Non Ho Sonno (2001)

Erg toffe film van Argento, met een lekker donker sfeertje en een goed verhaal. Het acteerwerk is heel behoorlijk en de film bevat een groot aantal brute moorden met lekker wat gore. Bij vlagen net iets te donker, maar dat mag de pret niet drukken. De film heeft genoeg vaart en aardig wat spanning. Vooral de aanloop naar de 1ste moord was erg spannend. De soundtrack past er wederom goed bij.
Een dikke 4* voor nu.

Is deze ook in Nederland verkrijgbaar ?

Ja, alleen nog bij DVDigital (betrouwbare winkel).

Bedankt

Is een ruk uitgave, bestel de Italiaanse dvd die is wel de moeite waard!

De Argento die bij mij de meest gemengde gevoelens oproept. De enige keer dat de maestro in zijn carrière opzichtig teruggrijpt op eerder werk en een soort van 'greatest hits' aflevert in een moderne setting. Juist hier wringt af en toe de schoen want vergeleken met bijvoorbeeld Profondo Rosso of Tenebrae voelt de film enigszins gehaast en geforceerd aan. Het script is echter dik in orde evenals de rol van Max von Sydow en de ouderwets sterke soundtrack van Goblin. In combinatie met de ijzersterke eerste 20 minuten en het vrij spectaculaire einde scoort de film zeker nog een ruime voldoende.

Een echte krimi die inspeelt op je fantasie met een complex plot omdat de film 2 series van moorden behandelt. Veel brute moorden in een vlot verteld verhaal. Her en der een schoonheidsfoutje in de editing zoals de achtervolging op de landloper, daar lijkt de continuiteit niet lekker te gaan (verkeerde straten) en de lijnbus die rustig aan door rood rijdt. dus in die zin zou je kunnen zeggen dat peake wel gelijk. Er zitten nog wel meer fouten in zoals pov's die niet kloppen. Camerawerk dat erg slordig is. Lelijke kaders en diagonalen. Who cares, het is naieve filmerij van iemand die dat met liefde doet.

Maar qua verhaal erg genietbaar.

Tegenvallende Argento.

Non Ho Sonno begint niet slecht. Zo'n achtervolging in de trein is bijvoorbeeld Argento op z'n best en ook de daarop volgende moord is lekker nasty. Helaas zakt de film daarna steeds verder in. De kills blijven heerlijk gory en ook de opzet is niet slecht maar het constante gezeur, wat in dit geval het plot is, is dermate saai dat de interesse af en toe toch behoorlijk wegzakt. 117 Minuten was dan ook wat veel voor een film als deze als je het mij vraagt.

Op het einde, die wat Scream (1996) achtig aanvoelde, laat Argento de good-guy en de bad-guy hun motieven en alle geheimen nog even ontrafelen. Dit gaat in een keer allemaal wel héél snel en voelt dan ook veel te gehaast aan. Gelukkig gaat de film er wel uit met een knaller, letterlijk en figuurlijk.

Op zich geen onaardige film maar het was toch een heel stuk beter geweest als Argento de suspense van de eerste +- 20 minuten had aangehouden.

Komt deze soundtrack: Non Ho Sonno (Sleepless) - Original Goblin Soundtrack - YouTube trouwens voor in de film? Heb wel keer op keer het gitaar deuntje gehoord, maar geen enkele keer dat keyboard(?), wat je hier in het filmpje hoort...

En terwijl het giallo-genre al ergens in de jaren 70 het loodje legde, gaat de meester van het genre nog steeds door...en dat mag volgens velen dan niet meer verrassend heten, maar hoe moet ik anders aan mijn gerief komen? Hitchcock-suspense, gore, onmogelijk de dader voor de ontknoping te ontdekken, bizarre plot, de killer met leren handschoenen, Goblin op de soundtrack en zoals gewoonlijk bij Argento ziet het er allemaal prima uit met de treinscene als hoogtepunt.
En Max von Sydow is natuurlijk altijd aangenaam om naar te kijken.

Behoorlijk freaky filmpje. Het eerste halfuur bestaat eigenlijk louter uit een reeks erg (!) gruwelijke moorden op vrouwen, waarbij ik soms moeite had om te blijven kijken. Daarna ontvouwt er zich een raar onvoorspelbaar plot, dat eigenlijk niet zou moeten werken, maar dat net wel doet. De combo tussen de expliciete shock en de onvoorspelbaarheid van de gebeurtenissen maakt het een spannende kijkervaring.
Op z'n Italiaans gefilmd en belicht (erg mooi en gestileerd, maar af en toe ietwat knullig - plus veel studiowerk), een uitstekend gebruik van muziek en knappe speciale fx. Soms campy (als ik het einde op zich zou kijken zou ik lachen) maar het werkt.
En bij zo'n exploderend hoofd begin ik gewoon heel hard te juichen.

Ok, het is geen Hitchcock/Depalma niveau, maar ik vond bepaalde camerabewegingen en kaders toch erg knap. Overigens lees ik op wikipedia dat de film met een budget van 4 000 000 euro gefilmd is, voor dit genre echt niet veel. (Wiki kan erlangs zitten, maar het zal niet het dubbele zijn) Misschien is het geen naïviteit van Argento, maar eerder berekendheid. Welke slordigheden kan de kijker aanvaarden zonder de algehele kijkervaring te beïnvloeden?

Nog steeds niet fantastisch maar herziening beviel wel. Leuke muziek ook maar zonder Max was het vast stukken minder geweest. Wel maf dat hij aan deze film meedoet overigens.

Een degelijke film van Argento die teruggrijpt naar de klassieke giallo. Een sterke rol van Max von Sydow die qua acteerwerkscherp afsteekt tegen de rest van de cast. De rest van de cast acteerd van wisselend niveau. Het hoofdpersonage doet het nog redelijk, maar het hysterische hoertje uit het begin van de film vond ik dan weer abominabel.
Argento heeft gekozen voor veel expliciet geweld. De gore effects zien er over het algemeen goed verzorgd uit. Enkel het onthoofde hoofd ziet er wel erg fake uit.
De score van Goblin is weer erg sterk. Enkel wanneer de elektrische gitaar erbij komt vind I'm het wat te dominant worden, maar verder is het weer erg goed gedaan.
Wat de film wel wat tegenzit is de duur, want bijna 2 uur is wel erg lang. Daardoor valt de film af en toe tussen de moorden wat stil en duren een aantal scenes wat lang. Wat mij betreft had een film van 90 of 100 minuten me beter geleken om de vaart er wat in te houden.
Al met al een aardige throwback naar de giallo.

Weer de filmografie van Dario Argento aan het afwerken. De latere films van deze briljante filmmaker hebben allemaal schrikbarend lage beoordelingen. Trauma vond ik echter nog zeer sterk en ook The Stendhal Syndrome was geen slechte film. Door de geweldige synopsis, de terugkeer van Goblin en het feit dat Max von Sydow gecast is, waren mijn verwachting voor deze film erg hoog.

Inspecteur Moretti beloofd de jonge Gallo dat hij de moordenaar van zijn moeder zal vinden, ook al kost het hem zijn hele leven. Jaren later is Moretti met pensioen als de moorden weer beginnen. Alles wijst erop dat 'De Dwerg' weer actief is, samen met Gallo probeert hij de moordenaar op te sporen.

Max von Sydow speelt - zoals je wel kon verwachten - een goede rol als Moretti, wat mij betreft zou hij veel vaker dit soort rollen mogen spelen. Ook erg knap dat hij goed wist te reageren op de Italiaanse acteurs, volgens mij is de film namelijk in het Italiaans opgenomen met alleen Sydow in het Engels. Het verdere acteerwerk was uiteraard minder, maar ook zeker niet slecht. Gabriele Lavia speeld na Inferno en Profondo Rosso weer een rol voor Argento.

De eerste film van Argento sinds Phenomena met soundtrack van de band Goblin. Goblin heeft zich door de jaren heen een beetje tot metal-band ontpopt, maar godzijdank zijn de synthesizers nog steeds prominent aanwezig. De soundtrack is weer erg gaaf en past uitstekend bij de film. Nog steeds die goede oude Goblin-stijl, maar dan wat moderner.

Ook in de 21e eeuw heeft Argento zijn visuele genialiteit niet verloren. De cinematografie is weer uitstekend en lekker ouderwets. Hoe kan het ook anders, want deze is verzorgt door Ronnie Taylor. Een oude rot in het vak die cameraman was voor o.a. Star Wars en later als cinematograaf voor Argento heeft gewerkt. Veel statische shots en first-person beelden die je eerder in een jaren '80 film zou verwachten en verder ook Argento's gebruikelijke bizarre camerahoeken. Met name de donkere scènes in de trein waren erg mooi geschoten. De geanimeerde visualisatie van het kinderrijmpje was ook erg grappig, niemand verwacht zoiets tegen te komen in een film als deze.

De film begon bijzonder goed, helaas wordt het plot daarna wat minder. Het had allemaal stukken beter uitgewerkt kunnen worden en Sydow had van mij ook een wat grotere rol mogen hebben in de ontknoping. Hoewel er veel meer had gezeten in het concept was het zeker niet slecht. Een spannend verhaal met uitstekende elementen dat nergens voorspelbaar wordt en eindigt met een drie-dubbele twist. De film heeft een aantal lekker brute moorden met uitstekende gore en make-up, ook de opbouw naar de moorden toe was suspensevol gedaan.

Net als in Tenebre staan zijn Misdaad-romans het voorbeeld voor moorden en net al in Profondo Rosso is een kind de moordenaar. Dat met die dwerg en de kinderrijmpjes vond ik erg leuk bedacht. Roberto Zibetti was wel niet heel overtuigend als de moordenaar, maar dat maakt het natuurlijk alleen maar onvoorspelbaarder. Het einde was een beetje apart door de plotselinge headshot (ook heerlijk ouderwets trouwens) en de eindcredits die veel te vroeg al door het beeld rollen.

Al met al weer een ondergewaardeerde film van Dario Argento. Niet zo goed als dat ik had verwacht, maar toch weer een goede film van de meester. Een moderne Giallo met Max von Sydow, wat wil je nog meer. Aanraders voor liefhebbers van Argento en de Giallo.

Nu ben ik geen uitgesproken liefhebber van giallo's, maar Non Ho Sonno heeft zeker z'n kwaliteiten. Ik heb films van Argento gezien die ik rustig onder het kopje 'wanstaltige troep' kan plaatsen, maar de beste man heeft uiteraard zijn klassiekers. Non Ho Sonno valt ertussen. Er is echt veel moeite gestoken in deze film. Dat zie je echt. Het camerawerk is sterk. Max von Sydow is een prima acteur (speelt hier alleen niet bepaald zijn beste rol) en het verhaal heeft nogal wat om het lijf. Je wordt als kijker nogal wat op het verkeerde pad gezet. Soms goed gedaan, maar een aantal keer getuigt het ook van onkunde. Het andere probleem van deze film is dat het niet altijd even geloofwaardig is. Sommige typische giallo-trucjes irriteren me daarbij, zoals de first person view en de eeuwige piepende stemmetjes van de moordenaar. Daar staat wel tegenover dat sommige kills wel echt tof in beeld zijn gebracht. Ik kan me voorstellen dat bepaalde fans heel gelukkig zijn met deze film, maar begrijp ook zeker de negatieve reacties.

Niet echt fantastisch, leuk om een keer gezien te hebben.

Verrassend. Zeker met de gedachte dat Argento na midden jaren '90 eigenlijk niks meer fatsoenlijks gemaakt zou hebben. Lekkere score van Goblin ook.

Argento probeert de glorieperiode van de giallo (de jaren 70) te laten herleven in deze film. Dat lukt aardig de eerste 20 minuten, al is het wel duidelijk dat de film wel degelijk uit 2001 komt. Ja, er is veel werk in gestoken, misschien zelfs wat teveel hetgeen resulteert in een film die minstens 20 minuten te lang is. Eigenlijk was ik best wel aan het genieten tot laten we zeggen de 3de kill al moest ik de onlogica dat de killer kennelijk kon teleporteren er wel bijnemen. Bijvoorbeeld: hoertje zit op de trein wordt opgebeld door killer, de killer hoort dat ze op een trein zit. Niet veel later zit hij ook op exact dezelfde trein.

Vanaf het moment dat de film meer focus gaat leggen op het plot en de echte hoofdpersonages worden geïntroduceerd wordt het allemaal een stuk minder interessant. Uiteindelijk is het wel leuk gevonden zo moorden op basis van een kinderliedje (nursery rhyme) maar de scènes tussen de kills zijn niet interessant, bij momenten zelfs tenenkrommend. In tegenstelling tot de meesten vond ik Von Sydow's karakter eerder vervelend bij momenten zelfs karikaturaal. Niet enkel een teveel aan plot en personages, de kills worden steeds saaier en slordiger. Ik kan er nog een nipte voldoende aan kwijt voor een sterk eerste half uur ongeveer.