
Charade (1963)
Verenigde Staten
Komedie / Mystery
113 minuten
geregisseerd door Stanley Donen
met Cary Grant, Audrey Hepburn en Walter Matthau
Regina Lamperts plan om van haar man te scheiden valt op een drastische manier in duigen: hij blijkt vermoord te zijn na het stelen van een enorme hoeveelheid geld. Kort na zijn dood ontmoet Regina een mysterieuze man, bekend onder diverse namen, die geïnteresseerd is in het fortuin van wijlen haar echtgenoot, net als zijn voormalige trawanten, een stel schurken. Deze verdenken Regina ervan het geld in haar bezit te hebben. Als deze één voor één onder geheimzinnige omstandigheden het loodje leggen, is het mysterie compleet.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=sOtNPVuhOcc
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,9 / 69142)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)iTunes: € 9,99 / huur € 3,99Google Play: € 7,99 / huur € 2,99kijk op MUBIHet is hoe dan ook een erg vermakelijke film en door zijn stijl en humor ook best origineel. Hepburn en Grant hebben daarnaast erg veel chemie (dat gezeur over leeftijdsverschillen vind ik vaak wat overschat) en hebben duidelijk plezier in hun rol, net als de bijrolacteurs. Hepburn is niet iemand die je in veel films kunt casten, maar in licht werk als dit vind ik haar vaak perfect.
4*
Sinds een aantal jaren ben ik me gaan interesseren in het werk van Hitchcock. Het is alweer een serieuze tijd geleden dat ik nog een film van de Meester van Suspense heb gezien maar Charade trok meteen mijn aandacht omdat ik deze film al vaak was tegen gekomen onder de categorie: the best Hitchcock film that Hitchcock never made. Kan op zich wel tellen maar mijn interesse werd nog meer gewekt door de eenmalige samenwerking tussen Cary Grant en Audrey Hepburn. Zo'n maken ze er vandaag de dag niet meer, zoveel moge duidelijk zijn.
Want daar zit meteen ook de kracht van de film. Oorspronkelijk wou Cary Grant de rol niet accepteren wegens een te groot leeftijdsverschil tussen hem en Hepburn (hoewel het in de film duidelijk wordt dat ze wel vaker naar oudere mannen is aangetrokken) en het feit dat hij de romantic lead moest spelen. Peter Stone, degene die samen met Stanley Donen het script schreef, wou echter koste wat Grant in de rol hebben en werkte dag en nacht aan het script. Eens hij er voor had gezorgd dat het personage van Hepburn degene ging zijn die de eerste stap tot de relatie zette was Grant aan boord. En dat is sowieso een erg goede keuze geweest want ze vullen elkaar perfect aan. Grant blijft de eeuwige charmeur en Hepburn blijft de perfecte actrice voor dit soort rollen. Sowieso is Charade wel een geslaagde film qua acteurs. Zeker James Coburn (schitterend om te zien hoe hij toen al die geweldige smoel had uit Pat Garrett & Billy the Kid) steekt er met kop en schouders bovenuit maar ook Walter Matthau mag niet vergeten worden.
Maar toch had ik nog altijd iets meer verwacht en dat komt doordat het plot helemaal niet zo sterk aanvoelt als ik bij Hitchcock heb. Zeker met de climax gaat Donen een tikkeltje de mist in door de kijker teveel keer op het verkeerde been te willen zetten. Ik ben daar precies allergisch aan en er zijn maar weinig films waar ik dit soort twist op twist kan waarderen. Dat Bartholomew er voor iets tussen ging zitten, zie je al van ver aankomen, maar wat me eigenlijk nog het meest stoorde is dat het einde totaal niet bevredigend aanvoelt. Grant blijkt opeens een hoge pief van de regering te zijn en dat haalt imho de film compleet onderuit. En dat is erg jammer want de film is voor de rest wel erg goed. Ik heb de eerste 100 minuten genoten van het vlotte verhaal en de sterke chemie die tussen de personages hing maar dit is toch wel een koude douche te noemen. Vind het trouwens in het algemeen toch nog net een gradatie minder dan wat Hitchcock heeft geregisseerd. De man heeft natuurlijk ook zijn slechtere films gehad maar dit kan niet tippen aan bijvoorbeeld een North By Northwest, toevallig met diezelfde Cary Grant in de hoofdrol.
Goh, Charade is een film geworden die zijn status toch niet geheel kan waarmaken. Misschien verwachtte ik er uiteindelijk teveel van maar verder dan een (erg) vermakelijke film kom ik niet. Een sterke cast draagt hier sowieso aan bij want hier zitten toch wel een paar degelijke acteurs tussen maar het einde nekt de film. Wel geamuseerd, daar niet van, maar toch een tikkeltje teleurgesteld.
3,5*
Het haalt overigens niet het niveau van de beste Hitchcocks. Het is allemaal behoorlijk vermakelijk, maar het plot is soms net wat teveel doorgevoerd metal die twists. Ik vond het verder best leuk om naar te kijken. Cary Grant kost het nooit enige moeite om een spraakzame charmeur te spelen en Audrey Hepburn ga ik naarmate ik meer van haar zie ook steeds meer waarderen. Beiden hebben ook een prima chemie met elkaar en van het grote leeftijdsverschil tussen de twee merk je bijna niets. Verder zitten er ook erg prettige rollen in van James Coburn en Walter Matthau.
De dialogen zijn behoorlijk goed en zeker in de eerste helft wordt de spanning goed opgebouwd doordat alles nog redelijk mysterieus blijft. Het sfeertje is daarnaast wel leuk. Donen kiest af en toe voor opvallende humor, waardoor de spanning dan wel wat wegebt en het allemaal een beetje te luchtig wordt. Al moet ik dan aan de andere kant ook wel weer toegeven, dat dit laatste wel bijdraagt aan de leuke sfeer die Charade uitademt. Vlot en fris, maar net niet helemaal top, zo kan ik Charade wel het beste samenvatten denk ik.
Het past qua scenario zeker tussen het werk van Hitchcock, maar tijdens het kijken merk je duidelijk dat Hitchcock dit niet geregisseerd heeft. Het wil trouwens ook niet automatisch zeggen dat Charade dan beter was geweest, want ook Hitchcock heeft in die tijd mindere films gemaakt, die dit niveau niet eens haalden. Maar goed, die vraag kan nu eenmaal ook niet meer beantwoord worden…..
3,5*
Thrillerplot heeft voldoende potentieel, maar wordt zo verwaterd dat het maar bijzaak wordt.
Paar spannende scenes, een geweldig begin-energiek en veel fijne acteurs, maar 't is allemaal vluchtig.
jammer genoeg is deze film hopeloos gedateerd en het acteerwerk is theateraal en stijf...
Het who done it verhaaltje is door de jaren heen natuurlijk al vaak gebruikt maar in het geval van Charade is het helemaal niet zo voorspelbaar als dat de kijker in eerste instantie zou kunnen denken.
Zelf werd ik best wel op een dwaalspoor gezet en vond ik deze film zelfs een paar raakvlakken hebben met North By Northwest, niet dat het ooit het zelfde niveau haalt maar het is op zijn minst een very nice try!

4 sterren zijn zeker op zijn plaats.
Leuk. Audrey Hepburn en Cary Grant samen in een film, meer hoefde ik niet te weten om Charade te gaan zien. Het is fijn dat er ook chemie is, en het knettert tussen deze acteergrootheden. Charade is voor de rest een vlotte en vermakelijke film waarin niets is wat het lijkt. Hoeveel namen Grant in deze film heeft is bijna niet bij te houden, en dat is maar één van de vele running gags. Charade is een romantisch en komisch mysterie met veel humor, scherpe dialogen, twists en zelfs een vechtpartij met Cary Grant.
Bref. Hepburn, daar gaat het om, maar ik zie haar liever in een film als Breakfast at Tiffany's.
Charade heeft een echte sterrencast met de elegante charmeur Cary Grant, Audrey Hepburn, James Coburn, George Kennedy en de fabuleuze Walter Matthau. De nadruk ligt in deze film vooral op de romantiek en de leuke dialogen, en minder op het mysterie en de actie. Wel een leuk gegeven dat iedereen zich verdacht gedraagt in deze film en dat Regina Lamperts (Hepburn) niemand schijnt te kunnen vertrouwen.
de chemistry tussen stokvrouwtje Audrey Hepburn en Cary Grant zag ik helemaal niet overkomen.

De film kan rekenen op een sterrencast en dat helpt wel. Het is een film dat draait over de vraag wie je eigenlijk kan vertrouwen en wie niet. Namen als James Coburn, George Kennedy, Walter Matthau en ook Jacques Marin zijn hier best in vorm. En ook achter de schermen zien we vakmensen. Regie van Stanley Donen (Singin' in the rain, Royal Wedding en Funny Face), cinematograaf Charles Lang (Some like it hot en Sabrina), editor Jim Clark (Midnight Cowboy en Marathon Man) en de heerlijke muziek van Henry Mancini (Pink Panther en Breakfast at Tiffany's).
Charade is niet de klassieker geworden helaas. Met de mix van spanning, humor en romantiek wordt het vergelijk al snel gemaakt met andere films. De verwijzing naar Pink Panther en Hitchcock is al een paar keer gemaakt. Nochtans verdient de film beter. Het is geweldig om te zien hoe alle personages zich verdacht maken en je als kijker toch ook met de vraag zit hoe de vork in de steel zit. En de humor werkt wel. De scène met Grant en de appelsien is hilarisch. En kleine dingen als Hepburn die het ijsje tegen Crant gooit of de douchescène zorgen steeds voor een glimlach. De romantiek valt ook goed mee. Beiden hebben een groot charisma en tegelijk nemen ze zichzelf ook niet al te serieus.
Onderschatte film, maar gewoon genieten van begin tot einde. Heerlijk om te zien.
Het verhaaltje is zo luchtig als een meringue. De drie hoofdrolspelers zijn door de wol geverfde komieken. Audrey Hepburn is de in modieuze Givenchypakjes gehulde weduwe die moet beslissen wie ze kan vertrouwen: Cary Grant of Walter Matthau, die haar allebei een hoop leugens op de mouw spelden. Het mysterie maakt gebruikt van een oude truc: het gezochte fortuin is verborgen in open zicht. Valse identiteiten, woordspelingen en drie lompe schurken maken het plaatje compleet. Niet ernstig te nemen, maar wel uitstekend entertainment.
Onderhoudende, vrolijke whodunnit. Verhaal zit goed in elkaar, en de twists maken het interessant. Vond het eigenlijk te kluchterig en te vrolijk om het met een Hitchcock te vergelijken (deze zijn toch veel somberder en grauwer)
Huh? Toch duidelijk gebaseerd op films North by Northwest? En die was somber en grauw?
Uiteraard spanning maar ook romantiek en natuurlijk de gratie en charme van Audrey, deze keer in zee met de kwarteeuw oudere, toch ook charme te over hebbende, Cary Grant. Vakman Stanley Doonen wist best wie hij moest samenbrengen om de kassa met garantie te laten rinkelen