High Noon (1952)

Drama met western sausje, prima te doen dankzij de korte speelduur en misschien vroeger wel opzienbarend maar nu niet meer dan gemiddeld. Halve ster erbij voor Katy Jurado die lekker bits was.

3,0*

Op de derde plaats in de western knock out van vorig jaar, en een waardige nummer 3 achteraf gezien. Met de benarde (op een gegeven moment uitzichtloze) situatie, trots, verraad en teleurstelling samen met de setting en cast kon ik me prima inleven. Ben daarom ook zeer tevreden dat ik hem gezien heb. Wat mij betreft een terecht (goed) gemiddelde hier op de site.

Korte & krachtige film, van begin tot eind meeslepend, met alle personages hun eigen standpunt rondom de centrale vraag: Waarom blijft hij?, waarom peert hij 'm niet? Vul zelf maar in. Vergelijkbaar met 12 angry men, maar dan anders.

Nadat ik wat heb opgepend, ga ik vaak wat rondneuzen in de kommentaren, ik heb toch 12 uur voor het er definitief staat.

Sommigen schrijven dat Cooper houterig acteert, maar dat is juist eigen aan iemand die onzeker is, en dat is de persoon die hij speelt, hij speelt geen super(over de top) macho a la John Wayne of Clint Eastwood die schijnbaar geen angst kennen. Cooper speelt een mens van vlees en bloed. De enige die niet bang is, is een knaap van 14.. en dat is maar al te logisch.

High Noon is een western, waarin het eens niet de revolverhelden zijn die de show stelen. Het levert een film op, die om "gewone mensen" draait en dat is op zich wel eens verfrissend. Voor mij blijft de werld van de rauwe koppen en onmogelijke schietprestaties toch wat leuker. High Noon neemt ondanks zijn korte speelduur nog best wat tijd om de onderlinge verhoudingen aan te geven en vervolgens volgt direct de ontknoping. Die voelde erg gehaast aan. Nee, High Noon is geen hoogvlieger voor mij.

Deze draait nu niet op TV, gezien het feit dat Michael Madsen erin zit. Lijkt me niet kunnen in 1952

Dit is de 2000 remake van dit origineel met Skerritt etc.

Maar het origineel is onovertroffen.

Ik heb deze eens op DVD gekocht , maar heb het na 1 keer nooit meer gezien. Ik kende het min of meer en kon deze film goedkoop aanschaffen. De mate van herzien bepaalt toch of ik er van kan nlijven genieten. Deze film doet dat bij mij niet omdat er op zich niet zoveel gebeurt, los van het einde ( ik doel op actie). Op zich wel goed , maar watI mij betreft niet zo boeiend.

“Don't try to be a hero! You don't have to be a hero, not for me!”

Geweldige Western. High Noon heeft een geweldige sfeer, en de (bijna) real time waarin we alles zien zorgt voor een ijzingwekkende spanning. Het tempo is laag, maar de spanning wordt steeds verder opgevoerd. High Noon is daarnaast ook een mooi verhaal over de hypocrisie en verschillende belangen in zo'n klein stadje.

Will Kane vraagt om hulp in zijn strijd tegen Frank Miller en zijn drie kornuiten, maar de mensen hebben allemaal zo hun redenen om hem niet te helpen. Ik moest even wennen aan Gary Cooper, maar tegen het einde van de film vond ik hem steeds beter op dreef. Aan Grace Kelly hoef ik nooit te wennen, en ook de andere acteurs zijn allemaal geweldig. De muziek/score is fantastisch, en de regie van Zinnemann is zeer effectief. Met het actievolle einde als sterke afsluiter.

'k Zag hem al minstens voor de derde keer en het blijft een knappe, heel bijzondere film, een "western-plus".

Eentje die van vele cliche's van het genre afstand doet. Een stevige opbouw; de actie verloopt zowat in real time en zelden zo een spanning, in alle soberheid, weten opdrijven.

Cary Grant is beslist in zijn element en zet één van de beste westernhoofdrollen allertijden neer. Een terechte Oscarwinnaar.

Inhoudelijk ook, want toch een schrijnende schets hoe solidariteit, ook dankbaarheid en moed bij de massa, soms ver te zoeken is.

En Grace Kelly ? Nog maar halverwege op de affiche, maar innemend mooi en overtuigend in één van haar debuutfilms van haar korte carrière.

Euh, misschien nog een keer kijken?

Sorry chiel en alle anderen. Kijken moet ik niet meer, alleen maar aandachtiger zijn bij het typen. Pure verstrooidheid of zou ik dan toch oud worden !? Is helaas niet meer recht te zetten. Vervelend en meteen Gary Cooper even onrecht aangedaan.

HIGH NOON (4K Restoration) New & Exclusive Trailer

Oeh, na Shane pakken ze nu ook High noon aan, met heel veel extra's zo te zien. Mooie alert, de grunt !

Uit verveling gehuurd op een saaie regenachtige dag in de bib.
Beviel me zo goed dat ik toch mij wat verplicht voel om hier een positieve review te typen.

De film is zwart-wit maar dit went verbazend snel.
Er word zeer goed en realistisch geacteerd. Er spelen ook wat bekende koppen in oa Lloyd Bridges die ik herkende van Hot Shots en een Lee Van Cleef bekend v andere westerns...
Psychologish vond ik de film goed.
Het gaat niet enkel om de strijd van goed versus kwaad, maar ook de keuze tussen je plicht te doen of je vel te redden...
Howe: People gotta talk themselves into law and order before they do anything about it. Maybe because down deep they don't care.

"Stank voor dank" noemen ze het.
toen Kane zijn ster verbitterd op het einde op de grond smeet en weg rijd met z'n vrouw.
Een dikke middelvinger naar het stadje

AANRADER!

Zojuist bekeken, en het is een juweeltje geworden.

Een extra belevings-boost a.h.w. van de film.

Volop van genoten.

Er zit geen sleet op deze western, lijkt alleen maar beter te worden.

Opvallend weer hoeveel elementen Sergio Leone geïnspireerd moeten hebben voor zijn Once upon a Time in the West.

Ik zie bij elke kijkbeurt meer overeenkomsten.

Helemaal vergeten dat ook Jack Elam hierin meespeelde, al was het maar kort.

De extra's moet ik nog bekijken, maar het bijbehorende boekje is ook meer dan de moeite waard.

Daar is veel werk van gemaakt.

Vooruit, een halve ster erbij, een betere town-western bestaat er niet .

Dikke aanrader die EUREKA! release.

Die slaapt z'n roes toch uit in de cel van Kane?

Ja, ik heb de laatste tijd toevallig veel Eureka-releases gekocht, en die zijn allemaal piekfijn verzorgd, ook het artwork en de boekjes (soms zelfs hele boekwerken).

A truer word was never spoken!

Roger Thornhill

Inderdaad Jack Elam is de town drunk, en ligt in de cel.

Kane laat hem wel lopen.

In de extra's zie je wel dat Elam oorspronkelijk meer screen time had, in een saloon scène.

Die is eruit geknipt.

Hij was blijkbaar toch nog lang genoeg in beeld voor Sergio Leone om hem te spotten

Zo is er wel meer uitgeknipt, o.a. ook een sideline met een deputy (James Brown) die een nogal gehavende gevangene binnenbrengt.

Die hele deputy zie je niet meer in de film.

Degelijke western met een spanningsboog die nauwelijks verslapt. Vooral het uitgangspunt is uitstekend en wordt versterkt door een boeiend verloop dat zich in 'realtime' ontvouwt. Om de zoveel tijd krijg je een shot van een klok te zien; een soort tijdbom die doorlopend suspense creëert. De klassieke shootout op het einde vormt het hoogtepunt, al zijn er onderweg zeker een aantal leuke scènes te zien. De scenarist behandelt het publiek niet als een bende steenezels en geeft het simpele verhaal wat meer diepgang via allerlei nevenpersonages en hun interpersoonlijke relaties. Veelomvattend wordt het nergens, maar het is genoeg om een momentum in stand te houden. Het grootste probleem is naar mijn mening de verschrikkelijke theme music die om de haverklap wordt afgespeeld. Het duffe liedje jaagt alle opgebouwde spanning abrupt weg en doet me hunkeren naar de epische composities van Ennio Morricone. Muziek heeft een belangrijke functie binnen een western aangezien het de toon van een scène of soms de hele film kan bepalen. Het is spijtig dat High Noon, samen met zowat elke Amerikaanse 'Hays Code' Western, vaak zo'n misplaatste deuntjes toelaat. Het acteerwerk en de regie waren oké. Cooper heeft meer weg een boekhouder die ze een cowboy kostuum hebben aangetrokken, maar hij weet niettemin een zekere coolness te belichamen. De geschiedenis rond de slechterik is nogal mager, waardoor zijn onvermijdelijke dood niet bepaald veel voldoening opleverde. Al bij al gewoon oké.

Vreemde beoordeling van de titelsong die net zo beroemd is als de film zelf, en wat mij betreft juist uitstekend past met die monotone begeleiding en sonore stem van Ritter.

Laat alsjeblieft de Amerikaanse western in zijn waarde, en de Italiaanse in de zijne.

Kiekerjan

Uiterst simpel verhaal maar hoe doeltreffend. De shoot-out ten spijt wordt de spanning heel de film lang opgebouwd door een combinatie van tikkende klokken, het psychologische spel in het dorp, het repetitieve maar verslavingsgevoelige deuntje van Tiomkin en natuurlijk de schitterende regie en camerawerk van respectievelijk Fred Zinnemann en Floyd Crosby.

Gary Cooper speelt de rol die hem op het lijf geschreven is en krijgt ook bijna alle schermtijd toegewezen. Zijn echtgenote Grace Kelly is dan weer een aardig stuk specimen en het is dan ook jammer dat ze zo’n korte filmcarrière heeft gehad. Fijn om haar hier aan het werk te zien. Dat geldt ook voor de rest van de cast, met hier en daar enkele bekendere koppen. Eén van de beste scènes van de film vind ik de volksraadpleging in de kerk. Zeer herkenbare toestanden met alles wat de mens eigen is. Deze scène is tekenend voor de sfeer van de film. Het donkere randje van de film wordt eigenlijk niet bepaald door de (externe) dreiging van de bandieten maar door het gebrek aan solidariteit van de numeriek veel sterkere dorpelingen.

Meer dan terechte klassieker en een plezier om te herzien.

Vooral de laatste minuut is triest.

Alle ratten kruipen hun holen.

Oudje die ik via de kringloop bemachtigd heb en uiteraard nieuwsgierig naar was. Een western, oude film, Cary Cooper en Grace Kelly, een titel die klinkt als een klok, veel goede ingrediënten aanwezig, dat sowieso. Maar helemaal top is het net niet.

Veel introductie is er niet met de drie ruiters die het stadje doorkruisen terwijl de bruiloft van de sheriff gaande is. En het is dat eerste half uur best zoeken waar dit verhaal heen gaat. Wie is Frank Miller? Wat is het probleem met de sherrif? En wat met die houding van de burgers, en de problemen met Harvey Pell. Maar dan blijkt na een half uur dat verschillende dorpelingen openlijk dwepen met Miller en komt in die zin de echte strijd naar voren. De sheriff heeft meer tegenstanders dan vijanden blijkt. En dat maakt de film toch meteen een stuk interessanter.

Het mindere aan High Noon is toch de gedateerdheid die naar voren komt in het tempo dat hollen of stilstaan is, een bepaalde braafheid over het hele gebeuren en vooral de vrij stroeve dialogen. Leuk is het wel Grace Kelly een keer te zien, Cooper acteert prima en de spanning is verschillende malen van zijn gezicht af te lezen, de erg jong ogende Lloyd Bridges is erg grappig en de film heeft een aangenaam korte speelduur.

High Noon is dan ook een wedstrijdje goede punten tegen slechte punten afwegen, en hoofdzakelijk is dat goede dingen tegenover de tand des tijds. High Noon is dan uiteraard ook een film die gezien moet worden in het tijdsbeeld van de jaren '50 en wat mij betreft niet vervelend, degelijk en meer dan te doen voor een keer.

Hoewel het drama an sich niet erg bijzonder was, is het mooi om te zien hoe de dorpelingen zich terugtrekken en de sheriff er alleen voor komt te staan. De finale is wel echt spannend en goed gedaan. Waar ik de eerste kijkbeurt minder enthousiast was (de focus lag toen meer op het drama), kon ik de film dit keer beter waarderen vanwege het sterke onderliggende concept.

Halfje erbij. Kleine 4*

Als je de film, zoals ik, al meerdere malen hebt gezien, weet je al wat je mag verwachten. Het oordeel ligt immers al vast. Een schitterende film, onderhoudend, wil iets vertellen over de menselijke aard en met klasse gemaakt. Maar dan plots bij de herziening komen bepaalde details naar boven die je nieuwe inzichten geven. Onmiddellijk daarop volgt de vaststelling dat een film nooit af is, nooit volledig “gezien” is. Het kan de definitie van een interessante film opleveren. Hierbij mijn momenten van AHA erlebnis :

AHA moment 1 : Het gaat over je plicht doen. Dat is de motivatie van Cooper. De motor van het plot. Maar nooit komt het woord erin voor. Cooper zegt steeds : I can’t run away. Anderen zeggen : if you don’t know by now I can explain it to you. Je moet maar eens opschrijven welke dialogen allemaal het woordje ‘plicht’ heel slim omzeilen. Knap scenario.

AHA moment 2 : de song vind ik te pas en onpas gebruikt worden. Nadien las ik dat het blijkbaar gevoelig ligt bij sommigen maar tijdens het kijken viel het me op dat ik dacht ‘alweer die song’. Let op, ik vel geen oordeel of de song goed of slecht is maar het remt inderdaad de spanning. De song fungeert een beetje als emotionele leidraad, als klank van de wanhoop wanneer Cooper door de straten stapt op zoek naar hulp, naar mensen die het algemeen belang willen dienen. Toch vind ik het herhaaldelijk gebruik van de song een verzwakking van de intensiteit. Instrumentale versie was beter geweest (dat af en toe ook te horen is, denk ik) en de song misschien enkel gebruiken in het begin (en misschien op het einde). Het gebruik van de ballad is de enige factor die de film overdaad schaft terwijl scenario, fotografie en montage (het sublieme real time structuur) veel subtieler het thema bespelen.

AHA moment 3 : het einde vat de film geniaal weer (zoals ook al een user opmerkte). Als alles voorbij is, komen de opportunisten (de gemeenschap in dit geval) naar buiten. De hypocrisie van de burgers schittert hier in al zijn lelijkheid. Het einde is de laatste cartouche dat de film afschiet om vooralsnog het thema klaar en duidelijk naar voren te brengen. Als je wint, heb je vrienden zong Henny Vrienten en Herman Brood destijds en zij konden het weten.

High noon is alweer voorbij. Cooper en Kelly zitten nu al in het hiernamaals, misschien samen aan de haard, herinneringen aan het ophalen van die goede ouwe tijd. Zo maken ze niet meer, zullen ze waarschijnlijk besluiten. Ik kan hen volgen. Mijn oordeel blijft hetzelfde, alleen de kijk is anders.

Met die mening kan ik wel meegaan.

Mij stoort het niet echt, maar in die andere western klassieker "3:10 To Yuma" werd dat subtieler en beter gedaan.

Ik kwam de dvd (inderdaad ook) bij de kringloop tegen. Dus nu bekeken hoe zou de film bevallen? Beeld is goed met ondertitels. Verder karig zonder extra's. Had het tegengevallen had ik nu niet gereageerd. Maar geen slechte aanwinst hoor.

Ik kreeg aanvankelijk wel het idee met al die dialogen "ik weet niet of dit hem wel gaat worden". Maar zeker vanaf het kerkgedeelte wordt het erg interessant met allerlei vragen en verschillende argumenten en iedereen heeft wel een punt om niet dan wel te helpen. Dit geldt ook voor Cooper, die zeer plichtmatig als sheriff is maar dan veel tijd verspilt. Ook door Bridges die hoge zelf dunk heeft, verspilt hij tijd. In nood leer je je vrienden kennen in dit stadje (met dorpskarakter) en dan nog vrij betrekkelijk, stank voor dank. (Die jongen wil wel, daar maken ze in oorlogszuchtige landen dan ook wel handig gebruik van).

Kleur had zeker wat Grace Kelly betreft goed gedaan want ze mag er wezen, maar ja wisten zij veel dat het zo'n succes zou worden. Ze doet het best aardig. Goede recht toe recht aan rol van Katy Jurado. Duidelijk wel te zien dat de film met weinig budget is gemaakt maar wordt handig gebruik gemaakt van close-ups van klokken en spoorlijn. Erg spannend en kranig geschoten laatste gedeelte en spel (zeker gezien gezondheid) van Cooper.

Ik heb de film vooral als thriller/drama bekeken en minder als western en blijft als vraagstelling/thematiek toch nog steeds verdraaid actueel.

Vaak ga ik na het kijken van een film die mij erg goed is bevallen, nog even nagenieten door wat over zo‘n film te lezen. Meestal levert dat een paar interessante feitjes op die de filmbeleving nog net iets smakelijker maken. Bij High Noon was dat ook het geval.

Zo las ik dat producent Stanley Kramer de film als een soort metafoor voor de falende werking van de Verenigde Naties had beleefd. Schrijver Carl Foreman had bij het schrijven echter persoonlijker thema‘s in zijn hoofd. Als voormalig lid van de Communistische Partij lag hij onder vuur en moest zich zelfs later verantwoorden bij het vermaledijde Comité dat werd geleid door Joseph McCarthy alwaar hem werd verzocht Communistische collega‘s in de filmwereld te verraden. De uit Oostenrijk afkomstige Joodse regisseur Fred Zimmermann zag in het script een bittere parabel over een wereld waar angst en onderdrukking regeren en had de nazificatie van Duitsland in zijn achterhoofd. Op High Noon kun je vele interpretaties loslaten.

High Noon is een film van alle tijden. De oproep van marshall Kane (Gary Cooper) aan de inwoners van het stadje Hadleyville om gezamenlijk in het geweer te komen tegen de dreiging van de outlaw Frank Miller en zijn bende, levert weinig of geen respons op. In een korte tijdsduur van 85 minuten laat de film een dwarsdoorsnede zien van de inwoners van het stadje. Een dwarsdoorsnede van allerhande gedachtegoed. Een dwarsdoorsnede van motieven. We maken kennis met mensen die niet het risico willen lopen op het verkeerde paard te wedden en hun eigen goede welstand te verliezen. Anderen daarentegen koesteren juist een primitieve haat en een groot wantrouwen tegenover allen die in goede welstand leven en houden zich afzijdig. Een andere groep kan het simpelweg niets schelen. En natuurlijk zijn er de mensen die gewoon bang zijn en dat altijd zullen zijn. Kane‘s oproep veroorzaakt agressie, desinteresse en gluiperig gedrag.

Het beeld van de eenzame Kane die van deur tot deur gaat om een posse bijeen te brengen, maakt indruk. De afstand tot de mensen die hij wil beschermen is groot. De eenzaamheid en het isolement van Kane worden perfect door de camera gevangen. De alomtegenwoordige stilte die volgt op zijn oproep is veelzeggend en zorgt ervoor dat van de beelden een nog indringender werking uitgaat. Kane is geen typische held en wordt als zodanig door de massa dan ook niet vereerd. De verbeelding van Kane als een verbitterde, vertwijfelde en door iedereen verlaten man weerspreekt het beeld van de westernheld zoals het publiek dat in die tijd was gewend. Cooper is geen held zoals publiekslieveling John Wayne, om maar iemand te noemen. Wayne vond High Noon trouwens een film van niks.

Het gebrek aan een aanstellerige heldhaftige uitstraling is volgens mij de reden dat de rol van Gary Cooper zo solide en geloofwaardig is. Kane is een man die niet hecht aan holle woorden en holle gebaren en daar ook niet aan meedoet. Een man die achter zijn "Tin Star“ (het symbool van orde en gezag) alleen maar leegte ontdekt. Geweldige rol van Cooper in een fantastisch fijne film waarvan (zoals ik hierboven ook al las) veel specifieke details en scènes jaren later heel herkenbaar terugkeren in het schitterende "Once Upon a Time in the West" van Sergio Leone.

Wellicht had ik deze film nooit gezien, ware het niet de reactie van Howard Hawks en John Wayne. Die zich wellicht aangetast voelden in hun feelgoodwesterngenre, waarin de burgers altijd aan de kant van het gezag staan en zich daar nooit uit opportunisme van af zouden keren. Tsja, we weten natuurlijk even goed als de brave Marshall Kane dat de werkelijkheid anders is.

In diezelfde vergelijking, High Noon tegenover Rio Bravo, het is alsof beide films niet op hetzelfde speelveld spelen. Rio Bravo bewandelt in alle opzichten het uitgetreden pad, volgt de bekende weg, zoekt geen controversie en laat iedereen in zijn waarde - tot en met de bad guys aan toe. En ook filmisch blijft het allemaal bij het bekende, er wordt niks bijzonders van de acteurs gevraagd of een beroep op het invoelend vermogen van de kijker gedaan. Toch is het vakwerk, een soort feelgoodgedoetje over het wilde westen van de boeken die we vroeger op de lagere school lazen. Dat zal ongetwijfeld nu wel heel anders zijn.

Maar High Noon dan. Dit is geen western, maar een psychologisch drama, een voorloper op À bout de souffle (1960) waarin essentiële vragen worden gesteld over de samenhang van de maatschappij, de rol van de overheid als de sterke arm der wet en de rechtspraak, maar ook waar dat dan op rust, de sociale cohesie en het verbond tussen overheid en burgerij. Precies relevant omdat we dat heden ten dage zo volledig kwijt lijken te zijn, en ons meer en meer gedragen als de verwerpelijke laffe burgers uit het dorp. Maar ook interessant door de vernieuwende cinematografie, de - zeker in vergelijking met Howard Hawks' films - veel interessantere cameravoering en regie.

Waarom Hawks en Wayne deze film precies als on-Amerikaans beschouwden is me ondertussen even een raadsel - misschien speelde daar ook eigenlijk gewoon wel een rol bij dat ze zich overklast voelden. Dat het gedrag van de burgers tegen elk denkbaar patroon van normen en waarden indruist is evident - maar even evident is het wel dat dat van alle tijden is. Lafbekken are us, zeg maar. Het is een speciaal soort mens, dat dapper genoeg is om niet te zwichten voor een stel gunslingers dat met de trein van 12:00 aankomt. Of met de trekker, zoals nu.