit zo'n slechte film is), vind ik deze film absoluut hilarisch. Wat betreft Cage, in een woord: subliem. Niets kan je voorbereiden op deze over-the-top loser rol, die hij hier neerzet. Jezus, wat heb ik om die vent moeten lachen. Voor mensen die van gemene en absurdistische humor houden, is deze film een must. Zelfs nu (drie jaar nadat ik de film voor het laatst heb gehuurd) hoor ik nog de tergende stem van Cage: Vera, VERA, VERA!!!, VERA!!!!!!!!!,VERAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!!!!!!!!!!!!!!!!

Wat wil ik deze film graag zien!

waar is deze te krijgen?

Ik woon in Leeuwarden en daar hadden ze de film bij de Filmclub videotheek (alleen op band helaas).
Ze moeten deze film gewoon eens op tv gaan uitzenden.

Vond dat cage hier echt een geweldige acteer prestatie neerzet van Psychopaat. Verhaal heeft een goede opbouw , maar zwakt naar het einde toe iets af. Goede combinatie van thriller en absurde humor: "Alva, get me the file..!!!" welverdiende 3,5.

Een must voor de Cage fans dit, een van z'n extreemste rolllen, zeker met de kakkerlak-scene, de film bouwt idd goed op en er heerst een akelig sfeertje, met name door het psychopatisch gedrag van Cage die steeds krankzinniger word.

Correctie: Vera = Alva

Deze net gekeken via het onvolprezen MGM kanaal.

Geinige vroege film met Cage.
Je zou bijna vergeten dat, voordat hij in al die actiefilms ging spelen, Cage voornamelijk te zien was in meer alternatieve werkjes zoals deze film, waarin hij totaal met alle remmen los gaat qua performance.

Film komt wat traag op gang, het eerste half uur was maar zo zo,
maar toen ik er eenmaal in kwam, was het erg goed.
Het is dan ook moeilijk om vast te stellen wat de beste scene was, want de ene absurde situatie volgde de volgende in rap tempo op.

Cage is super als totaal van de pot gerukte idioot/psychopaat/freak roepend midden op straat:
I'm a vampire! I'm a vampire!

Beals ziet er als vampira ongeloofelijk sexy uit, maar ze acteert bizar slecht, gelukkig is haar rol niet al te groot en moet ze er vooral verleidelijk uit zien.

Zeker een aanrader.
Een acht, ofwel vier sterren.

Onthoud vooral het merkwaardig spel van Nicolas Cage. Ge moet het maar doen !

Wat een bizarre film was dit zeg. In het begin had ik even sterk mijn twijfels want het kwam zo belachelijk op me over. Maar echt, ik vond het hilarisch ! Het spel van Cage is superoverdreven ( af en toe op het randje zoals die scène bij zijn denkbeeldige psychater waar hij het alfabet opdreunt) maar oh wat geestig.

Zijn mimiek, die uitpuilende ogen, hoe hij bovenop die bureau's springt als hij het weer voorzien heeft op die arme Alva. Echt, het is bijna piesen in je broek van het lachen. Het is werkelijk een absurt verhaal en de eerste 20 minuten moet je echt even inkomen maar het is gewoon een geweldig grappige film.

Slechte film over een uitgever die ervan overtuigd is dat hij een vampier is. De bedoeling van deze film is mij geheel onduidelijk gebleven. Het wordt nergens eng, spannend of grappig. Ook kwam het geheel me nogal onsamenhangend over. Het accent van Nicolas Cage irriteerde me al snel, en zijn optreden hier wat later.

Het enige grappige aan deze film was het fantastische acteerwerk van Cage.

Grappige maar vreemde film. Soms had ik dingen zeker anders willen zien, in de film had zeker weten meer kunnen zitten. Toch verveelt de film niet echt maar ook echt een film "leuk om eens gezien te hebben"..

3*

Sterke Cage.

Vampire's Kiss is een beetje de ruwe schetsversie van American Psycho, met als groot voordeel dat deze film ook echt in de jaren '80 is gemaakt. Nicolas Cage speelt een doorgedraaide yup, die denkt dat hij een vampier is en steeds meer gestoord gedrag begint te vertonen. Of het het nu illusies zijn of niet laat de film in het ongewisse.

De overeenkomsten tussen de films zijn dus behoorlijk groot. Vampire's Kiss zit vol komische scenes en dialogen, al ligt het er niet heel dik bovenop en moet je dit soort eigenaardige humor kunnen waarderen. Het personage van Cage is minstens even krankzinnig als het personage van Christian Bale, Patrick Bateman. En of het nu echt gebeurd is of niet: beide hoofdpersonen ontsporen compleet.

Het acteerwerk van Cage is subliem; wat kan die man een gekke bekken trekken. Voor sommigen is het misschien over-the-top, maar het past bij het ridicule verhaal en de inktzwarte humor. Verder is Jennifer Beals super sexy als femme fatale. Vampire's Kiss is absoluut geen vampierfilm in de klassieke zin van het woord, laat staan een typische horror. Het is een film over de waanzin, eenzaamheid en leegheid van het moderne (yuppen)bestaan, op hilarische wijze in beeld gebracht.

Schandalig onderschatte film. 4****

Zojuist schreef ik een recensie bij The Cable Guy, een film die erg profiteerde van het manische acteerwerk van Jim Carrey. Dat deed me denken aan deze, waar ik nog altijd een recensie bij moest schrijven. Carrey lijkt in die film bescheiden als je het vergelijkt met Nicolas Cage in Vampire's Kiss. Ik noemde Carrey's casting in The Cable Guy creatief. Moet ik hetzelfde doen bij Cage hier? Hij is altijd een acteur geweest die zo nu en dan los lijkt te moeten gaan. Bad Lieutenant buitte dit zeer briljant uit, maar nu bleek er dus een film te bestaan die het eerder deed. Maar is Vampire's Kiss ook zo goed?

Het antwoord op die vraag is wat lastig te beantwoorden, want waar Herzogs bedoelingen in Bad Lieutenant me duidelijk waren weet ik minder goed wat Robert Bierman hier precies mee wilde bereiken. Ja, het is een portret van een zielloze zakenman die doordraait (al dacht ik totdat Cage schreeuwde naar zijn spiegelbeeld dat het punt was dat hij werkelijk een vampier was), maar het geheel mist wat visie. Geen wonder dat ik achteraf nog een hele discussie had over de vraag of dit een komedie was of niet. Naar mijn gevoel overigens wel, want hoe kan iemand dit filmen en niet denken dat Cage hier hilarisch is? En is Cage in werkelijkheid zo ver heen dat hij dit zou aanzien voor een dramatische performance? Deze film is zo over-the-top dat het gewoon fascinerend is om naar te kijken. Jim Carrey en Klaus Kinski zouden bang worden als ze zouden zien hoe ver Cage hier gaat.

Het is op een bepaalde manier briljant en het is onmogelijk om je ogen er vanaf te houden, zelfs al is de film ietwat eentonig en is het nog kalme begin wat saai. Zien is geloven. Persoonlijk vond ik het bij vlagen hilarisch en de wilde one-liners en monologen van Cage blijken zelfs erg citeerbaar. Maar wat was de bedoeling hiervan? Is het een bijzondere, donkere komedie of een ernstige mislukking? Lastig te zeggen. Het is jammer dat de regiestijl bij een film als deze bijna onzichtbaar is, iets wat een Stiller of Herzog beter aanvoelt. Maar niettemin, je moet dit eens gezien hebben, puur omdat het bestaat. Dat dit een soort cultfilm is geworden is onvermijdelijk en een Australisch filmfestival zet hem ieder jaar in het programma. Dat lijkt het doel van zoiets als Vampire's Kiss.
3*, al past ieder sterrenoordeel hier in zekere zin wel bij.

Ik zei het bij After Hours al eens geloof ik, maar over die film en ook deze, vragen acteurs en regisseurs zich in interviews en audio commentary hardop af hoe ze in hemelsnaam op de maffe ideeën van deze films kwamen. Dat terwijl de surrealistische, psychologisch verwarde, geniale scripts gewoon van Joseph Minion kwamen. Echter, aangezien Minion voor After Hours werd aangeklaagd wegens plagiaat, werd zijn naam nogal in de doofpot gestopt. Ik denk dat het zeker ook hier het geval was, helaas. Is dit een komedie? Deels, op dezelfde manier dat ook After Hours een komedie is.

Ik denk wel dat After Hours wat meer opzichtig een komedie is, al is het maar omdat die film zo gespeeld wordt en het plot veel meer echt komisch is. Hier lijkt alleen Cage de grap te begrijpen en Cage is zo'n acteur waarvan je nooit kunt zeggen of hij iets serieus neemt of niet.

Maar die link naar dat audiocommentaar maakt het een en ander duidelijk. Die is bijna net zo grappig als de film, vooral omdat Cage en Bierman naar de scènes kijken alsof ze zichzelf afvragen hoe ooit iemand de film op die manier had kunnen maken. Het lijkt erop dat de bedoelingen vrij serieus waren, maar dat ze er nu erg om kunnen lachen. Ik zou het hele commentaar nog wel eens willen zien.

Die scène waarin Cage het alfabet opdreunt blijft toch wel geniaal op een verknipte manier.

Sinds zijn honderden internet-memes kan ik niet serieus meer naar Cage kijken. Dat terwijl ik er jaren geleden best een klein fan van was. Vooral de rollen waarin hij enorm explosief is konden mij bekoren, en laat dit nou één van zijn gestoordste films zijn.

Vampire's Kiss komt langzaam op gang, maar zodra Cage wordt gebeten ontspoort hij al snel in een psychopatische baas die maar wat graag zijn arme secretaresse afsnauwt. Je leest veel dat Cage bagger acteert, maar naar mijn mening was deze film lang niet zo geslaagd als iemand anders de hoofdrol op zch had genomen. De mimiek en explosiviteit van Cage is geweldig. De vele aparte maniertjes, het bewegen van zijn hoofd, zijn rare loopjes en zijn lange lokken die voortdurend in de war zitten zorgen voor het beeld van een totaal verknipt persoon.

Of hij nou echt een vampier is of niet; het komische aspect is inktzwart en waarschijnlijk zal het niet iedereen kunnen bekoren. Ik zat in elk geval met een grote glimlach bij het zien van zijn zelfgemaakte doodskist, zijn gevecht met zijn spiegelbeeld en zijn tocht van razernij door de straten van New York. Erg naargeestige film, en de moeite waard.

20 minuten gezien tot nu toe en ik voelde me even genoodzaakt om de film te pauzeren en hier op MM te melden dat Cage's performance in dit eerste gedeelte van de film het allerslechtste stukje acteerwerk is dat ik ooit heb mogen aanschouwen. Nou vooruit; Tommy Wiseau's performance in The Room is misschien nog een beetje erger, maar Cage is nadien een ster geworden en Wiseau is verbannen naar het cultcircuit. Het accent dat Cage gebruikt is een vreemde mix van Brits en Amerikaans 'Engels', waar zelfs de ondertitelaar geen raad mee lijkt te weten (Bye, bye werd net vertaald naar Buhbye). Het is niet om aan te zien/horen. Ik hoop dat het horrorgedeelte van de film nog wat troost gaat bieden.

Dit is er een voor de Diehard Cage fan's. En voor mij de eerste film waarbij Cage zijn acteren me zo stoorde dat ik moeite had de film uit te kijken. Hoe ie dat zakje met die plastic tandjes op het bankje openscheurd, kom op zeg. Dat meen je toch niet.

I'm zie zoveel geklaag over Cage z'n performance, maar ik vond hem heerlijk over-the-top.
Vooral de scenes waarin hij zijn secretaresse belaagd zijn best grappig.
Verder kent de film ook een best goede soundtrack.
Een beetje een rare film, maar juist daardoor ook wel entertaining.

Onverwacht... heel goed te doen! Ik heb flink moeten lachen om Cage. Stiekem een voorloper van American Psycho? En een nakomer van Romero's Martin? Ik moest aan beide films denken.

Ongelooflijk.

Maar dan echt: dit is een film die constant ongeloof aanwakkert en die ik dan ook voor een groot gedeelte met open mond heb aanschouwd. Het uitgangspunt gooit de deur naar slapstick natuurlijk wagenwijd open, maar zeker omdat pas halverwege de film duidelijk wordt of we links (Cage ís een vampier) of rechts (Cage verbeeldt zich slechts een vampier te zijn) afslaan, blijft tot dan toe ook de bedoeling van de makers wat ongewis. Zoals The One Ring al opgooide: waar kijken we naar? Ís het slapstick? Opzet, of onkunde? Ed Wood of Plan 9 zelf?
Veel maakt het niet uit; want Cage is voor 90% verantwoordelijk voor het ongeloof en hij serveert het met vermakelijke hilariteit. Zonder gêne of remming steekt hij de draak met wat we beschouwen als goed, degelijk of zelfs maar acceptabel acteerwerk. Het levert een film op waar je heel veel vraagtekens bij kunt zetten, maar die uiteindelijk moeiteloos je aandacht vast weet te houden.
Ik heb sinds de jaren 90 veel van zijn films overgeslagen maar na in korte tijd enkele van zijn films (her)zien te hebben, kun je haast niet anders concluderen dat Cage een opzichzelfstaand genre geworden is. 3,5*

Misschien is ‘Vampire’s Kiss’ wel de film met de hoogste concentratie van waanzinnige overacting van Nicolas Cage. Een film waarin hij veel speelruimte krijgt om zijn hysterische verkenningen binnen het acteervak zonder enige terughoudendheid uit te spelen. Een film die is gebouwd rondom zijn furieuze, onstuimige en aanstellerige manier van acteren. Een film ook, die zonder de aanwezigheid van Cage een absoluut ondermaats niemendalletje zou zijn geweest. Dus, als je over Cage als acteur sowieso al dubieuze gevoelens hebt, is deze film zeker geen aanrader.
Regisseur Bierman die na deze film in de anonimiteit van de wereld van de tv producties verdween, levert een film af met een sfeervolle omlijsting, New York genaamd. Geen vrolijke variant van de stad, maar een kille en duistere afgeleide ervan. Het New York van de statige sombere Gotische bouwwerken en van de hoge duistere wolkenkrabbers die als grafstenen oprijzen uit de ochtendmist. Het New York waar altijd en eeuwig een akelige wind door de straten waait. Het koude en onpersoonlijke New York.
In die grauwe atmosfeer schmiert Cage dat het een lieve lust is. Best goed doet ie dat, maar een beetje vermoeiend is het overdreven acteerwerk na verloop van tijd wel. De man gaat als een razende tekeer. Hij schreeuwt, krijst, scheldt, vloekt, huilt, jammert en lacht. En alles in het excessieve.
Tja, het is niet anders. Als je door een vampier wordt gekust, vertoon je nu eenmaal merkwaardig gedrag. Dan doe je idiote dingen. Het is trouwens onduidelijk of de vampire’s kiss een echt fenomeen is of dat het zich slechts in het hoofd van Cage afspeelt. Het is een aangename bezigheid om je dat een film lang af te vragen.
Onafhankelijk van het antwoord staat in ieder geval vast dat de film een man portretteert die afglijdt naar de waanzin. Scènes waarin Cage op een manische manier zijn secretaresse vernedert of zich met afglijdend realiteitsbesef met zijn psychiater onderhoudt of als een malloot met een plastic vampiergebit door de straten van New York strompelt, zijn hilarische scènes en laten onmiskenbaar een krankzinnig persoon zien. Het is lekkere tragikomedie.
Het schijnt dat Christian Bale zich voor zijn maniakale rol als psychopaat in de film ‘American Psycho’ heeft laten inspireren door Cage’s performance in deze film. Ik kan het me voorstellen. De overeenkomsten zijn frappant.

Je had me bij de eerste zin. Maar ook vanaf daar: 100% eens.