Scrap Heaven (2005)

Heb de film gister gezien en is heeel erg goed. Weer een topper van Kuriyama

*4

Een zeer fijn filmpje inderdaad. Aparte personages, die eigenlijk lijnrecht op elkaar staan, maar wel een band weten te vormen. Een beetje zoals in Desert Moon, alleen is deze film iets 'vrijer'; wat minder droog/serieus en af en toe wat subtiele humor. Het plot blijft lekker onvoorspelbaar en af en toe leuke shots/situaties om het geheel een eigen smoel te geven.

Na een reeks mindere films eindelijk weer eentje te pakken die ik gerust durf aan te raden. Bij deze dus.

Net gezien. Het deed me een beetje denken aan Eureka meets Fight Club. Zeker een goeie film al is de mix tussen drama en comedy mij net iets te oppervlakkig/conventioneel om echt wakker te schudden/een statement te maken over de staat van de samenleving.
Dan slagen eerder genoemde films daar net iets beter in. Desalniettemin zeer zeker een aanrader. Lekker edgy, met een goede boodschap en diepgang. En ook lekkere droge humor.

Hmmm, toch echt mooi hoor.

Wakkerschudden en statement over de samenleving. Ik ben de laatste blij als ik gewoon lekker kan dommelen bij een film. Het zegje van jan en allemaal wordt je ook moe na een tijd.

Een mooie mix van drama, beetje nihilisme, rebellie en humor. Netjes gedoseerd en apart gebracht. Dat laatste vond ik nog het fijnst. Altijd tijd om een bepaalde scene naar behoren uit te werken als er potentieel in zit. Niet vies van enige fantastische elementen, zelfs tot laat in de film. Vrijheid en creativiteit zijn elementen waar regisseurs te vaak schrik van hebben, omdat ze het publiek dat lossen. Sang-il Lee ziet dat gelukkig anders.

Visueel schiet de film net iets te kort. Té typisch grijze muis Japanse beelden. Editing is wel geregeld stoer en effectief, ook de muziekkeuze kan je best apart noemen. Af en toe ook mooi camerawerk en enkele knappe shots, alleen laat het kleurgebruik het toch echt afweten soms.

Fijne personages ook. Gekke bende bij elkaar, maar nooit echt geforceerd of houterig. Odagiri blijft een rare vogel, gaat af en toe wat ver vind ik, maar weet toch maar mooi een sterk personage neer te zetten.

Film behandelt verder niks nieuws, maar terwijl je zit te kijken heb je toch maar mooi het gevoel dat je weer eens een slice cinema voorgeschoteld krijgt.

Vrijheid blijheid, 4 welgevormde sterren voor een klein pareltje.

(en wat een wereld van verschil met 69!)

Sluit me hierbij aan. Leuke film, met vooral leuke personages met name Odagiri. Hij was af en toe wat 'over-the-top', maar daar heb ik juist van genoten. Allemaal erg leuk en sterk hoe hij het speelt. Had Chiaki Kuriyama overigens graag met een wat grotere rol gezien.


Inderdaad een wat aparte muziekkeuze, maar wel een leuke keuze. Het gaf zeker een extra dimensie aan het element 'humor' en vond 't ook weer lekker 'fris'. Visueel vond ik het er wel goed uit zien, met uitzondering van het kleurgebruik dat wat slapjes was.

Er zaten helaas wat 'dingetjes' in die onbeantwoord zijn gebleven en daar ben ik niet zo'n fan van. Dat beïnvloed dan ook mijn beoordeling, maar het blijft een zeer vermakelijke film.

Ook weer erg grappig om Yoshiyuki Morishita in 'Scrap Heaven' terug te zien, die werkelijk in elke Japanse film wel eventjes voorkomt.
4,0*

Had best een film van de nog levende Kurosawa kunnen wezen. Fatalisme/bevrijding als thematiek in een soms grappige, maar vaker bedrukkende film. Werkt niet zo goed als bijvoorbeeld Akarui Mirai, maar wist me met name in het begin best mee te slepen, vooral de ontluikende 'relatie' tussen de ogenschijnlijke tegenpolen Ryo en Odagiri werkt daar mooi.