2 ou 3 Choses Que Je Sais d'Elle (1967)
Genre: Drama
Speelduur: 87 minuten
Alternatieve titels: Deux ou Trois Choses Que Je Sais d'Elle / Two or Three Things I Know about Her
Oorsprong:
Frankrijk
Geregisseerd door: Jean-Luc Godard
Met onder meer: Joseph Gehrard, Marina Vlady en Anny Duperey
IMDb beoordeling: 6,5 (8.455)
Gesproken taal: Frans
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot 2 ou 3 Choses Que Je Sais d'Elle
Terwijl de oorlog in Vietnam in volle gang is en de dreiging van een atoomoorlog tussen de Verenigde Staten en Rusland toeneemt, leiden de inwoners van Parijs een steeds emotielozer leven. Gezinnen met een beperkter inkomen worden bespot door de maatschappij, en prostitutie wordt een steeds meer geaccepteerde vorm van geld verdienen. Voor de problemen in Frankrijk en de rest van de wereld lijkt niemand oog te hebben.
Externe links
Acteurs en actrices
Juliette Jeanson
Marianne
Robert Jeanson
John Bogus, the American
Roger
Young man
Girl talking to Robert
Girl in Bath
Christophe Jeanson
Solange Jeanson
Video's en trailers
Reviews & comments
kappeuter (crew films)
-
- 72623 berichten
- 5778 stemmen
Verschijnt 21 april in Nederland op dvd (A-film).
Adviesprijs: € 19,99
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
Wie van de politiek geladen video-essays houdt en ze niet saai vindt, is verplicht 2 ou 3 te zien. Speelfilm of een documentaire mag je in ieder geval niet verwachten.
***** / ***** ; voor de cinematografie (koffie scène, sigaret scène), originaliteit, en regie!
ghostman
-
- 5708 berichten
- 5 stemmen
- How do you want it?
- I don’t know
- Italian-style?
- What’s that?
- You stand and I kneel, so you can see me
Onderhond
-
- 87215 berichten
- 11969 stemmen
Veel film is het uiteindelijk niet meer inderdaad.
Godard is wel een interessant regisseur. Heeft leuke ideeën, en doet wat met het "format" cinema. Met 2 ou 3 Choses Que Je Sais d'Elle gaat hij lijnrecht in tegen vele axiomas van de cinema, een beetje zoals Miike dat durft doen, maar vergeet hij het boeiend te maken. Daar zit duidelijk het verschil. Waar hij in Weekend nog de draak weet te steken, ontbreekt hier echt alle humor.
Het concept is goed, de basis van de uitwerking ook, maar het uiteindelijke resultaat is er niet naar. Mijn grootste probleem, dat het mij niks boeit wat Godard wil vertellen. Hij wendt z'n tegendraads gedrag aan om een hele hoop oneliners, stelligen en filosofische nonsenspraatjes te lanceren, maar dat zal mij worst wezen. Dan liever een Rabbits, waar de bestaande dialoog inhoudsloos is.
Het idee is leuk, de uitwerking in het begin ook nog, maar na een tijdje naar het oeverloos gezeik van de personages te luisteren wil ik toch wat meer of anders zien. Enkele mooie scenes en enkele leuke ideeën maken hier een 2* film van.
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Wat een lange zit was dit, terwijl het niet eens een lange film was. Eentje waarbij ik na vijf minuten al op de klok keek. Eindeloos geoever over weet-ik-veel wat. Kon hier werkelijk niks mee. Maatschappijkritisch oké, maar dit was gewoon een lange preek. Laat het dan doormiddel van sfeer, een verhaal zien. Laat beelden voor zich spreken, laat het verhaal zichzelf vertellen. Neem bijvoorbeeld AN, die zet zich ook af tegen de Vietnam oorlog, maar doet dit doormiddel van een sfeerschets, legt die niet letterlijk voor. Dat gevoel had ik bij deze film wel, waardoor het alleen maar een truc werd die totaal niet werkt Overigens wel enkele aardige scenes gezien en wat leuke shots.
Kortom, niet mijn ding, op naar A Bout De Souffle!
Dopke
-
- 695 berichten
- 8913 stemmen
Fraaie film, dat mij wist te hypnotiseren binnen een reeks van dialectiek over filosofie, politiek en levensbeschouwende vraagstukken. Erg aardig is het subtiele spanningsveld tussen het eerder genoemde en prostituees die de hoofdrol vervullen. Interessante personages die verder niets loslaten en eigenlijk vooral in het luchtledige spreken. Op momenten deed de film me sterk dan ook sterk denken aan Waking Life, waar we ook voordurend toegesproken worden, al is de visuele invulling (natuurlijk) compleet anders. Achteraf weet ik nu niet precies wat ik eigenlijk gezien heb, maar boeiend en interessant was het zeker; een film die voorbij vloog.
Gorro
-
- 701 berichten
- 11188 stemmen
De film werd tegelijk opgenomen met Made in U.S.A.. De één schoot hij 's ochtends en de andere in de middag. Waarom? Gewoon om te kijken of hij het kon. Een weddenschap met zichzelf.
Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het een soort remake zou worden van The Big Sleep, waarin de detective van Humphrey Bogart vervangen werd door de vrouwelijke prostituée Marina Vlady. Aan het eindresultaat is dit totaal niet af te zien. Voor het eerst in z'n carrière heeft een film totaal geen plot en de film kan dan ook als een keerpunt in z'n oeuvre gezien worden. Het frivole is verdwenen en de boze, politiek bewuste maniak heeft de overhand genomen.
Zo nonchalant als de titel is, zo is ook z'n opstelling tegenover de filmwetten. Hij staat er zo los van dat dit misschien zelfs nauwelijks een film genoemd kan worden. Video-essay is de beste omschrijving. Dit maakt het kijken ervan niet makkelijker. De filosofische en politieke statements, op fluistertoon uitgesproken, komen in vrij hoog tempo achter elkaar, zonder dat ze overduidelijk verband hebben met elkaar. De film is zo fragmentarisch als de poster. Dit zorgt er ook voor dat lang niet alles even boeiend is. De koffie-scene is wel fantastisch. Hier toont hij een mooi stukje zelfreflectie, terwijl de koffie op treffende wijze de cosmos benadert.
***½
Poisonthewell
-
- 4939 berichten
- 12512 stemmen
. Hij wendt z'n tegendraads gedrag aan om een hele hoop oneliners, stelligen en filosofische nonsenspraatjes te lanceren, maar dat zal mij worst wezen.
Dit is juist waarom de film mij wel aansprak. Ik denk niet dat de ´filosofische nonsenspraatjes´ iets te maken hebben met enige vorm van tegendraadsheid; de politico-sociologische en post-industrialistische statements die hij maakt wellicht wel (die volledig in de tijdsgeest van de sixties passen), maar het existentialisme is legitiem. Hij haalt interessante vraagstukken aan van over een breed filosofisch spectrum; van Sartre's existentialisme tot Wittgenstein's linguistiek en semantiek tot Kant's idealisme, maar hij werkt niets uit. Dat is ook niet belangrijk, want het hele punt van de film draait om verwarring en vervreemding in de moderne maatschappij, gezien voornamelijk vanuit het concept van existentiele wanhoop (in lijn met de 20e eeuwse Franse filosofische school). Het is een rommelige film, en Godard weet niet wat ie wil en propt er teveel uiteenlopende concepten in. Maar het (naar mijn idee) beoogde effect wordt wel behaald; de film prikkelt de geest en brengt Godard's eigen 'confusion' voldoende over.
Kleurgebruik is ook erg mooi. 3,5*
muggezifter
-
- 4 berichten
- 0 stemmen
Als Godard deze film in de ochtend maakte en 'Made in the USA' in de middag, moet hij een ochtendmens zijn- dit is mijn favoriete film uit deze periode, en 'USA' vind ik de minste
Maar eigenlijk is hij zo'n regisseur die maar één film maakt, in episoden (net als bv. Tarkovski) - wat weer heel wat anders is als iemand die altijd dezelfde film maakt.
Zoals in al zijn films is het geen gaaf,gesloten geheel, er zijn dingen waar je je wenkbrouwen bij ophaalt, elementen die erg tijdsgebonden zijn enz - maar dat doet wat mij betreft niet af aan de film, het hoort erbij. Voor mij is Godard (in ieder geval in deze periode) niet iemand die je vertelt hoe het allemaal in elkaar zit, maar iemand die vragen, ideeen en mogelijkheden aandraagt. En iemand die film lijkt te ademen.
pippo il buffone
-
- 2745 berichten
- 0 stemmen
Existentiele wanhoop?Kweenie.Kun je pak em beet Die Lage der Arbeitenden Klasse in England ook wel existentialistisch noemen,al komt er in deze film minstens 1 Heideggerparafrase voor.Erg Frans en gauchistisch is het natuurlijk wel,dwz vervelend,pedant en volkomen geretardeerd .
Ter zake:die is naar ik meen de 1ste Godard waarin hij niet eens meer de schijn wekt een (anti)verhaal te vertellen,maar een fenomenologische analyse tracht te geven van het leven in de banlieus,die toen nog werden bevolkt door witte gezinnen,blijkbaar(vgl.de Bijlmer).Merkwaardig trouwens dat JLG de Maghrebijnenproblematiek hier afdoet in een scène van 5 seconden,niet bepaald scherpzinnig of profetisch.
Verbindend punt is de ietwat op Bar Refaeli lijkende (maar dan iets lelijker natuurlijk)Vlady,die op typisch Godardiaanse wijze de kijkertjes,en trouwens ook haar omgeving,toespreekt in pasklare citaten van Dichters en Wijsgeren.Dat dit al rap gaat vervelen,moge duidelijk zijn.De beruchte fluisterende voice-over van JLG helpt ook niet echt om de feeststemming te verhogen.Als slot krijgen we een gratuite kritiek op de consumptiemaatschappij,die onze vriend liever vervangen had zien worden door the killing fields.
Het motief van een huisvrouw die als hoer bijklust is gelijk aan dat van Buñuels BDJ,al weet ik niet precies wie er eerst was.Naar het schijnt stonden de kranten toendertijd vol van dat soort sensatieverhalen,zoals nu over tieners in kelderboxen.
Wat het filmische betreft:de nodige gekkigheid met montage en vervreemdende shots,alsmede typografie en geluid,die we nu wel kennen van JLG.Al geef ik toe dat dat koffieshotje stiekem geniaal is.
p.s.:niet deze film is een parodie op the big sleep,maar het daaropvolgende made in USA.
starbright boy (moderator films)
-
- 21290 berichten
- 4461 stemmen
Zoals eerder gezegd: een overgangsgodard. Van de vaak humoristische Godard die met cinemaconventies speelde, is deze film politieker, serieuzer, maar vooral filosofischer. Godard laat allerlei aan moderne filosofen ontleende teksten over elkaar heen buitelen en vermengd ze met de normale dialoog. Dat was, hoewel nogal lang, best interessant. Minder geboeid was ik door de tamelijk platte politieke toon in de film. De mens is eigenlijk een zichzelf verkopende prostituee in de kapitalistische maatschappij. En eigenlijk is ook dat kinderdagverblijf niets anders dan een bordeel, dat werk.
3.0*
mister blonde
-
- 12461 berichten
- 5408 stemmen
Dit is niet zomaar kritiek op materialisme, de consumptiemaatschappij en/of het kapitalisme. Godard gaat veel verder. Het is een film over het bestaan van de mens. De redenen van leven. De aanleiding voor deze film was een artikel in een tijdschrift over huismoedertjes die bijklussen als prostituee. Godard windt zich ernstig op over zoiets items als sex, dat een consumptieartikel is geworden. Hij gaat dus een stap verder dan dit alleen veroordelen. Hij maakt een film over wie we nu eigenlijk zijn (de elle is ''de mensheid") en hoe we ten opzichte van elkaar ons leven leiden. Net als in veel van zijn films is communicatie een belangrijk onderwerp. Wat hij vindt van dit alles is wel duidelijk. Soms komt ie wat drammeriger over, vaak vond ik zijn teksten ook erg mooi. Net als veel scenes. 4 sterren.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5499 stemmen
Bij de films van Godard weet je nooit wat je te wachten staat. De ene keer is het interessant, de andere keer misschien wat minder, maar hij benadert het maken van cinema in ieder geval vanuit een origineel uitgangspunt. Bij 2 ou 3 Choses Que Je Sais d'Elle is dit niet anders. Het is originele cinema, die niet iedereen zal kunnen bekoren.
2 ou 3 Choses Que Je Sais d'Elle gaat niet echt over een persoon in het bijzonder. Het gaat over diverse personages, die allemaal wat vertellen over hun acties en handelingen. Godard vertelt wat over de vrouwen, over Parijs, de oorlog, seks, en de maatschappij in het algemeen. Op zijn geheel eigen wijze levert hij kritiek op de mensheid. Ik vind het persoonlijk altijd wel leuk om te zien hoe Godard de zaken aanpakt. Hij heeft lak aan de regels van hoe je moet filmen en dat levert soms best wel goede cinema op. Hier is het grotendeels erg vermakelijk, dankzij een aantal leuke scenes.
Goed dus, al is dit zeker niet de moest toegankelijke Godard, die overigens geen aanrader is om mee te beginnen, wanneer je nog nooit iets van Godard hebt gezien.
3,5*
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
De woorden en de dingen, wordt het ooit nog wat tussen die twee, en hoe de waarheid te onderscheiden van de leugen? Lastig, lastig...
Godard maakt ons in deze eh.. film deelgenoot van een paar dingetjes die hij meent te weten over.. ja, wat eigenlijk? Een vrouw? Vrouwen? Parijs? De industriële consumptiemaatschappij? Het kapitalisme? Of cinematografie?
Van alles wat, misschien.
Een huisvrouw klust bij als prostituee, teneinde te kunnen voldoen aan de kennelijk opgelegde drang tot consumeren. Ze wordt ons voorgesteld als actrice, en meteen daarna als personage; maar ze blijkt voornamelijk de buikspreekpop waarmee Godard zijn sociaal-politieke en taalfilosofische mijmeringen, dan wel citaten, over de kijker uitstort. Ze wekt niet echt de indruk te weten waar ze het over heeft.
Niet erg natuurlijk, misschien zelfs goed; een aardige illustratie wellicht van het blootleggen, het binnenstebuiten keren, van de opzet van een speelfilm en het ‘gebruik’ van acteurs daarin, als het ware. Tell, don’t show . Godard gebruikte dat procedé van documentair in de camera kijken en onuitgesproken interviewvragen beantwoorden wel vaker, tezamen met een pertinente voice over, en teksten in beeld als politieke slogans.
Maar elders maakten ook ‘echte’ speelfilm-elementen (plot, setting, karakters) onderdeel van het palet; hier is dat nauwelijks het geval. Een radicalisering van de vorm, ‘cutting the crap’ en doorstoten naar de essentie? Zou kunnen, maar op mij maakt het de indruk van... verplatting, een verlies van dimensies. De bewust karikaturale, ‘lange halen-gauw thuis’ politieke en sociale statements krijgen nu te weinig tegenwicht, en dat de Amerikanen niet alleen Hanoi (alsof dat al niet erg genoeg is) platbombarderen, maar blijkbaar ook Peking – en daarna zal Moskou er aan moeten geloven – maakt het er allemaal niet beter op.
Godard voert Flauberts nijvere boekenwurmen Bouvard en Pécuchet ook nog even op, maar ik vraag me af in hoeverre hij hier zelf uitstijgt boven die geestloze woordenpluizerij.
Of laat ik het anders stellen: de vragen waarmee dit stukje opent, zijn misschien best interessant; maar na het aanschouwen van dit ‘essay’ denk ik: ‘t Zal me eigenlijk worst wezen.
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Ah, het begin van de essay-film voor Godard. Ik wist niet dat dit al in de jaren '60 gebeurde. Gelukkig is dit wel iets speelser dan zijn essay-werk van de jaren '80 en later. De term "overgangsfilm" past prima.
Ik vond de film een beetje wisselend van kwaliteit, ook wel deels omdat ik niet zo veel kan met Godards gebruikelijke maatschappijkritiek, die ondanks vele filosofische verwijzingen en moeilijke woorden toch simplistisch aanvoelt. Hij is erg goed in het weergeven van een verwarde maatschappij via beeld en geluid, maar helaas kan hij net zo goed lang een saai shot aanhouden en vervolgens er een vervelende voice-over die een politiek pamflet opdreunt erachter zetten.
Typisch is eveneens het gebruik van een prostituee in de "hoofdrol". Heeft Godard ooit een vrouw in zijn werk gehad die hij niet op de een of andere manier als een hoer of op z'n minst een slet zag? Volgens mij was er zelden een regisseur die zo gefascineerd was door het andere geslacht en er zo weinig van leek te begrijpen. 2 of 3 dingen is kennelijk werkelijk alles wat hij van hen weet.
Alle kanttekeningen even daargelaten kan ik ook niet ontkennen dat als Godard raak schiet hij ook meteen vol de roos raakt. Die koffiescène kan ik niet minder dan geniaal noemen. Misschien zelfs het beste dat hij ooit heeft gedaan. De dubbele introductie van de hoofdfiguur is ook zoiets waar alleen Godard mee kan aankomen. Gek is dat hij eveneens een veel simpelere scène effectief kan maken. Zo zit er een lang shot in van een jonge vrouw in een cafetaria die spreekt met een man die off-screen zit, terwijl ze praten over haar vermeende schaamte voor seks. De actrice speelt het erg goed en de dialoog is scherp en zit vol karakter, waardoor het extra jammer is dat dit een weg is die Godard zelden bewandelde.
Dus ja, het is een goede en zelfs bijzondere film, maar ook een frustrerende. Het hoort er een beetje bij als je een Godard kijkt denk ik.
3,5*
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Weer zo'n typische Godard van het eind jaren zestig tijdperk. Veel Vietnam geleuter, een huisvrouw die zich prostitueert, een kind dat op een soort crèche gedumpt wordt, begint te blèren en tot bedaren gebracht moet worden met een verhaaltje uit Picky Pouc. etc etc. Soms best wel grappig eigenlijk, maar of het mij nu allemaal boeit; nou niet direct. Deze film heeft voor mij wel iets nostalgisch; de auto's uit dat tijdperk, er werd doorgaans veel gerookt - de anti-rokers maffia bestond toen nog niet, de kleding en de kapsels van de dames en nog meer van dat. Hoewel niet boeiend toch wel een interessant filmpje van Godard dat echter in de verste niet in de buurt komt van de films die Godard maakte in de eerste helft van de jaren zestig, waarvan ik Le Mépris nog altijd zijn beste film vind.
3,0*
Leland Palmer
-
- 23740 berichten
- 4699 stemmen
Tot nu toe is deze '2 ou 3 Choses Que Je Sais d'Elle' de meest recente Godard die ik zag. Gezien de speelduur een tussendoortje, qua thema's misschien niet echt. In ieder geval laat deze prent wat gemengde gevoelens achter, zoals wel vaker bij Godard. 'Le Mépris' blijft het absolute meesterwerk van de man en ik ben bang dat ik nooit een betere film dan die zal zien van 'm. Deze film wisselt boeiend en niet boeiend geregeld af. Echter stel ik het altijd wel op prijs dat Godard op een leuke manier lak heeft aan alle zogenaamde filmregels en lekker doet wat-ie zelf wil in z'n films. Ook hier werkt dat prima.
Flavio
-
- 4477 berichten
- 4740 stemmen
Hier kon ik weinig mee. Ik vind vroege films van Godard als Bande a Part en Vivre sa Vie erg goed, en ook Week-End vond ik geweldig toen ik die ooit zag (gaat binnenkort in de herziening), maar dit pamflet deed me weinig. Een lange zit met bespiegelingen over taal en de dingen- dat is tenminste wat ik er uit filterde. Ik vond de korte monologen nog het leukst, verder wat aardige shots en een zowaar begrijpelijke uitwisseling in een café.
JoeCabot
-
- 2682 berichten
- 1785 stemmen
Zoals steeds maakt Godard er een lekker speels en rebels knutselwerkje van. Helaas laat hij zich ditmaal ook van z’n meest belerende kant zien. Het linkse activisme en het Parijse dédain liggen er zo dik bovenop dat je haast zou denken dat het om een parodie gaat. Maar bon, ik heb me er ook niet echt aan geërgerd, soms laat Godard zich gewoon een beetje gaan, het is wat het is.
Kleine 3*
Het laatste nieuws
De tien best beoordeelde films van de jarige Vince Vaughn (54)
'La La Land' van met Ryan Gosling en Emma Stone vrijdagavond te zien op televisie
Thriller 'Blood for Dust' met Kit Harrington wordt met 'Breaking Bad' vergeleken: dit is de rauwe nieuwe trailer
'A Gentleman in Moscow' met Ewan McGregor als Russische gevangene binnenkort op SkyShowtime
Bekijk ook
Shoah
Documentaire / Oorlog, 1985
107 reacties
Nuit et Brouillard
Documentaire / Historisch, 1956
27 reacties
Sciuscià
Drama, 1946
30 reacties
Vivre Sa Vie: Film en Douze Tableaux
Drama, 1962
81 reacties
I Pugni in Tasca
Drama, 1965
11 reacties
Nostalgia de la Luz
Documentaire / Drama, 2010
22 reacties
Gerelateerde tags
prostituerencoffeevietnamese oorloghuisvrouwprostitutieessay filmnurseryquotation
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.