Tetsuo II: Body Hammer (1992)

Deze cultfilm is één van de belangrijkere films van de jaren '90. Bizar, maar boeiend.

ben er jaren geleden begonnen met kijken maar zo vaag en bizar dat ik na een kwartier ben gestopt met kijken. Ga hem daardoor ook geen cijfer geven

Visueel erg goed, maar het belachelijke verhaal kon me helemaal niet boeien.

tja.....

Super briljante stijlvolle en artistieke film. Japanse cinema is zoveel verder dan de Amerikaanse, geweldig hoe Tsukamoto er ook weer in deze film lustig op los experimenteert. Prachtig eveneens hoe hij adrenaline scenes (met een geweldige score) afwisseld met zeer kalme momenten. Hoewel kleurgebruik me in het begin een beetje tegenstond, moet ik zeggen dat Tsukamoto daar geweldig mee om weet te springen. Leek af en toe of Giger z'n artwork tot leven was gekomen.

Ik moet snel ook weer Tetsuo 1 zien (die nu nog een lager cijfer heeft), want die had ik toen gezien met een slok op, waardoor ik m af en toe niet goed kon volgen.

Wauw wat een te gekke avond met deze film en Tsukamoto kan weer bij het lijstje van super-regisseurs toegevoegd worden.

heb hem ooit op het IFFR gezien, kon me toen afgezien van de eerste tien minuten of zo totaal niet boeien. Enkele jaren later deel 1 gezien die ik stukken beter vond, alles wat hier niet de aandacht vast hield (vette sound track, halucineerdende beelden, bizar concept) werkte daar wel. Moet beide films nog maar eens bekijken en wellicht dat ik ze dan hoger waardeer. 't was in ieder geval niet je gemidddelde romantische komedie:)

Rustiger dan The Iron Man maar ook van een zeer hoog niveau. adrenaline pompende scenes afgewisseld met rustige scenes, een geweldige score en geweldig werk van Tsukamoto. Wat die man voor zijn films wel allemaal niet zelf doet, chapeau. 4,5*

Weet iemad of deze film ergens in het juiste format op dvd is?

Met meer uitleg en meer dialoog vind ik deze film toch iets minder als Tetsuo: the iron man.. maar toch nog 4* voor deze Tsukamoto

Sorry, maar ik moet het zeggen: Skinheads????

Ik heb deze film misschien wel 50x overgeslagen in de videotheek (ook lang geleden dat ik daar kwam ) en ik heb hem een keer half gezien toen Goodfella hem gehuurd had (die dag was het bier belangrijker). Nu heb ik hem eindelijk gezien en hij viel me niets tegen!

Erg bizar!

Voor mij toch zeker de minste Tsukamoto tot nu toe.. Het kon me allemaal stukken minder boeien dan Tetsuo: The Iron Man en verveelde me op den duur. Wel waren er weer genoeg mooie shots en vindingrijke experimenten. Het kleurgebruik vond ik hier een misstap. Waar het in Tokyo Fist geniaal werkt, maakt het hier een wat fletse indruk. Het zwart/wit in Tetsuo: The Iron Man was stukken mooier.

Het einde (sepia gedeelte) vond ik dan wel weer een mooi stuk en dat houdt hem nog op dik 3*.

Deze dus twee keer zo goed als de eerste, de kleding die een van de bad guys draagt vond ik ook prachtig, mooi zwart soort van rubber.. daarmee wil ik wel naar een gothfeestje Af en toe extreem geweldadig en hysterisch, maargoed.. goes with the territory. 3,5

Wow, dit is toch wel 1 van de heftigste live action mangas die ik ooit heb gezien. het einde is echt over de top, als tetsuo helemaal onder ijzeren spul zit en met zoon en vrouw bij elkaar komt (die zoon was toch dood)..maar goed is lang geleden.. 5*

Viel me helaas een beetje tegen. Het eerste deel vond ik geniaal maar dit deel was helaas minder gestoord en qua sfeer voor mijn gevoel heel anders. Visueel is het wel een erg sterke film. Snel meer werk van Tsukamoto gaan bekijken!

Als stand alone een best aardige film, maar slaagt er maar moeilijk in om de aandacht vast te houden waardoor het te boring wordt. Het kleuraspect stond mij eerst tegen, maar al met al reuze meegevallen. Want waarom zou alleen zwart/wit bij zulke films horen? Echt cliché. Hoewel soms nog steeds interessant, heeft het, vergeleken met het eerste deel, veel meer verhaal en personages, is de soundtrack een stuk minder en mis ik het aparte, de sfeer, de shots, het energieke, etc...

Het is jammer dat het eigenzinnige zo sterk is gedowntoned en het nu in feite gewoon een 'standaard' actiefilm is geworden.

Leuk.

Wat lagere verwachtingen gezien de reacties hier, waardoor de teleurstelling achterwege blijft. Is op zich redelijk sterk, maar kan zich niet meten met de eerste Tetsuo. Ook ik vond het kleurgebruik minder, het oogde fletser, maar bovenal miste deze film intensiteit ten opzichte van de eerste. Die was af en toe echt onnavolgbaar.

Desondanks zitten er sterke gedeelten in, zoals het sepiagedeelte, dat verrassend stemmig is en de beeldenstroom er vlak voor. Sterke muziek van Ishikawa weer, maar ook leuk dat Ave Maria van Gounod/Bach te horen is.

Verder fijn dat het niet echt een remake is, maar toch een ander verhaaltje te bieden heeft. 3,5*.

Flauwe opvolger.

Had er na screenshots al niet zoveel van verwacht, maar als opmaat naar The Bullet Man wilde ik Body Hammer ook nog wel gezien hebben. Waar Tetsuo een uur lang adrenalinerush is waar de minpunten nog wel grotendeels zijn te vergeven, valt in Body Hammer te veel op hoe weinig met het concept gedaan wordt. De eerste drie kwartier zijn erg flets, slap, flauw. Tweede stuk is een stuk vlotter en qua designs wat geiniger, al halen ze het niet bij Tetsuo.

Bovendien een erg lelijke film om te zien, en ook de geluidseffecten zijn niet om over naar huis te schrijven. Enkel de muziek was voor het grootste gedeelte wel knap, en qua editing is Tsukamoto altijd wel erg sterk.

2*

Toch wel een mindere opvolger van het geweldige Tetsuo uit 1989.

Te beginnen met het visuele aspect waarbij veel wordt geëxperimenteerd en vooral in het eerste grote gedeelte van de film lelijk uitkomt. En ook het camerawerk liet bij momenten echt de wensen over. Soms was het echt niet om aan te zien.

De soundtrack, die in het eerste deel een grote meerwaarde gaf aan de film is hier in deel twee nogal wisselvallig. Af en toe héél goed, soms ook kitsch.

Naar het einde toe wordt het dan weer wél geweldig, het concept wordt wat mij betreft gaaf uitgewerkt en op audiovisueel vlak krijg ik wat ik wou.

Na zowat een jaar ook maar eens deel 2 van Tetsuo aanschouwt, die wel weer een stukje rustiger, en minder geflipt is dan deel 1, maar zeker niet minder bizar...

Dit keer vinden we Tetsuo weer terug, maar nu met een braaf gezinnetje. Dat wordt goed verstoord wanneer er een groepje cyberlui aanklopt om zijn gezin te ontvoeren. Tetsuo lijkt nu wel iets te lang zijn ijzer-kunstjes niet meer gebruikt te hebben, want hij komt pas erg laat op gang, wat hem per ongeluk zijn zoontje kost, waarbij automatisch ook zijn huwelijk naar de klote raakt (wanneer zijn vrouw er ook nog achterkomt dat Tetsuo geen mens is) en waarbij we weer getrakteerd mogen worden op enkele gore experimenten, en ook nog een hoop gevechten tussen Tetsuo en zijn soortgenoten, waarbij je soms een beetje aan een soortevan Jetix programma moet denken, maar dan lekker bizar, maf en goor.

De montage vind ik ook een stukkie beter dan deel 1, hier is alles (voornamelijk Tokyo) lekker sompig en broeierig en wat rustiger voor de ogen. Het laatste apocalyptische shot was ook erg tof.

Een tof vervolgje.

4,0*

Nee, deze vond ik eigenlijk op alle vlakken minder dan deel 1, en dan vooral audiovisueel. En juist omdat het wat conventioneler is valt het verhalend ook nogal tegen. Wel aantal toffe scenes en genoeg weirdness maar vooral tegenvallend.

Opnieuw een staaltje cyberpunk van de hand van Tsukamoto, maar het is allemaal wat minder frenetisch en extreem dan Tetsuo: The Iron Man dat was, en daarmme toch ook wat minder. Er zit wel een soort van verhaal in maar niet een die mij heel erg kon boeien. Wel zijn er uiteraard genoeg bizarre scenes waarbij er gexperimenteerd wordt met implantaten, en waar spontaan allerlei mensen rare cyborg-achtige transformaties ondergaan. Het kijkt verder prima weg, ook gezien de korte speelduur en het feit dat er genoeg gebeurt, maar zo'n sensory overload als de eerste was dit toch niet.

Flinke stap terug.

Het eerste deel blonk toch echt wel uit dankzij de stilering. Het was uiteraard niet met een breed budget geschoten maar de razendsnelle stijl gecombineerd met zeer indrukwekkende bodyhorror-elementen wisten indruk te maken. Dit tweede deel moest wat groter zijn en waarschijnlijk ook iets commerciëler, maar ik vond het vooral minder.

De echt sterke elementen van het eerste deel (dus de adrenaline) keren hier maar zeer beperkt terug. Wanneer dat wel komt is de film uitermate indrukwekkend te noemen, maar deze momenten nemen hooguit maar een paar minuten van de film in beslag. Gedurende het overige gedeelte van de film wordt er namelijk ruimte gemaakt voor meer narratief en wordt het stilisme zelf wat teruggedrongen.

Het acteerwerk is niet mijn favoriete soort maar diegene die er staan vervullen hun taak met passie en overtuiging. Leuk dat diverse namen uit het eerste deel weer terugkeren in compleet andere personages. Verder vond ik de regie echter een stuk chaotischer. Vervelende keuze ook om het nu allemaal met kleur in te richten, want nu voelt de film meteen brak en goedkoop aan terwijl het eerste deel dit heel knap wist te verhullen.

Een degelijk tempo is er niet meer en ondanks een grote hoeveelheid aan creativiteit weet het narratief totaal niet te boeien. Wat de personages hier hebben meegemaakt en wat hun missie is wordt nooit interessant of leuk in beeld gebracht. Daarnaast zijn de weirde elementen onnodig ongemakkelijk waardoor de film nooit echt comfortabel is, en dat terwijl de algemene sfeerzetting juist toegankelijker is.

Veel wordt een stuk goedkoper en simpeler opgelost, al lijkt dat wellicht meer zo omdat het allemaal wat overzichtelijker is. Wel kan de film profiteren van een weergaloos goed doordenderende soundtrack en wat geweldige scenes. Er zit zeker nog talent in de film verscholen, maar zo uniek en adrenalinevol als het eerste deel is het niet meer, en dat is een behoorlijk gemis.