Exit Wounds (2001)

Huh Deze was toch geregisseerd door Joel Silver? Nou breekt mijn klomp..... Oh ik zie het al, hij was producer

Erg vermakelijke film en behorend tot het betere werk van Steven Seagal.

De regisseur van deze film heeft ook Cradle 2 the Grave en Romeo Must Die geregisseerd en dat is ook duidelijk te zien, omdat de drie films een zelfde soort stijl hebben en ook grotendeels dezelfde acteurs. Hoewel het plot van Exit Wounds niet eens zo bijster goed is, is het wel vermakelijk. Seagal wordt in deze film bijgestaan door rapper DMX, die vooral goed is in boos kijken, het redelijk doet, maar zeker geen acteertalent is.

Dat zijn Anthony Anderson en Tom Arnold ook niet, maar gelukkig zijn zij het die de film van de nodige humor voorzien. Best leuke humor soms moet ik zeggen. De actie is daarnaast niet eens zo verkeerd en zorgt in combinatie met de humor en het prima tempo voor een lekkere wegkijker. Niet hoogstaand, maar wel leuk dus.

3,0*

Beetje 't oeuvre van Steven Seagal aan het meepikken (herzien) de laatste jaren, maar het valt niet mee! Dit is 1 van de slechtste films die ik van 'm zag. De fightscenes zien er niet best uit , het grootste gedeelte van de cast acteert ondermaats, en de twee grappig bedoelde sidekicks zijn irritant. Seagal mixt zijn aikido met een sporadische wirefu-move uitgevoerd door een stuntman. Totaal niet overtuigend! Vooral naar het einde toe veel close ups en een snelle montage in de hoop dat een en ander niet te veel opvalt. Kreeg het gevoel dat de stuntman van Seagal meer screentime kreeg dan Seagal zelf! Pas zag ik Sudden Death met Van Damme terug en daar was de stuntman ook een beetje te veel aanwezig (maar gelukkig niet in de fights). Krijg je toch weer meer bewondering voor Jackie Chan! Gelukkig kon ik de film uitzitten en 't was leuk om Bill Duke en Bruce McGill te zien.

Nog net een voldoende, omdat ik de film met gemak heb kunnen uitzitten. Liefhebbers van vechtscenes kunnen beter een andere Seagal film pakken, want de gevechten zijn nogal schaars, maar als ze er dan zijn zijn ze best ok. Ook erg gelachen om Seagal die zijn schoolbankje doormidden breekt omdat hij er niet in past, hilarisch! De cast is ook niet verkeerd, er lopen giganten als Bill Duke en Michael Jai White mee in de film, echter met beide een beperkte rol. De scene in de club vond ik erg leuk om te zien Seagal beukt hier 2 enorme kleerkasten in elkaar op een typische Seagal manier. Kortom aardig tussendoortje, maar verder niets bijzonders.

Omdat ik eerder vergeten ben te stemmen, besloten maar een herziening er tegen aan te gooien.

Exit wounds is vermakelijk, maar niets meer en ook niets minder. Actie is aardig, personages zijn redelijk en het verhaal is degelijk.

Het is een film die vrijwel nergens uitblinkt, maar desondanks gewoon prima wegkijkt.

leuke seagal film voor een avondje tv ik vind deze film 3 sterren waard

Exit Wounds

Seagal is nooit een favoriet geweest van velen (denk ik). Voor mij heeft Seagal zelfs wat jeugd sentiment, samen met mijn vader kijkend naar Seagal die mensen richting hakmessen flikkert, oef! Toch behaald Seagal met zijn films nooit de 100% bij mij en ik vind dat er vaak wat dingen blijven hangen bij hem die velen malen beter hadden gekund! Kwa actie is de film natuurlijk niet te missen en daar verveel je, je niet snel door. De acteer kunsten van DMX laten soms op zich wachten en van Seagal weten we meestal dat het niet denderend is. Michael Jai White acteerde ook een goed rolletje en Jill Hennessy, knappe vrouw, deed het ook goed. Alleen, ik heb niet mee gekregen hoe het nou met haar is afgelopen? Dood of levend?? Het verhaal is flinter dun en niet echt iets speciaals om te volgen, het concept is aardig gedaan. Al om al, een film om je avondje te vullen!

3.0*

De ondergang van Seagal is ingezet. Dat mag je anno 2015 gerust concluderen. Na het begin van het nieuwe millennium is het hard bergafwaarts gegaan. Seagal schiet zijn films hier nog in de Verenigde Staten, maar hij laat zich steeds weer in met hiphopartiesten die geen van allen een goede indruk achterlaten op het witte doek. Wie van hiphop houdt, zal het allemaal wel prima vinden, maar ik heb echt een schijthekel aan die muziek. Dus op dat vlak hebben films als Exit Wounds al een achterstand. DMX is daarbij een minstens zo slechte acteur als Seagal, al laat hij nog zien hoe je een redelijke actiescene uitvoert. Ik was even positief verrast door de aanwezigheid van Michael J. White, maar hij houdt het (verdomme) alleen bij vuurgevechten. Wéér een gemiste kans.

Op de muziek na, ziet de film er heel verzorgd uit en zit de vaart er redelijk in. Gelukkig zitten de misplaatst grappige scenes vooral in het begin. Zeker in verkeersagent Seagal zit ik gewoon niet te wachten. Ook het praatclubje is een pijnlijk moment. Zeker wanneer Seagal niet uit zijn stoel komt. Het moet allemaal gefrustreerd overkomen, maar volgens mij is het meer een hamburgermoment. Seagal is in elk geval niet in vorm, maar doet hier tenminste nog de actie zelf. Een krappe voldoende.

wel een leuke steven seagal film.hierna ging het bergafwaarts.maar deze film was nog wel leuk.

De computers bleken uiteindelijk weinig last te hebben van de Millennium Bug, maar Steven Seagal duidelijk wel. Na 2000 ging het steil bergafwaarts met zijn films, voor zover het midden jaren '90 niet al begonnen was.

Deze Exit Wounds uit 2001 was zijn laatste korte come back van enig niveau. Met leuke actie, veel getimede humor en een niet onaardig verhaaltje. Maar je moet ook deze film niet al te serieus nemen, dat is het allemaal nog best te behappen.

Middelmatige film in het genre

“None of this Lone Ranger stuff that I keep hearing about.”

Steven Seagal, DMX, Tom Arnold, Anderson, veel stoerdoenerij, mooie auto's, mooie vrouwen en veel testosteron, Exit Wounds doet precies wat je ervan verwacht. Als je niet al te veel van het verhaal verwacht en het erbarmelijke acteerwerk voor lief neemt, valt er nog genoeg te lachen om zoveel onzin.

Vroeger een zeer goede aktie film.

Met Steven Seagal inmiddels is de film iets verouderd.

Omdat veel films tegenwoordig spectaculairder zijn.

Maar dit is wel echt een hele goede aktie film van hem.

Prima aktie film.

Deze Actie / Misdaad film met actieheld Steven Seagal in de hoofdrol zag ik afgelopen donderdagavond voorbijkomen op RTL7 (daar was het min of meer de Steven Seagal week) en eindelijk maakte hij weer eens een succesvolle actiefilm (na "Under Siege (1992)"), met voldoende harde actie, explosies, humor, filosofietjes en ook nog eens een redelijk verhaaltje. Het zou zo ongeveer zijn laatste niet al te beroerde film blijken te zijn.

In "Exit Wounds" is Orin Boyd (Steven Seagal) een opvliegende maar goudeerlijke politieman uit Detroit, die geweld niet schuwt om de wet te handhaven. Maar enkele dagen nadat hij in zijn eentje een leger politieke moordenaars heeft verslagen die het voorzien hebben op de vicepresident (Christopher Lawford), wordt hij ten onrechte door zijn commandant Frank Daniels (Bruce McGill) gedegradeerd tot verkeersagent in district 15 onder leiding van Annette Mulcahy (Jill Hennessy), welke één van de slechtste wijken van Detroit is. Gaandeweg komt Orin erachter dat er meer speelt binnen het district waar hij gestationeerd is en krijgt hij te maken met corrupte collega’s en een omvangrijke drugshandel. Orin vindt een hoofdverdachte in de gedaante van crimineel Latrell Walker (hiphopartiest DMX), Orin verdenkt hem namelijk ervan ingebroken te hebben op de FBI opslagplaats waar ze drugs bewaren, maar al gauw blijkt dat de zaak niet zo zwart-wit is als hij lijkt...

In "Exit Wounds" zien we weliswaar een wat oudere en stramme Seagal, maar die tekortkomingen worden tenietgedaan door zijn grote inzet en de uitstekende actiescènes. De afzichtelijke paardenstaart is eraf en het Perzisch tapijtje om zijn schouders is verdwenen. Ditmaal geen boeddhistische flauwekul maar rauwe en bloederige actie. Zelfs de gemompelde oneliners van Seagal zijn grappig en trefzeker geplaatst. Gelukkig heeft men de dialogen van onze fluisterende actieheld tot een minimum proberen te beperken, waardoor de beste man mag doen waar hij bekend om staat, namelijk mensen een flink pak slaag verkopen. Hierbij komt wel de hogere leeftijd (hij was destijds bijna 50 jaar) van Poetin-adept Steven Seagal om de hoek kijken. Maar dat heeft men slim opgelost door gebruik te maken van flitsende montage, diverse filmtrucs en capabele stuntmannen. Hierdoor lijkt het toch alsof de trage Steven Seagal zonder moeite de vloer aanveegt met jongere en dus veel fittere vechtersbazen.

Het ietwat rommelige verhaal van de film, met een opstandige, gewelddadige, maar rechtvaardige agent in de hoofdrol, zal de meeste fans van het genre wel bekend voorkomen en op dit gebied doet "Exit Wounds" dan ook een beetje denken aan de eerste films uit Seagal's repertoire, zoals "Above the Law (1988)", "Hard to Kill (1990)" en "Out for Justice (1991)". "Exit Wounds" heeft best veel te bieden, zoals heel veel actie (vooral vechten en schieten, maar er is ook een stroomstootwapen gevecht en een zwaardengevecht te zien) die soms ook behoorlijk hard en over de top (zo schiet Orin Boyd met een pistool een helikopter uit de lucht) is, plotwendingen (al dan niet vergezocht), humor, een indrukwekkende cast en zelfs naaktheid (borsten). Dat laatste zie je in een uitgaansgelegenheid en in een stripteasetent.

Qua humor is het leuk om Steven Seagal als verkeersregelaar te zien op een heel druk kruispunt in Detroit, waar hij er een zooitje van maakt en als hij naar een "omgaan met woede-aanvallen" bijeenkomst wordt gestuurd (waar hij geen zin in heeft) en hij dan wilt opstaan (hij moet namelijk van de therapeut gaan staan en over hemzelf vertellen) en klim zit tussen het tafeltje met stoeltje, breekt hij gewoon het tafeltje van het stoeltje af en zegt hij:

"l'd like to make this clear: l don't have rage. l'm a happy guy. You see this face? This is a happy face. You all would be lucky to be as happy as l am."

Als hij daarna naar buiten loopt en een zwarte bende ziet die bezig is om te proberen in te breken in zijn auto (een pick-up), zegt hij:

"What am l, a shit magnet?"

Wat betreft de cast zien we buiten Steven Seagal verder nog een aantal bekende personen zoals hiphopartiest DMX (als crimineel Latrell Walker, die de corrupte agenten wil aanpakken en die zijn broertje Shaun uit de gevangenis wilt krijgen), Anthony Anderson (als T.K. Johnson die de kompaan is van Latrell Walker) die voor de nodige humor zorgt, Michael Jai White (als Lewis Strutt die bij de politie werkt en corrupt is en handelt in heroïne), Bill Duke (als politiecommandant Chief Hinges die tegen corruptie is), Tom Arnold (als Henry Wayne die een televisieshow heeft en die ook aanwezig is bij de bijeenkomsten m.b.t. "omgaan met woede-aanvallen" en die Orin Boyd ook helpt), Bruce McGill (als politiecommandant Frank Daniels, die bevriend is met Orin Boyd, maar die ook corrupt blijkt te zijn) en Eva Mendes (als Trish, die techniekspecialist is van Latrell Walker en die goed kan omgaan met camera's).

De mooie Eva Mendes was overigens achteraf niet te spreken over "Exit Wounds" en ze noemde het een "verschrikkelijke film". Ook zijn al haar dialogen opnieuw ingesproken door iemand anders en daar kwam ze pas achter toen ze naar de feestelijke première ging. Hoewel ze me niet bekend voorkwamen, vond ik Jill Hennessy (als politiecommandant Annette Mulcahy, die Orin Boyd helpt en een oogje op hem heeft en die tijdens een actievolle achtervolging met auto's om het leven komt tijdens een harde botsing) en Jennifer Irwin (als de Linda de therapeut bij de "omgaan met woede-aanvallen" bijeenkomsten) leuke en mooie vrouwen om naar te kijken.

Al met al is "Exit Wounds" nog eens een lekkere ouderwetse “Verstand Op Nul” actiefilm van Steven Seagal, die zich van de eerste tot de laatste minuut lekker wegkijkt.

Laatste die ik van de Seagal reeks mee pak, de rest van 2000+ is mij te laag beoordeeld.

Persoonlijk is deze samen met Above the Law, Out for Justice en Under Siege wel de betere films van 1988-2001 van Steven.

3 Sterren voor deze vermakelijke film en met name de humor van Anthony Anderson.