Harvey (1950)

Ik vond het niet zo heel bijzonder allemaal. De acteerprestaties kunnen er mee door maar zijn niet geweldig. Het camerawerk nergens bijzonder, en je hebt een teveel verschillende karakters die zich met Elwood en Harvey bemoeien.

Het uitgangspunt van de film is wel komisch, al kon ik het niet vermijden om af en toe aan Donnie Darko te denken

3.0*

Wat een heerlijk feelgood film is Harvey toch, gelijk vanaf het moment dat Stewart de deur uitkomt. Heerlijk sfeervol en met Stewart die heerlijk op dreef is. Sommigen acteren wel wat theatraal, wat gelijk de afkomst van het verhaal verraadt, maar als je je gewoon laat meevoeren, stoort het nooit. De film is 'doorzichtig' en soms simpel, maar de humor is vermakelijk. Een echte glimlachfilm met een ijzersterke Stewart, een goed verhaal en een echt heerlijke feelgood sfeer.

Steven Spielberg z'n eerstvolgende film is een remake van deze. Benieuwd wat dat zal worden ...

Als enorm fan van de optimistische zwart wit komedies uit de jaren 30,40 en 50 was het vandaag de beurt aan Harvey. Aangezien James Stewart bovendien de hoofdrol vertolkt en dat een acteur is die in mijn top drie van beste acteurs aller tijden staat kan het eigenlijk al niet meer misgaan. Dat gaat het dan ook niet al moet ik eerlijk bekennen dat ik er nog net iets meer van had verwacht. Aan Stewart ligt dat niet want hij is weer ouderwets op dreef als de extreem vriendelijk Elwood Dowd. De bijrollen zijn echter te uitbundig en te geforceerd in hun spel wat regelmatig irritatie oproept. Uiteindelijk maakt dat van Harvey erg prettig vermaak maar niet de klassieker waarop ik gehoopt had.

3,5 ster

Ik ben benieuwd wat Spielberg hier van gaat maken, ik wil deze toch eerst zien dan de Spielberg-versie.

Een luchtige komedie met een geinig verhaal, dat vooral gered wordt door het prima acteerwerk van James Stewart, als oprechte goedzak, want verder zijn de grappen lang niet altijd even leuk en heeft de film de tand des tijds niet helemaal doorstaan. Verder is het inderdaad goed te merken dat deze film gebaseerd is op een toneelstuk, want het acteerwerk is soms wel erg theatraal, waarbij vooral Josephine Hull soms in negatieve zin opvalt. Toch is het ondanks de voorspelbaarheid best een geinig filmpje, met dank aan Stewart en zijn grote vriend, het onzichtbare konijn. Die scene met het schilderij waarop Stewart en zijn vriend staan afgebeeld en het schilderij zelf is trouwens geweldig. Zeker leuk om een keer gezien te hebben.

3,0*

Aardige mensen. Hoe gaan we ermee om?

Elwood P. Dowds omgeving wist er ook niet altijd raad mee.

Het volstrekt geniale aan deze film is natuurlijk dat je voortdurend de aanwezigheid van dat konijn voelt, het acteert gewoon mee.

Dit is niks voor mij geloof ik. Erg oubollige film met beroerd acteerwerk, ook met Stewart had ik helemaal niets. Dat het op een toneelstuk gebaseerd is valt zeker te merken. Niet alleen aan het overdramatische acteerwerk, maar ook aan het feit dat alles gebaseerd is op van die misverstanden die je mijlenver ziet aankomen maar vervolgens gewoon 'ten tonele' worden gebracht. Inderdaad, een klucht.

Gedateerdheid kent wel tijd.

Zo geldt dat niet voor aardigheid. Hoe ernstig de geur van mottenballen ook riekt. Wat betreft die boodschap kan alle oubolligheid overboord.

Een aardige film in meerdere opzichten, maar feit is dat deze classic toch wel is gebeten door de tand des tijds. Veel grapjes werken daarom niet meer en tevens voelt deze klucht vaak aan als een live-registratie van het beroemde toneelstuk. Wel een verdomd knappe registratie overigens.

Goed.

Ietwat tegengevallen toch. Alhouwel Harvey best een redelijk film is. Stewart is uiteraard weer erg goed. Heerlijke acteur toch. Het verhaal kwam grotendeels toch wel wat oubollig op me over. Het is allemaal was duf, al is het sfeertje best prettig. Naja, vond Harvey dus wel redelijk, maar dankzij de wat duffe storytelling, vond ik het toch allemaal wat minder dan verwacht.

2,5* dan maar.

De humor is in deze film ver te zoeken en na een uur had ik het ook wel gehad met dat gezever over dat konijn. Kon me niet bekoren. Saai en soms zelfs vervelend.

Onvoorstelbaar dat Josephine Hull hier een oscar voor kreeg. Totaal niet grappig en gruwelijk irritant. Ik hoop dat Stewart de film nog kan redden, want ik zit er nu al een beetje doorheen.

edit:

gelukkig zagen we dat mens naarmate de film vorderde wat minder, de film werd er meteen een stuk beter door. Best een sympathiek filmpje uiteindelijk, die bepaalde momenten – helaas – totaal verkracht werd door eerder genoemde.

Ik vind Harvey best een komische film, waar de gebeurtenissen niet overdreven worden en dat maakt de film juist erg sterk. Het blijft eigenlijk geloofwaardig.

Echter zitten er wel wat irritatie factoren in en net zoals Jesper heb ik me ook dood geërgerd aan Josephine Hull. Ze bleef maar ratelen en ratelen, het hield maar niet op. Dat zijn helaas wel van die rollen die de tand des tijds niet doorstaan.

Jammer, voor de rest een makkelijke zit.

3,0*

Sympathieke film met een geweldige performance van homeboy Stewart, al kan je regelmatig zien dat hij niet gewend is dagelijks met zo'n Pooka te lopen - het doet aan de pret niet af. De inzet van de klucht bij de inrichting wordt gelukkig met een ander doel dan slechts de klucht uitgewerkt, en dat is maar goed ook. Ondanks dat ik me kan vinden in de kritieken over de tand des tijds, heb ik mij er toch heel makkelijk doorheen ''geslagen''. Nieuwsgierigheid naar de afloop, Stewart en de oprechte sympathie hebben 't 'm gedaan, en dan zijn Hulls paar momenten van overkill vrij makkelijk vergeven.

3,5*.

Het zal wel aan mij liggen, maar ik loop juist helemaal weg met de rol van Josephine Hull.

"Kick him! Kick him!"

Ik kan me 'Harvey' eigenlijk niet voorstellen zonder haar.

En een Oscar win je natuurlijk ook niet zomaar.

''Een paar momenten'' gaf ik ook aan, en dat kon goed aan mij liggen, maar de irritatie was er. Wat betreft de Oscars ben ik niet zo op de hoogte, maar daar hoor ik ook wel eens mindere geluiden over...

Ik laat mijn oordeel over films beslist niet afhangen van de Oscars, maar in deze zie ik wel de bevestiging dat ze niet iedereen irriteerde in deze rol... (zelf vond ik haar ook vurrukkulluk in Arsenic and Old Lace).

Overigens schreef ik mijn reactie niet alleen om jouw bericht. Ik lees hier bij meer mensen dat ze zich in meer of mindere mate aan haar ergerden.

Ik moest het gewoon even kwijt.

Leuke comedy, maar qua tempo een beetje te langzaam naar huidige maatstaven en James Stewart is wel iets te veel een sullige goedzak.

Plot zelf is geweldig....en Harvey al helemaal!!

Een komische, subtiele, lichte, zogenaamde feelgood film over tolerantie die 64 jaar na dato wel traag (en gedateerd) overkomt, maar het merkwaardige verhaal is allerliefst en argeloos. Als kijker word je een spiegel voorgehouden en de komedie is leuk als je even in een andere wereld wilt wanen. Wel vond ik dat het tweede deel haaks op het eerste stond (het leek een soort stijlbreuk). James Stewart speelde sympathiek, echter op een gegeven moment had hij iets minder opgewekt mogen zijn. Stewart verklaarde later dat deze rol het meest bij hem stond.

James Stewart maakt deze film de moeite waard! Helaas waren de andere personages een heel stuk minder interessant en de zus was redelijk aan het over-acten.

Het plot vind ik erg leuk verzonnen en volgens mij voor 1950 origineel en fris, helaas doet de film in mijn inzicht te weinig met dit gegeven en hangt er teveel van Stewart af.

Het onzichtbare personage Harvey had meer screentime moeten hebben!

Hier is een remake van, misschien dat die het plot beter heeft benut? Al heb ik zo mijn twijfels of de acteer prestatie van Stewart zo makkelijk te evenaren is.

2,5*

Harvey is een feel good movie, en dat is te merken. Alleen Jimmy Stewart al, in zijn eentje draagt hij bijna de hele film. Natuurlijk draagt Harvey ook bij, maar er zaten een paar personages tussen die gemist hadden kunnen worden.
Het nadeel is dan ook dat dit gebaseerd is op een toneelstuk, dat maakt t soms wat stijfjes en bij tijd en wijlen ook saai.
De film laat je niet rollebollen van het lachen, maar heeft leuke stukjes waar je om moet glimlachen Stewart die iedereen te pas en te onpas bij hem thuis uitgenodigd terwijl hij ze net heeft ontmoet. Dat is ook gelijk de goedzak die Stewart speelt, en dat maakt de film zo leuk.

Een film die je niet zal doen schateren van het lachen maar een glimlach weet hij mij zeker wel te ontlokken .
Het hoogtepunt vond ik de verwarring van het instituut die dachten dat zijn zuster de weg kwijt was en haar lieten opsluiten .
Het gesprek met Stewart en de dokter en zijn assistent is ook zeker komisch al word het soms net wat te
ver doorgevoerd .
al met al zeker een leuke komedie met uiteraard de sterke suggestie dat het konijn wel degelijk aanwezig is .

De acteerprestaties zijn niet altijd goed moet ik zeggen. Al is James Stewart wel charmant in de hoofdrol. Opvallend dat Josephine Hull (Veta) net een Oscar heeft gewonnen. Andere tijden... Langs de andere kant heb ik wel regelmatig moeten lachen, dus op één of andere manier werkte het wel. Vooral hoe Stewart's personage eigenlijk overal mee weg geraakt.

De film is duidelijk gebaseerd op een komisch toneelstuk. En als liefhebber hou ik daar wel van. Misschien hier en daar iets van rust had deugd gedaan. Harvey is geen hoogvlieger, maar het blijft beter hangen dan ik had verwacht. En meer dan het eigenlijk verdient.

Wat te doen met een man die ze duidelijk niet allemaal op een rijtje heeft omdat hij een levensgroot onzichtbaar konijn met de naam Harvey als beste vriend heeft, maar tegelijkertijd ook een man is die onder alle omstandigheden heel charmant en menslievend is. Een ongevaarlijke man die je nooit kunt betrappen op manipulatief of onaardig gedrag. Een man die met zijn aardige gedrag anderen een vrolijker gemoed bezorgt. Een excentrieke man die geen vlieg kwaad doet.

De film Harvey gaat in op de vraag welk gedrag moreel en cultureel als acceptabel mag worden gekwalificeerd en neemt als grens het moment waarop het middel het doel niet meer heiligt. Elwood P. Dowd gaat in gezelschap van zijn vriend Harvey onbezwaard door het leven. Objectief gezien is de verschijning van Harvey waarschijnlijk het gevolg van een combinatie tussen een psychose, een onderdrukt trauma, sociale incompetentie en overmatig alcoholgebruik. Die feitelijke kijk gaat al snel overboord als blijkt dat Harvey van grote betekenis is voor het welbevinden van Elwood en zijn omgeving. Bovendien merkte ik dat de illusie van een niet bestaand konijn al kijkende steeds minder illusionair werd. Ik ging in Harvey geloven.

Sympathieke rol van James Stewart in deze screwball-achtige film met heerlijke dialogen. Stewart met zijn lijzige verschijning en aarzelende stemgebruik is de perfecte personificatie van de excentrieke Elwood P. Dowd, die aan iedereen visitekaartjes uitdeelt en de uitgifte daarvan vergezeld doet gaan van een uitnodiging om bij hem thuis te komen dineren. De vriendelijke dorpsgek die samen met zijn vriend Harvey martini’s drinkt aan de bar van de plaatselijke kroeg. De ongevaarlijke zonderling met een afwijkende levensfilosofie. Zelf zegt hij het zo: “Years ago, my mother used to say to me, she'd say "In this world, Elwood, you can be oh so so smart, or oh so pleasant”. Well, for years I was smart... I recommend pleasant. You may quote me”.

Tja, wat te doen met Elwood P. Dowd. Let him be, zou ik zeggen.

Een oudje deze film, maar zeker het kijken waard. Stewart en de rest van de cast spelen erg goed. De film is duidelijk gebaseerd op een toneelstuk: weinig locaties, veel dialoog en een kleine cast. Vond hem leuk om te zien, maar een remake (ik las net dat Spielberg dat ging maken) is wat mij betreft niet nodig. Deze film staat als een huis. 3,5*

Deze film wordt nog enigszins gered door het zeer behoorlijke acteerwerk van James Stewart. Hij speelt een rol die erg goed bij hem past en zet een sympathiek personage neer. De film is echter wel wat oubollig en heeft de tand des tijds wat mij betreft niet al te best doorstaan. Het eerste uur valt nog wel te doen, maar daarna had ik het wel gezien en was het vooral een kwestie van uitzitten.