Bobby (2006)

Die verschillende verhaallijnen, het is ongetwijfeld een prima idee.

Alleen... het merendeel van die gebeurtenissen is niet spannender, opwindender of boeiender dan mijn gemiddelde werkdag. En nu ga ik best wel graag werken, maar ik denk dat er geen kat zit op te wachten om daar beelden van te zien.

De gebeurtenissen en gesprekken in de keuken staken er bovenuit, en Macy zorgde ook nog wel voor animo, maar verder was het een lange zit om te wachten tot er iets zou gebeuren.

Fijn laatste kwartier, maar het volstaat niet om van een goeie film te kunnen spreken. En daar kan dat samenspel van topacteurs weinig aan veranderen.

Ondanks de titel, draait deze film niet specifiek (het is geen biografie film) om senator Robert F. Kennedy, maar om 22 verschillende mensen (die al dan niet met elkaar een bepaalde connectie hebben) die op 6 juni 1968 in het luxueuze hotel "Ambassador" bevinden (werkgever, werknemers en gasten) waar Robert F. Kennedy wordt vermoord (het is overigens niet één van de 22 personen). In deze film zijn wel echte beelden met toespraken verwerkt van Robert F. Kennedy, die naadloos overlopen in het verhaal.

Opzicht is dit bet een goed en mooi drama welke ook wel weet te boeien en waar het met de uitvoering ook wel goed zit. Het hele verhaal speelt zich overigens af in het "Ambassador" hotel (o.a. in de keuken en pedicure/kapsalon). Dat het met de uitvoering ook wel goed zit komt met name op het conto van de indrukwekkende sterrencast die het vrijwel allemaal leuk en goed doen (vooral Christian Slater en Sharon Stone) en ook nodige goede en interessante dialogen/discussies opleverden. Daaronder zitten ook een aantal schoonheden zoals Mary Elizabeth Winstead, Lindsay Lohan, Heather Graham (altijd een favoriet van me geweest) en zelfs de rijpe Demi Moore. Hier en daar is de film wat langdradig en ook niet alle 22 personen zijn even interessant (zoals de rol van Ashton Kutcher als een hippie drugsdealer. Het praten van hem tegen een sinaasappel was wel geinig).

Ondanks dat je weet hoe de film zal eindigen (namelijk de moord op Robert F. Kennedy) was het laatste gedeelte van het verhaal wel tragisch en heftig. Het wordt eveneens mooi ingeleid met het mooie nummer "Sound of Silence" van Simon & Garfunkel. Vooral de wanhoop en paniek van de aangeslagen 22 personen (sommigen worden ook geraakt door kogels) in het hotel direct na de moord is mooi inbeeld gebracht. Daarbij wordt ook niet gepraat en hoor je alleen een mooie lange speech van Robert F. Kennedy de beelden begeleiden. Tijdens de aftiteling krijg je nog foto's te zien van Robert F. Kennedy, maar ook van John F. Kennedy.

Al met al een mooi en goed drama die je tevens laat afvragen hoe het met Amerika zou zijn verlopen als Robert F. Kennedy niet zou zijn vermoord en president van Amerika zou zijn geworden !

Gentlemen, have you ever heard of Lysergic Acid Diethylamide?

Om de een of andere reden blijf ik een zekere fascinatie behouden voor de Amerikaanse presidenten of presidentskandidaten. Ten tijde van de recente verkiezingen had ik me eens gewaagd aan The Next Kennedy: A Woman's View of Robert F. Kennedy as a Prospective President - Margaret Laing (1968) - BoekMeter.nl en ik was eigenlijk vergeten dat ik deze film nog in bezit had. Lag al een geruime tijd te verstoffen dus, maar ben er gisteravond eindelijk eens voor gaan zitten. Het was een film met een aantal verrassingen in ieder geval.

Zo wist ik niet dat dit geschreven en geregisseerd was door Emilio Estevez. Een acteur die voor mij voor eeuwig aan nostalgie verbonden zal zijn dankzij zijn rol in The Mighty Ducks, maar het mag gezegd worden dat hij dit ook wel goed doet. Bobby is, in tegenstelling tot wat je zou verwachten bij een film met deze titel, geen film over Bobby Kennedy zelf. Hij heeft natuurlijk zijn functie in het verhaal, maar de focus ligt toch meer op een aantal randpersonages. Goede zet als je het mij vraagt en bovendien zorgt het ervoor dat er voldoende afwisseling in het verhaal zit. Hier en daar ogen sommige scènes wat onderbelicht (vind heel het segment van John Casey, de rol van Anthony Hopkins, wat nutteloos en dat kan helemaal gezegd worden van Fisher, de rol van Ashton Kutcher) maar verder is dit een erg interessante mozaïek. Tenslotte ook een film die vooral naar het einde toe beklijvend wordt. Je weet wat er zit aan te komen en toch weet Estevez de spanning heerlijk op te bouwen.

Estevez neemt ook een kleine rol voor zijn rekening en dat had hij misschien wel aan iemand anders moeten overlaten. Hij komt nogal fake over en sowieso valt het op dat de acteurs die rechtstreeks iets met de productie hebben te maken (Hopkins bijvoorbeeld die ook als producer optrad) de mindere schakel in het geheel zijn. Zo'n Laurence Fishburn echter trekt zijn segment compleet naar zich toe, maar ook de rollen van onder andere Lindsey Lohan, Harry Belafonte en Joshua Jackson zijn de moeite waard. In de loop der tijd ben ik wel wat allergisch geworden aan dit soort van wall of text eindes waarbij nog wat extra informatie wordt gegeven, maar Bobby geraakt er mee weg. Waarschijnlijk vooral omdat ik toch wel onder de indruk was van het einde dat wordt ingeleid met het altijd geweldige Sound of Silence van Simon & Garfunkel.

Aangenaam verrast, zoveel is zeker. Estevez schuwt de clichés niet en toch klikt het allemaal netjes in elkaar. Veel bekende koppen om te spotten, de ene al wat beter dan de andere, maar ik blijf het boeiend vinden als dit soort films een interessant geheel wordt. Ik verwachtte een film over een Amerikaans senator, maar ik kreeg een doorsnede van het Amerikaanse volk. Kan ik zeker en vast mee leven

4*

Oninteressant.

22 mensen, telkens maar korte verhaaltjes. Weinig tijd om deze mensen te leren kennen, en daarmee wordt de impact van het einde enorm beperkt. Overigens zijn de verhaaltjes ook nog eens enorm saai, waardoor de eerste 75 minuten enorm lang aanvoelen.

Het enige positieve zijn de stukken met Kennedy. Leuk gedaan hoe ze echte opnames ertussen hebben geplakt. Wanneer dan Sound of Silence gespeeld wordt, voelde ik even een enorme sfeer vanuit de film. Dat is eigenlijk het enige waar ik punten voor toeken, want de rest was verder totaal niet interessant.

1,5*

Goede film, niets mis mee. Veel bekende acteurs en prima acteerprestaties. Ik snap de kritieken van sommige mensen dat de aanloop te lang duurt, Kennedy komt pas op het einde in beeld. Ik heb me juist even ingelezen in dergelijke kritieken, en waar mij de film waarschijnlijk erg tegen gevallen was zonder deze info, had ik nu oog voor al de maatschappelijke problemen, zoals de Vietnam-oorlog en racisme, die al die karakters en verschillende verhaal lijnen laten zien, en wat Kennedy eventueel had kunnen veranderen en de hoop die doorsijpelt in het hele verhaal. Die lange aanloop vind ik in die zin dan ook niet storend maar juist intelligent. Prima film, je moet alleen in dit geval even weten waar jet voor gaat zitten.

Altmanesque poging van Estevez om iets gewichtigs te melden? Niet echt boeiend, soms ronduit irritant (Demi Moore). Dat LSD-gehannes was ronduit flauw en vervelend. Paar aardige momenten. Rare muziekkeuze soms, maar dat lag niet altijd aan de liedjes. Positief verbaasd over Sharon Stone. Wil wel wat meer over Bobby Kennedy weten.