The Funeral (1996)

De film begint vrij traag en kent dan ook enkele (overdreven) dramatische scenes. Later komt er meer vaart in en neemt de spanning ook toe. Het verhaal concentreert zich op de onderlinge verhoudingen van de karakters, de zoektocht naar de dader hangt daar een beetje bij. Tegen het einde neemt dat echter de overhand en mont uiteindelijk uit in een beklemmende climax.

Best aardig, maar toch niet helemaal geslaagde poging om het genre op een wat andere manier te benaderen.

zeer onverwacht en triest einde maar geen toppertje

maar zeker niet saai.

3,5 ster

De film drijft op de dialogen, maar is verder zeer matig uitgewerkt: 2.50
Men heeft getracht een sobere en realistische maffiafilm neer te zetten, maar daar komt eigenlijk maar weinig van terecht. De donkere dialogen zijn weliswaar aardig gelukt, maar vrijwel alle dialogen worden nauwelijks ondersteund en/of goed gemotiveerd. Dat zorgt ervoor dat je nooit een band voelt met de personages, noch het verhaal de interesse weet op te wekken. Daarbij zitten er veel weinigzeggende scenes in de film verwerkt, die ook nog eens uitermate langdradig en vaak zelfs ronduit saai zijn. Daarnaast dragen de vele flashbacks ertoe bij dat de toch al moeilijk te volgen motieven ook nog eens uitermate wazig in elkaar steken.

Verhaal: 2.00
Inhoud, originaliteit, fouten/blunders, verhaallijnen, diversiteit, etc.
Het was de film niet zozeer om het verhaal te doen en dat is helaas te merken ook. Er is veel tijd in de talloze, redelijk geslaagde, dialogen gestoken, maar het verhaal cirkelt er daardoor maar een beetje omheen. En dat wringt hier en daar behoorlijk. Aan de ene kant zien we het verhaal dat leunt op de dialogen binnen de familie, en aan de andere kant zien we de dialogen die het verhaal zouden moeten vormen. Maar dat komt eigenlijk geen moment goed uit de verf. Men pakt het leven van Johnny zeer doelloos vast zonder ook maar een reden aan te wakkeren waarom anderen hem zouden vermoorden (oke hij had wat andere ideeen, maar veel invloed had hij eigenlijk niet). Dat een of andere gozer hem uiteindelijk vermoord om één of andere vage reden omdat hij zijn familie beledigd heeft is dan ook allesbehalve geslaagd te noemen. Daarnaast kent de slotscene eveneens weinig fundatie. De haat en nijd die bij Chez leefde is zeer minimalistisch uitgewerkt, waardoor zijn actie maar moeilijk te plaatsen valt.

Acteerwerk: 3.00
Hoofdrollen, bijrollen, dialogen
Het punt waar deze prent het vooral van moet hebben. Al is er van een wereldprestatie nooit sprake. Degelijke rollen van Walken, Del Toro en Penn, maar om nou te zeggen dat zei deze film dragen, nee. Daar worden de personages te eenzijdig voor uitgewerkt en zijn de onderlinge familiebanden te beperkt. De enige die er een beetje bovenuit stak was Vincent Gallo, maar zijn rol in het geheel was vrij beknopt. Het zijn vooral de dialogen die deze prent maken, en waarvoor de acteurs stuk voor stuk goed bij elkaar zijn gecast en hun personage redelijk aanvoelen. Echter word het naarmate The Funeral vordert meer van hetzelfde als we het zoveelste gesprek tussen de broers Tempio en hun vrouwen hebben gezien. Daarnaast speelt het verhaal een te onbelangrijke rol om de dialogen ook echt een lading mee te geven.

Speelduur: 1.00
Balans in de film, strekking van het verhaal, speelduur, etc.
Ik had enorm veel moeite om de film uit te kijken, want er gebeurd gewoon heel erg weinig. Nu was dat ook niet het doel van The Funeral, maar het verhaal en de dialogen ondersteunen elkaar dermate weinig dat dit genre je wel heel erg aan het hart moet liggen om niet in slaap te vallen. Na dik een uur had ik het eigenlijk wel gezien, maar om een goed oordeel te vellen heb ik hem toch maar uitgekenen. En gelukkig werd de film iets aangenamer naar het einde toe, maar het kwaad was toen al geschied. Afgezien van mijn persoonlijke mening is de balans ver te zoeken in de eindeloze dialogen die soms wel heeeel erg langdradig zijn zonder iets aan het plot toe te voegen, en heeft het verhaal heel weinig inhoud. De jacht op de daders word nauwelijks uitgewerkt, opeens heeft men een dader in handen. Jammer dat hier de aandacht niet naar uit is gegaan, het een (het verhaal) had het ander (de dialogen) veel goeds kunnen doen naar mijn mening.

Realisme: 3.50
Realisme van gebeurtenissen in de breedste zin van het woord.
Eigenlijk zou ik hier een heel hoog cijfer voor moeten geven (alle gebeurtenissen zijn immers erg realistisch), maar dan komen de verhoudingen wel heel erg scheef te liggen. Dan komt er straks nog een drie of meer uit de bus rollen, en dat is de film in mijn ogen gewoon niet waard. Maar daarnaast, een hoog cijfer voor het realisme, is dat eigenlijk wel zo? Want het mag dan allemaal wel erg realistisch en betrouwbaar aandoen, de echte overtuiging achter de daden miste ik altijd. Als voorbeeld noemde ik al de daad van Chez op het einde, en daar kan ik nog wel een aantal zaken bij scharen. Zoals de vreemde actie van de vrouwen die de dader blijkbaar gewoon wilde laten leven, en het weinig zeggende subplot rondom Gaspare. Buiten dat is alles in The Funeral redelijk tot behoorlijk realistisch, maar speelt het zwak uitgewerkte verhaal de film ook nu parten.

Cinematografie: 2.00
Special Effects, Camerawerk, belichting, montage, stunts, coordinatie, etc.
Het is een zeer sobere, grauwe film geworden, daar valt niet over te twisten. Maar het word allemaal wel heel erg overdreven. Nergens is er ruimte voor enige vorm van luchtigheid, of laat men de familie beslommeringen even voor wat het is. Het gaat allemaal in een lange rit door en dat draagt mede bij aan het nogal flauwe, saaie karakter van deze prent. De sfeer is wel aardig gelukt, die is bij tijd en wijlen heel bedrukkend, maar 'werkt' maar mondjesmaat. Het camerawerk is verder redelijk zonder rare uitspattingen en valt er op de montage ook weinig af te dingen. De vecht- en schietpartijen zitten zeer zwak in elkaar voor een film uit 1996 en zijn de locaties weinig spraakmakend. Daarnaast voegt de muziek weinig toe, het is soms zelfs veel te nadrukkelijk aanwezig.

Verdict:
Vooraf had ik niet al te hoge verwachten en dat is achteraf gezien maar goed ook, anders had ik teleurstelling op teleurstelling moeten verwerken. En had bovendien het cijfer vrijwel zeker nog lager uitgevallen. Ik zie in deze film een beetje de vergelijking met The Secret Agent. Ook een 'donkere' film die het enkel en alleen van de dialogen moet hebben. Zei het dat dat in die film een stuk minder goed is uitgepakt dan in The Funeral. Daarnaast gebeurd er in de Secret Agent ook geen ene zak, evenals in The Funeral. Ik kan films die teren op de dialogen heel goed waarderen, maar dan moet het verhaal er wel bij aansluiten en goed op afgestemt zijn en daar is in The Funeral (evenals in The Secret Agent) totaal geen sprake van. Jammer dat men niet heeft gezocht naar een passende verhaallijn, want nu ondersteunen de dialogen het verhaal totaal niet en andersom voegt het verhaal weinig toe aan de behoorlijk uitgewerkte (dat dan weer wel) dialogen: 2.50 (2.30).

Benicio Rules!

Ik heb deze film voor 1 euro gekocht vandaag en het is 1 euro te veel!Vreselijke saaie film met slap verhaal waar niks in gebeurd!Het einde van de film was gewoon lachwekkend!1 *dan maar!!

één der beste films aller tijden!

Belachelijk lage score hier, waarschijnlijk omdat teveel liefhebbers van standaard up-tempo gangsterfilms denken dat dit er ook zo één is. Saai, langdradig, etc... Nou, allerminst als je het mij vraagt, dit was echt een film die me vrijwel continu heeft weten te boeien. M'n derde Ferrara en m'n derde dikke 4/5 met kans op verhoging. Op naar The addiction.

Ondanks een cast die barst van grote namen is deze film voor me toch een teleurstelling.

Ik vond hem saai en vooral slecht gemonteerd.

Het enige pluspunt aan deze film vond ik het onverwacht bizarre einde.

Getipt door een collega (een groot liefhebber van Abel Ferrara), eens The Funeral en Bad Lieutenant te kijken, dus dat doen we dan maar he..

The Funeral is al meteen goed bevallen. Is gewoon een goeie film. Niet echt een mafia-film zoals we dat gewend zijn, maar eigenlijk is de mafia-wereld ook maar een kapstok voor het verhaal natuurlijk. Duidelijk fragmentarisch opgebouwd en er wordt veel aan de kijker overgelaten. Verder bouwt de film voort op de dialogen en de acteurs.

Dialogen/monologen zijn bij vlagen erg mooi, hoop sterke scenes (Walken bij de kist, Walken die Del Toro ondervraagt). De cast is zeer goed, Walken steelt eigenlijk as usual de show als de wijste van de twee, en degene die nog enigzins rationeel blijft. Penn gaat regelmatig volledig door het lint, en dat levert dan ook een mooi slotstuk op.

Verder hangt er een aardige sfeer over heen met een soundtrack die dat ondersteunt. The Funeral is gewoon een prima film, en over het gemiddelde lijkt me genoeg gezegd.

3.5*

Aan de stukjes te lezen is deze film een beetje een love it or leave it-geval en dat is wel te snappen. Het uiterlijk van de film is vrij minimaal. Een paar woonkamers, een bar, een steegje, maar geen grootse decors en ook vaak nog vrij donker in beeld gebracht. Des te meer ruimte voor het spel en het verhaal blijkt dan, want dat zijn de drijvende krachten van dit kleine meesterwerkje.

Chris Penn blaast me(wederom, eerste kijkbeurt 10 jaar geleden) van mijn stoel, zoals hij hier de uitersten van gezinsmens, feestbeest en psychopaat in elkaar laat overvloeien. Hulde!

Walken speelt zoals altijd sterk en Del Toro zet een prima gangster neer. De dames Sciorra en Rossellini mogen ook niet onvermeld blijven. En dan is er nog Gallo, die helaas het minste indruk maakt maar het zeker niet onverdienstelijk doet.

Het verhaal is klein gehouden, maar de gebeurtenissen verlokken de personages wel tot het komen tot inzichten en al dan niet het besluiten van rigoreuze veranderingen. Meer zal ik niet verklappen, maar Ferrara flikt het maar weer mooi door op het randje van de emotie te filmen en de kijker door een donkere onderwereld te sleuren die men niet snel zal vergeten. Ik in ieder geval nooit.

5,0*.

Ik weet niet goed wat ik met die film aan moet. Het is niet je alledaagse misdaadfilm. Ferrara stript het glamoureuze eruit en zorgt voor karakteruitdieping. Hij blijft ook stil staan bij het gebrek aan inlevingsvermogen (Walken en die jongen, Chris Penns vrouw) en logica die gangsters zo typeren. Het gaat om hen en hen alleen.

Een depressieve broer die ten prooi valt aan woede-aanvallen, een broer die de familie leidt en représailles wil, en dan de jonge broer met kinky trekjes die uiteindelijk pierdood in de kist belandt. Kleurrijker kan het niet. En toch blijven de dialogen soms vaag en ontbreekt er een duidelijk motief voor de laatste scène . Sober, donker en met de nodige gewelddadige uitspattingen.

Het enige goede aan deze matige film is dat Christopher Walken erin mee speelt, want hij weet deze film nog een beetje allure te geven.

Maffiadrama met de altijd sterke Christopher Walken. Acteerwerk is sowieso het sterkste punt van de film met Chris Penn, Vincent Gallo en Benicio Del Toro in belangrijke rollen. Vooral Penn weer ijzersterk. Verhaal wordt wel beetje traag verteld. Daardoor wordt het nooit meer dan een fijn tussendoortje.

Regisseur Abel Ferrara maakt komaf met het romantische en epische grandeur waarmee Hollywood de gangsterfilm heeft grootgebracht, want The Funeral is een duister drama in de vorm van een Griekse tragedie. De begrippen wraak en berouw zijn de thema's waarrond de gekwelde personages op zoek gaan naar verlossing, maar uiteindelijk slechts bevrijding vinden met hun eigen ondergang. Zoals Ferrara het passend illustreert wanneer Johnny Tempio doodgeschoten wordt op het moment dat hij de bioscoop verlaat waar hij net 'The Petrified Forest' was gaan bekijken. Het naargeestige einde is representatief voor de hele film en laat dan ook een bittere nasmaak achter.

Sterk rauw drama van Ferrara. Erg sterke cast met als uitschieter Chris Penn die een beangstigende maffia-creep neer zet à la Pesci. 3,5*

Pfoe, wat een acteervuurwerk in deze film! Van gesmuld. En dat einde!

The Funeral gaat over de New Yorkse maffiaclan gevormd door de broers Tempio. De jongste Johnny(Vincent Gallo) is vermoord. Zijn twee broers staan nu voor een dilemma. Ray (Walken) is de oudste en de leider. Hij is kil en berekenend en wil eerst zeker weten wie het gedaan heeft voor hij iets onderneemt omdat hij beseft dat een actie grote gevolgen kan hebben. De middelste broer Chazz (Chris Penn) is een heethoofd en wil iedereen met wie ze een conflict hebben om zeep helpen. Gedurende de voorbereidingen van de uitvaart wordt langzaam duidelijk wat er is gebeurd en dit alles leidt naar een onverwachte climax. The Funeral was verrassend sterk ondanks dat het geen Goodfellas of Casino was qua tempo noch The Godfather qua glamour en sfeer. Het is een vrij unieke film binnen het maffiagenre en daarom nauwelijks te vergelijken. Het tempo lag laag, zeker voor een Ferrarafilm, maar je blijft als kijker toch zitten. Het past namelijk volledig bij het thema want bij uitvaarten duurt eigenlijk ook alles te lang maar ook daar loop je niet weg na de eerste 5 minuten omdat het saai is. Het was alsof je als kijker deel uitmaakte van de familie en dus ook deelgenoot was in het rouwproces. Buiten de sterke rollen van Walken en Penn speelde Annabella Sciorra ook zeer sterk als de echtgenote van Ray. Een typische maffiavrouw die haar man geen lastige vragen zal stellen maar tegelijk wel met zorgen loopt over de mogelijke beslissingen van haar man omdat die ook gevolgen voor haar gezin kunnen hebben. Haar gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal spreken vaak boekdelen en in combinatie met de ijskoude en gevoelloze kop van Walken zorgde dat vaak voor een perfect passende awkwardness. The Funeral is een schitterend portret van dysfuctional family in een rouwproces.

beetje saaie flauwe film

Walken speelt altijd sterk, maar Penn vond ik niks aan (zijn broer Sean daarentegen vond ik wel altijd sterk acteren), vond ook de acteur die in de kist lag niet veel aan

had hem herbekeken namelijk maar nee geen film meer voor mij om ooit weer te moeten kijken...

Opvallend dat het gemiddelde van maffiafilms hier altijd een ster lager lijkt te liggen als er geen glamour en bullshit als eer enzo is. Laat het maar en Ferrara om dit weg te trekken. Dat met de katholieke schuld en boete -obsessies van Ferrara zorgt dat de maffia hier een moreel lege hel is. Niet meer dan dat. Geholpen door een opvallend aantrekkelijke cast, een doodenge Chris Penn voorop. Zeker niet perfect, dat is Ferrara voor mij nooit geloof ik, maar wel sterk.