Het begon met een oude liefdesbrief en werd een nieuwe liefde. Wat heeft de toekomst in petto voor Lara Jean en Peter? Terwijl Lara Jean Covey zich voorbereidt op het einde van de middelbare school en het begin van haar volwassen leven, zorgen een aantal levensveranderende reizen ervoor dat ze opnieuw gaat nadenken over de toekomst met haar familie, haar vrienden en haar vriend Peter.
Redelijke film waarin een jong koppel moet beslissen naar welke universiteit ze samen gaan. Ondanks het vlotte tempo duurt het wel wat lang voordat het dilemma van het hoofdpersonage echt goed naar voren komt. Dit derde deel is weer behoorlijk zoetsappig, maar het is wel weer leuk de personages en de cast opnieuw te zien.
Precies dat. Ik kom er natuurlijk vandaan, ben er een keer geweest en het heeft mijn interesse daarnaar, alleen maar meer aangewakkerd. Het is heel mooi om te zien dat ze daar zijn voor vakantie. Echt top om een beetje die sfeer van toen ik er zelf was, terug te zien.
Mooi. Heel lief en heel, heel schattig, op zich.
Noah en Lana lijken allebei een redelijke ontwikkeling te hebben doorgemaakt sinds de tweede film. Zijn volwassener, als dat een term is, naar mijn idee. Minder speels in elk geval, maar meer met een vleug wijsheid en meer gefocust op wat ze aan het doen zijn. Dat is in elk geval een definitie van volwassenheid, wat mij betreft.
Want wat volwassen zijn nu precies werkelijk inhoudt, dat zal geen mens écht volledig kunnen doorgronden.
Het is dus net iets serieuzer van toon, allemaal.
De andere twee delen waren toch iets meer kinderlijk van aard op de een of andere manier, in elk geval in mijn herinnering. Maar evengoed is het een mooi sluitstuk. Erg fijn allemaal, met voldoende drama en schitterend spel van dus met name Noah en Lana.
Zo benieuwd wat ze in de toekomst nog meer kunnen gaan doen.
Leuk einde van de trilogie. Covey en Kavinsky zijn samen weer onweerstaanbaar en hebben er zichtbaar plezier in voor de derde maal te spelen. Prima verhaal, snelle montage, mooi gebruik animatie. De NYC promo vergeef ik de makers. Precies wat we nodig hebben in deze Corona tijden.
Ik heb in een weekendje nu alle drie de films gezien en de eindconclusie is dat het allemaal niet heel bijzonder is. Te standaard, te clichématig. Maar goed, het is geen reeks dat veel meer dan een standaard highschoolreeks. Ik heb me wel met de films vermaakt, daar gaat het om.
Wat dit derde deel beter dan het tweede deel doet is dat het weer ergens om draait en dat Lara Jean weer net als in de eerste film grote keuzes moet maken. Nou ja, groot. Ze moet kiezen waar ze gaat studeren en of haar relatie dit gaat redden. Dat zij en Peter uiteindelijk voor elkaar kiezen zat er dik in. Dit verhaal was misschien sterker afgesloten met een einde dat zij naar New York was gegaan en hun relatiestatus onbekend is. Dat slot in de partytent met de brief was me een beetje te zoet. Ik ben vermoedelijk ook niet de doelgroep die echt van deze films smult, maar ik had het passender gevonden als men het op ''je moet elkaar los durven te laten als je echt van de ander houd'' had gelaten.
Verder gewoon een prima tijdvulling. Mooie, leuke meid in de hoofdrol en een paar aardige bijrollen. Wel blijf ik in de films een beetje humor en luchtigheid missen.
Een nietszeggend verhaal over een probleem wat op de lijst van belangrijke problemen die je kan hebben in je leven ergens onderaan op de achterkant van een A4'tje bungelt.
Het maakt echt geen fluit uit op welke universiteit je jezelf diep in de schulden werkt, beide instituten programmeren je hetzelfde zodat je een brave burger wordt zonder dat je ooit iets wordt geleerd hoe bijvoorbeeld de wereld echt werkt of hoe je kritische vragen moet stellen. Je wordt geïndoctrineerd dat dit DE weg is die je moet bewandelen ook als zijn er legio voorbeelden van personen die juist succesvol zijn geworden door deze weg niet te bewandelen. Het is de wortel voor de neus van het paard als je er een plaatje erbij wilt bedenken.
En wat is dat met die namen? Dan Covid en Tiran Rothschild? Toeval?
Als je de eerste twee films hebt gezien moet je natuurlijk ook het derde deel zien. Ik vond het weer een leuke film en heb dan ook weer echt genoten. Het zijn ook zeker goede films om achter elkaar te kijken.
In deze derde film uit de “To All the Boys”-reeks komt Lara Jean (Lana Condor) weer een stapje dichter bij volwassenheid, zoals blijkt uit haar worsteling met tegenstrijdige gevoelens over haar toekomst. Niet onaardig, maar zo langzamerhand is de formule meer dan voldoende uitgemolken. Tijd om te stoppen dus.
Wel sympathiek. In ieder geval weer leuker dan het tussenstuk en haalt weer bijna het niveau van deel 1. Dat komt vooral door de acteurs, zowel hoofd- als bijrollen, zowel op school als thuis. Geen larger than life figuren, maar gewoon aanraakbare mensen en daardoor herkenbaar en veel genietbaarder.
Richting het einde worden dan wel niet de juiste keuzes geaakt, eens de realiteit en niet de liefde laten winnen (en daarmee echt de schooltijd af te sluiten, dat durft men helaas niet en had de film misschien wel sterker gemaakt. Want eerlijk, de liefde voor New York spatte er meer vanaf dan de liefde voor die jongen die toch een beetje kleurloos blijft. 3,0*.
Eigenlijk weer van hetzelfde niveau als deel 1 en 2. De stijl, toon en het verloop blijven allemaal nagenoeg hetzelfde. Ik kijk dit soort films ook nooit echt voor het bijzondere plot of de magistrale regie, maar toch blijft het jammer dat deze film erg binnen zijn comfortzone blijft.
Opnieuw is dit een film die wordt gedragen door Centineo en Condor. Die twee doen het ook echt leuk samen en hebben wel degelijk chemie. Het sterktepunt blijft vooral het karakter van Condor, omdat deze schattig wordt ingericht en uitgevoerd. Daarmee weet deze film zich net een beetje te onderscheiden van zijn soortgenoten.
Verder een veilige film zonder ambitie. Het verhaal is wat langer, en lijkt in het begin met het verkeerde berichtje een vervelende kant op te gaan, maar uiteindelijk blijft dit ook weer van hetzelfde niveau als voorgaande delen. Vermakelijk en simpel dus. Dat dit overigens een boekverfilming is zou me nooit opgevallen zijn, want dan zou het verrassend verhaal loos zijn.
Het kijkt aardig weg, maar de speelduur van ongeveer 115 minuten is wel wat aan de lange kant, zeker omdat alles nogal makkelijk wordt opgelost. Hier en daar kent de film de juiste toon, maar echt voelen doet de film nooit. Je leeft zelden echt met het verhaal mee, waar ook het zwaktepunt van de reeks ligt.
Het blijft wel een schattige film, maar veel verder dan een aantal aardige momenten en redelijk vermaak komt deze reeks niet. Ik heb tot nu toe elke film hetzelfde cijfer gegeven, want veel meer vind ik niet dat deze reeks verdient. Leuk om een keertje gezien te hebben, niets meer.