Enemy Mine (1985)

Beste film dat ik ooit gezien heb!

Pacifistische SF film met een prachtige boodschap over verdraagzaamheid, het overbruggen van verschillen en samenwerking. Zo'n films zouden ze gerust mogen tonen in scholen en bedrijven, want de film zit vol met waarden. Zeer origineel om zo'n universeel thema te gaan verwerken in dit inspirerende science-fictionverhaal. Verder ook nog enthousiast geacteerd en een mooie vormgeving... Wat moet je nog meer hebben?

Teveel typisch Amerikaanse clichés maken dit een teleurstellende film, hoewel het idee prima is en het acteerwerk ook.

Enemy Mine draait uiteraard om de vriendschap tussen een buitenaards wezen en een mens die kort daarvoor nog vijanden waren. In een Robinson Crusoë-achtig verhaal leren ze elkaar kennen op een afgelegen planeet en bloeit er duidelijk iets op. De setting is een heerlijke sf op een ouderwetse manier. De planeet had makkelijk kunnen voorkomen in het Star Wars universum en bevat daarom vele mooie plaatjes. Enemy Mine is geen speciale film, maar wel heel onderhoudend en opvallend soft in acties en confrontaties. Kinderen kunnen rustig meekijken. Verder goed acteerwerk van Dennis Quaid en vooral Louis Gossett Jr. De dracs zijn erg mooi gemaakt.

Schmierende SF.

Het idee van deze SF is leuk: twee aartsvijanden op een verlaten planeet, die samen de tijd moeten zien door te komen. Toch zijn de dialogen soms ietwat plat en is het feelgood-sausje wel erg nadrukkelijk aanwezig, evenals een berg aan clichés. Quaid schmiert er lustig op los, maar de setting is behoorlijk sfeervol en het verhaaltje onderhoudend.

Redelijk.

Zag deze film een jaar of 25 geleden en wat was blijven hangen was de vriendschap die ontstaat tussen de drac en de mens. Ik ben niet een doorsnee sci-fi-fan, maar heb zo mijn momenten. Deze film wilde ik in elk geval graag nog eens terugzien. Wordt alleen wat lastig als je geen titel weet en geen namen weet van de acteurs. Totdat enkele weken geleden een vriend van me wist te vertellen dat de drac werd gespeeld door Louis Gosset jr. Toen was de titel van de film via IMDB natuurlijk zo gevonden. Gisteravond heb ik de film dan na al die jaren weer eens teruggezien. Natuurlijk zijn de special effects van toen niet te vergelijken met die van nu en heeft de film ook niet de snelheid die soortgelijke films nu zouden hebben. Desondanks heb ik me geen seconde verveeld. Leuk de film terug te zien en hem nu dan ook te kunnen raten. Ik geef hem drie sterren.

Ondanks de leeftijd van de film heb ik me er nog wel aardig mee kunnen vermaken.

Goed nieuws voor de mensen die net als ik een hekel hebben aan Quaid; die leverworst heeft het grootste gedeelte van de film lang haar en een baard dus zit je niet continu tegen die ingekookte snert kop aan te kijken.

"By late in the 21st century, the nations of the Earth were finally at peace, working together to explore and colonize the distant reaches of space. Unfortunately, we weren't alone out there. A race of non-human aliens called the Dracs were claiming squatters' rights to some of the richest star systems in the galaxy. Well, they weren't going to get it without a fight. Space was the new battleground. For many of us, Earth became a precious memory, light-years away. Our only home was a fortress in space. As in any war, there were long periods with nothing to do but wait. And then..."

Na Das Boot en Die Unendliche Geschichte maakt Petersen een science-fiction film met de zelfde adembenemende effecten en de drama van een oorlogsfilm.

Dennis Quaid is een goed hoofdpersoon, zijn acteerwerk is hier ruim in orde en hij weet het goed te doen in de emotionele scènes. Louis Gossett Jr. weet het goed te doen als de Drac, onder die dikke laag latex weet hij toch nog goed te acteren.

De effecten van Enemy Mine zijn net als in Petersen's vorige film adembenemend, eigenlijk nog wel iets beter gelukt hier. Er zijn maar een paar shots waar je randen ziet of de opticatals wat minder uitkomen. Het uiterlijk van de buitenaardse planeet is mooi gedaan en de maté-paintings van George Lucas' ILM zien er ook goed uit. De Drac-make-up deed me een beetje denken aan de alien uit The Last Starfighter maar dan wat meer kikvors-achtig, hier is het beter gelukt.

De muziek van Maurice Jarre mag er wezen. De soundtrack is een erg goede combinatie van jaren '80 synthesizers en klassieke muziek. Soms voelt de muziek een beetje out-of-place maar gelukkig is de muziek op zijn best in de emotionele scènes.

Vond het erg mooi om Jeriba en Will probeerde te communiceren, Jeriba leert misschien iets te vlot Engels... Toch vond ik het erg mooi gedaan, en Will leert ook zijn taal begrijpen. Vooral hoe ze uiteindelijk bevriend raken en Will ingaat zien dat de Dracs niet de echte vijanden zijn maar de mensen was erg sterk. In tegenstelling tot wat veel amerikanen dachten slaat de titel Enemy Mine niet op 'vijandelijke mijn' maar op 'Mijn Vijand'.

Een misser vond ik wel de ruimtepakken, waarom hebben ze ruimtepakken aan IN een ruimteschip? En waarom zouden ze aan het eind van de 21e eeuw pakken hebben die uit de jaren '50 lijken te komen. De film voelt ook een beetje aan als een science-fiction uit de jaren '50 die in de jaren 80 opnieuw is gemaakt, het schijnt dat de film ook trouw blijft aan het boek waar het op is gebaseerd.

De film werd eerst geregisseerd door Richard Loncraine, maar die werd om onbekende redenen ontslagen door de studio. Toen Wolfgang Petersen op het project werd gezet besloot hij alles dat Loncraine had gedaan volledig te negeren. Hij liet de set verplaatsen naar Munchen en zette het team dat ook NeverEnding Story had gedaan op de effecten. Ook liet hij het uiterlijk van de Dracs helemaal aanpassen zodat ze meer leken op de omschrijving van Barry Longyear in zijn boek.

Al met al een erg goede film van Petersen. Wat serieuzer dan The Neverending Story. Deze science-fiction met erg mooie effecten, goede muziek en een erg sterk verhaal is een echte aanrader. De blue-ray heeft verrassend mooi beeld.

Het ziet er niet zo best uit, deep space en de ruimteschepen. Eenmaal op de planeet zit je opgescheept met goedkope studio decors en rubber beestjes. Als er dan eentje iets verorbert en vervolgens luidkeels boert, lijkt het uit te draaien op een behoorlijk cheesefest. Was het maar waar. Zodra Petersen begint te prutsen aan de interactie tussen mens en Drac (rrr..), moet je het blijkbaar serieus nemen. Binnen deze setting en met dit duo lukt dat geen moment. Lachwekkend en dan niet op een leuke manier.

De film heeft al meer dan genoeg mankementen, aanstellerige muziek om nog iets te noemen, maar het is vooral de kleffe, wollige rommel tussen de twee, die het volledig de nek omdraait. Quaid acteert alsof hij tien liter sterke koffie in z'n mik heeft en de arme Gossett, Jr. moet zingen, huilen en, jawel, bevallen, waarna het nog veel zoeter wordt. Die tijd had Petersen beter kunnen spenderen aan z'n finale, die nu nogal afgeraffeld en dommig overkomt. Naast glibberig natuurlijk. Zum kotzen, Wolfgang.

Aardige sci-fi film, met een aardig verhaal en idem cast Dennis Quaid en Louis Gossett Jr spelen goed. Maar vooral de effecten vond ik best wel goed vooral voor die tijd, maar het verhaal vond ik minder hij begint goed maar kakt al snel in en het word net even te zoet zappig allemaal en iedereen die hem heeft gezien zoals bv mijn bovenbuurman weet wat ik daarmee bedoel. Ik vond hem dus stukken minder dan jaren terug toen mijn smaak nog niet zo was als die van nu, maar afijn ik zeg oordeel zelf.

werd op een gegeven moment nogal langdradig , bovendien zijn de effecten erg zwak .

wel een aardig uitgangspunt maar ik had nooit het idee bij mijn videotheek bezoeken deze moet ik meenemen .

Zeer vermakelijke film die geschikt is voor het hele gezin (naja er zit wel wat geweld in vergeleken met wat men tegenwoordig voor de jeugd toelaat) maar een typische film voor man, vrouw en de kinderen. Het is wel een beetje zoetsappig en ook wordt er wel een beetje van Star Wars gepikt (hoofdpersonage is een soort van kloon van Harisson Ford). Leuk verhaal, leuke special effects, voorspelbaar en een beetje zoetsappig af en toe, maar het past bij deze film. Een must see 80s sci-fi, maar verwacht niet te veel diepgang.

Net wel veel diepgang. De hele film is een ode aan verdraagzaamheid.

Voor een film van bijna 40 jaar oud ziet het er helemaal zo slecht nog niet uit. Ik weet nog goed dat deze film uitkwam, en dat ik er toen best van onder de indruk was. Alleen al hoe de Dracs gemaakt zijn, dat was voor toen toch best wel goed hoor. Ik snap ook wel dat de special effects er niet zo goed uitzien als in de hedendaagse sciencefictions. Maar voor toen had Wolfgang Petersen toch een aardig stukje sf film gemaakt. Ik heb de film net weer opnieuw gekeken en ik vind de film nog steeds goed, alleen ben ik het wel met bepaalde mensen eens dat het einde van de film het zwakste punt van de hele film is. En het is ook wel te zoetsappig. Er had meer ingezetten denk ik. Maar het is zoals het is en daar moeten we het mee doen.