Eindelijk toegevoegd
Deze briljant mooie film heb ik samen met Cremaster 3 gezien. Dit is ondertussen alweer een tijdje geleden, dus is de film al enigszins weggezakt. Jammer dat dit niet een film is die je vaak zult zien, omdat hij niet op dvd uitkomt, nog veel in filmhuizen gedraaid wordt.
Hallucinerend mooi en mateloos interessant dit. Het is de perfecte cross-over tussen kunst en film. Prachtige sculpturen, schitterende muziek, geweldige shots, intense acteerprestaties. Alles in deze film klopt.
Het is een uniek, eenmalig project. Ik kan me niet voorstellen dat iemand ooit zoiets maakt. Een project dat voor mij vrij staat van alles wat ik voorheen gezien heb. Het fijne is dat je alleen al visueel helemaal kan wegdromen, dan komt er ook nog is de geweldige muziek bij. Die maakt alles zo gigantisch surrealistisch en groots. Het lijkt net of je naar een schilderij van Dali kijkt (alleen dan veel mooier, ben persoonlijk niet zo weg van Dali

). Een bewegend schilderij.
Wat ik in films soms mis, of zou willen zien, is dat er echt gespeeld wordt met ruimte, met composities. Sculpturen worden in bewegend beeld opgewekt tot organische wezens. Een man die onderuitgezakt in een soort
constructie van twee auto’s die door buis met elkaar verbonden zijn. Het beeld alleen al is zo vervreemdend en raar, dat het voor mij uiterst interessant is.
Dan komen er ook nog is de geheimzinnige teksten bij, die zo nu en dan door acteurs gesproken worden. Deze blijven altijd zo vaag, dat je er eigenlijk niks van kan maken, maar wel van kan genieten. Abstracte poëzie, voorzover poëzie niet abstract is, af en toe, of zo.. Dan zijn er ook nog een paar geweldige natuur shots. Een van de mooiste scènes vind ik nog wel degene waar je een soort
rodeo ziet, midden op een grote ijsvlakte.
Ik kan uren praten over wat ik gezien heb en wat ik ervan kan maken (wat ik ook doe, met mede kijkers).
Het is en blijft een opzienbarende film die nu nog steeds bijna dagelijks door me hoofd krioelt. Alleen al de scène waar je eerst een microfoon vol met bijen ziet, waarna je langzaam drum op hoort komen en een drummer onder de bijen ziet drummen (dit gigantisch snel) en nog verder uitgestoomd zit een zanger in een telefoon vol bijen te schreeuwen. Dit is op zo’n vreemde manier weergegeven dat ik met open ogen en kippenvel toekeek. Een fascinerend schouwspel. En dan nog te bedenken dat Matthew hier natuurlijk ook nog iets groots mee wil zeggen. Logisch natuurlijk, maar dit maakt het allemaal nog indrukwekkender.
Ware kunst, ware passie en echte schoonheid. Woorden schieten eigenlijk te kort. Ik kan niet wachten tot hij weer een keer in Nederland draait, ik zal erbij zijn. Dat is zeker. (Leuk trouwens dat dit de man van Björk is. Hij is nu met een nieuwe film bezig (Japans) waarvoor Björk muziek zal gaan componeren).
Ik kan niks anders dan 5* geven.
Edit: Ik denk niet dat ik spoilers geplaatst heb, omdat dit soort dingen ook verteld worden in kranten. Het doet niks af aan het verhaal.