Dark City (1998)

Oef, dit was toch echt niet "my cup of tea". Warrig, weinig spanning en nauwelijks hoogtepunten. Vroeg me continu af wanneer de film eindelijk eens los zou komen. Niet dus.

Nogal van de pot gerukt.

Dat de film in medias res begint, zorgt ervoor dat de verwarring meteen de overhand neemt. Gaandeweg slaagt Proyas er niet in om zijn plot op een heldere en subtiele manier uit de doeken te doen, waardoor Dark City op het einde een typische uitlegfilm wordt. Daarnaast zijn de acteerprestaties gewoon belabberd, met Sewell en Connelly voorop, terwijl Sutherland een wel heel irritant toontje moet aanhouden.

Die elementen verpesten een (on)aangenaam donker neonoirsfeertje en enkele knappe grafische vondsten. Kortom, matig.

Mwaaaa,

Gisteren voor het eerst bekeken en ik was zeker niet teleurgesteld, maar echt pakken kon de film mij ook niet. Normaal gesproken niet zo'n liefhebber van sciencefiction en het noir sfeertje is ook niet echt voor mij weggelegd.

Er zat genoeg spanning in de film, dat was prima. De acteerprestaties zijn ook niet geweldig, maar heb ik mij verder niet aan gestoord.

Het plot is leuk..

Overall een bovengemiddeld filmpje, maar niet meer dan dat. 3 sterren en dat is aan de hoge kant.

Matige Proyas.

Als regisseur best iemand die waardige films heeft gemaakt, ook al vind ik geen van zijn films echt baanbrekend. Dark City vind ik tot nu toe zijn minste. Qua verhaal en opzet is het 1 van zijn betere, qua uitwerking toch wel een mindere. Het verhaal biedt helaas dan ook niet genoeg houvast om de uitwerking te compenseren.

Visueel ziet het er aardig uit, de eerste scenes lopen over van sfeer. Al snel helpt regisseur Proyas echter eigenhandig een hoop sfeer om zeep. Een grote stoorzender is duidelijk de soundtrack, die tot in de eeuwigheid doorgaat. Onnodig luid, storend en niet passend. Het verhoogt op geen enkele manier de sfeer, het heeft eerder een verlagend en vertragend effect.

Qua kleurgebruik geen slechte film, zeker de grotere beelden worden aardig versierd. Het hart zit echt wel op de juiste plaats. De effecten zijn half. Er zitten zeker goede sequenties bij, maar er zitten ook erg lelijke sequenties bij. De effecten die praktisch worden gehouden zien er aardig uit, wanneer de computer erbij wordt gehaald loopt het toch allemaal wat minder vlot.

Het acteerwerk is in zijn geheel matig. De hoofdpersonages zijn inwisselbaar en de schurken missen dreiging. Bovendien vond ik die schurkenfiguren nogal idioot, niet bepaald de enge verschijningen die je in dit soort films hoopt te zien. Wanneer je ze in actie zit worden ze zelfs nog idioter, omdat Proyas te veel lompheid aan ze meegeeft. Neem nou zo'n sluiper die door de grond zakt. Toch wel behoorlijk lomp, en niet bepaald passend aan de toon. Daarnaast staat Sutherland ook te veel op standje overacting.

Er zitten zeker originele ideeën in deze film, en die worden ook best goed gebruikt hier en daar, maar gaan ten onder aan een regisseur die veel sfeer om zeep helpt en daarmee de originele ideeën en het aardige kleurgebruik af laat sterven. Uiteindelijk had ik gewoon moeite om de film uit te kijken, en dat is best een slecht teken als je de finale juist wat actievoller opzet.

Nee, ik vond dit maar een vermoeiende film. Het begint sterk, maar daalt daarna sterk af. Proyas is niet perse een slecht regisseur, maar een meesterwerk moet nog komen. Niet al zijn films zijn slecht, maar ook niet echt goed. Toch wel jammer, want van dit soort films moeten nu juist die punten komen. Ik kon ze zelf alleen niet zien, helaas.

Fijne herziening na zo’n 20+ jaar. De twist is er natuurlijk af en daardoor alle ruimte om je op andere zaken te focussen. Leuk om bijv. Sewell, Connelly, Hurt en Sutherland in de hoofdrollen te zien, ik had geen idee meer wie erin speelde en op Sutherland na kende ik ze toentertijd waarschijnlijk nog helemaal niet. Blijft een prachtige unieke film die wellicht aan kracht heeft gewonnen omdat er sindsdien weinig van dit soort films zijn geproduceerd. Meest opvallende was voor mij dit keer de enorm drukke editing. Wat een geweld! Iedere twee seconden (als het al niet minder is) wordt er geknipt. Iets teveel van het goede wat mij betreft maar wel erg interessante stijlkeuze.

Duistere science fiction film die een kruising lijkt tussen Brazil en het werk van Del Torro.

Nolan moet toch wel fan zijn van Proyas, want zijn creatie van de Joker leek sterk beïnvloed door The Crow en hier schoten de gebouwen op eenzelfde manier uit de grond als in Inception.

Enfin, het is een soort film noir waarbij een detective jacht maakt op een seriemoordenaar en een man op zoek is naar zijn geheugen. Dat allemaal aangestuurd door…

Ach laat ook maar hoe minder je van zo’n film weet des te beter. Zelf kom ik op een 3,5 , want dit soort sf ligt mij gewoon minder. Uitvoering is ok, maar niet top. Dat deze film er voor de Matrix was, dient wel gezegd te worden.

Zag de Director’s cut op de Amerikaanse blu ray.

De film begint nogal verwarrend, aangezien je middenin in het verhaal valt en je in het begin nog net zo in de war bent als hoofdpersoon Murdoch. Verdacht van moord, achtervolgd door rare kale knakkers, en dit alles in een omgeving die zowel heel futuristisch als noir-achtig overkomt. Die combinatie van noir en sci-fi doet Proyas in ieder geval heel aardig, met een erg fraaie en donkere setting. Visueel is het sowieso goed voor mekaar, al was het zeker in het begin nogal overweldigend met veel rare perspectieven, vele cuts, en donkere en surreële settings.

Lanzaamaan begint het verhaal een stuk duidelijker te worden, met wat tintjes Matrix (de wereld is niet wat het is), Inception (de manier waarop er met gebouwen geschoven wordt) - al zijn die beide films uitgekomen na Dark City - maar ik proef ook wel wat Brazil en zelfs wel wat Doctor Who (de bad guys lijken zo weg te zijn gelopen uit Doctor Who, al is dit donkerder en noirder dan Doctor Who ooit geweest is). Het ziet er best fraai uit, maar zo halverwege begint de film toch een beetje in te kakken. Alsnog heb ik me uiteindelijk prima vermaakt, ondanks dat het plot niet altijd even interessant is en ik op een gegeven moment ook wel klaar was met die Strangers. Maar een echte topper is het niet.

Deze film nu pas ontdekt. Ik moest op vlak van sfeer vaak denken aan Blade Runner waarin ook een futuristisch stedelijke wereld wordt geschetst met heel veel elementen die verwijzen naar het verleden. Dark City is echt wel het bekijken waard voor liefhebbers van sci-fi. Thema's zoals tijd en de menselijke ziel vormen de basis voor een intrigerend verhaal dat niet meteen alles prijsgeeft. De personages komen echter emotioneel niet volledig uit de verf, en met het einde neemt de film een tempoversnelling die voor mij wat geforceerd aanvoelt. De film is van 1998, maar blijft nog altijd heel goed overeind op vlak van visuele vormgeving en ligt wat in de lijn van The Matrix dat een jaar later uitkwam.

Mooi gemaakte, duistere film. Deze prent scoort bij mij vooral goed vanwege de setting: de mix tussen een Metropolis-achtige stad (Dark City refereert duidelijk aan die klassieker) en film-noir is prachtig, en levert een bijzonder sfeervolle set op met veel duisternis.

Het verhaal is sterk, en deed me regelmatig denken aan andere klassiekers als Blade Runner en The Matrix. Die laatste kwam weliswaar een jaar later uit, maar vergelijkingen zijn er voldoende te maken tussen beide. Geen probleem voor mij, The Matrix is fantastisch en Dark City doet er weinig voor onder, hoewel het verhaal van The Matrix scherper is.

Met recht een cultklassieker die al lang op mijn lijstje stond. Richting het eind worden we geconfronteerd met erg lelijke cgi, maar ach, dat verhoogt enkel de nostalgie naar dit tijdperk van film. Een periode waarin cgi flink opmars maakte en eindelijk mogelijk maakte wat altijd onmogelijk was geweest in film.

4*

Wordt het niet eens tijd voor een 4k UHD uitgave van de director's cut? En als het niet te veel gevraagd is... met nederlandse ondertitels?

Science Fiction in een zeer mooi gestileerd neo noir jasje. Ongeveer elk frame is een visueel pareltje. De donkere stad is natuurlijk de noir locatie par excellence die zich leent voor het werpen van schaduwen, neonbelichting, obscure steegjes, sinistere straatverlichting, … De aankleding van de personages en stad is dan weer een mengeling van retro en futuristische elementen. En de retro gaat breed: de personages lijken enerzijds weggelopen uit de jaren veertig anderzijds lijken de auto’s van één tot twee decennia later te dateren. In combinatie met een Metropolis city geeft dat de film een zeer gothic uitstraling.

Het verhaal mag er ook best wezen. Ik heb het gevoel dat er eind jaren ‘90 nog wel meer films waren die graag speelden met de grenzen van de realiteit: Truman Show, The Matrix om deze maar te noemen. Het is een film vol actie zodat je in principe geen tijd hebt om je te vervelen. Voor mij leek het echter sowieso op een cartoon film à la Batman. Een afstandelijke kijkbeurt en het zijn dan vooral de visuals die zullen bijblijven. De acteerprestaties zijn zeker wel behoorlijk. Maar de bad guys … tja, ze lijken op Nosferatu maar in deze geldt less is more. Een leger van Nosferatu’s is net niet angstaanjagend maar werkt eerder wat op de lachspieren. En wanneer de bad guy niet bedreigend overkomt, verliest de film aan spankracht. Het is natuurlijk een film met diepere lagen, dus ook op dat niveau valt er wat te beleven. Globaal een verdienstelijke kijkbeurt.