The Trial of the Chicago 7 (2020)

The Trial of the Chicago 7 is een film die enerzijds leuker is zonder voorkennis, want dan is het verloop nog een complete verrassing. Anderzijds is het buitengewoon lastig te volgen en moet je het eerste halfuur goed geconcentreerd kijken om de namen en onderlinge verhoudingen te onthouden.

Daarna belandt de film in een wat rustiger vaarwater: de beklaagden staan voor het hekje, er is een advocaat met zijn hulpje, een officier van justitie en een rechter. Kijk, dit kennen we.

Maar als je denkt dat het verzandt in een standaard rechtbankdrama dan heb je het mis, want deze rechtszaak verliep heel anders dan normaal en de film dus ook.

Dat maakt het een verfrissende en onderhoudende film met de nodige komische momenten maar ook wel verbazing over het feit dat zo'n rechter gewoon kon aanblijven terwijl de man duidelijk zwaar dementerend was.

Alle vervelende uitwassen van het huidige socialmedia-tijdperk ten spijt, zouden hier binnen twee dagen kamervragen over gesteld worden en zou zo'n kerel nooit meer aan de bak komen.

Maar goed: het eerste halfuur is chaos, daarna komt er meer structuur in met flashbacks. De vraag is wat de makers bij de kijker als bekend veronderstellen. Kent elke Amerikaan dit verhaal en kun je je daardoor een hak-op-de-tak vertelstructuur permitteren? Zo ja, mag er een keer rekening gehouden worden met kijkers buiten Amerika?

De tekortkomingen ten spijt, is dit een onderhoudende film. Hier en daar prima humor en al met al een mooi tijdsbeeld. Maar Oscarwaardig? Nee. Die nominaties snap ik niet. Maar goed, de films zijn in coronajaar 2020 nogal dun gezaaid dus in het land der blinden is éénoog koning.

3,5 sterren

Een boeiende case en discussies op het scherp van de snee: zo heb ik mijn rechtbankfilms graag.

The Trial of the Chicago 7 is verrassend grappig en het tempo ligt - zeker in het begin - lekker hoog. In een mum van tijd passeren heel wat kleurrijke figuren de revue, je voelt meteen dat dit een entertainende rit wordt. Na een half uur valt alles zo’n beetje in de plooi en raak je vertrouwd met de verschillende drijfveren van de beklaagden.

Eddie Redmayne blinkt uit als Tom Hayden, een verstandige knul die het hoofd koel probeert te houden in een milieu vol wacko’s. Mijn favoriete wacko was overigens de goedgelovige hippie Jerry Rubin, gespeeld door Jeremy Strong. Ook Joseph Gordon-Levitt en Mark Rylance (de beide advocaten) acteerden op hun eigen manier erg overtuigend, net als Frank Langella, de bullebak-rechter.

Een sterke cast dus. Alleen bij de rol van Sacha Baron Cohen heb ik zo mijn bedenkingen. Ik weet niet of hij opzettelijk de karikatuur opzocht, of als dit gewoon in zijn aard ligt, maar wanneer hij aan het woord kwam werd het wel zéér potsierlijk. Een bijrol had wellicht beter geweest.

Voor de rest doen de makers hard hun best om ons te laten proeven van de woelige 60s-sfeer. De chaos in de rechtbank wordt afgewisseld met nog meer chaos buiten de rechtbank. Toch had ik het gevoel naar een geromaniseerde versie van de feiten te kijken. De oproer wordt al met al braafjes in beeld gebracht, in werkelijkheid ging het er ongetwijfeld een pak heftiger aan toe. Voor écht gedurfde of controversiële cinema moet je natuurlijk niet bij Netflix aankloppen.

Maar goed, verveeld heb ik me zeker niet. 4*

Behoorlijk entertainend al had ik ook wel een beetje moeite met de casting van Cohen als Abbie Hoffman. Hij speelt niet slecht en misschien dat hij er uiterlijk wel op leek maar zijn accent leidt te veel af en hij was ook wel iets te oud. Redmayne vond ik wel sterk, eigenlijk de eerste keer dat ik hem in een goede rol zie want het is bepaald niet mijn favoriete acteur. Verder is het, vooral voor Amerikanen dan, een belangrijk tijdsdocument. De half-seniele rechter leek me wat al te belachelijk maar wordt als ik verschillende media moet geloven accuraat geportretteerd. Het was zelfs nog een graadje erger, hij liet Seale meerdere dagen gekneveld in de rechtzaak zitten voordat zijn zaak werd geseponeerd.

De Netflix-vertaler van dienst was blijkbaar een tijdgenoot van Couperus. "Kill the pigs" vertalen als "vil de juten" hoe kom je er op

Goede film! Zit goed in elkaar!

Hoe de overheid haar macht misbruikt om onwelgevallige meningen de kop in te drukken. Niet de eerste keer en het was ook zeker niet de laatste. Vergeet ook niet dat het ging om een protest tegen de oorlog in Vietnam, dat was zo'n 50 jaar geleden. Dus ergens in 2070 kunnen we de film verwachten van de protesten tegen de oorlog in de Oekraïne.

In begin was ik het even helemaal kwijt en heb ik de film stopgezet. Ik kon door de flashbacks de personages niet plaatsen. Daarna toch nog een keer doorgezet en wat een prachtige indrukwekkende, voor de liefhebber van rechtbank films een dikke aanrader.

Op opzet van deze historische registratie wordt enigszins ingeperkt om duidelijk een groter publiek aan te spreken. Dit resulteert in veel onnodige, soms ronduit theatrale pogingen om humor in het gebeuren te verwerken dat de serieuze toon niet ten goede komt. Met name de rol van Sacha Baron Cohen (ondanks het zeer verdienstelijke acteerwerk) valt compleet buiten de boot en past amper in het grote geheel. Daartegenover staan wel heel veel sterke acteerprestaties, enkele doeltreffende geweldsuitbarstingen en een interessant proces. De afwisseling tussen perspectieven levert een vermakelijk beeld op, ondanks dat alle politieke richtingen van het verhaal nergens diepgaand worden uitgedrukt (is ook per definitie niet nodig). Jammerlijk is dat slechts enkele personages worden voorzien van uitdieping, maar het sentiment weet in de tweede helft effectief te zijn en het einde vond ik stiekem erg mooi.

”People are smart, Bill.

if you believe that, your heart is going to be broken many times.”

Een interessante en curieuze gebeurtenis in de Amerikaanse historie. Een stel linkse activisten, die het opneemt tegen het hele Amerikaanse instituut - met een onmogelijke kans van slagen, door een bevooroordeelde rechter.

Ik ben leek deze film in gegaan. Ik wist 0,0 af van deze zaak en ik denk dat je zo ook beter de film kunt ingaan. Je moet wel goed opletten, want de film begint in een vrij rap tempo en neemt pas na 25 min een stap terug. Dus om de inhoud goed te kunnen begrijpen, zou ik deze film niet kijken in een slaperige bui.

Ik vond de film vrij sterk, maar het wel heeft een overduidelijke politieke toon en het is niet echt genuanceerd. Het is vooral het links activisme, wat in een goed daglicht wordt gezet - terwijl anderzijds - het Amerikaans instituut erg wordt geframed. Ik vind dat jammer… Ik houd wel wat meer van een neutralere aanpak. Helemaal - omdat als je naderhand wel wat meer onderzoek na deze zaak doet - Kom je er wel achter dat Abbie Hoffman, niet de meest sympathieke activist is.

De casting is verder wel uitmuntend. Ik vond in tegenstelling tot andere hier, Baron Cohen juist perfect gecast. Hij is zelf ook een linkse activist en heeft ook nog qua gezicht best wat van hem weg. Ook het acteerwerk was sterk uitgevoerd. Frank Langella, als Julian Hoffman was ijzersterk. Mijn God, wat was dit een vreselijke rechter zeg. Ongekend dat zo iemand rechter is mogen worden.