
The Sheltering Sky (1990)
Verenigd Koninkrijk / Italië
Drama / Avontuur
138 minuten
geregisseerd door Bernardo Bertolucci
met Debra Winger, John Malkovich en Campbell Scott
Het echtpaar Moresby gaat op een tocht door de Marokkaanse woestijn op zoek naar de waarheid over zichzelf, hierbij het hoofd biedend aan lichamelijke en geestelijke ineenstorting. Terwijl ze hopen op een opwindend avontuur, ondergaan ze een beproeving over hun bezeten en onderdrukte wederzijdse verhoudingen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=kKzAaSI_OEM
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,8 / 11794)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)filmscore (MusicMeter)De oude schrijver zelf van The Sheltering Sky, die op afstand, alleen en zwijgend in het café zit.
Buiten dat het de schrijver is en dat hij een veelzeggende vraag stelt aan Deborah Winger kan ik er eigenlijk niet anders over zeggen.
@mister blonde: Ik weet echt niet wat je bedoelt met gedragingen en waarom je ze ongeloofwaardig vindt. We zien dit blijkbaar heel anders.
Zoals ik al schreef heeft de film echt mooie scènes, maar het geloof dat zoiets ooit al ergens eens heeft plaatsgevonden of zou kunnen vinden ontbreekt bij mij.
Toch wel: teminste in het hoofd van de auteur, zou Harry Mulisch bijvoorbeeld hebben geantwoord...


Ik denk dat ik het hier (The Sheltering Sky) niet zo ondervind omdat er vaak gewoon wordt geluld zonder dat ik het gevoel krijg dat het dringend ergens naartoe moet gaan.
Ik denk dat ik het hier (The Sheltering Sky) niet zo ondervind omdat er vaak gewoon wordt geluld zonder dat ik het gevoel krijg dat het dringend ergens naartoe moet gaan.
Met andere woorden: het gaat om een boekverfilming waarbij het er eens niet vingerdik bovenop ligt dat de filmmaker hapklaar een roman moest inblikken... Voor mij een zeldzame kwaliteit!
Weing zeggende film met matige dialogen. Wel leuke actrice.
Wellicht de mooiste film die ik tot zover gezien heb. En dat is dan inclusief het wat onbevredigend aanvoelende eerste deel waarin we de hoofdpersonen leren kennen, met al hun beperkingen, nare karaktertrekken en al. Tot dan de wending komt, want dan verandert er ook iets aan de film - veel meer abstract, beschouwend en zonder oordeel liefdevol waarnemend - en dat op een van de mooiste plekken die je daarvoor uit had kunnen zoeken. Niet per ongeluk natuurlijk.
Waarbij het tweede deel niet zonde het eerste kan bestaan natuurlijk, want het is vooral het contrast wat het tot iets interessants maakt - in het beeld, maar ook in het gedrag van de mensen, het gebrek van dialoog en het verrassende gebrek aan het onbegrip, elkaar niet willen begrijpen en elkaar niet willen aanvoelen van de personen in de eerste helft. Maar toch geeft het ook aanleiding tot een interessante vraag - als het vertrek van het grootste deel van de cast, en het vrijwel niet meer in de traditionele zin 'acteren' van de hoofdrol, de film zo voelbaar beter maakt in de tweede helft. Geeft dat niet aanleiding om iets te denken in de richting dat films veel beter zouden zijn als er minder geacteerd werd - en dan bedoel ik, meer mensen in beeld die niet spelen maar zijn, misschien nog met wat uitzondering voor de 'echt' goede acteurs. Misschien moet ik die gedachte even rustig laten bezinken, maar het lijkt er nu even op alsof ik daarmee heel simpelweg een samenvatting geef van de films die me buitengewoon goed bevallen...
Buiten die mijmering is er zeker nog wel iets aan de hand in deze film. De cinematografie wordt dan wel een handje geholpen door de exotische en vooral ook erg, erg mooie woestijn en de onherbergzame dorpjes daarin, maar er is toch op zeker ook wel iemand aan het werk die daar het uiterste uit weet te krijgen. En even geniaal natuurlijk Ryuichi Sakamoto. Heeft toch wel een weekje of wat geduurd voordat ik dit muziekje niet meer te pas en te onpas in mijn hoofd had, het wilde er gewoon niet meer uit. En misschien ga ik het boek ook nog eens opzoeken.
wij zijn geen toeristen, maar reizigers zeggen Port en Kit.
Neuh, Kit zegt dat Port een reiziger is, (Turner een toerist) en zij zelf half om half. Wel essentieel voor de film. Port stort zich onnadenkend in het leven en verdrinkt, Turner blijft veilig aan de kant, en zij doet 'ervaringen' op en overleeft ook.
Mevrouw Lyle (toeristengidsschrijfster) staat voor de regelzuchtige en bedillerige maatschappij, en haar zoon Eric Lyle voor het 'klootjesvolk' dat zich aldus laat regelen en zo afhankelijk en gek gemaakt wordt.
Prachtige beelden en dito muziek. Wel irritant is de zogenaamde wijze schrijver die in het begin en aan het eind zijn 'wijsheid' ostentatief kwijt moet.