Capricorn One (1977)

Licht vermaak met toch een hele leuke uitgangspositie. Een grotere conspiracy theory als de maanlanding is er niet te vinden en deze film wil hier de vinger op leggen.

Soms zat er best wel een leuke woordenwisseling tussen die me een smile gaf maar er had zeker in de duur gekort kunnen worden. Het acteerwerk is redelijk te noemen en begin me langzamerhand steeds meer te verbazen waar O.J. zijn kop overal opsteekt. Vreemd mannetje, die O.J.

Peter Hyams is een middelmatige regisseur te noemen.

Leuk voor één keertje, niet sterk genoeg voor herhaling.

A funny thing happened on the way to Mars

Geen slechte film over een monumentaal overheidskomplot. Drie astronauten worden voor de launch uit de raket gehaald en moeten tegen hun zin de marslanding simuleren in een hangar op Aarde. Dit door een blunder met ruimtepakken. Voorwaarde is natuurlijk dat heel dit gebeuren strikt geheim blijft. Nog in de eerste helft komt een aardige twist opzetten waardoor de film een bocht maakt naar de thriller en de film voorzien wordt van actie en spanning, zeker op het einde met een erg knap gefilmde chase .

Toch is het ook wat langdradig met de drie astronauten die in de woestijn uit handen van de FBI trachten te blijven . Ook de vele maanden van isolatie die het drietal in een militaire faciliteit moet doorbrengen tot de raket weer op aarde terugkomt wordt weinig plausibel gebracht. Maar al bij al vond ik dit een onderhoudende thriller die zeker mijn tijd waard was.

PS : Grappig om hier O.J. Simpson te zien op het hoogtepunt van zijn korte cinema carrière

Als je een ernstige, realistische thriller verwacht, zul je bedrogen uitkomen. Het is meer een samenzweringskomedie. Vooral de scènes in de woestijn zijn ronduit komisch. De effecten zien er nep uit, maar dat past bij het thema.

Het leven imiteert de kunst. O. J. Simpson wordt achtervolgd door helikopters, iets wat hij later echt mee zou maken. Eliott Gould heeft de juiste kop voor de hoofdrol, een onderzoeksjournalist die de geheimen wil ontrafelen. Verschillende tv-sterren uit die tijd hebben een nevenrol: Robert Walden (Lou Grant), Telly Savalas (Kojak) en David Doyle (Charlie's Angels).

Nog altijd een best aardige want sober uitgewerkte thriller met een typisch jaren-70-paranoia-plot, degelijke dialogen en nog steeds redelijke actiescènes (natuurlijk minder spectaculair dan in de CGI-crazy 21ste eeuw, maar dat maakt niet uit). De eerste helft is het sterkst, met de intrigerende set-up en een prima Hal Holbrook, maar de tweede helft verzandt helaas een beetje in meer standaard actie met de drie astronauten in de woestijn, met Telly Savalas in een grappig bedoelde rol die al gauw op de zenuwen gaat werken en een slotscène in achterlijke slow-motion met de rennende astronaut en journalist plus triomfantelijke muziek. Prachtige rol van David Huddleston als de zuigende Congressman Hollis Peaker, bijna een blauwdruk voor Philip Seymour Hoffman, en dat rood-zwart-geblokte overhemd dat Elliott Gould onder zijn jasje denkt te mogen dragen is wel bijzónder seventies. Ach, prima vermaak.

Heel, heel lang geleden toen ik nog een tiener was heb ik deze film gezien en hij is me altijd bijgebleven. Niet dat ik de maanlanding zelf in twijfel bracht waar deze film duidelijk naar verwijst, maar waarschijnlijk omdat ik het een goede film vond. Dus na al die jaren weer eens herbekeken, maar nu wel met de overtuiging dat de geschiedenis door de overwinnaars wordt geschreven. Dit is een film voor liefhebbers van oudere films. Ik zag laatst twee tieners minuten lang proberen om een nummer te bellen met een ouderwetse draaitelefoon. Hilarisch, maar dat terzijde. In al die jaren is de manier van filmen en het tempo duidelijk veranderd. Het eerste deel is er veel dialoog en in plaats van de one-liners van nu krijg je gevatte opmerkingen en subtiele grappen. In het tweede deel is er meer actie met een toffe vliegtuig-helikopter achtervolging. Dan zijn er nog de bekende koppen van toen (en nu), Elliot Gould een monument in Hollywood, James Brolin de vader van Josh Brolin, Kojak oftewel Telly Savalas en wie kent hem niet O.J. Simpson.

Het verhaal is uniek en gewaagd. Het zou je in ieder geval aan het denken kunnen zetten. Wat als...

De Russen waren in alle opzichten ver vooruit ten opzichte van de Amerikanen. Het enige wat ze nog niet hadden gedaan was een man op de maan. Dat was iets op dat moment waar de Amerikanen nog geschiedenis konden schrijven. Binnen tien jaar vanaf het moment dat JFK zei dat ze dat wel even zouden fixen was het feit geschiedt. Daarna volgden er nog een aantal missies, elke keer weer wat spannender. Apollo 13 met al zijn problemen, daarna kwamen de moonbuggies erbij en dat allemaal terwijl Amerika steeds verder in de problemen kwam in Vietnam.

Dan zou je denken dat het een kleine moeite zou zijn geweest voor de Russen om dat kunstje ook eens na te apen, of gelijk maar doorvliegen naar Mars maar niets van dat al. De Vietnamoorlog kwam tot een einde en zo ook alle Apollo missies. Mission accomplished zou baby Bush zeggen. Gelukkig hebben we de foto's nog!

Verrassend prettige film met een flinke budget. De spanning wordt goed opgebouwd, dankzij de prima editing wordt het bovendien ook tot het einde vastgehouden. Drie astronauten bereiden zich voor om naar Mars te reizen maar dan blijkt het opeens om een nepmissie te gaan en komen ze, op aarde, flink in de problemen.

De film combineert goed het verhaal van de drie astronauten met het verhaal aan het thuisfront, waar een NASA-medewerker en een onderzoeksjournalist merken dat de zaken niet zo zijn zoals ze worden verteld en, met gevaar voor eigen leven, op onderzoek gaan. Er zit veel variatie in, ook de families krijgen de nodige aandacht en er zit zelfs een spannende vliegtuigachtervolging in! Heel degelijk en aan de beelden is nauwelijks te zien dat deze in 1977 is gemaakt. Een fijne volwaardige thriller met goede actiescenes zonder dat ze teveel worden. Zo mogen ze wel meer van deze films maken. Ruime 3,5*

Deze stond al lang op mijn lijstje om te zien als must see movie. Origineel verhaal, leuke enigsinds realistische benadering van de complot theorie rondom het bezoeken van planeten in ons zonnestelsel. Laat denken aan het verhaal rondom de "nep" maanlanding. Leuk om te zien, maar niet spectaculair. Geen uitblinker qua sfeer, muziek, acteerwerk etc.

Om op dezelfde manier naar Mars te reizen als met Apollo 11 naar de maan komt nu wel wat simpeltjes over. Misschien ook wat jeugdsentiment, maar het blijft een leuk wegkijkende film.

Deze film vorige week besteld en in het weekend bekeken.

In de jaren '80 werd deze film op diverse tv zenders (Veronica, België) uitgezonden, maar daarna had ik 'm nooit meer gezien. Toch is deze typische jaren '70 paranoia film mij altijd bijgebleven, omdat het uitgangspunt op zijn minst intrigerend te noemen is en duidelijk een knipoog naar de complottheorie dat de maanlanding fake zou zijn.

Brolin heeft de hoofdrol als astronaut, die samen met collega's Waterston en -toen nog nationale sportheld- Simpson gechanteerd wordt om mee te werken aan dit frauduleuze complot (anders wordt het vliegtuig wat hun respectievelijke families vervoerd uit de lucht geblazen) om te voorkomen dat, bij het bekend worden van het mislukken van deze reis naar Mars, de geldkraan zal worden dichtgedraaid voor toekomstige ruimtevaartprojecten van de N.A.S.A.

Dit wordt behoorlijk geloofwaardig gebracht en uiterst vilein door Holbrook verwoordt, waardoor je als kijker er in mee kunt gaan en het niet geheel ondenkbaar zou kunnen zijn.

Tweede helft van de film bevat de actie en spektakel, wanneer de drie weten te ontsnappen en de achtervolging door overheidsmensen wordt ingezet. Opvallend dat de overheid hier als uiterst onbetrouwbaar, meedogenloos en gevaarlijk wordt neergezet en hiermee als "the bad guy" wordt afgeschilderd.

Film bevat verder twee zeer goed in beeld gebrachte achtervolgingen: eerst krijg je de scene waarin Gould er achter komt dat er geknoeid is met zijn auto, waardoor de remmen het niet meer doen. Echt geweldig gedaan!

Tegen het eind heb je dan ook nog de achtervolging in de lucht met het vliegtuigje van Savalas, wat het op moet nemen tegen twee zwaar bewapende overheids helikopters.

Na al die jaren heeft deze semiklassieker nog niets van zijn glans verloren en is zeker het uit proberen waard, al zal er bij mij ook wel minstens een vleugje van jeugdsentiment spraken zijn.

Een acht, ofwel vier sterren.

Herzien. Nog steeds een lekkere jaren '70-film vol samenzweringen en paranoïde denkbeelden, waar veel films uit dat decennium bol van staan. Visueel stelt de film niet heel veel voor, het is vooral de sterke plot die de kar moet trekken, maar de lange aktiescene in de finale, met helicopters en vliegtuig, mag er zeker zijn. Het laconieke spel van de hoofdrolspelers en de droge humor doen soms een beetje afbreuk aan de spanning, maar al met al is dit nog steeds een prima thriller. En wat een cast.

Hyams heeft vooral B-actiefilms op zijn naam staan, als ik zo vluchtig zijn oeuvre doorneem, maar in de jaren 70 waagde hij zich ook aan een paranoia-thriller. In kundige handen had daar vast meer ingezeten, nu verzandt de intrigerende opening al snel in een steeds ongeloofwaardiger complot, en het tweede uur wordt de paranoia helemaal ingeruild voor een ellenlange ontsnapping door de woestijn en niet bijster spannende actie, terwijl ook de verhaallijn met een speurneuzende Gould steeds doellozer wordt. Het eindigt in een dwaas sluitstuk met misplaatste humor en een waardeloze laatste act. Teleurstellend.

Erg leuke paranoia thriller die zwakkere elementen bevat (vertolkingen van OJ Simpson en Sam Waterston), maar wordt goedgemaakt door de degelijke vertolkingen van Hal Holbrook en Elliot Gould.

Voor de rest heeft deze film nog veel bekende namen zoals Karen Black, Telly Savales en James Brolin.