Home (2016)

Een film die blijft hangen een van de beste Vlaamse films die ik al heb gezien in zijn Genre

Ja, dit was echt wel een voltreffer. Ik ben niet echt een fan van Kid (2012) en hoewel er daar qua sfeer een beetje wordt op voortgebouwd, is het hier een stuk beter uitgevoerd. Nu zal ik ook wel een film over moeilijke jongeren aangenamer vinden dan een film over moeilijke kinderen.

Ik heb geen idee wat Fien Troch ons probeert te vertellen met Kid en deze film, en of ze zelfs iets probeert te vertellen. Voor zo een zware inhoud, heb ik toch wel het idee dat er iets achter schuilt. Of is het enkel een portret van onze jeugd? Probeert Troch ons iets te vertellen over de stijl van opvoeden. Of is het eerder een betoog dat elke jongere een echte thuis nodig heeft, zonder daar bijvoorbeeld veel oplossingen voor te geven. Voor mij voelt het aan als een portret over jongeren die niet echt een echte thuis ervaren, maar wat je wel ziet is dat zowel ouders als de jongeren echt wel het beste voor hebben met elkaar, maar dat de leefwereld volledig anders is, of dat niet altijd goed doordringt bij elkaar.

Op zich kan ik me ook wel ergens herkennen in die jongeren, hoewel ik zeker veel emotioneler in elkaar dan hen. Al kan ik me voorstellen dat ik voor de buitenwereld ook wat apathischer overkom. Maar dan toch ook weer niet zo extreem als in die film. En ik heb al vermoedelijk een lichte vorm van autisme, hoewel ik er anderzijds weer twijfels bij heb. Maar twee jongeren die zo gewelddadig zijn doorheen de film zijn natuurlijk in principe ook niet volledig normaal. Doorheen de film voel je ook dat één iemand zijn emoties aan het verkroppen is, en probeert af te reageren door te negeren, door de confrontratie te ontwijken, en dat de gedachten elders zijn. Sowieso is dat laatste wel iets dat meer eigen is aan onze generatie. Lak hebben aan alles, zoals hierboven al is beschreven. Maar wat de jeugd imo weer mist, is participatievermogen of een gebrek aan lef. Velen hebben gewoon geen ballen aan hun lijf hangen. Want de verwachtingen zijn vaak veel te hoog voor velen terwijl er weinig voor in de plaats gegeven wordt. Als je weinig liefde geeft, dan moet je ook niet verwachten dat je veel liefde er voor terug krijgt. Als je te lui bent om een stem uit te brengen, moet je niet verwachten dat politici ook rekening houden met jou. Dat is wat ik voel in deze generatie. Volgens mij deels het gevolg dat alles veel gemakkelijker loopt voor jongen door de komst van het internet en de technologische revoluties doorheen de decennia. Vandaag de dag is er een keuzeprobleem met alles door een overaanbod waarbij men vroeger meer moeite moest doen, of minder keuze had. De aandachtsspanne van velen is volgens mij een pak kleiner dan van oudere generaties.

Ik vond het erg leuk dat er aandacht werd gegeven aan de zaken die ogenschijnlijk minder van belang waren voor de film maar echt bijdragen tot het geheel, met soms zelfs sfeer. Sommige scènes tonen echt wel mooi hoe onze jeugd in elkaar zit. Dat vind ik ook wel leuk om te zien, en bepaalde dingen kan ik echt wel herkennen. Het gebruik van een ander beeldformaat versterkt dat trouwens wel, dus voor mij was dat van toegevoegde waarde. Ja, blijkbaar was er doorheen de gehele film een ander beeldformaat, maar voor mij valt dat dan weer niet op, en dat is denk ik ook de bedoeling. Dat beeldformaat verschilt amper met wat doorgaans gebruikt wordt. Muziekkeuze was verder ook erg goed. Cinematografie uiteraard ook goed. En natuurlijk waren ook de acteerprestaties zeer goed.

Sterke film. 4,5*. Samen met De Helaasheid der Dingen en The Broken Circle Breakdown voor mij de beste film van de Benelux. Misschien zou ik deze er zelf nog boven plaatsen.

TornadoEF5

En, is de film in prijs gedaald en heb je hem aangekocht? Zo te zien heb je er alvast geen spijt van gehad

Ja voor 7 euro ofzo Bij Vlaamse films koop ik wel eens sneller een film aan. Bij deze wist ik wel dat de kans er wel in zat dat ik hem goed zou vinden. En een maat van mij wou hem ook eens graag zien omdat hij bij "laatste kans" stond bij Telenet Play en de trailer goed vond (of zelfs Play More, ik weet het niet), en ik heb hem gezegd dat ik de dvd toevallig heb thuis liggen, en dat ik hem wel zou meenemen volgende keer dat ik naar daar ga. Dus daarom dat ik hem nu eens gekeken (blij dat ik een "incentive" had om hem te zien).

Wat deze film heel goed doet is een portret schetsen van een groep jongeren. Een portret, niet een verhaal, hoewel er gelukkig ontwikkelingen zijn. Dat zit ook in de stijl, want Fien Trochs Home sluit inderdaad moeiteloos aan bij de beeldcultuur van nu. Als je geïnteresseerd bent in deze cultuur kan ik me voorstellen dat het een fantastische film is. Ik vind de groep jongeren echter niet zo interessant. Inhoudelijk is Troch zelfs behoorlijk clichématig, met de even zwijgzame als loyale jongeren aan de ene kant en anderzijds een aantal volwassenen dat vooral hun eigen ideeen probeert op te leggen. Letterlijk elke volwassene in de film is steenirritant in dit opzicht, niet alleen de borderline-moeder van John. Hierin brengt Home gewoon te weinig nieuws. Nog wat onhandige seks erbij als verplicht nummertje, nee, de manier van brengen van Troch is prima maar wat ze hier te brengen heeft op z'n best middelmaat.

Is dit voor Nederlanders verstaanbaar zonder ondertiteling? Vlaams is vaak goed te doen, maar zo'n Varken van Madonna was niet te doen

Tieners... Wie zijn ze? Wat drijft hen?

Zware kost van Belgische bodem... alweer. Maar helaas niet mijn ding. Dit beeldformaat vind ik niks maar kon ik nog trekken, het binnenmonds gemompel van die jongeren begreep ik de helft van de tijd niet (waar bleven die ondertitels?) en de personages bleven op één of andere manier ver van mijn empathische vermogens. Kevin, die moeite heeft om zijn gewelddadige impulsen onder controle te houden. John, die emotioneel misbruikt wordt door zijn borderline moeder ... Sammy, die verontrustende berichtjes op facebook plaatst. Lina schippert daar wat tussen maar met dit personage wordt niks gedaan. Het zijn op zijn minst gezegd, onevenwichtige tieners die bovendien hun zorgen en problemen niet willen of kunnen verwoorden aan de volwassenen.

Home heeft een beetje Jambers/reality-TV gehalte. Fien Troch zal nooit wat worden voor mij. Niet dat ze er zelf wakker van zal liggen, er zijn genoeg mensen die dit wel de max zullen vinden. Voor dit soort films moet je te vinden zijn. Ik vond het een redelijk doorsnee huiskamerdrama.

Ik sluit me volledig aan bij BlueJudaskiss. Ik ben nochtans Vlaming, maar ik heb nog geen 95% verstaan van wat er gezegd werd (ook al zette ik de volumeknop op den duur op maximum!!)

Een speciale film maar wel ondanks het atypische beeldformaat en thema heb ik dit met aandacht ondergaan. Gruwelijk was dan ook die ene tekenende scene, die wellicht niet alleen uiterst belangrijk is voor de film maar ook nog lange tijd een blijvende indruk op mij zal achterlaten.

De korte omschrijving geeft misschien de indruk dat Kevin de hoofdpersoon is en ook al is dat misschien wel zo, niet alleen hij heeft problemen. Ook zijn beste maat John heeft problemen thuis van een heel andere aard.

De film bewijst hoe kwetsbaar jongeren zijn voor invloeden van buitenaf. De mensen waarmee je omgaat kunnen voor een groot stuk bepalen hoe je opgroeit en hoe je als mens gevormd wordt. Kevin heeft een tweede kans gekregen, maar als je niet tot inkeer komt, heeft dat weinig zin.

John zijn verhaal is iets aangrijpender. Hij wordt versmacht door zijn bijna tirannieke moeder en op een dag slaan de stoppen door. Innerlijke opgekropte frustaties komen als een vuurspuwende vulkaan in golven naar buiten.

De film eindigt in een ode aan de vriendschap die zo duidelijk is dat een doorgewinterde rechercheur dit verbond in een vingerknip heeft doorzien. Benieuwd naar wat Fien Troch nog gaat maken.

Het is hierboven volgens mij al eens aangehaald, maar ik begrijp niet helemaal wat de regisseur bedoelt met deze film. Aanvankelijk maakte de communicatiestoornis tussen de generaties best indruk, een thema van alle tijden maar met eigentijdse apathische wending.

Vervolgens komt er steeds meer nadruk op heel zware jeugdproblematiek inclusief uitzonderlijke gebeurtenis, dit vond ik teveel contrasteren met het documentaire gevoel uit het begin.

Beide kanten van de film maken op deze manier minder indruk en halen elkaar in feite onderuit. De laatste jaren hebben wel meer films gebracht met dit euvel, jammer is dat.

Tja, wisselende gevoelens bij deze film. Enerzijds blijft het verhaal , al is het meer een portret van jongeren met nefaste gevolgen dat hier wordt neergezet , best boeiend tot het einde. Anderzijds wordt het geheel ook te vlak en afstandelijk voorgesteld. Bv. Alle volwassenen gedragen zich te egocentrisch en maken geen ruimte voor een goede dialoog en de jongeren zijn vaak niet spraakzaam ( vooral Kevin ) waardoor de film al eenvoudiger en gemakkelijker wordt qua opzet. 6,5/10

Schrijnende toestanden in dit jongeren/familiedrama van de Vlaamse cineaste Fien Troch. Prima acteerprestaties van alle betrokkenen. En mooi in beeld gebracht door Troch, waarbij de integratie van smartphonebeelden wel een authentiek gevoel geeft aan het hele jongerengebeuren.
Bij de openingcredits wordt vermeld dat het verhaal gebaseerd is op ware feiten. Triest. Als vertaling naar film bleef ik echter toch wat op mijn honger wat betreft een aantal vragen die niet beantwoord worden m.b.t. de uiteindelijke afloop. Daar ligt duidelijk niet de focus van de film, meer wordt er ingespeeld op wat er zoal omgaat in de jongens. En blijft de kijker na afloop achter met een aantal losse eindjes.

Na Een Ander Zijn Geluk (2005) - MovieMeter.nl (ook al zo zwaar beladen) mijn tweede Troch en had er t(r)och een tikje meer van verwacht. Anderzijds is het wel goed dat dergelijke films gemaakt worden ter bewustwording rond onfrisse zaken - incest - die zich kunnen afspelen binnen families (en helaas niet zo uitzonderlijk als we zouden willen) en waarop misschien sneller geanticipeerd kan worden, als de signalen maar begrepen worden.

Prima basisidee en een goeie start. Fijn dat er tijd wordt genomen om de personages voor te stellen.

Probleem is dat er daarna weinig mee gedaan wordt, dat er weinig gebeurt. Niks evolueert, niemand kan de ander begrijpen, niemand probeert de ander te begrijpen, niemand probeert problemen aan te kaarten, geen enkel personage zet een stap in geen enkele richting.

Dit...

Nog eens gezien, terwijl ik hem toonde aan een leeftijdsgenoot en iemand met veel interesse in de Vlaamse cultuur. Uiteraard moest ik dit dan aan hem laten zien. Zo hebben er toch al 2 vrienden van mij deze film gezien.

Ik ga niet opnieuw een recensie schrijven. Ik blijf wel grotendeels bij mijn oorspronkelijk stuk, al zijn bepaalde zaken wel veel duidelijker voor me nu dan vorige keer. Zo zag ik bij Kevin deze keer dat hij evolutie onderging in de film zelf. In de laatste scène leerde hij iemand die vervelend deed te negeren. Hij leert met zijn agressie om te gaan doorheen de film zelf. Sowieso is dit voor iemand die het meest aanleunt naar de richting psychologie & pedagogie heel interessant om te bekijken en om over na te denken, zeker omdat de leefwereld van jongeren me het meest boeit en het uit ons eigen landje komt. Een film die me op mijn lijf geschreven is.

Van alle films die ik gezien heb, de film die het meest lijkt op Kreuzweg (2014) wat ook een psychologische coming-of-age drama is. Misschien ga ik deze net als bovenstaande belonen met een plekje in mijn top 10.

Goede prent, helaas dikwijls niet goed verstaanbaar...

ERGENS was het wel een mooie film, MAAR??? Het leek me wat moeilijk te zien wie wie was. En Kevin? Is in de film niet echt uitgekomen, alleen maar het begin als hij bij zijn tante terecht kwam.