Ong-Bak (2003)

De reden dat ik deze film eigenlijk goed vond is de actie. En word voor mij tevens bezien als een van de beste martial arts films aller tijden, maar daar blijft het bij. De gevechten en stunts waren geweldig, maar het verhaal en de acteer prestaties stellen niks voor.

Amateurisme troef op alle niveaus werkelijk. Suuuuuperbrak verhaal en dan komt die belachelijke slapstick er nog bij (dat personage George, zucht). De intro alleen al is echt huilen met de pet op, maar veel beterschap komt er niet. De vechtscenes (waar het toch om draait) vond ik niet eens knap of spannend of wat je maar wil - te eenzijdig daarvoor - en waren bovendien matig tot zwak in beeld gebracht. Die slo-mo's en herhalingen van bepaalde moves zijn ongelofelijk goedkoop en gedateerd. En dan nog slechtgekozen muziek als begeleiding erbij.

Mij een raadsel waarom deze film hier relatief goed scoort. Nog een paar troostpuntjes voor Tony Jaa, maar hij alleen kan de film ook niet redden.

Zo af en toe is zo'n martial arts-film leuk en bovendien erg grappig om te zien. Deze komt uit Thailand en dat Muay Thai is niet misselijk! Wat een flinke klappen worden er uitgedeeld!

Het verhaal er om heen is natuurlijk ook wat bedenkelijk net als sommige karakters: held Ting gaat naar de grote stad om een afgehakt Boeddha-hoofd terug te halen naar zijn dorp. Hij ontmoet daar een broer en zus (beiden nogal dwazige types) en komt via hen in het vechterscircuit terecht.

Vanaf dan wordt de film pas echt vermakelijk, vooral de gevechten met twee Amerikanen (Mad Dog en Big Bear, jaja wat een fantastische namen!) springen er bovenuit. Respect ook voor al die stunts bij o.a. de spectaculaire achtervolgingen, want die zagen er echt overtuigend uit. Gaandeweg gaan alleen die moves en al die actie minder boeien. Het lijkt uiteindelijk toch wat veel van hetzelfde, maar afijn genoeg vermaak om deze film met maar liefst 4 sterren te beoordelen.

Goede martial arts film. Vooral dat stuk in de bar is geweldig. De rest hangt er maar los omheen maar dat mag de pret niet drukken.

Niet zo bijzonder. Hou je van martial arts dan zal de film je waarschijnlijk beter smaken. Na een "vreemd" cultuurachtige intro, krijgen we te maken met een duizend in een dozijn cliché-verhaal. Een Boeddhabeeld wordt gestolen en de held van het dorp een plattelandsjongen trekt naar de stad en zal het wel even in orde maken. Het einde laat zich dan ook raden. Een film uit 2003 maar je zou toch zeggen uit de 70's of 80's. Als je die slapstickachtervolgingen ook ziet. De komische scènes doen het serieuze verhaal dan ook geen goed. De dialogen zijn eveneens zeer matig. Een aantal gewaagde val-, spring- en vechtpartijen maar de film zelf doet erg verouderd aan. 2.0

Blijft toch een van de allergaafste films in zijn genre. In het begin denk je: waar gaat dit heen? Belachelijk verhaaltje, stompzinnige dialogen en dat in de lelijkste taal ter wereld: Thais. Maar zodra die voor zover ik weet ongeëvenaarde actie begint, doet niets van dat alles ertoe. Vooral de gevechten in de club en het eindgevecht voor het boeddhabeeld zijn om je vingers bij af te likken.

De 8 blijft staan.

Vanmiddag eerst Final Destination deel 2 en 3 gekeken ( gisteren deel 1 ) en aansluitend zojuist Ong Bak herzien. Was en het blijft een genot om deze fantastische film te kijken. Wat een schitterende vechtsport is dat. De vechtscenes zijn uitstekend gefilmd en dat zijn er heel veel van. Voor mij is dit inmiddels een cult film. Deel 2 en 3 gaan ook in de herziening.

Blijft fijn.

Ook bijna 20 jaar later heeft deze film nog best veel impact. De pijnpunten blijven wel staan en zijn er zeker ook niet minder op geworden. Acteerwerk is vaak belabberd, het verhaaltje stelt helemaal niks voor en vooral de soundrack is écht slecht. Vooral dat laatste is jammer, want daardoor missen sommige actiemomenten toch net wat extra impact.

Gelukkig wordt dat visueel goed opgevangen, en is er Jaa zelf nog natuurlijk. Als acteur weinig waard hier, maar als actieheld echt geniaal. Veel charisma, en verder geweldige, onnavolgbare moves die nog steeds geweldig indrukwekkend zijn. Leuk alterneren dus acrobatische achtervolgingen en harde vechtscenes, waarbij de laatste toch het meest indruk maken.

De actiescenes staan nog steeds als een huis, en daar is het dan ook allemaal om te doen. De rest van de film is wat karig, maar dat is gezien het beperkte budget en de beperkte ervaring van Pinkaew en Jaa niet zo heel verwonderlijk. Erg leuk om nog een keertje terug te zien.

4.0* en een uitgebreide review