Party Girl (1958)
Genre: Film noir
Speelduur: 99 minuten
Oorsprong:
Verenigde Staten
Geregisseerd door: Nicholas Ray
Met onder meer: Robert Taylor, Cyd Charisse en Lee J. Cobb
IMDb beoordeling: 7,0 (3.733)
Gesproken taal: Engels
On Demand:
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Party Girl
"You'll meet her at the roughest parties ...with the toughest guys in town!"
Thomas 'Tommy' Farrell (Robert Taylor) is een kreupele maffia-advocaat, die zijn handicap gebruikt om in rechtszaken sympathie voor zijn cliënt te winnen. Hij raakt gefrustreerd over zijn manier van leven wanneer hij verliefd wordt op danseres Vicky (Cyd Charisse) in een door de maffia beheerste nachtclub. Beiden proberen zich vervolgens aan het criminele milieu te ontworstelen.
Externe links
Acteurs en actrices
Tommy Farrell
Vicki Gaye
Rico Angelo
Louis Canetto
Jeffrey Stewart
Genevieve Farrell
Cookie La Motte
Danny Rimett
Lou Forbes
Joey Vulner
Video's en trailers
Reviews & comments
Bas17
-
- 986 berichten
- 1010 stemmen
Mijn eerste Ray ervaring...
En ik weet eigenlijk niet wat ik er van moet vinden.
Ik wil beginnen met het feit dat Robert Taylor een prachtige rol speelt, geweldig acteerwerk van zijn kant. Ook Cobb doet zijn werk als gangsterbaas aardig en Charisse speelt haar rol ook tamelijk charmant (op wat kleine stukjes na) en kan zeer goed dansen .
De film roept een lekker nostalgisch sfeertje op, oude muziek, old style dansen en feesten. En vooral de gangster schiet scenes. Vooral de laatste schietscene is zo amateuristisch, het doodgaan van de gangsterbaas is bijna grappig te noemen en ook de gast die voor het raam neergeschoten wordt wordt nou niet echt professioneel neergeschoten zeg maar.
Toch was dit niet echt irritant voor mij omdat het bij het nostalgisch gevoel wat heel de film uitstraalt paste.
Wat echter mij wel irriteerde was het liefdesverhaaltje, wat we tegenwoordig hollywood zouden noemen. Farrell is getuige van een moord, maar wil niet zeggen wie het gedaan heeft om zijn vrouw te beschermen. Ondanks dat hij zelf ook in gevaar loopt zegt hij: het gaat niet om mij, maar om jou. Dat soort dingen vind ik gewoon een beetje matig, en zo waren er wel meer scenes met een overdreven liefdessfeertje
Er is ook een scene waarin Farell verteld hoe hij kreupel is geworden als kind, maar toch nog een winnaar is geworden. Dit is ook een beetje hollywoodachtig gedaan. Hij zegt ook nog dat hij zich later een niemand voelde en vrouwen niet in hem geinteresseert waren, maar hij zou uiteindelijk iedereen wel wat laten zien, en dat is hem gelukt door een gevreesde advocaat te worden... aldus Farell.., beetje clichee en standaard text.
Ook in de laatste scene hoe Farell de gangster wil overhalen om hem niet neer te schieten is erg Hollywood achtig, hij kent hem nog van zijn jeugd en in zijn jeugd zijn dingen gebeurd tussen hun en blablabla.... niet zo pakkend als je het mij vraagt
Ook een punt van kritiek is dat de man toch wel wonderbaarlijk geneest van zijn kreupel zijn, en ook vrij snel.... ik bedoel, ik denk dat we dat nu niet eens kunnen, vergeet in de jaren 50, maar misschien heb ik dit wel mis... maar zijn vooruitgang was toch wel te erg naar mijns inziens
Het kritiek op het Amerikaanse rechtsysteem is zeer aardig in de film. Door de jury uit het volk te kiezen, is deze makkelijk beinvloedbaar als ze symphatie hebben met de advocaat/verdachte, en daar speelt de hoofdpersoon (en dus de film) mooi op in.
Al met al een wisselde filmervaring, 3 sterren voor de nostalgie (wat een mooi woord) en de toch wel leuke personages, jammer dat de personages verliefd werden .
Al met al wil ik zeker meer Rays proberen, de sfeer is ondanks het slappe liefdesgedeelte, toch aangenaam te noemen.
Oke dit was mijn kritiek, ik weet eigenlijk niet heel goed wat ik deze film moet geven. Ik denk dat Ray liefhebbers deze film zeker kunnen waarderen, maar ik ben er niet zeker van, aangezien ik geen andere Ray's heb gezien. Maar dat zal snel veranderen.
Movsin
-
- 7706 berichten
- 8097 stemmen
Eerste keer dat ik Cyd Charisse aan het werk zie in een rol die wat meer inhoudt heeft dan alleen maar dansen en eigenlijk valt dit niet tegen, in een film die heel knap van start loopt, beslist boeit maar naarmate hij vordert wat clichématig gaat verwateren.
In zijn geheel best doenbare vijftigerjarige misdaadfilm.
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Teleurstellende Nicholas Ray film
Het is altijd leuk om twee vliegen in één klap te slagen. Nicholas Ray staat bij mij bekend van het legendarische Rebel Without a Cause en het ondergewaardeerde 55 Days in Peking dus ik ben altijd wel geïnteresseerd in werk dat ik nog niet heb gezien. Met Party Girl kon ik eindelijk ook eens kennis maken met Cyd Charisse, een actrice waar ik al langer naar benieuwd was. Reken daar dan nog eens rollen voor Robert Taylor en Lee J. Cobb bij en de interesse is meer dan gewekt.
Maar het resultaat is maar povertjes. Party Girl zou een film noir moeten zijn maar daar heb ik maar weinig van gemerkt. Nu ben ik niet zo enorm bekend met het genre maar ik verwacht dan meer een zwartwit cinematografie, duistere steegjes en natuurlijk een femme fatale. Nu dat laatste is wel aanwezig in de vorm van Vicky Gay maar de film verliest compleet zijn focus in de twee dansscènes van haar. Geslaagde scènes, dat wel, maar ze passen werkelijk voor geen meter in de film en dat is zonde. Temeer omdat je hierdoor wat uit de drive wordt gehaald. Voor de rest valt het op hoe amateuristisch dit soms nogal is met de climax als hoogte/dieptepunt. De manier waarop Louie en Rico doodgaan is echt slecht gedaan. Zeker Rico die het zuur nog eens op zijn eigen gezicht krijgt, zelden iemand zo knullig zien doodgaan. Het misdaadverhaal op zich kan er wel mee door en zorgt voor een boeiend geheel maar de afloop zie je al wel van erg ver aankomen. Ach, bij dit soort films dat ondertussen al meer dan een halve eeuw oud is wil ik dat gerust wel door de vingers zien.
Vooral ook omdat Robert Taylor hier weer erg goed op dreef is. Ik ben altijd meer fan geweest van de vrouwelijke Taylor maar hij begint zich toch langzamerhand op te werken tot één van de meest interessante acteurs uit deze periode. Ook hier gaat hij werkelijk compleet in op zijn rol (Taylor is dan ook naast Brando één van de meest bekende acteurs die de method acting techniek gebruikt) en is het genieten. Genieten ook van de mooie Charisse maar qua acteren viel het me soms wel wat tegen. Nogal theatraal als je het mij vraagt en haar meerwaarde lijkt dan ook meer haar mooie snoetje en de bijhorende dansscènes te zijn. Ik had ook wel iets meer verwacht van Lee J. Cobb. Dit soort gangsterbazen gaan hem bijzonder goed af maar hij kwam hier nogal routineus over. Ik heb hem in ieder geval al pakken beter weten spelen als bijvoorbeeld Fyodor Karamazov.
Misschien verwachtte ik nu eenmaal teveel maar ik kan het gevoel niet van me afschudden dat Party Girl een mengeling is van allerlei filmelementen maar dat die niet goed met elkaar blijken te mixen. Het gangsterverhaal is degelijk maar wordt op den duur wel wat cliché. Het is echter het noir gedeelte dat niet echt geslaagd overkomt en daarbovenop wordt de film tweemaal abrupt onderbroken voor een (hetzij leuke maar nodeloze) dansscène van Cyd Charisse.
2.5*
starbright boy (moderator films)
-
- 21292 berichten
- 4462 stemmen
Ik hou van Ray.
Dit is een bizarre genremix. Men neme een film noir basis. Doe daarbij een filnk naar Goodfellas en The Godfather vooruitwijzend mafiaplot. Dat alles in Ray-in-kleur wat bij hem altijd heel doordacht was en haast nog onnatuurlijker, maar mooier dan Technicolour toch al is. Rays kleurgebruik is hier nog uitbundiger dan in Rebel Without a Cause en Johnny Guitar waar het ook al een heel sterk punt is. Gooi daarbij nog een aantal dans en musicalnummers, alsof deze MGM-film een MGM musical was. En zoek de grenzen op van wat kan volges de Hays-code. En dan komt Ray met een einde dat stiekem heel ambivalent is: Is het een ongeluk wat Cobb doet of is het een vorm van zelfmoord ? Iedereen gaat automatisch uit van het eerste, maar kijk die scene nog maar eens, het zou zomaar het tweede kunnen zijn. En dat heeft de briljante advocaat de maffiaman onder de tafel geluld, met de aloude horlogeonzin nota bene. Echt geweldig.
Ray was begonnen bij RKO. Maar in de jaren '50 begonnen studio's na de gouden tijden in de problemen te komen. Dat zou allemaal nog veel erger worden pakweg 10 jaar later. Maar in 1956 hadden ze al jaren terug hun eigen bioscopen moeten opgeven, droogden winsten al op en waren steeds minder acteurs bereid de nogal knellende contracten te tekenen, Juist RKO ging als eerste door compleet wanbeleid ten onder (met dank aan Howard Hughes), maar ook MGM was niet meer wat het was. Deze bizarre film was er een met de laatste twee sterren die nog een exclusief contract hadden met MGM. Cyd Charisse, vooral bekend door de typische MGM-musicals en Robert Taylor, die eerst vooral knappe mannen en later ook donkere rollen speelde. Beiden werkten al sinds de jaren '30 voor MGM. Voor Charisse was het de allerlaatste film die ze voor ze zou maken. Voor Taylor de een na laatste. Als contractacteurs dan. Daarna gingen ze per film werken.
Ray kan bij mij sowieso eigenlijk niet zoveel fout doen (nou ja, behale Hot Blood dan min of meer) maar dit was voor de zoveelste keer heel fijn.
Het laatste nieuws
Reboot van WOII-film 'Das Boot' binnenkort te zien in Nederland: 'Spat de klasse vanaf'
Nieuw 'Euphoria'-seizoen: problemen rondom de ontwikkeling blijken stukken groter dan gedacht
De tien best beoordeelde films van de jarige Brendan Gleeson (69)
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
Bekijk ook
Advise & Consent
Drama, 1962
19 reacties
The Wild Bunch
Western / Actie, 1969
329 reacties
Midnight Cowboy
Drama, 1969
195 reacties
La Strada
Drama, 1954
175 reacties
Z
Drama / Mystery, 1969
52 reacties
Kes
Drama, 1969
53 reacties
Gerelateerde tags
danserfilm noiradvocaathostage situationshowgirlmob bossethical dilemma zwarte filmtrial lawyer
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.