Op de nachttrein van Marseille naar Parijs wordt een jonge vrouw vermoord in haar slaapcompartiment. Inspecteur Grazzi leidt het onderzoek, geholpen door zijn jonge assistent Jean-Lou. Ze weten alle passagiers die in de trein zaten te traceren en ontdekken een samenzwering. Dan worden de passagiers één voor één op mysterieuze wijze omgebracht.
Amaai, dan maar de VHS van Warner bekijken.... Enfin: merkwaardig dat zo'n bekende film zo weinig stemmen heeft hier en zo'n laag gemiddelde. Bekende gezichten als Montand, Signoret, Piccoli, Trintignant, Signoret jr., Perrin etc. zijn altijd prettig om naar te kijken, zou je zeggen....misschien komt het omdat de C-G buffs eerder zitten te wachten om een moraliserend politiek verhaaltje, en dat is hier afwezig.
Je kunt dit trouwens zonder meer een giallo[=Italiaans voor crime story] noemen: de film wordt ook uitbundig door giallo regisseurs als Argento geciteerd. Waarbij het moord op een trein procédé natuurlijk weer teruggrijpt op Hitchcock.
Ik zeg het niet gauw, maar deze extreem snelle thriller gaat er wel erg rap doorheen. Eigenlijk zou ik niet durven zeggen of de spanning erin blijft omdat de structuur zo knap is of omdat we geen tijd hebben om te analyseren....Met zoveel personages kan er van uitgebreide karakterstudies geen sprake zijn, toch komen ze met de monologues intérieursequenties een aardig eind.
Wel typisch C-G wellicht is zijn kijk op de gezagsdragers die hier niet onverdeeld postief worden uitgebeeld: inspecteur Montand is een plat pratende en sjofel geklede anti-held die continu bezig is met een soort neusspray. Om over de ontknoping nog te zwijgen.
Heel wat Franse sterren op de trein - en ook daarbuiten - in Constantin Costa-Gavras' eerste film, een soort late film noir.
Het kon niet anders of al die vedetten moesten zich op één of andere manier doordrukken in deze in een hels tempo opgevoerde misdaadfilm : in de eerste plaats Charles Denner, nochtans maar in een kleinere rol, in zijn pleidooi over de onwaardigheid van het politieman (poulet) zijn, Pierre Mondy als de "linguistieke theoreticus"-commissaris, Yves Montand, hyperactief en explosief, maar toch braafjes en toenaderbaar afgeschilderd, Michel Piccoli, zeker goed in zijn rol van "voyeur"....
Het slot is verrassend, neen, onwaarschijnlijk verrassend, en sluit toch wel aan bij de onderhuidse humor, waarbij vooral het politie-apparaat voor schut staat, die doorheen de ganse film sluimert. Ge moet het kunnen, daarom een erg draaglijke Coasta-Gavras. Zijn latere films waren doorgaans moeilijker.
Nou Movsin, ik vond deze Costa-Gravas al behoorlijk lastig. Ik ben dan ook wat minder enthousiast dan de meesten hier. Het verhaal dendert letterlijk als een sneltrein aan je voorbij. Ik heb er dan ook hooguit de helft van begrepen. Tel daarbij op een overkill aan personages en je bent het spoor al snel bijster. Maar sfeervol is deze film zeker wel en met een cast om je vingers bij af te likken: Simone Signoret, Michel Piccoli, Yves Montand en Jean-Louis Trintignant, vier acteerkanonnen die de Franse filmkunst van de jaren zeventig en tachtig zouden bepalen. Kent iemand hier een andere film waarin dit viertal te zien is?