Goede film zonder hart.
Mooie film over twee broers die na complete negeersessies en vluchten elkaar weer ontmoeten als het goed mis is. De band tussen die twee voelt erg realistisch en natuurlijk aan, waar de film daarom ook heel veel punten mee scoort. Bruno en Eric spelen geloofwaardig en beheerst. Het is vooral allemaal erg onderhouden, ze hebben waarschijnlijk al de ervaring in het filmvak waardoor ze precies weten over elke close-up en andere rotzooi. Ze doen het allemaal perfect, als kijker heb je daarom het volste vertrouwen in de cast die het verhaal, nu dan, goed weet over te brengen.
Dit is helaas ook het minpunt van Son frere. Het is allemaal goed, mooi en vrij ontroerend en naar om te zien. Maar toch mist het de uitdaging en de speelsheid wat een film juist spannend maakt. Ik heb liever een film waar ik onzeker over ben dat ik goed of slecht vind, dan dat ik al bijna na de eerste minuten kan zien hoe deze films zich staande gaat houden. Er mist wat pit en uitdaging van de crew.
Het verhaal is mooi, zoals ik al zei is de band tussen de twee broers vrij natuurlijk, waardoor er wel veel chemie (of juist een te kort aan chemie) is en voelbaar is. De scheer-scene was erg sterk, maar voor de rest niks echt memorabel. Film is wel vrij toegankelijk en heeft zeker het eerste uur vrij veel tempo waardoor hij makkelijk te kijken is. Laatste half uur mocht van miij ingekort worden, er was geen emotie waardoor het eentonig werd.
Het is allemaal goed, maar heeft wel een ondertoon.
3 sterren