Cruel Intentions (1999)

Het prachtige originele Dangerous Liaisons heeft hier een jong jasje gekregen. Het verhaal blijft helemaal behouden. En dankzij dat blijft de film overeind.

"Les Liaisons dangereuses" in een hedendaagser kleedje dan de "Gérard Philipe" versie uit '59, of deze van John Malkovich, uit '88 en nog een paar andere versies en ook vooral met een jongere cast, maar steeds met dezelfde speelse perversiteit.

Die jonge cast speelt trouwens uitstekend met die Sarah Michelle Gellar als opvallendste figuur, zonder de nog even jonge Reese Whitersppon te vergeten, ondertussen reeds met een Oscar op haar palmares.

Pittige, schalkse dialogen zoals het hoort in dergelijke film, een goede opbouw, ondanks het wat complexe scenario en de bedenking dat wanneer een spelletje geen spel meer wordt...

Beviel me meer dan bij de eerste visie...

Jemig, wat een waardeloze film! Na een half uur kon ik het niet meer aanzein en heb ik de tv uitgezet. Het gaat echt helemaal nergens over, er wordt alleen maar gepraat over sex maar er gebeurt niks. Niks = geen sex en geen verhaal. En het acteerwerk was ook niet bepaald om over naar huis te schrijven, zelfs niet van Reese Witherspoon.

Platvloerse ideeën en dito dialogen vormen de kern van deze irritante film, die vooral uit is op goedkoop effectbejag. Selma Blair is eigenlijk de enige die nog een beetje een leuke rol heeft. De rest van de cast met voorop Sarah Michelle Gellar —meer decolleté dan talent— bakt er niet zo veel van. Matig.

Vroeger vond ik dit een hele toffe film dus nu maar eens als twintiger gekeken. De film is eiegenlijk tamelijk saai, het duurt allemaal erg lang en het verhaal is mwah. Ik herrinerde mij deze film als een stuk interessanter, maarja toen was ik een puber.

Wat als je American Psycho en American Pie in een blender gooit? Roger Kumble dacht ‘laat ik het eens proberen’. Het resultaat is heel erg cool.

Cruel Intentions laat zich niet zomaar een hokje plaatsen. Cynisme overheerst, maar de film is op de juiste momenten ook opvallend fijnbesnaard. Vooral Annette - gelovig, maar allesbehalve naïef - is een verademing voor Hollywood. Knappe rol van Witherspoon. Ze heeft ook een geweldige chemie met Ryan Phillippe.

Voor een film met een puberale insteek zijn de dialogen haast bizar gesofisticeerd. Het zorgt in ieder geval voor een interessant contrast. Hoe vuiler de manieren, hoe eloquenter het personage. Op dat vlak staat Cruel Intentions wellicht niet ver van de realiteit.

4*

Goeie film over een halfbroer en halfzus die een weddenschap maken met verregaande gevolgen. Gebaseerd op het reeds eerder verfilmde boek van Choderlos de Laclos. Echter dtimaal gesitueerd in het hedendaagse New York met een paar rijke tieners en dat werkt hier uitstekend. Een lekkere jaren '90 soundtrack. De film is goed gecast en ook goed geacteerd. Met gemak 3.5 sterren.

Ach.

Cruel Intentions is een soort moderne bewerking van klassiekere verhaaltjes die terecht al worden genoemd in andere recensies. Daarmee bedoel ik dat dit keer de personages worden gespeeld door jonge acteurs in grote, rijke huizen. De dialogen en kostuums zijn daarmee weer eens niet ouderwets, en dat was voor mij een verademing.

Veel kracht van de film wordt gehaald vanuit Philippe. Ik denk dat ik hem in geen andere film beter heb zien spelen, maar dit is dan ook een rol waarin hij lekker kan schmieren. Sommige kledingkeuzes vanuit de regie kunnen ondertussen echt niet meer, maar de desbetreffende scenes waar ze dan inzitten worden er onbedoeld komisch mee. Wanneer je Philippe in een soort Matrix-pakje ziet bijvoorbeeld schiet de lach bij mij onbedoeld in de keel.

Verder kan de film wat voordeel doen uit de verhoudingen en woordwisselingen tussen personages. Erg dwaas, maar daardoor wel goed voer voor het zijn van een guilty pleasure. Ik snap ook volledig waarom deze film kan worden gewaardeerd door andere gebruikers, maar ik denk dat ik de film vooral te laat zie. Wellicht dat ik het in de tijd van Gellar erg leuk had gevonden.

Jammer genoeg is daarmee veel van het goede wel weer gezegd. De film is toch echt een stuk te dwaas om nog serieus genomen te worden. Delen kunnen wellicht een komische inhoud hebben, maar steeds voelt het nogal klungelig en onbenullig aan. Alsof het stiekem de bedoeling was dat deze film serieus moest worden genomen. Vervolgens krijgen we twee lege rollen van Blair en Witherspoon en dan is het feest compleet.

Wat de film daarnaast vooral mist, is een betere stilering. Mooie architectuur enzovoort, maar de regie doet erg weinig om dit ook naar behoren in beeld te brengen. De camera is lui en beweegt nauwelijks, maar ook de editing schiet gewoon tekort. Er hangt regelmatig nogal een TV-gevoel over de film. En als het narratief niet eens bijzonder veel overtuigd, ben je toch wel sneller afhankelijk van de stijl. Gelukkig weten genoeg gekke personages het verhaal wat vooruit te helpen, maar niet genoeg voor een voldoende.

Remake van Les Liaisons Dangereuses.

Vond het wat te simplimistisch en weinig subtiel eigenlijk. Sebastian en zijn manipulatieve en bitchy stiefzuster Kathryn doen een redelijk domme weddenschap rond het verleiden en in bed krijgen van Annette. Wanneer Sebastian daarin slaagt, zal Kathryn haar stiefbroer naar de zevende hemel neuken. Faalt hij, dan krijgt hij zijn auto... Uhh?? De inzet is maar vreemd hoor, al geef ik toe dat Gellar hier best aantrekkelijk is en prachtige benen heeft. Dat Sebastian daarna verliefd wordt op zijn "verovering" is geen verrassing en het is dit gebrek aan verrassingen en nieuwe ideeën in een oude klassieker dat net ontbreekt. Het voelt ook allemaal niet realistisch aan. Blijkbaar hebben beiden de hele dag niks beters te doen dan machtsspelletjes te spelen. Ook dat einde ligt er wel erg dik op. Flauwe herwerking dus, maar verder redelijk goed geacteerd.