Affliction (1997)

deze heb ik een jaartje terug gezien toen ik met een vriend een dienst mee liep bij cinerama in rotterdam.het verhaal is erg sterk en de rollen van james coburn en nick nolte zijn erg sterk.ook prachtig geregisseerd door paul schrader,die bekend is als de scenarioschrijver van onder andere taxi driver.ik vind dat nolte eigenlijk ook een oscar had moeten winnen.

Coburn en Nolte zetten hier zeer sterke rollen neer in een film die een mooi thema bevat: het niet kunnen ontvluchten aan een neerwaartse spiraal. Zeer goed uitgewerkt en zeer goed genietbaar. 3,5 sterren

Vond de film juist saai en langdradig.Alleen de personage-ontwikkeling die Wade doormaaktwordt goed weergegeven.

Redelijke film, met een aardig verhaal, en zeer sterke rollen van Nolte en Coburn.

3 sterren.

vond er echt helemaal niks aan, 'keb 'm maar afgezet.

moet je echt zin in hebben in dit soort rustige films, komen het beste tot hun recht op een zondagmorgen.

dus ik zou hem nog maar eens proberen te kijken, aanstaande zondag

Aardig, maar een aantal dingen w/o het thema 'Affliction' waren naar mijn mening niet echt goed uitgewerkt. Vond de muziek ijzersterk. 3*

Kijk heel goed naar de cover van deze film... Nick Nolte lijkt in mijn ogen verrekte veel op G.W. Bush... (die ogen, mond..)

Het was leuk, totdat ik in de reclame tussen deze en de volgende film wakker werd...

1000x beter dan de rtl 4 rotzooi over dezelfde problematiek. (mishandelende vaders en de gevolgen)

Nou, niet kunnen ontvluchten ... Wade zou het kunnen, maar hij laat op zich afkomen.

"Ik heb tandpijn", mompelt Wade al vijf minuten ver in de film. Wat doet een doordeweeks mens? Hij gaat naar een tandarts, hij ... niet. Wade wacht tot wanneer hij de pijn niet meer kan verdragen, en sloopt de tand eruit op een radicale wijze.

Mijn idee was: "Komaan, jongen, je had vroeger voor die kies kunnen zoeken"



En wat een opgekropte frustratie zit er in Wade "Ik ken niet zo dom als ik eruit zie", antwoordt hij tegen zijn advocaat ... die hem suggereert allerhande onfrisse praktijken te ondernemen teneinde zijn dochter te recupereren ... En door akkoord te gaan met de handelswijze van de advocaat bewijst hij net het tegenovergestelde: dat hij zijn ratio op momenten volstrekt uitschakeld.

Wade is niet geïntresseerd in de moordzaak an sich, hij ziet enkel een opportuniteit om de rotzak in de BMW (die hem quasi omverreed aan de schoolpoort) een lesje te leren.

Zoals zijn broer (personage van William Dafoe) zei: "Hij laat zich nogal leiden door z'n emotionaliteit" - maar dan vraag ik me af: als de broer dat weet, waarom schenkt hij hem dan brandstof voor zijn complottheorieën? Mocht je niet beter weten, zou ik denken: hij wil van z'n broer af. Hij speculeert op het feit dat Wade zich danig laat meeslepen in die zaak dat hem uiteindelijk fataal wordt. Op die manier is het personage van Dafoe eindelijk verlost van die ellenlange telefonerende broer met z'n steeds terugkerende sores ...

Een uiterst sterke karakterschets ... maar ja, het is dan ook Paul Schrader

Aardige film, met een mooie achtergrond en goed acteerwerk van vooral Nolte en Coburn. Het hele oorzaak en gevolg van het plot had wel iets beter uitgewerkt mogen worden zoals hierboven reeds genoemt. (vooral het hele moord/ongeluk stuk zag er gekunsteld uit)

Dikke 3*

Een mooie setting en goed acteerwerk in deze film naar het boek van Russell Banks ('The Sweet Hereafter'), maar Nolte's eigen 'Falling Down' verloor mij in het beetje in het eind. De oscar(nominatie)s zijn een beetje overtrokken...

3*.

Geregisseerd en geschreven door Paul Schrader (ik vond Taxi Driver, Raging Bull en Bringing out the Dead erg goed) naar een boek van Russel Banks (van het prachtige The Sweet Hereafter). Dat moest ik dus zien.

Maar eigenlijk heb ik een beetje hetzelfde als bij de andere Schrader-regie die ik zag (Hardcore). Een erg goede hoofdrol, maar een film die wat minder is. Affliction vond ik wel beter dan Hardcore overigens. Maar de film kwam maar heel moeizaam op gang, pas in de tweede helft gaat het allemaal lopen. Het schetsen van de situatie waarin Wade zit is echt stukken minder overtuigend dan zijn neerwaarste spiraal.

3.0*

Mooie rollen van vooral Nolte en Coburn, maar het verhaal wil maar geen sluitend geheel vormen, en meeleven met de personages is ook niet makkelijk. Typisch zo'n film waarvan de losse scenes beter zijn dan de film als geheel. Goed getroffen ijzige sfeer (letterlijk en figuurlijk). De voice-over van Dafoe is soms wat overbodig.

Sterke acteerprestaties van Nolte en Coburn, en een goede sfeerschepping ook met al die winterse taferelen. Een prima film voor een rustige vrijdagavond.

Erg sterke maar ook koude film (mede door de locatie) Ik had deze nog heel lang geleden een keer gezien en laatst nog op dvd gekocht en herzien, en het blijft een prima en ijzersterk mysterie verhaaltje. Nick Nolte is erg goed als verwarde, alcoholistische dorpssherrif die naast zijn werk ook grotendeels worstelt met zijn scheiding en zijn dochter, en natuurlijk zijn verleden met zijn alcoholistische vader. Die 3 dingen worden in deze film op een bikkelharde manier weergeven en het is echt indrukwekkend om te zien hoe Nolte steeds meer fucked up begint te worden en zijn controle over alle zaken verliest. En dan is er ook nog die moordzaak... En natuurlijk ook het weerzien van zijn vader (schitterend neergezet door Coburn)

Affliction is zeker geen lachebekje en de depressieve koude besneeuwde sfeer weet er nog een extra draai aan te geven. Tegen het einde gaat ook echt alles mis, en de manier hoe dat word neergezet is ook aangrijpend.

En zo is Affliction een erg knap detective verhaaltje.

4,0*

Is me uitermate bevallen. Portret van een man met een niet te stoppen drang tot zelfvernietiging. Nolte speelt de sterren van de hemel en zet een sterke prestatie neer als Wade Whitehouse, zoon van een gewelddadige alcoholist, die links en rechts klust voor het dorpje waar hij woont. Tot een man tijdens een jachtpartij gedood wordt. Ongeluk? Of...? Whitehouse raakt geobsedeerd door de zaak, maar het vervreemd hem langzaamaan van de volledige gemeenschap .
Schraders film is meer een psychologisch drama dan thriller of detective. De verschillende zijverhaaltjes worden aardig uit de doeken gedaan, waardoor de film een erg solide indruk geeft en emotioneel geladen is. Tragisch verhaal, soms bevreemdend en met een dreigende sfeer van begin tot eind, een sfeer die in de eerste plaats door Nolte zelf uitgestraald wordt.

Filmvader.

Uiterst sfeervol is deze drama-thriller rond de zelfdestructieve agent Nick Nolte. Hij draagt de film met verve. Het verhaal heeft weinig om het lijf maar weet de kijker meermalen op het verkeerde been te zetten. De echte kracht zit hem echter in de onderonsjes tussen Nolte en zijn filmvader James Coburn. De twee acteurs zijn de voornaamste redenen om te blijven kijken. Coburn won geheel terecht een Oscar. Willem Dafoe en Cissy Spacek zitten in bijrolletjes gevangen en weten ten gevolge minder indruk te maken.

Goed.

Puike vertolkingen van Coburn en Nolte. Ook de andere leden van de cast deden het goed.

Maar het verhaal op zich vond ik maar zwak, het kon me nooit echt boeien.

Schrader lijkt er wat teveel in te willen stoppen qua verhaal (zelfs de maffia wordt erbij gehaald), maar het werkt gewoon. Wat een fantastisch bezwerende en benauwende rit into America's heartland is dit. En wat een cast! Soundtrack is eenvoudig, maar zo mooi en passend.

Prez uit The Wire: check!