Trap (2024)

Ik kan Shyamalan's films over het algemeen wel waarderen, hoewel er na The Sixth Sense geen klapper meer is gemaakt. De films zijn vaak niet van hoog niveau, maar wel altijd nog vol spanning. Dat kende deze film ook, maar het hangt echt van toevalligheden aan elkaar. We zien knullige agenten en naïeve medewerkers / crew, en dat alles met een verschrikkelijk plat en saai concert op de achtergrond. Shyamalan had hier veel meer uit kunnen halen.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over Hartnett's prestaties, die echt ronduit slecht waren. Voor iemand die de hoofdrol heeft, was zijn acteerwerk echt irritant tot op het bot. Niet zijn beste rol. Ik kan voor een avondje vermaak veel door de vingers zien gelukkig, maar over het algemeen zie ik deze film als een gemiste kans.

Hoe krijg je een geweldige vader-dochterrelatie? In het geval van regisseur M. Night Shyamalan realiseert hij voor zijn dochter Saleka Shyalaman haar droom dat ze een groot popster is. Bedacht een verhaaltje rondom een stadionconcert, zodat zijn dochter haar r&b-nummers te gehore kan brengen... Tja en zo zit je dus naar een soort concertregistratie te kijken die af-en-toe wordt onderbroken door vader Cooper die met zijn tienerdochter bij een concert is. Maar dit hele concert is georganiseerd om een moordenaar te vangen; het is niet moeilijk raden voor wie deze "val" uit de titel is opgezet.. en wie oh wie redt de dag door met grote reebruine ogen, de onvindbare killer te ontmaskeren? Naast ontelbare onwaarschijnlijkheden lukt het totaal niet om spanning te creëren. Tja dit is dus niet veel meer dan een vehikel voor Saleka Shyamalan om haar muzikale kunsten te vertonen en ook die zijn maar mager...

Volledig akkoord !

Matige thriller. Het verhaal is totaal ongeloofwaardig en tegen het lachwekkende aan. De uitwerking gaat nog wel, als je logica even achterwege laat. De opbouw is aardig, alleen jammer dat men er voor kiest de dader gelijk prijs te geven. Het had een echte Shyamalan kunnen zijn, als men dat juist niet gedaan had. Wat twist zou dat zijn geweest. Gemiste kans. Wat daarna volgt is wisselend. Soms best spannend, vaak belachelijk en onnozel. Maar als geheel toch gek genoeg best vermakelijk. Het acteerwerk is matigjes. Je ziet gewoon dat Hartnett soms moeite heeft met bepaalde scenes. Visueel verder redelijk geslaagd. 2.5/3.0

Speciale film, het was eens wat anders, dat vond ik er leuk aan.

Maar voor de rest: het acteren was ondermaats & het verhaal was leuk gevonden maar natuurlijk ongeloofwaardig.

Toch nog met gemak uitgekeken.

Was eens leuk.

Matige "thriller", die gewoon gross vd tijd echt te saai is. Ook vrij povere personages.

Van M. Night Shyamalan. De man die in het verleden goede films maakte, levert met name de laatste jaren wisselvallig werk af. De synopsis van Trap biedt hoop op een positieve uitschieter. Die klinkt interessant en de film belooft op voorhand dan ook een spannend schouwspel op te leveren. Toch niet, zo bleek na afloop. Het viel me tegen.
De film heeft twee noemenswaardige plotwendingen. De eerste is de beste en doemt al in het eerste kwart van de film op. De film loopt op dat moment lekker en heeft spannende momenten. De twist is verrassend en verhoogt de spanning. Prima dus. De tweede openbaart zich aan het eind van de film en maakt weinig indruk. Eigenlijk kun je beter zeggen dat de tweede een onzinnige indruk maakt. Tegen die tijd is de film trouwens alle geloofwaardigheid al kwijt en in die zin past een dergelijke twist natuurlijk uitstekend. Het verval van interessant en spannend naar onzinnig en stupide voltrekt zich niet lang na de eerste twist en geschiedt in rap tempo. Schrijnend.
In Trap ligt het perspectief bij het hoofdpersonage gespeeld door Josh Hartnett. Dat perspectief werkt op zich goed. Josh komt in een benarde situatie terecht waaruit hij moet ontsnappen en het is spannend om met hem mee te beleven. Een interessant aspect hieraan is dat de protagonist in eerste instantie een leuke vaderfiguur lijkt maar in werkelijkheid een gewetenloze seriemoordenaar is. Als dat eenmaal duidelijk is blijft de sympathie toch bij Josh hangen. Het voelt nooit helemaal lekker om met een dergelijk monster mee te leven, maar toch gebeurt het. Het is een sterk punt van de film dat in de eerste helft goed functioneert.
Verderop in de film slaat de onzinnigheid toe en is de behoefte om mee te leven met onze Josh een stuk minder groot. Als de film zich bezighoudt met het kat- en muisspel kijkt dat in beginsel lekker weg. Al snel raken echter de ideeën op en verliest het concept aan kracht. Waarschijnlijk is het tevens de reden dat de film een andere weg zoekt. Dat blijkt echter geen gelukkige weg. Met deze keuze verzandt de film verder in de misère. Goede ideeën ontbreken, dwaze gebeurtenissen doemen op en de ongeloofwaardigheid neemt toe. Van de originele aftrap die lekker wegkijkt, is halverwege nog maar weinig en aan het eind helemaal niets meer over.

"You always do that. You stand with your left hand on your hip like it's holding you up.”

De negatieve comments wisten mij er niet van te weerhouden mij toch te vermaken met deze film. De allerlaatste film op de hike vakantie die we keken, en misschien niet de beste film maar ach, het is gewoon best leuk om naar te kijken. Shyamalan en ik hebben een haat/liefde verhouding, waar het altijd maar afvragen is of de film wel direct aanslaat op wat ik leuk vind. Zijn vorige film ‘Knock at the Cabin’ vond ik bijvoorbeeld heel leuk, terwijl ik de film ‘Old’ nog nooit heb gezien en wellicht ook bewust aan de kant heb gedrukt. Deze ‘Trap’ wist mij eigenlijk direct wel te pakken, de trailers die ik zag (volgens mij d.m.v. reclames op social media) hebben de nodige indruk gewekt, al dacht ik in het begin wel dat de film totaal ergens anders over ging dan het uiteindelijke doel.

Want ik dacht juist dat er een aanslag gepleegd ging worden in de concertzaal maar, de film gaat dus voornamelijk over het feit dat er een seriemoordenaar concert kaarten had gekocht voor de artieste ‘Lady Raven’ en dat de F.B.I. hiermee de kans schoon zag om deze seriemoordenaar te grijpen. Het idee vond ik heel tof, misschien zelfs wel verfrissend maar, de uitwerking vond ik toch wel wat matig hoor. Dat klinkt direct ook negatief maar, de afwerking in veel gevallen bij deze film vond ik echt heel matig, en wellicht was die plottwist ook niet zo bijzonder dan ik had gehoopt. Daarnaast hoopte ik vooral op het feit dat de film wat harder was, het gevoel van een echte seriemoordenaar met de naam ‘The Butcher’ kreeg ik er eigenlijk niet van, en Hartnett's acteerkunsten konden dat ook niet overbrengen, al deed hij wel echt zijn best (en was overigens ook wel gewoon geschikt voor die rol).

Het verhaal vond ik wel leuk, met de nodige cliches, dat dan weer wel. Want het begint best geinig, je weet waar de film heen gaat maar het hele concert idee was fun. Wel een beetje te aangedikt trouwens. Maar, de clichés vullen zichzelf snel op. De achterdochtigheid van Cooper verraadt vooral snel dat hij de ‘Butcher’ is waar deze film over gaat, heel leuk dat wel want dat creëert de nodige suspense op om erachter te komen wat hij wil doen, alleen is zijn ontsnappingsverhaal minder spectaculair. Het lijkt me nochtans zo dat de politie/medewerkers in dit soort operaties nooit zo veel informatie verschaffen aan buitenstaanders. Ook wanneer hij dat pasje had gestolen krijgt hij wel echt héél veel informatie van de hogere hand, wat gewoon nergens op slaat. Ook het hele backstage verhaal was veelte makkelijk, en de plottwist was gewoon niet bijzonder. Wellicht had ik zelfs gehoopt dat Cooper juist ging winnen in deze film, wat overigens niet gebeurde. Toch kijkt het allemaal wel gewoon prima weg.

De cameo's van Shyamalan en zijn dochter was prima, niks bijzonders. En als ik er zo op terugblik is dat ook precies wat ik van de film denk. Het is allemaal helaas niet bijzonder, en de film kende de nodige potentie wel bijzonder te worden. Het vermaakt wel, en kijkt ook makkelijk weg maar, het is duidelijk een film die ik over een paar maanden weer compleet ben vergeten, en dat heeft de film voornamelijk aan zichzelf te danken omdat er gewoon geen bijzondere dingen gebeuren. Echt jammer.

Nu heb ik toch al heel wat films gezien, zowel hele goede als hele slechte, maar deze film is de overtreffende trap van slecht. Shyamalan heeft na zijn eerste twee films eigenlijk niks meer gemaakt wat van nog een beetje niveau was, maar met deze film slaat hij echt volledig de plank mis. De film hangt aan elkaar van onlogische plotwendingen, heel erg foute dialogen, wel heel erge toevalligheden en slecht acteerwerk en daar doet heel de cast aan mee. De film is één grote reclame voor de "muziek" van de dochter van de regisseur en tot mijn spijt krijgt ze ook nog een bijrolletje, maar dat zet ze zo slecht neer dat het gewoon lachwekkend is. Shyamalan zou zich erg diep moeten schamen voor het verprutsen van het budget waar deze film voor gemaakt is. Als ik Warner was zou ik het terug vragen. Daarnaast is ook het idee gejat van Stephen King's "Mr.Mercedes" waar (bijna) precies zo'n gebeurtenis ook op een concert gebeurt. Het is net geen kopie van King's idee, maar ik weet zeker dat Shyamalan dit in zijn achterhoofd had bij het schrijven van dit afschuwelijke script. De man heeft waarschijnlijk gedacht dat het IQ van het publiek niet hoger komt dan min vijftien; zo dom en simpel is deze film. Eén ster voor Hartnett die er nog iets van probeert te maken, maar ook slecht uit de verf komt.