Candyman (2021)

Geen hoogvlieger, begon matig.. in het midden wat beter en tegen het einde aan weer matig. Saai

Uitstekend verwoord. Helaas heb ik de eerste editie nog niet gezien.

De eerste versie van Candyman heb ik nooit gezien dus ben ik blind ingestapt in dit 'vervolg' Volgens mij is dat goed te doen maar ga de oude versie zeker een keer kijken.

Ik moet zeggen dat ie mij helemaal niet tegenviel al heeft hij ook zeker minpunten. De film begint uitstekend. Vooral het eerste half uur wordt er uitstekend opgebouwd naar een soort van spanning. Bij tijd en wijle ook best creapy maar nergens tot de top. Positief vind ik de prachtige beelden camerawerk geluid en de soundtrack. Het plot is verder ook goed en de transformatie ziet er goed uit. Acteurs spelen uitstekend vooral Abdul laat een knap stukje acteerwerk zien. Vond alleen het eind wat minder.

Minpunten heeft ie zeker ook. Hij is creapy maar ik vlieg niet uit de stoel. Het had allemaal een stuk enger gekund. Mooi vond ik het bee element maar dit had veel sterker maar voren kunnen komen. Zodoende blijft ie hier en daar dus ook oppervlakkig. Verder is Candyman ook wat rommelig gemaakt. De onderlagen miste ik toch een beetje. Het poppenspel Javaans vond ik wel mooi gemaakt. Candyman krijgt van mij een voldoende maar er zat veel meer in om de huidharen te laten stijgen.

Film 3,5

Beeld (4K) 4,5

Geluid 4,5

Extra's 4,5

Niet zo sterk als de film van Bernard Rose uit 1992, maar desondanks zeker geen slechte film. En ondanks het feit dat Nia DaCosta de regie voerde, is dit natuurlijk een Jordan Peele film in alles behalve naam (hij trad op als co-scenarist en producent). En Peele drukt dan ook onmiskenbaar zijn stempel op deze Candyman, waarin hij en DaCosta erin slagen de oorspronkelijke Candyman-sage op een intelligente manier te verweven met het Black Lives Matter-tijdperk.

Peele verwijst middels een aantal fraaie animatiescène's naar het werk van Kara Walker, een Amerikaans beeldend kunstenares die het historische racisme en de discriminatie dat zwart Amerika aan de hand van blank Amerika ondervindt tot thema maakt van haar maatschappijkritische silhouet-kunst.

Belangrijkste manco van de film is Peele's neiging om te gaan drammen. Zijn Candyman is niet de angstaanjagende en tragische figuur die Bernard Rose en Tony Todd zo weergaloos in hun film tot leven brachten, maar in plaats daarvan 'slechts' het symbool van onderdrukt zwart Amerika. Hierdoor mist Peele's film de dramatische impact en ruimere dimensies die de eerste film ver boven het gemiddelde verhief.

Dit blijkt met name in de scène's tussen de zwarte kunstenaar/protagonist en een blanke kunstcritica: eerst bekritiseert zij zijn werk en de gentrificatie die hij hierin aan de kaak stelt, later wijst hij haar op beide punten terecht. Je proeft bijna het vitriool dat Peele hier aan het blanke publiek uitdist. En zo zijn er tal van voorbeelden waarbij Peele (naar mijn bescheiden mening) zijn doel voorbij schiet door zijn morele stokpaardje op een zeepkist te parkeren om de rest van de wereld te veroordelen.

Waarmee ik niet wil zeggen dat Peele geen punt heeft. Ik denk alleen dat als hij op een dergelijke manier gaat preken zoals hij in deze film doet, hij het voor zijn criticasters erg makkelijk maakt om hem als 'woke social justice warrior' weg te zetten en af te schrijven. Op dit moment zijn er conservatieve krachten in de VS actief die films zoals die van Jordan Peele het liefst voor lege zalen vertoond zouden zien. If at all.

Peele is een te intelligent regisseur met een te prangende boodschap om dat te laten gebeuren.

Ongelooflijk zoutloos hak op de tak verhaal met hopeloos geneuzel en slecht acteerwerk. Giet daarover een sausje van een onvoorstelbaar slechte soundtrack en je hebt Candyman 2021.

Anderhalf uur ergernis hopende dat het nog iets werd maar het ging alleen maar bergafwaarts.

Nutteloze aanvulling op de trilogie 1992-1999.

Wat een afgang.

Deze film zit wat mij betreft juist nagenoeg perfect in elkaar . Filmisch klopt alles aan deze film . Ik ben diep onder de indruk van Candyman (2021) . Cronenbergians goed ! Maar het neemt niet weg dat ik de klassieker uit 1992 die ' minder perfect ' is beter vind .

Ik kijk naar dit soort films vooral met een neutrale blik , want ik houd me niet echt bezig met de huidige maatschappelijke wrijvingen die bewegingen voortbrengen zoals : #MeToo , BLM , woke , complotdenkers , racisten etc. .

Het boeit me allemaal niet zo , omdat het gewoon iets is van deze tijd ( deze generatie ) en alles is vergankelijk . En het is ook gewoon vermoeiend en zonde van mij kostbare tijd om aan deze onzin aandacht te besteden . Over twintig , dertig jaar is alles toch weer anders ...

Matige remake van het origineel uit 1992. Het script is rommelig, de acteerprestaties zijn matig, geen binding met de karakters en de metamorfose gaat veel te snel. Daarnaast mist de film de enge elementen en niet genoeg gore. Het lijkt wel of juist de moorden zijn gecensureerd om de leeftijdsclassificatie naar beneden te krijgen. Ook de schaduw beelden zijn flauw om naar te kijken. Zeer matig, daarom twee magere sterren. Gekeken vanaf Blu Ray in Dolby Atmos.

Nee. Erg zwakker horror. Ziet er allemal wel tof uit, maar mist diepte.

Invloed van Jordan Peele vind ik maar minimaal voelbaar.

Ken het origineel niet, maar heb me uitstekend vermaakt.

zwakke film, kon het maar moeilijk waarderen. Gen aanrader wat mij betreft

Na alle negatieve reacties hier waren mijn verwachtingen erg laag. Nu weet ik zeker dat iedereen met de meeste negatieve recensies hier met een korrel zout moet nemen. Zo slecht was deze film echt niet. Ik vond hem best goed en bloederig. Beter dan de gemiddelde horror tegenwoordig. Ik heb nu ook weer zin om het origineel te bekijken.

Als vervolg op Candyman (1992) is het zeker goed uitgewerkt en zitten er voldoende verwijzingen voor een goede doorloop van het verhaal. Echter is het naar mijn smaak een compleet onnodig vervolg zonder enige meerwaarde. Het boeide me nergens en had qua gore, zeker in vergelijk met zijn voorganger, veel te weinig te bieden.

2*

Wat een saaie film, totaal geen spanning. Vond het trouwens behoorlijk irritant dat om de 5 zinnen men het over 'white people' had. Beetje jammer dat een film met een cast die nagenoeg uit donkere mensen bestaat dit continu moet benadrukken.

Vond de film wel oké.Best spannend.Heb me wel vermaakt,vooral toen we de allereerste Candyman zagen.Top

Een prima thriller horror film.

Met spannende momenten en waarin prima geacteerd wordt.

En met een goede griezel sfeer.

Een geslaagde film in dit genre.

Deze Candyman toch maar gekeken en is me eerlijk gezegd nog meegevallen.

Dit vervolg wist redelijk te vermaken, althans niet verveeld en ziet er prachtig uit (maarja, tegenwoordig zien b-films er goed gefilmd uit en zijn er zelfs aardige filmpjes opgenomen met mobieltjes).

Toch is dit vervolg nauwelijks vernieuwend, weinig spanning en lijkt het meer een verkapt verhaaltje om de racisme/woke dingetjes in te verwerken. Zijn bij mij toch kleine irritaties bij Peele's z'n films..

Wat dat betreft had het origineel dat niet nodig en liet die toendertijd veel meer indruk achter. Tony Todd in zijn beste rol en had ik het echt te doen met Virginia Madsen, leuke meid was dat toen hè..

Ook leuk die eind tune, het prachtige originele Helen's theme deuntje blijft altijd weer even in m'n hoofd hangen.

Ja vroeger was alles beter (;

Krijg nu wel zin in het origineel..

Deze eens bekeken en vond hem wisselend. De film zag er goed uit en was wel origineel met die animaties.

Het verhaal wou wel wat diepgaander zijn qua thema's, maar jammer genoeg was de film niet echt spannend te noemen en dit is toch wel nog altijd de voornaamste reden om naar dit soort films te kijken. Op het einde kwam het verhaal ook rommelig over.

De cast deed het voor de rest wel prima.

Het origineel heb ik in een ver verleden nog gezien, maar heel veel weet ik er niet meer van, dus echt vergelijken ga ik niet doen.

Het was wel een interessant uitgangspunt, maar qua spanning viel het toch wat tegen.

Visueel zag de film er goed uit. Maar volgens mij was het origineel wel spannender. Deze film is totaal niet eng.

Het verhaal is ook allemaal maar een beetje simpel. Tja, een 'aardig' tussendoortje, maar verwacht niet te veel.

Candyman is qua plot een uitstekende film en visueel maakt deze remake veel waar. Ergens krijgt deze film het toch voor elkaar om wat "dode" momenten te kweken wat niet ten goede komt van het geheel. Wellicht had de horror iets heftiger gekund om een betere balans te genereren.

In de eerste tien minuten wordt al minstens vier keer benadrukt dat iemand zwart of wit van huidskleur is. Who cares?

Heerlijk sfeervol en wat mij betreft misschien wel de meest succesvolle synthese tussen horror en maatschappelijk engagement die uit de koker van Peele is gerold tot nu toe. Vermoeiend dat in de comments hier al snel een zeurderig geroezemoes ontstaat over het plichtmatige/opdringerige/met-de-haren-bijgesleepte woke-sausje, alsof zowel horror als zwarte kunst voor het eerst zou gedijen op elementen van counterculture, waar de uitgebouwde mythe van Candyman zich gewoon perfect voor leent. Wat mij betreft mag iedereen die zich hier stoort aan de geportretteerde wit-zwart juxtapositie of klassenverschillen zich eens achter de oren krabben, want veel meer dan een eerlijk (en welkom) product des tijds, lijkt me dit niet te zijn.

Het vergeet ook zeker niet een horrorfilm te zijn, want ook al vinden veel moorden en geweld zich technisch gezien buiten beeld plaats, DaCosta vindt in iedere scene wel een effectieve manier om spanning teweeg te brengen. De wat knullige manier waarop Candyman ten tonele gebracht moet worden (zeg zijn naam vijf keer in de spiegel) wordt eigenlijk perfect toegepast, al is het begrijpelijk dat mensen vallen over de randomness van slachtoffers omdat ze zogezegd geen deel van het verhaal uitmaken. Maar is dat niet de enige manier waarop volksboeman Candyman zijn terreur kan uitzaaien? Nee natuurlijk vallen die schoolmeisjes buiten de directe verhaallijn, maar ze zijn wel de perfecte naïevelingen die na het vernemen van de mythe elkaar uitdagen de spiegeloproep aan te gaan.

DaCosta kleedt de film ook visueel aan met enkele originele of stijlvolle vondsten, zoals de uitzoom voor kunsthandelares Finley om het leven wordt gebracht, de bijen die aan weerszijden van de spiegels lijken te zoemen, de cardboard animaties om de mythe tot leven te brengen en zelfs het obligate gebruik van spiegels (het meest clichématige motief in horror) wordt af en toe best sfeervol uitgewerkt.

Ik herinner me te weinig van het origineel maar voor mijn gevoel weet DaCosta’s vervolg niet alleen een waardige toevoeging te zijn, de uitbouw van de urban legend laat de deur open voor meerdere sequels, waarvan ik hoop dat ze er komen. 3,5*